საზოგადოება • 1754945412

რისი ჩუქება არ შეიძლება საყვარელი ადამიანისთვის

რისი ჩუქება არ შეიძლება საყვარელი ადამიანისთვის - ამ თემაზე საინტერესო რჩევებს, ეზოთერიკოსი, გოგა მანია „პრაიმტაიმს“ უზიარებს.პირველი და უმნიშვნელოვანესი არის საათი - თუ გაჩუქებენ საათს, და არ გინდათ, რომ ურთიერთობა დაირღვეს, მიეცით მცირე თანხა.გოგონებს ძალიან უყვართ ვარდები, და რომ დაჭკნება ვარდი ინახავენ, არავითარ შემთხვევაში ეს არ გააკეთოთ... დაჭკნება თუ არა, ეგრევე გადაყარეთ. გარდა ამისა, არ შეიძლება სუნამოს ჩუქება. აქაც თუ გაჩუქებენ, გამოსყიდვის მიზნით თანხა მიეცით.საფულე -  არასდროს ცარიელი არ აჩუქოთ ადამიანს. არ არის მიზანშეწონილი კეცვადი საფულის ჩუქება. ფული საფულეში დაკეცილ მდგომარეობაში არ უნდა იყოს. თუ ფინანსების მოზიდვა გსურთ, ეს არ გააკეთოთ. და რომ მოიზიდოთ, ცოტა მარილი ჩაყარეთ.

საზოგადოება • 1754933100

VIDEO: ექსკლუზიური კადრები კორფუდან - სასწაულმოქმედი წმინდა სპირიდონ ტრიმიფუნტელი დღეს ლუსკუმიდან გამოაბრძანეს

დღეს, 11 აგვისტოს წმინდა სპირიდონ ტრიმიფუნტელის დღესასწაულია. წმინდა სპირიდონ ტრიმიფუნტიელი თავისი ლუსკუმიდან გამოდის წელიწადში სამჯერ, სამდღიანი მოლოცვისათვის. 11 დეკემბრიდან 13 დეკემბრამდე (მისი ხსენების დღეს), დიდი შაბათიდან აღდგომის სამშაბათამდე. ასევე 11 აგვისტოდან 13 აგვისტომდე.წმინდა სპირიდონ ტრიმიფუნტიელის ფეხები შემოსილია ოქროსფერი ნაქარგობით და გამშვენებული ფაჩუჩებით. როცა წმინდანის ფაჩუჩი ცვდება (რადგან, წმინდანი ბევრს დადის გაჭირვებულთა დასახმარებლად) მას პატარა ნაკუწებად ანაწილებენ და ეკლესიაში მისულ მომლოცველებს ურიგებენ.ხალხური შეხედულების თანახმად, როდესაც წმინდანის სარკოფაგს გამოაბრძანებენ ეკლესიიდან, ღრმად მორწმუნეები მიწაზე წვებიან და ზედ გადაატარებენ იმ რწენით, რომ განიკურნებიან, ანდა შეეწევათ ნებისმიერი პრობლემების მოგვარებაში.დღეს არ დაიწყებენ ისე, რომ არ მიეახლონ წმინდა მამის უხრწნელ ნაწილებს და კურთხევა არ გამოითხოვონ მისგან. დიახ, მესამე საუკუნეში მოღვაწე წმინდა სპირიდონის სხეული არა მარტო უხრწნელია, არამედ მუდმივად ინარჩუნებს ტემპერატურას - 36,6 გრადუსს. წელიწადში ერთხელ მის ლუსკუმას ხსნიან და... ფაჩუჩებს უცვლიან. დიახ, უცვლიან, რადგან ცვდება.უამრავი სასწაული აღსრულებულა თუნდაც ამ შემოვლის დროს. განკურნებულ სნეულთა რიცხვის დათვლა შეუძლებელია - ინვალიდის ეტლიდანაც კი წამომდგარან ადამიანები. მაგრამ წმინდა სპირიდონი მაინც მატერიალური სიდუხჭირის ჟამს შემწედ უფროა ცნობილი მორწმუნეთათვის. სპეციალური ლოცვაც კი არსებობს, რომლითაც ასეთი განსაცდელის დროს უნდა მიმართო მას.უბრალო მწყემსი იყო, ალალი და გულმართალი. ცოლი ადრე გარდაეცვალა. მთელი თავისი ცხოვრება შვილების აღზრდასა და ღვითისათვის სათნო ცხოვრებას შეალია. განსაკუთრებით მწირთა და უპოვართა მიღება და დაპურება უყვარდა. ასეთი ღვაწლისათვის უფალმა სასწაულმოქმედების ნიჭი მიმადლა: მიცვალებულებს აღადგენდა; გვალვისას მისი ლოცვით ცა იხსნებოდა და შხაპუნა წვიმით ძღებოდა გამომხმარი მიწა; ცარიელ ეკლესიაში ღვთისმსახურებისას ანგელოზები ჰყავდა მგალობლად - უამრავი ადამიანი მიიზიდა ამ არამიწიერმა ტკბილხმოვანებამ ტაძარში და სწორედ მათი გადმოცემით გახდა ეს სასწაული ცნობილი. ცოდვილთ ამხელდა და მოაქცევდა; არიოზის სწავლება განაქიქა და განსწავლული ფილოსოფოსები დაამარცხა კამათში. ეს მხოლოდ უმცირესი ჩამონათვალია იმ ურიცხვი სასწაულიდან, თავის სიცოცხლეში რომ აღასრულა; რომ აღარაფერი ვთქვათ გარდაცვალების შემდგომ აღსრულებულ სასწაულებზე.მას განსაკუთრებით მატერიალური შეჭირვების ჟამს მიმართავენ და მაშინვე იღებენ შეწევნას - წმინდა სპირიდონი მათ ზუსტად იმდენს აძლევს, რამდენიც იმ წუთშია მათთვის საჭირო - არც მეტს და არც ნაკლებს. და ასე გრძელდება უკვე 18 საუკუნეა.გთავაზობთ „პრაიმტაიმის“ მიერ გადაღებულ კადრებს, კუნძულ კორფუდან:

