1745993760

კონსერვატორიაში, “მომავლის ვარსკვლავების” გალა-კონცერტი და დაჯილდოების ცერემონია გაიმართა

27 აპრილს სახელმწიფო კონსერვატორიის დიდ საკონცერტო დარბაზში, თბილისის მერიის მხარდაჭერით, გაიმართა კლასიკური მუსიკის მე-18 ეროვნული კონკურსის “მომავლის ვარსკვლავების” საზეიმო დასკვნითი გალა-კონცერტი და დაჯილდოების ცერემონია.გალა-კონცერტში, მონაწილეობას მიიღეს სამუსიკო და სახელოვნებო სასწავლებლების განსაკუთრებით წარმატებულმა ნიჭიერმა მუსიკოსებმა.შესარჩევი ტურები ჩატარდა კონსერვატორიის პროფესორებისგან დაკომპლექტებული ჟიურის მიერ, მუსიკოსის და პიანისტის ნინა კუპატაძის ხელმძღვანელობით. პრიზიორებს ხელოვანთა კავშირისგან გადაეცათ სახელობითი ჯილდოები.

1745576327

მარჯანიშვილის თეატრში მერაბ კოკოჩაშვილის 90 წლისადმი მიძღვნილი საიუბილეო საღამო გაიმართა

საქართველოს კულტურის სამინისტროს მხარდაჭერით, კოტე მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატულ თეატრში მერაბ კოკოჩაშვილის 90 წლისადმი მიძღვნილი საიუბილეო საღამო გაიმართა.საღამოზე კინორეჟისორმა მის განვლილ ცხოვრებასა და შემოქმედებაზე ისაუბრა.ნაჩვენები იყო კინოსტუდია „ქართული ფილმის“ მიერ გადაღებული დოკუმენტური ფილმი, რომელშიც შესულია ნაწყვეტები მერაბ კოკოჩაშვილის ფილმებიდან „მიხა“, „მწვერვალი“, „დიდი მწვანე ველი“, „ცხელი ზაფხულის სამიდღე“, „ტერცო მონდო“. ასევე, წარმოდგენილი იყო კინორეჟისორის შემოქმედების სხვადასხვა პერიოდის ამსახველი იშვიათი ფოტოები და მისი წინაპრების ფოტოარქივი.საიუბილეო საღამოს უძღვებოდა მსახიობი ნინელი ჭანკვეტაძე, რომელმაც მისი პირველი კინოროლი მერაბ კოკოჩაშვილის ფილმში „ცხელი ზაფხულის სამი დღე“ შეასრულა.საღამოს რეჟისორი და ორგანიზატორი იყო კინოსტუდია „ქართული ფილმი“ და სტუდიის დირექტორთა საბჭოს თავმჯდომარე ხათუნა ხუნდაძე.2025 წელი „ქართულმა ფილმმა“ მერაბ კოკოჩაშვილის საიუბილეო წლად გამოაცხადა.21 მარტს ხელოვნების სასახლე – კულტურის ისტორიის მუზეუმში, მერაბ კოკოჩაშვილის საიუბილეო თარიღთან დაკავშირებით გამოფენა გაიხსნა, ხოლო უკვდავთა თაღში კინორეჟისორმა და პედაგოგმა საკუთარი ხელის ანაბეჭდი დატოვა.კულტურის სამინისტროს მხარდაჭერით, წელს გამომცემლობა „ბაკმი“ მერაბ კოკოჩაშვილის ავტობიოგრაფიულ წიგნს გამოსცემს.ინფორამციას კულტურის სამინისტრო ავრცელებს.

1745566429

John Bowtie საქართველოში დაუკრავს

2 მაისს, თბილისის ისტორიის მუზეუმ „ქარვასლაში“ გაიმართება ენერგიით, რითმითა და მელოდიით სავსე ჰაუსის საღამო, რომლის მთავარი ვარსკვლავი იქნება ცნობილი ფრანგი დიჯეი და პროდიუსერი John Bowtie.ეს იქნება მისი პირველი ვიზიტი საქართველოში, John Bowtie ცნობილია თავისი უნიკალური მუსიკალური სტილით, რომელიც აერთიანებს ჰაუსს, დისკოს, ტექნოსა და სხვა ჟანრებს. მისი სეტები არაერთხელ გაჟღერებულა მსოფლიოს წამყვან კლუბებსა და ფესტივალებზე. მისი სიღრმისეული მელოდიურობა, ენერგიული შესრულება და ცოცხალი დრამ-პერკუსია განსაკუთრებულ შთაბეჭდილებას ახდენს მსმენელზე.John Bowtie აქტიური წევრია Moojo-ს ლეიბლ CALAMAR RECORDS-ში და მუსიკალური პოდკასტის წამყვანი. 2021 წელს მან გამოსცა თავისი პირველი სინგლი ამავე ლეიბლზე, რის შემდეგაც მისი კარიერა საერთაშორისო მასშტაბით კიდევ უფრო განვითარდა.ღამეს დაუვიწყარს გახდიან ასევე ადგილობრივი სცენის წარმომადგენლები: ANGELS NOISE, MIRRAN, ENQ და CASPER KAY – არტისტები, რომლებიც თავიანთ ენერგიულ სეტებს წარადგენენ ღონისძიებაზე.ბილეთების შეძენა შესაძლებელია პლატფორმაზე: tkt.ge 

1745485480

VIDEO: „როცა პირველ კასტინგზე შენი საყვარელი კომპოზიტორის სიმღერას ასრულებ...“ - „საქართველოს ხმა“ იწყება

„რუსთავი 2-ის“ ეთერში, 29 აპრილიდან, ახალი მეგა შოუ, „საქართველოს ხმა“ იწყება. პროექტი სოციალურ ქსელში აქვეყნებს ერთ-ერთი კონკურსანტის ვიდეოს, რომელსაც აკომპანირებას კომპოზიტორი რუსა მორჩილაძე უწევს. „საქართველოს ხმა“ „რუსთავი 2-ის“ ეთერში, ყოველ სამშაბათს, 22:00 საათზე გავა. 

1744818318

საქართველოს კულტურის სამინისტროს განცხადება

კულტურის სამინისტრომ „ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკისა და დრამის თეატრის“ ხელმძღვანელის თანამდებობიდან დავით დოიაშვილის გათავისუფლების გადაწყვეტილება მიიღო. ინფორმაციას თავად კულტურის სამინისტრო ავრცელებს.„ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკალური კომედიისა და დრამის პროფესიული სახელმწიფო თეატრი“ არის სახელმწიფოს მიერ დაფუძნებული საჯარო სამართლის იურიდიული პირი.სახელმწიფო პროფესიული თეატრი, ისევე, როგორც ნებისმიერი სხვა სსიპ-ი ანგარიშვალდებულია და აქვს კანონით დაკისრებული მოვალეობა, აღასრულოს მიზნები, რისთვისაც სახელმწიფომ დააფუძნა.კერძოდ, თეატრში შემოქმედებითი საქმიანობა უნდა ხორციელდებოდეს ისევე უწყვეტად, როგორც სახელმწიფო ბიუჯეტიდან მისი დაფინანსება ხორციელდება.საქართველოს კულტურის სამინისტროს მხრიდან არაერთგზის გაფრთხილების მიუხედავად, სამწუხაროდ, „ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკალური კომედიისა და დრამის პროფესიული სახელმწიფო თეატრის“ ხელმძღვანელობა სადამფუძნებლო მიზნებით გათვალისწინებულ ამ ვალდებულებას არ ასრულებდა. სახელმწიფო ბიუჯეტიდან მიღებული უწყვეტი დაფინანსების პირობებში, თეატრში შემოქმედებითი პროცესი თვეების მანძილზე შეჩერებული იყო.აქედან გამომდინარე, კულტურის სამინისტრომ, როგორც სსიპ „ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკისა და დრამის თეატრის“ დამფუძნებელმა უწყებამ, მიიღო კანონისმიერი გადაწყვეტილება, სსიპ-ის უწყვეტ და გამართულ ფუნქციონირებაზე პასუხისმგებელი პირის, თეატრის ხელმძღვანელის, დავით დოიაშვილის თანამდებობიდან გათავისუფლების შესახებ“, - ნათქვამია უწყების მიერ გავრცელებულ განცხადებაში.