საზოგადოება • 1754884582

,,აგვისტოს ბოლომდე ცხელი ამინდებია მოსალოდნელი…” - განახლებული პროგნოზი

როდემდე შენარჩუნდება მაღალი ტემპერატურა ქვეყანაში? - ,?პრაიმტაიმი", გარემოს ეროვნული სააგენტოს მოკლევადიანი პროგნოზების განყოფილების უფროს დოდო გვაზავას ესაუბრა.,,მაღალი ტემპერატურა შენარჩუნდება, რადგან  სამხრეთიდან ცხელი ჰაერის მასების გადმოსვლა ნარჩუნდება. დასავლეთ საქართველოში, +40 გრადუსიც დაფიქსირდა.დასავლეთ საქართველოშია შედარებით გრილი ნოტიო ჰაერის მასების მოქმედება, ამიტომ აქ შესაძლებელია ხანმოკლე წვიმა. მაქსიმალური ტემპერატურაა, 37 გრადუსი.ცალკეულ რეგიონებში, ხანმოკლე ხასიათის წვიმა, დიდ ეფექტს არ გამოიწვევს, რომ აგრილდეს, რადგანაც, ამინდი განპირობებულია სამხრეთიდან გავრცელებული ცხელი ჰაერია მასების.მკვეთრი ტემპერატურის კლება და აგრილება მოსალოდნელი არ არის...ზოგადად აგვისტო, როგორც ჩანს შუა თვემდე ცხელია.ზღვის კურორტებს რაც შეეხება, თვის პირველი კვირის განმავლობაში შესაძლებელია, ტემპერატურამ რამდენიმე გრადუსით დაიკლოს, თუმცა სიცხე ნარჩუნდება",-ამბობს ,,პრაიმტაიმთან" დოდო გვაზავა. 

შემთხვევა • 1754824514

თბილისში, სპორტის სასახლესთან, მდებარე „აგროჰაბში“ ხანძარია - რა ხდება ადგილზე

თბილისში, საბურთალოზე, სპორტის სასახლესთან მდებარე „აგროჰაბში“ ხანძარი გაჩნდა. ადგილზე მობილიზებულია შესაბამისი სამსახურები. პირველადი ინფორმაციით ხანძრის დროს არავინ დაშავებულა. სავარაუდოდ, ცეცხლი საწყობიდან გავრცელდა.„პრაიმტაიმი“ დამატებით ინფორმაციას არკვევს.

საზოგადოება • 1754633568

„ბრავო, ეს რა შესრულება იყო!“ - დათო არჩვაძისა და ბარბარე ჯაფარიძის შესრულებული „ფრთამოტეხილი მაფშალია”

8 აგვისტოს გადაცემა „ღამის პრაიმ თაიმი“ აგვისტოს ომის გმირებს მიეძღვნა. მომღერლებმა, გმირების შვილებთან ერთად იმღერეს, მსახიობებმა ლექსები წაიკითხეს.ნახეთ დათო არჩვაძისა და ბარბარე ჯაფარიძის (აგვისტოს ომის გმირის, ვახტანგ გზირიშვილი დისშვილი)  შესრულებული „ფრთამოტეხილი მაფშალია”, რომელიც ემოციისგან დაგამუჯებთ.„გაიხარეთ საოცარი შესრულება იყო. პატარა ვარსკვლავი ბარბარე“; „გასკდა გული, ეს რა შესრულება იყო!“,-წერენ კომენტარებში. 

ისტორიები • 1754597920

„შევცბი… გოგოს ვკითხე, ვისზე ლაპარაკობ? გაოგნებული მიყურებდა. მითხრა, თქვენ არ იცნობთო. თურმე, ჩემი შვილის დაღუპვის ამბავს ყვებოდა…“ - აგვისტოს ომის გმირის ამბავი