1744817701

დავით დოიაშვილი „ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკისა და დრამის თეატრის“ ხელმძღვანელის თანამდებობიდან გათავისუფლდა

საქართველოს კულტურის სამინისტრო ავრცელებს განცხადებას, რომელშიც აღნიშნულია, რომ, უწყების გადაწყვეტილებით, დავით დოიაშვილი, "ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკისა და დრამის თეატრის" სამხატვრო ხელმძღვანელის თანამდებობიდან გათავისუფლდა.სამინისტრო განმარტავს, რომ თეატრში შემოქმედებითი საქმიანობა უნდა ხორციელდებოდეს ისევე უწყვეტად, როგორც სახელმწიფო ბიუჯეტიდან მისი დაფინანსება ხორციელდება. უწყებაში აცხადებენ, რომ, სახელმწიფო ბიუჯეტიდან მიღებული უწყვეტი დაფინანსების პირობებში, თეატრში შემოქმედებითი პროცესი თვეების განმავლობაში შეჩერებული იყო."ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკალური კომედიისა და დრამის პროფესიული სახელმწიფო თეატრი" არის სახელმწიფოს მიერ დაფუძნებული საჯარო სამართლის იურიდიული პირი.სახელმწიფო პროფესიული თეატრი, ისევე, როგორც ნებისმიერი სხვა სსიპ-ი ანგარიშვალდებულია და აქვს კანონით დაკისრებული მოვალეობა, აღასრულოს მიზნები, რისთვისაც სახელმწიფომ დააფუძნა.კერძოდ, თეატრში შემოქმედებითი საქმიანობა უნდა ხორციელდებოდეს ისევე უწყვეტად, როგორც სახელმწიფო ბიუჯეტიდან მისი დაფინანსება ხორციელდება.საქართველოს კულტურის სამინისტროს მხრიდან არაერთგზის გაფრთხილების მიუხედავად, სამწუხაროდ, "ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკალური კომედიისა და დრამის პროფესიული სახელმწიფო თეატრის" ხელმძღვანელობა სადამფუძნებლო მიზნებით გათვალისწინებულ ამ ვალდებულებას არ ასრულებდა. სახელმწიფო ბიუჯეტიდან მიღებული უწყვეტი დაფინანსების პირობებში, თეატრში შემოქმედებითი პროცესი თვეების მანძილზე შეჩერებული იყო.აქედან გამომდინარე, კულტურის სამინისტრომ, როგორც სსიპ "ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკისა და დრამის თეატრის" დამფუძნებელმა უწყებამ, მიიღო კანონისმიერი გადაწყვეტილება, სსიპ-ის უწყვეტ და გამართულ ფუნქციონირებაზე პასუხისმგებელი პირის, თეატრის ხელმძღვანელის, დავით დოიაშვილის თანამდებობიდან გათავისუფლების შესახებ", - აღნიშნულია სამინისტროს განცხადებაში. 

1744806176

„ცოლი რომ შეირთო, „მხიარული რომანი“ ახალი გამოსული იყო“... - 16 აპრილი რამაზ გიორგობიანის დაბადების დღეა