17 წელი შესრულდა რუსეთის ფედერაციის მიერ საქართველოს წინააღმდეგ შეიარაღებული აგრესიის დაწყებიდან, რომლის შედეგადაც რუსეთმა ასობით უდანაშაულო ადამიანი მოკლა, დაიპყრო აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი. რუსლან წულაძე - აგვისტოს ომის გმირი„გააფთრებული ებრძოდა შინდისში ვერაგულად ჩასაფრებულ მტერს. იმ დღეს დედამ არ იცოდა, რომ შვილი უკვე აღარ ჰყავდა… დილით, შინიდან გამოვიდა - ეკლესიაში მიდიოდა.დედა: „მეზობლები სხვანაირად მიყურებდნენ, მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია, თურმე, ყველამ იცოდა ჩემი შვილის გარდაცვალების ამბავი“.დედა ავტობუსში ავიდა, მის უკან ზურგით მეზობლის გოგონა იჯდა და თანასოფლელს უყვებოდა, სამი ძმანი რომ არიან, იმათგან ერთი მოუკლავთო.დედა: „შევცბი. იმ გოგოს ვკითხე, ვისზე ლაპარაკობ-მეთქი, გაოგნებული მიყურებდა. მერე მითხრა, თქვენ არ იცნობთ, ოზურგეთში ცხოვრობსო. თურმე, ჩემი შვილის სიკვდილის ამბავს ყვებოდა“.დედა ტაძარში შევიდა. ყველა მას უყურებდა და ტიროდნენ.დედა: „გამიკვირდა. ვიფიქრე, ქვეყანაში ომია და ყველა დაძაბულია-მეთქი. მეც ავტირდი… თურმე, ჩემს შვილს დასტიროდა ხალხი ტაძარში!“ტაძრიდან გამოსულმა დედამ მეუღლეს მიაკითხა სამსახურში.მეუღლე იქ არ დახვდა…დედა: „გამიკვირდა, ცუდად ვიგრძენი თავი. იქვე მეზობლის ბიჭი ვნახე და ვთხოვე ქვიანში, ჩვენს სოფელში ავეყვანე“.დედა შინ დაბრუნდა და მიხვდა, რა უბედურებაც ტრიალებდა მის თავს...რუსლან წულაძე 1983 წლის 30 აგვისტოს დაიბადა, ლანჩხუთში. ლიდია ინშუნა და ვალერი წულაძე სამ ვაჟკაცს ზრდიდნენ...დედა: „რუსლანი ძალიან განსხვავდებოდა ძმებისგან... საოცრად მოსიყვარულე იყო.ისეთი შეგრძნება ჰქონდა, რომ მისი სიკეთე და ძალა ყველას ეყოფოდა. მშვიდი და გაწონასწორებული იყო, უყვარდა ბუნება, სილამაზის აღქმა შეეძლო. ხატავდა, ხისგან ულამაზეს ფიგურებს აკეთებდა, პატარა ზომის ქანდაკებებს ასხამდა... უსაქმოდ არასდროს იჯდა, ყოველთვის რაღაცით იყო დაკავებული. საქართველოს ისტორია უყვარდა უზომოდ. ოცნებობდა საქართველოს ყველა კუთხე შემოევლო... სამხედრო საქმისადმი მიდრეკილება პატარაობიდანვე ჰქონდა, 8 წლის იყო, რომ მოვიდა მითხრა, მეზობლის კაცი სამხედრო ფორმას ყიდისო. ფული არ გვქონდა... წავიდა და სთხოვა სიმინდში გაგვიცვალეო... სიმინდში გავუცვალეთ იმ კაცს ფორმა... იმ ფორმით დადიოდა მე-10 კლასამდე, რომ გაიხდიდა დაკეცავდა და კოხტად დადებდა... რომ ჰკითხავდნენ ფორმა რატომ გაცვია, ჯარისკაცი ხომ არა ხარო, იცინოდა და „კიო“ პასუხობდა... კითხულობდა წიგნებს იარაღზე, სამხედრო ტექნიკაზე, ყველაფრის ცოდნა უნდოდა...“ნიგოეთის სკოლა დაამთავრა, შემდეგ სამხედრო ვალი მოიხადა სენაკის ბაზაზე. შემდეგ კვლავ სოფელში დაბრუნდა. სამი თვის შემდეგ კი პოლკოვნიკი გია ჭელიძე ნახა შემთხვევით.დედა: „შინ რომ მოვიდა მითხრა, გადავწყვიტე კონტრაქტი დავდო და ჯარში დავბრუნდეო. მეორე ბრიგადის საინჟინრო ბატალიონში მსახურობდა, გამნაღმველი იყო, სერჟანტი... ძალიან კმაყოფილი იყო თავისი სამსახურით, ერთხელ მითხრა, - მე ამ ყველაფერს სამშობლოს სიყვარულის გამო ვაკეთებო. რუსლანს უსაზღვროდ უყვარდა საქართველო... როცა ვკითხავდი, სიბერემდე ჯარში დარჩენას ხომ არ აპირებ - მეთქი, გაიცინებდა და მეტყოდა, სანამ საჭირო იქნება იქ დავრჩებიო... ცოლის მოყვანა უნდოდა. შეყვარებული ჰყავდა, მაკა ერქვა. ხშირად ამბობდა ბევრი შვილი მინდა მყავდესო... მაკა დღესაც მეხმიანება, მკითხულობს... მასაც ჩემს შვილად მივიჩნევ. 21 ნოემბერს აპირებდა ქორწილის გადახდას, არ დასცალდა...“დედა გაიხსენებს რომ 20 ივნისს, შინ ათდღიანი შვებულებით ჩასული შვილი, გაუთავებლად ქორწილზე და... ომზე ლაპარაკობდა.დედა: „გავბრაზდი, სულ ომს რატომ ახსენებ-მეთქი... გაეცინა, პასუხი არ მოუცია... მოგვიანებით კი მითხრა, დე, ომი რომ დაიწყოს, შენ ისეთი ხარ, იქ ჩამომაკითხავ და ძებნას დამიწყებ, იქაურობას აიკლებ, 'რუსლანჩიკ, შვილო სად ხარო“... ძმები იცინოდნენ, მე ხმა არ ამომიღია, არ მომეწონა ეს ხუმრობა.... შინიდან რომ გადიოდა, ვურჩიე, ლამაზი შავი ზედატანი რომ გაქვს, ის ჩაიცვი-მეთქი. გახედა, გამოხედა ამ ზედატანს და მე გამომიწოდა, ეს შენ გქონდეს, გამოგადგებაო... არ მომწონდა მისი საქციელი... სახლიდან გასვლის წინ, ვერცხლის ჯვარი მაჩუქა და დამიბარა ეს შენ ატარეო.... ჩვევად მქონდა, ჯარში რომ მიდიოდა დავლოცავდი ხოლმე და პირჯვარს გადავსახავდი, იმ დღეს მისი საქციელით ნაწყენი ვიყავი და უგულოდ გადავსახე პირჯვარი. გამომხედა ნაღვლიანი თვალებით... არასოდეს დამავიწყდება ის თვალები... 5 აგვისტოს დამირეკა, პოლიგონზე მივყავართ სავარჯიშოდ და ტელეფონი გამორთული რომ მქონდეს, არ შეგეშინდესო. მე ეჭვი არ შემპარვია, არ მეგონა ასეთი დაძაბული სიტუაცია თუ იყო... ომი რომ დაიწყო შიშმა ამიტანა... 9 აგვისტოს დამირეკა, ოსიაურში ვარ, ომში არ მივყავართ, ნუ გეშინია, ტირილს მორჩიო, მკაცრი ხმით მითხრა. უცებ აფეთქების ხმა გავიგე, ისევ მომატყუა, წვრთნებს გავდივართ, ნუ გეშინიაო... მას შემდეგ სულ გამორთული ჰქონდა ტელეფონი.... არ მეგონა თუ რამე მოუვიდოდა....”რუსლან წულაძის გამოსვენება 17 აგვისტოს მოხერხდა უწმინდესის ძალისხმევით... დედამ არ ისურვა შვილის ცხედრის ნახვა... უნდოდა ისეთი ხსომებოდა, როგორიც იყო – სიცოცხლით სავსე...დედა: „შინდისში, იქ სადაც ჩემი შვილი დაიღუპა, წელიწადში ორჯერ მივდივარ. პირველად რომ ჩავედი ომი ახალი დამთავრებული იყო, მიწას სისხლის კვალი ეტყობოდა, ირგვლივ ქაოსი სუფევდა, ჩემი შვილის დაღუპვის ადგილიდან მიწა წამოვიღე, როცა მოვკვდები მინდა, რომ გულზე დამაყარონ... მეორედ რომ ჩავედი, სისხლიანი მინდორი უკვე მწვანედ იყო აბიბინებული, იმ ადგილას სადაც ჩემი შვილი და მისი მეგობრები დაიღუპნენ ჯვარი იყო აღმართული, გული გამინათდა... სანამ ცოცხალი ვარ, შინდისში სულ წავალ იმ ადგილს არასდროს მივატოვებ, რადგან იქ დაიღვარა ჩემი შვილის სისხლი, ის ხომ მხოლოდ 24 წლის იყო... სული მტკივა ჩემი შვილის არყოფნის გამო... ადრე სიცოცხლე არ მინდოდა, ახლა პირიქით, მინდა ვიცოცხლო დიდხანს და ბევრი რამე გავაკეთო მისთვის... ჩვენი სოფლის ცენტრში, მემორიალი დაუდგეს ჩემს შვილს. მინდა პატარა სამლოცველო ავაშენო რუსლანის სახელზე, სადაც ყველა დაღუპული გმირის მოგონებას შეძლებს ხალხი. ყველა დაღუპულ ჯარისკაცს მინდა მოვეფერო. ისინი ღმერთთან არიან. მინდა ყველა შვილმკვდარ დედას ვუთხრა, რომ გამაგრდნენ, ჩვენი შვილები სამშობლოსთვის დაიღუპნენ და მათი სახელები ოქროს ასოებით ჩაიწერება ისტორიაში...“გამომცემლობა „პრაიმტაიმის“ წიგნი „გმირის“ მიხედვით.