თბილი, საყვარელი, სევდიანი, იუმორით სავსე და უნიჭიერესი – ასე ახასიათებენ რამაზ გიორგობიანს ის ადამიანები, ვინც მსახიობს პირადად იცნობდა. რამაზ გიორგობიანის გარდაცვალება ყველასთვის მოულოდნელი აღმოჩნდა. ის 49 წლის ასაკში ინსულტის დიაგნოზით გარდაიცვალა. რამაზ გიორგობიანი –  „გიორგობისთვე”, „მხიარული რომანი”, „სერენადა”, „ქოლგა”, „ცისფერი მთები ანუ დაუჯერებელი ამბავი”, „ყველაზე სწრაფები მსოფლიოში”, „ფილატელისტის სიკვდილი” – ეს იმ ფილმების არასრული ჩამონათვალია, რომლებშიც მსახიობმა რამაზ გიორგობიანმა მიიღო მონაწილეობა.მისი კინოკარიერა სრულიად მოულოდნელად დაიწყო. ამბობენ, რომ ის ოთარ იოსელიანის აღმოჩენაა, რომელიც ფილმზე „გიორგობისთვე” მუშაობდა და მთავარი როლის შემსრულებელს ეძებდა.და და ოთარ იო­სე­ლი­ა­ნის ასის­ტენტს მა­თე­მა­ტი­კის ოლიმ­პი­ა­და­ზე უნა­ხავს, ტი­პა­ჟი მოს­წო­ნე­ბია.ამ ფილ­მით და რა­მაზ გი­ორ­გო­ბი­ა­ნის ტი­პა­ჟით, რე­ჟი­სორ­მა ქარ­თულ კი­ნო­ში, ახა­ლი გმი­რი შე­მო­იყ­ვა­ნა. მისი წარმატება, ოთარ იო­სე­ლი­ა­ნის დამ­სა­ხუ­რე­ბა გახ­ლდათ, რად­გან კი­ნო­ში ფეხი მან აად­გმე­ვი­ნა.ჯერ კიდევ სტუდენტი იყო, როცა მისი პირველი დებიუტი ფილმში - „გიორგობისთვე“ შედგა, რომელიც რეჟისორ ოთარ იოსელიანის პირველი ფილმი იყო.გთავაზობთ ამონარიდს პრაიმტაიმის საარქივო ინტერვიუდან, სადაც რამაზის შესახებ მისი და თე­ატ­რა­ლუ­რი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ასო­ცი­რე­ბუ­ლი პრო­ფე­სო­რი და ქუ­თა­ი­სის თე­ატ­რის მთა­ვა­რი რე­ჟი­სო­რი მაია გა­ჩე­ჩი­ლა­ძე საუბრობს:- მისი პირველი პროფესია...55 -ე საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ, უნივერსიტეტში გააგრძელა სწავლა, ფიზიკა-მათემატიკის ფაკულტეტზე, იმ დროს, ილია ვეკუა იყო რექტორი.ერთ-ერთ ოლიმპიადაზე გაიმარჯვა და დაჯილდოების დროს, ბ-ნ ოთარ იოსელიანის მენეჯერმა, შემთხვევით აღმოაჩინა. ბ-ნი ოთარი „გიორგობისთვეს“ იღებდა და ახალ სახეს ეძებდა. ძალიან მოეწონა და მაშინვე ფილმზე დაამტკიცა.ამის შემდეგ, ფილმში „იყო შაშვი მგალობელი“ უნდოდა გადაღება, მაგრამ რამაზმა უარი უთხრა, რადგან თენგიზ აბულაძისთვის თანხმობა ჰქონდა მიცემული ფილმში „სამკაული სატრფოსთვის“ (ბაჰადური) მონაწილეობის მისაღებად. მახსოვს, ოთარს ძალიან ეწყინა, მაგრამ თენგიზს უარი ვერ უთხრა.- უკვე თეატრალურის სტუდენტი იყო?იმ პერიოდში, ჯერ კიდევ უნივერსიტეტის სტუდენტი იყო. ფიზიკა-მათემატიკის ფაკულტეტიდან, ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე გადავიდა, რადგან გადაღებების გამო, ძალიან ბევრი გაცდენა ჰქონდა.