საზოგადოება • 1754595711

„შესაძლოა გამოიწვიოს გულისრევა და თავბრუსხვევა...“ - სურსათის უვნებლობის ექსპერტი ხილში ნიტრატების შემცველობაზე საუბრობს

სურსათის უვნებლობის ექსპერტი ირაკლი არაბული ამბობს, რომ ბაზარზე არსებული ნიტრატებს დოზის გასაზომი აპარატები დაახლოებით 30%-იან ცდომილებას იძლევა და მათი მონაცემები ლაბორატორიულ კვლევებთან შედარებით მხოლოდ საეჭვო შემცველობის მინიშნებად უნდა იქნეს აღქმული.„ეს აპარატი იძლევა 30%-იან ცდომილებას და მწარმოებელიც მსგავს რეკომენდაციას იძლევა.ისეთი შედეგის მიღება, როგორიც ლაბორატორიაშია შესაძლებელი, ამ აპარატით ვერ მოხდება, რადგან ის სხვა მეთოდებით ადგენს მონაცემებს. ეს აპარატი უბრალოდ გაძლევს მინიშნებას, რომ პროდუქტში შესაძლოა საეჭვო რამ იყოს და მომხმარებელმა ყურადღება უნდა მიაქციოს.რაც შეეხება ნიტრატებს — როგორც ბოლო კვლევები აჩვენებს, თუ ადამიანი ერთ ჯერზე მიიღებს ისეთ პროდუქტს, რომელშიც ნიტრატების რაოდენობა ძალიან მაღალია (მაგალითად, კილოგრამობით), შესაძლებელია მისმა ზემოქმედებამ იმავე მომენტში იმოქმედოს. თუმცა რეალურად ადამიანი კილოგრამობით არც ერთ ხილსა და ბოსტნეულს არ იღებს.თუ მაინც მოხდა დიდი რაოდენობით ნიტრატების მიღება, მათ აქვს თვისება, რომ მომენტალურად გამოიწვიოს გარკვეული სიმპტომები — როგორიცაა გულისრევა, თავბრუსხვევა და ა.შ.რაც მთავარია, ბოლო კვლევების მიხედვით ნიტრატები ორგანიზმში არ რჩება“, - ამბობს ირაკლი არაბული „პრაიმტაიმთან“ საუბრისას. 

ტაბლოიდი • 1754586352

სალომე უშხვანი ქმართან დაშორების შემდეგ, ნიკოს ახალ კადრებს გვიზიარებს

ნიკოლოზ ქართველი და სალომე უშხვანი დაშორდნენ. ამის შესახებ სალომე უშხვანი, სოციალურ ქსელში წერს.„მე და ჩემი ქმარი დავშორდით. არა, არ არის სკანდალი, არც ტრაგედია – უბრალოდ ცხოვრებაა.მშვიდად, ზრდასრულად და ჩვენი სურვილებით”, –  დაწერა სალომემ სოციალურ ქსელში.ცნობისთვის, ნიკოლოზ ქართველმა და სალომე უშხვანმა ერთმანეთი პროექტში „პრაიმ ჰაუსი“ გაიცნეს.სალომე instagram-ზე ნიკოს კადრებს გვიზიარებს, სადაც ჩანს, რომ ნიკო მას უმღერის. 

შემთხვევა • 1754581174

ლილოს დასახლებაში ხანძარი ლიკვიდირებულია

თბილისში, ლილოს დასახლების ტერიტორიაზე ხანძარი ლიკვიდირებულია. ამის შესახებ „პრაიმტაიმს“ საგანგებო სიტუაციების მართვის სამსახურში უთხრეს.მათივე ცნობით, შემთხვევის შედეგად არავინ დაშავებულა.ხანძარი ლილოს დასახელებაში, ღია სივრცეში ხის მასალას გაუჩნდა.

შემთხვევა • 1754577744

ხანძარი ლილოს დასახლებაში - რა ვითარებაა ადგილზე

ამ წუთებში, ხანძარია თბილისში, ლილოს დასახლებაში.როგორც „პრაიმტაიმს“ საგანგებო სიტუაციების მართვის სამსახურში განუცხადეს, ცეცხლი ღია სივრცეში, ხის ყუთებს უკიდია.უწყების ცნობით, ადგილზე იმყოფებიან მეხანძრე მაშველები და მიმდინარეობს ხანძრის სალიკვიდაციო სამუშაოები. შემთხვევის შედეგად არავინ დაშავებულა.

შემთხვევა • 1754556370

ხანძარი დიდ დიღომში - რა ხდება ადგილზე ამ წუთებში

დიდ დიღომში ხანძარია. „პრაიმტაიმის“ ინფორმაციით ფერდობი იწვის.საგანგებო სიტუაციების სამსახურში განგვიცხადეს, რომ ადგილზე შესაბამისი სახანძრო-სამაშველო ჯგუფი მუშაობს.  

ისტორიები • 1754554839

„გოგას ჯავშანჟილეტი გაუხდია და ცოლშვილიანი ბიჭისთვის მიუცია“ – ამბავი აგვისტოს ომის გმირზე

17 წელი შესრულდა რუსეთის ფედერაციის მიერ საქართველოს წინააღმდეგ შეიარაღებული აგრესიის დაწყებიდან, რომლის შედეგადაც რუსეთმა ასობით უდანაშაულო ადამიანი მოკლა, დაიპყრო აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი. ამ სტატიაში აგვისტოს გმირი გოგიტა მაკრახიძის შესახებ წაიკითხავთ, რომლის ამბავი „პრაიმტაიმმა“ წიგნად შემოუნახა მომავალ თაობას... 2008 წლის აგვისტოს გმირი გოგიტა მაკრახიძე ქართლში, სოფელ შერთულში დაიბადა და გაიზარდა, იქვე შეიყვანეს დაწყებით სკოლაში, შემდეგ საშუალო სკოლა მეზობელ სოფელში – ძევერაში დაამთავრა.“ბრძოლის ველზე გაჭრისას, ცოლშვილიანებს დასძახოდა: უკან დადექით! თავისავით საქორწინოებს კი წინ უხმობდა: საქორწინოები წინ წავედით! მოტივი მარტივი იყო – რას ეუბნებით თქვენს ცოლებს, შვილებს?ჰყვებიან, რომ ჯავშანჟილეტი გაუხდია და ცოლშვილიანი ბიჭისთვის ჩაუცმევია… ნაღმმა მაშინ მოუღო ბოლო, როცა დაჭრილი ბიჭებისთვის ხელმეორედ იძახებდა სასწრაფოს…აგვისტოს ომის გმირის დედა, ნანული მაკრახიძე საკუთარი შვილის ამბავს იხსენებს:დედა: „ძალიან ჭკვიანი, დამთმობი და თბილი ბავშვი იყო… ცელქობდა, მაგრამ სერიოზული ხიფათები არასოდეს ჰქონია, ბავშვებთან, თუ თავის უფროს ძმასთან პატარა წაკინკლავების დროსაც კი, ყოველთვის დამთმობი იყო. არასოდეს ცდილობდა, თავისი გაეტანა… მეც, როცა სხვებთან ჩხუბობდნენ, რაც არ უნდა მართლები ყოფილიყვნენ, ყოველთვის ჩემს შვილებს ვამტყუნებდი…სკოლაში ძალიან კარგად სწავლობდა, ხუთოსანი იყო, ენერგიული, მუდამ წარჩინებულთა დაფაზე იყო გამოკრული. გამორჩეულად უყვარდა ისტორია, განსაკუთრებით საქართველოს ისტორია აინტერესებდა და მერეც, სკოლა კარგა ხნის დამთავრებული ჰქონდა, 24-25 წლისამ თავიდან გადაიკითხა მთელი საქართველოს ისტორია. ამბობდა, რომ საქართველოს ისტორია ყველა ქართველს უნდა სცოდნოდა… გერმანულს სწავლობდა ძალიან კარგად, რუსულსაც კარგად ფლობდა.სულ ოცნებობდა, რომ ექიმი გამოსულიყო. მერე იურისტობა მოიწადინა…“მაგრამ ისე მოხდა, რომ სკოლის დამთავრების შემდეგ გორის ეკონომიკურ ინსტიტუტში, ფინანსებზე და საბანკო საქმეზე ჩააბარა. მაშინ გორში არც სამედიცინო ფაკულტეტი იყო, არც იურიდიული, მშობლებმა კი თბილისში ვერ გაუშვეს.დედა: „თბილისში ვერ გავუშვით, მინდოდა, ახლოს მყოლოდა, რომ ყურადღება მიმექცია, მისი თანაკლასელი რამდენიმე ბიჭი აბარებდა ეკონომიკურ ინსტიტუტში და ვურჩიეთ, აქ ჩაებარებინა, დაგვთანხმდა…“მეორე კურსი რომ დახურა, სავალდებულო ჯარში გაიწვიეს. ჯარის მოვლის შემდეგ, ინსტიტუტში სწავლა აღარ გაუგრძელებია.დედა: „სწავლა ვეღარ გააგრძელა. მერე ნანობდა, ძალიან ნანობდა, რომ უმაღლესი განათლება არ ჰქონდა, იმიტომ, რომ ამან ძალიან შეუშალა ხელი. ბოლოს, როდესაც უფროსი სერჟანტის წოდება მისცეს, უფრო მაღალი უნდა მიეცათ, მაგრამ უმაღლესი განათლების უქონლობის გამო, არ მისცეს და გვითხრა კიდეც, რატომ თქვენ მაინც არ დამაძალეთ, რომ დამემთავრებინაო. გულს მაინც არ იტეხდა, ამბობდა, მაინც მივუბრუნდები და დავამთავრებო… ბოლოს, ჯარში ინგლისურს ასწავლიდნენ 8 ბიჭს, მაღალი ქულები ჰქონდა და სექტემბერში ამერიკაში აგზავნიდნენ ორთვიან სწავლებაზე და იქიდან დიდი წოდებით უნდა დაბრუნებულიყო, მაგრამ აგვისტოში ომი დაიწყო…“დედა: „ რეზერვში ყოფნისას, ორფოლოში რომ გადიოდა წვრთნებს, ერთ-ერთ გენერალს შეუქია, შენ ნამდვილი ჯარისკაცი ხარო. როგორც ჯარისკაცი, ძალიან დისციპლინებული იყო, შენიშვნას არავის მიაცემინებდა და ძალიან ბევრმა ოფიცერმა ურჩია ჯარში სამსახურის გაგრძელება, ნამდვილ ჯარისკაცად ხარ დაბადებულიო, გადაწყვიტა, მართლაც ჯარში გაეგრძელებინა