საკმაოდ კარგად წერდა და ამიტომ ბ-ნმა ილია ვეკუამ, სპეციალობის შეეცვალა ურჩია. ასეც მოხდა, დაამთავრა ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი, დიპლომი რომ აიღო, გადაწყვიტა მოსკოვში „ВГИК“ -ში ჩაბარება, უკვე „მოწამლული“ იყო კინოთი.ზუსტად იმ წელს, თენგიზ აბულაძემ, ლანა ღოღობერიძემ და რეზო ჩხეიძემ თეატრალურ ინსტიტუტში, კინო-ფაკულტეტი გახსნეს. სწორედ, ამის გამო, აღარ მოინდომა მოსკოვში გამგზავრება და თენგიზ აბულაძის სტუდენტი გახდა.- სამწუხაროდ, ხანმოკლე ცხოვრებით იცხოვრა, მაგრამ დღემდე ლეგენდარულ მსახიობად დარჩა, მისი თითქმის ყველა ფილმი, გენიალურია...ასე გამოდის, რამაზმა ახალი სახე შექმნა ქართულ კინოში - „ქოლგა“, „სერენადა“ და უამრავი სხვა.- ფილმში „ქოლგა“ მართლაც საოცარი ტიპაჟი შექმნა, ცეკვავდა კიდეც?არასდროს უცეკვია, ამ ფილმში, ცეკვის მართლაც საოცარი პლასტიკა აჩვენა. ძალიან ნიჭიერი იყო, სამწუხაროდ, არავის გამოგვყვა რამაზის ნიჭი. საოცრად სრიალებდა თხილამურზე, ხატავდა, ფეხბურთს ისე კარგად თამაშობდა, „დინამოშიც“ კი აიყვანეს. სტუდენტობის პერიოდში აარჩიეს უნივერსიტეტიდან და ავარჯიშებდნენ.- რატომ დაანება ფეხბურთს თავი, იმ დროს „დინამოში“ მოხვედრა, საკმაოდ რთული იყო....ამბობდა, სულ ფეხებს მირტყამდნენ, ბუცები მხვდება, მამტვრევენ ყველაფერს, აღარ მინდა, უნდა დავანებოო. რა საქმესაც ხელს ჰკიდებდა, უმაღლეს დონეზე ასრულებდა, თითქმის, ყველა სფეროში ნიჭს ავლენდა.- რამაზის ოჯახზე მოგვიყევით...ჰყავს არაჩვეულებრივი მეუღლე ნუნუკა ქიქოძე, ქალიშვილი თიკო გიორგობიანი და შვილიშვილი - დაჩი მხეიძე. თიკო, სამწუხაროდ მამის კვალს არ გაჰყვა, უცხო ენების სპეციალისტია. ბავშვობაში კარგად მღეროდა, მაგრამ რატომღაც მალე დაანება თავი.ერთი შვილი ჰყავს დაჩი, პროფესიით - კომპიუტერული ტექნოლოგიები, როგორც ჩანს, რამაზის ნიჭი გამოჰყვა.ნუნუკა, ძალიან მორიდებული ქალბატონია, თუ ვინმე ჟურნალისტი დაურეკავს, ჩემთან ამისამართებს, არ შემიძლია ლაპარაკიო.როცა ცოლი შეირთო, უკვე პოპულარული იყო, ფილმი - „მხიარული რომანი“ ახალი გამოსული იყო. 5 წელი შეყვარებულები იყვნენ, დედაჩემი და ნუნუკას დედა, მეგობრები იყვნენ და სამომავლოდ, დანათესავდნენ კიდეც.ფილმის „მხიარული რომანი“ გამოსვლის შემდეგ, ყველა ხათუნა კოტრიკაძეზე ეჭვიანობდა, რამაზი და ხათუნა გაგიჟებულები იყვნენ, ყველას ცოლ-ქმარი ეგონა, რადგან ერთად ითამაშეს... სრულად