სამსახური. რომ გვითხრა, საკონტრაქტო ჯარში უნდა შევიდეო, არ მინდოდა, ვეხვეწებოდი, რასაც ჩვენ ვჭამთ, ის ჭამე, ოღონდ ნუ შეხვალ, ომი რომ დაიწყოს, ხომ იცი, პირველ რიგში თქვენ წაგიყვანენ-მეთქი. დედა, მასე რომ ვიფიქროთ, რა მოგველის, რანაირი ცხოვრება იქნება და თუ სამშობლოს დასჭირდა, ეგ მსხვერპლიც უნდა გავიღოთ, მარტო შენ ხომ არ გიყვარს შენი შვილი, აფხაზეთში რომ ბიჭები დაიღუპნენ, იმათ დედებს თავისი შვილები არ უყვარდათო? რაღა ცუდზე ფიქრობ, 21-ე საუკუნეა, ომი აღარავის უნდა, ხელს ნუ შემიშლითო.მოაგროვა საბუთები და ამ მოგროვილი საბუთებით 9 თვე ელოდა მიღებას. ყველას მოსწონდა, ნაკითხი, განათლებული ბიჭი ხარო. მიიღეს. 2004 წლიდან საკონტრაქტო ჯარში მსახურობდა. გორის ჯავშან-სატანკო ბატალიონში მზვერავების ოცეულში მეკავშირედ იყო. უბედნიერესი კაცი იყო პირველი ხელფასი რომ აიღო, არც ერთი კაპიკი თვითონ არ მოუხმარია, ყოველთვის ოჯახზე ფიქრობდა… ძმის ოჯახს ინახავდა… მეტყოდა ხოლმე, ფული ხელის ჭუჭყია, ნანო, ეგ რა საყვარელია, ოჯახსა და გაჭირვებულებს უნდა მოახმაროო.ყოველთვის გაჭირვებულების დახმარებაზე ფიქრობდა. რაც წამოიზარდა, სულ იმას მეუბნებოდა: დედა, ამ ქვეყანაზე სიკეთე ვთესოთ და სიკეთით დაგვიბრუნდებაო. მის სიკეთეს როცა არ ხედავდნენ, გული სტკიოდა, მაგრამ ამბობდა, ოღონდაც კარგად იყვნენ, რას ვიზამთ, ყველას ვერ დავანახვებთ სიკეთეს, მათ ასე ესმით ცხოვრება, ვინც გამიგებს, გამიგებს, ვინც არა, ღმერთმა გაუმარჯოს, თავის გზით იაროსო. ღმერთმა აპატიოსო.ძალიან მორწმუნე, ეკლესიური ბიჭი იყო…საოცარი თანადგომა, ძმაკაცობა იცოდა. თანაკლასელ გოგოებსაც ისე დაუდგებოდა ხოლმე გვერდში, ოჯახის დანგრევისას თუ რაღაც სხვა გასაჭირის დროს, ისე დაარიგებდა, რომ დარდს ავიწყებდა, მერე მიყვებოდნენ ხოლმე, გოგიტამ ისე დაგვარიგა, ისეთი შვება მოგვცა, დარდი დაგვავიწყაო.ძალიან დიდი იუმორის პატრონი იყო, სახუმარო ამბებს, არ ვიცი, სხვის მოგონილს თუ თავისას, ისე ყვებოდა, ისე მსახიობურად, რომ ყველას სიცილით ხოცავდა. საქართველოზე უყვარდა ლექსების თქმა… სულ უკვირდათ ბიჭებს, ამდენს როგორ ასწრებს გოგა, ჯარშიც ერთი შენიშვნა არ ჰქონდა მიღებული, არც სოფელს აკლდებოდა, გეგმიანი ბიჭი იყო, დროის განაწილება იცოდა…სოფლიდან სიარული უჭირდა და უმეტესად ყაზარმაში იყო, ბოლოს ინგლისურის სწავლა რომ დაიწყეს, 3 საათის შემდეგ ათავისუფლებდნენ, თან კრედიტით მანქანაც იყიდა და სოფლიდან დადიოდა ბოლოს. უფრო ხშირად გვესაუბრებოდა, ოჯახზე ფიქრობდა, ძალიან დავაგვიანე ოჯახის შექმნაო. ძალიან პატარა ასაკში იყო შეყვარებული, 18 წლისას უყვარდა ერთი გოგონა, მაგრამ ყოველთვის ბევრს ფიქრობდა, შორს იხედებოდა და თქვა, ოჯახისთვის პატარა ვარ ჯერო. მერე რაღაც უმნიშვნელო მიზეზების გამო დაშორდნენ ერთმანეთს…“ოჯახის შექმნაზე ფიქრი ფიქრად დარჩა. რუსი მოადგა საქართველოს.მის მშობლიურ, ბუფერულ ზონაში მდებარე სოფელში სროლების ხმა არც მანამდე იყო უცხო. დენთის სუნი ჰაერში ტრიალებდა. სოფელში იყო, ხვდებოდა, მალე რომ განგაში ატყდებოდა და გამოსაძინებლად ადრე დაწვა. გამოძინებაც ვერ მოასწრო, 6 აგვისტოს ღამის 11 საათზე სროლები ატყდა.დედა: „პირველი თვითონ წამოხტა და გვამშვიდებდა, ნუ გეშინიათ, მანევრებიაო. მალე დაურეკეს, განგაშია, ჩამოდიო. წასასვლელად რომ გაემზადა, ვკითხე, რა იყო, შვილო, გამოგიძახეს-მეთქი? წავედი, ნანო, სამშობლოს დასაცავად, ნუ გეშინია, ორ დღეში აქ ვიქნებიო. წავიდა ჩემი შვილი და თვალით აღარ მინახავს. მართლაც ორიოდ დღეში დაბრუნდა…დილითვე, 7 აგვისტოს, 9 საათზე საბრძოლველად წასულან. თავიდან საქაშეთში მდგარან. მერე, როგორც მისი თანამებრძოლები მომიყვნენ, წინ-წინ იწევდნენ და ბოლოს ზემო ნიქოზში იდგნენ. თავის ძმასაც არ უმხელდა, სად იყო, სულ ამშვიდებდა, საქაშეთში ვდგავართ, აქ არანაირი საფრთხე არ არის, მანქანა ხომ მანდაა, ბავშვები გაარიდე მანდაურობას, თბილისში წადითო. მე კარგად ვარ, თქვენს თავებზე იფიქრეთო.