1744726001

„კედლის მხატვრობას საფრთხე არ ემუქრება“ - კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტო განცხადებას ავრცელებს

კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტო, სვეტიცხოვლის ტაძარში წყლის განმეორებითი ინფილტრაციის თაობაზე განცხადებას ავრცელებს, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ:„მიმდინარე წლის 22 მარტს, სვეტიცხოველში მოხდა წყლის ინფილტრაცია, რის შემდეგაც დაუყოვნებლივ დაიწყო მუშაობა, კერძოდ: მოეწყო ხარაჩო, ჩატარდა გაწმენდითი სამუშაოები, ბიოციდის ხსნარით დამუშავდა ლორფინები და საბურველი, საბურველი ლიქენებისგანაც გაიწმინდა.ბოლო ეტაპზე იგეგმება სპეციალური ხსნარით ნაპრალების ამოგოზვა, რისთვისაც აუცილებელია რამდენიმე დღე მშრალი ამინდი იყოს. სამწუხაროდ, მეტეოროლოგიური პირობები გაუარესდა და უხვმა ნალექმა ამ დრომდე შეუძლებელი გახადა პროცესის დასრულება.შედეგად დღეს, კვლავ დაფიქსირდა იმავე ადგილას წყლის განმეორებითი ინფილტრაცია. ამ დროისათვის კედლის მხატვრობას საფრთხე არ ემუქრება.კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტოს სპეციალისტები ატარებენ გადაუდებელ სამუშაოებს.მეტეოროლოგიური პირობების გაუმჯობესების შემდეგ კი დაუყოვნებლივ მოხდება ამ პრობლემის სრულფასოვანად აღმოფხვრა“,- ნათქვამია გავრცელებულ განცხადებაში.