როგორც ბიჭებმა მითხრეს, გოგას ბრძოლის ველზე ყოფნა არ ევალებოდა, შტაბში უნდა ყოფილიყო, მაგრამ უთქვამს: – სადაც ჩემი ოცეულის 19 ბიჭი იბრძვის, მეც იქ უნდა ვიყოო და ყველგან წინ მიიწევდა…9 აგვისტოს დაიღუპა… დილის 10-დან 11 საათამდე დაიჭრა…“შენობაში 12-მდე დაჭრილი „სპეცნაზელი“ იყო, სისხლი სდიოდათ. სასწრაფო გამოიძახეს, აგვიანებდა. გოგიტა მაკრახიძემ კვლავ დაკავშირება გადაწყვიტა, ოთახში ხმა იხშობოდა, კავშირი ვერ ხერხდებოდა. გაუფრთხილებიათ, ნუ გახვალ, საშიშია, საცაა მოვა სასწრაფოო. ცოდონი არიან, სისხლისგან იცლებიანო. გასულა. გამოუძახია სასწრაფო, ის-ის იყო, ჩაცუცქული კაბელს ახვევდა, ნაღმსატყორცნიდან ნასროლი ნაღმი რომ გასკდა მის ფეხთით.დედა: „იმათთვის მოყვანილი სასწრაფო თვითონ დასჭირდა… ეჰ, რა ადვილად ლაპარაკობს დედა ამ ყველაფერს… მერე ამ ტალღამ ეს 90-კილოიანი ბიჭი 10-15 მეტრში გადაისროლა. დახეთქებამ კიდევ თავისი ქნა. შოკში ჩავარდნილი თვითონ, ყოველგვარი ჩარევის გარეშე გამოსულა მდგომარეობიდან, გონს მოსულა. უკითხავს, რა მოხდა, ბიჭებოო? არაფერი, გოგა, დაჭრილი ხარ და ახლავე გაგიყვანთო. იქით ამშვიდებდა, ნუ გეშინიათ, ბიჭებო, თავებს გაუფრთხილდითო. და დახუჭა თვალებიო. მერე, რომ ვეკითხებოდით: როგორ ხარ, გოგაო, ხმას რომ ვეღარ გვცემდა, თითით გვაჩვენებდა, კარგად ვარო. გამოვიყვანეთ ბრძოლის ველიდან, მაგრამ იმედი აღარ გვქონდა, რომ გოგას კიდევ შევხვდებოდითო. გარეთ, აფეთქების დროს გოგასთან ერთად ორი ბიჭი იყო, ერთი გადარჩა, მეორე ბარძაყში დაიჭრა, ის დაჭრილი ბიჭი გვიყვებოდა, რომ „ბეტეერით“ გადაიყვანეს ის და გოგა სასწრაფომდე, ტყვიავამდე ერთად ვიყავით. გზაში ერთხელ ვკითხე, როგორ ხარ-მეთქი, ხელი რომ ვერ აწია, მეორე ხელი შეაშველა და ისე მანიშნა, კარგად ვარო. მეტი აღარ შევკითხვივარ, ძალიან მძიმედ იყო. ტყვიავში დაგვაშორეს, მე ტყვიავში გამიკეთეს ოპერაცია და გოგა არ ვიცი, სად წაიყვანესო. როგორც მერე გავარკვიეთ, თავის სამხედრო ექიმი გაჰყოლია გოგას, მძიმედ რომ იყო დაჭრილი, თბილისში გადაუწყვეტია წაყვანა, მაგრამ გზაში დაღუპულა… გზიდან მიბრუნებულან და გორში მიუყვანიათ მორგში. იმ ექიმს, როგორც მითხრეს, გოგას ქუდი წაუღია სახსოვრად…“ოჯახმა გოგას ამბავი შუადღისას გაიგო. გოგიტას მეგობრის მეუღლემ შეატყობინათ.სოფელს თავზე რუსული ავიაცია დასტრიალებდა. ძევერაში, სულ ახლოს, მაკრახიძეების სახლიდან სადღაც კილომეტრში ჩამოაგდეს ბომბი. მეზობელი სოფლებიდან რეკავდნენ: რუსი მოდის, გაეცალეთო. სოფელი იცლებოდა და ოჯახი იძულებული გახდა, 11 აგვისტოს დილით დაეკრძალა გოგიტა. დაკრძალეს და იმ საღამოსვე დატოვეს სოფელი. შინ მხოლოდ ხუთ სექტემბერს დაბრუნდნენ. სახლში ყველაფერი თავდაყირა დახვდათ. ატრიალებული, აზელილი. ოთახის შუაგულში ლოგინი და ტანსაცმელი – შექუჩებული, იყო ცეცხლის კვალიც და ჩექმის კვალიც…ოჯახში დღესაც ინახავენ დაწყებითი კლასების პედაგოგის მიერ გოგიტასთვის 4 კლასის დამთავრების შემდეგ ნაჩუქარ ღია ბარათს წარწერით:„ცელქო და მოუსვენარო გოგიტა, ისეთი სახელოვანი ვაჟკაცი დამდგარიყავი, რომ ამაყად მეთქვას – ჩემი გაზრდილია. შენი პირველი მასწავლებელი გ. ჯოლბორდი“.დღეს აღარც მისი პედაგოგია ცოცხალი და აღარც მისი მართლაც სახელოვანი მოწაფე…მომზადებულია „პრაიმტაიმის“ წიგნი „გმირის“ მიხედვით.