1744704306

"მე ავირჩიე გზა ეკლიანი" - მარჯანიშვილის თეატრში თინათინ მღვდლიაშვილის 70 წლის საიუბილეო საღამო გაიმართა

 "მე ავირჩიე გზა ეკლიანი" - ამ სახელწოდებით, მარჯანიშვილის თეატრში თანამედროვე ქართველი პოეტისა და მხატვრის თინათინ მღვდლიაშვილის 70 წლის საიუბილეო საღამო გაიმართა.ღონისძიებაში მონაწილეობდნენ ცნობილი სახეები და საზოგადო მოღვაწეები, რომლებმაც იუბილარის ცნობილი ლექსები წაიკითხეს, მომღერლებმა კი პოეტის ლექსებზე შექმნილი ცნობილო სიმღერები შეასრულეს.

1744407216

"ასე მოუარა შვილის სულს და ორმოცის მეორე დღეს დედაჩემი საწოლში გარდაცვლილი ვიპოვეთ" - ლაურა რეხვიაშვილის ტრაგედია

მსახიობმა ლაურა რეხვიაშვილმა გამაოგნებელი ისტორია მოგვიყვა. წიგნის ფაბულაა, ცხოვრების დრამატურგიაა…ეს არის მსახიობის 80 წლის დედის ამბავი, რომელიც შვილის გარდაცვალებას მოესწრო, დაიტირა, 40 დღე კანდელს დარაჯობდა და ლოცულობდა, ცრემლით ესაუბრებოდა, 41-ე დღეს კი უფალს მიაბარა სული.ლაურა რეხვიაშვილი “პრაიმტაიმის” მკითხველს დედის ისტორიას უყვება…ლაურა რეხვიაშვილი: – ჩემი უფროსი და, ლილი ხეიბარი იყო. დაწყებით კლასში დედაჩემი ასწავლიდა. დედა, პოლინა დვალიშვილი, პედაგოგი იყო. ლილი მეოთხე კლასში რომ გადავიდა, კოჭლობა დაიწყო. როგორც გაირკვა, დაბადებით დაჰყვა პათოლოგიური სისხლძარღვი. ბავშვმა აქტიური ზრდა რომ დაიწყო და ორგანიზმში ბევრი ცვლილება წავიდა, ჯერ თითის წვერს ადგამდა, ქუსლს ვეღარ. მერე ფეხი მოხარა და საერთოდ ჰაერში აიტანა. ვეღარ დებდა სიარულის დროს. დასჭირდა ყავარჯნები.დედამ ხატის წინ თავის იესოსთან, თავის ღვთისმშობელთან, თავის ანგელოზთან და ადგილის დედასთან აღთქმა დადო, მაღალ ქუსლს აღარასოდეს ჩავიცვამ და პომადას არ წავისვამო. ამ აღთქმის შესრულებამ გადაატანინა ეს ტკივილი.ლილის ორი ოპერაცია გაუკეთდა და ორივე უშედეგოდ. ამ ფაქტმა გაამყარა ის მოსაზრება, რომ ჩემი და თანდაყოლილი ხეიბარი იყო.გაიზარდა და ის იყო ჩვენი, დანარჩენი სამი დის ყველაფერი. ყავარჯნებზე შემდგარი ქალი ხეხილს წამლავდა, გვირეცხავდა, კერავდა, აუთოვებდა. იყო საქმიანი და დაკავებული. სამ დას გაუზარდა შვილები.მათე რომ გავაჩინე, 38 წლის ვიყავი და თვალებში ცრემლჩამდგარმა და გულდაწყვეტილმა მითხრა, მე ის ენერგია აღარ მაქვს, მათეც გავზარდოო.59 წლის ასაკში გარდაიცვალა. მაშინ დედაჩემი 80 წლის იყო. დედას ამ ასაკში არ უნდა ენახა ეს სიმწარე…ჩემი თეატრის მსახიობები  “მარშუტკით” წამოვიდნენ. ტრანსპორტი გომბორზე გაუფუჭდათ. ამიტომ ჩამოსვლა დააგვიანდათ.ჩემი და სახლიდან ეზოში ჩამოვასვენეთ და დედამ, გამოსამშვიდობებლად, ხმით ისე დაიტირა, სამყარო შეიძრა!!!დედამ ისეთი დატირება იცოდა, რომ მას უბარებდნენ, პოლინა, შენი დატირებით უნდა გაგვისტუმრო საიქიოშიო. განსაკუთრებული უნარია, როცა ადამიანი ლაპარაკობს ისე, რომ პოეზიაც არის, ფილოსოფიაც, ტრაგედია ხომ თავისთავად. განსაკუთრებით მაშინ, როცა ახალგაზრდას დასტირიან. ეს ქალი დიდ პატივს სცემდა მიცვალებულს და სიკვდილს გულში იტარებდა.სახელს ვერ დაარქმევ ამ სურათს, კაციან-ქალიანად რომ ყველა ქვითინებს. ამ დროს ჩერდება დრო, გავიწყდება ყველაფერი და გაოცებული უსმენ მოტირალ დედას.მსახიობმა ზაზა მიქაშავიძემ მითხრა, კიდევ კარგი დასაფლავებას მოვუსწარით; აქ ისეთი რამ ვნახეთ, რომ არ მოგვესწრო, მე არ მეცოდინებოდა, რას ნიშნავს დედის დატირებაო…აი, მაშინ დედამ ჩემს დას დაატირა: ორმოცამდე აქ უნდა მამყოფო, შენს სულს ჩემსავით ვერავინ მიხედავს, მე უნდა მოვუარო. 40 დღის დღის შემდეგ, შენ თუ არ წამიყვან, შვილო, ჩემი ცოდვა არ მოგასვენებსო. თითქოს "დატუქსა" შვილი.ის ორმოცი დღე კანდელს დარაჯობდა, რომ არ ჩამქრალიყო. ცივ ნიავს არ აკარებდა. ლოცულობდა, მაგრამ ფსალმუნებს კი არ კითხულობდა, თავისი გულით და აზრით ლოცულობდა. მერე ეზოში გავიდოდა, რაღაცას მოიმიზეზებდა, რომ მაგალითად, ვაზი უნდა ენახა და იქ, თავისთვის მოთქვამდა, შვილს ელაპარაკებოდა, დიალოგი ჰქონდა, ოღონდ ტირილით.უკეთებდა საკურთხს ფაცურით, ნერვიულობით. მის სახელზე აცხობდა, მოხრაკავდა. მერე მაგიდაზე დადგამდა, სანთელს მოავლებდა სამჯერ. ილოცებდა…ეს ქალი ნამდვილად მიწის მარილი იყო…ასე მოიხადა ვალი, მოუარა შვილის სულს. ლილის 40 გადავუხადეთ და 41-ე დღეს, დედა საწოლში გარდაცვლილი ვიპოვეთ…ის, რაც შენზე არ არის დამოკიდებული, ასე უნდა მიიღო. მაგრამ როცა დედებს შვილები უკვდებათ, მე ამაზე მაქვს კითხვა, რა მოხდება რომ დედებმა ეს სიმწარე არ იგემონ და თუ შვილი უნდა მოკვდეს, ცოტა ხნით ადრე დედა გარდაიცვალოს?! თან დედა, რომელიც ისედაც მალე წავიდოდა, რა მოხდებოდა რომ სიცოცხლის ბოლო მომენტში ასე არ გამწარებულიყო?..შვილმკდარი დედა რომ თავს არ იკლავს, ესეც ღმერთისგან არის შეჩერებული, რომ საიქიოში ნახონ შვილები… შვილმკვდარი დედა რომ ცოცხალია, მე ეს არ მჯერა. ვფიქრობ იმაზე, რა დევს იმ არსებობაში, რატომ აქვს ამ დედების არსებობას აზრი? რატომ არის აუცილებელი იარსებონ? აი, ეს შემაძრწუნებელი კითხვები მაქვს.სიკვდილი საერთოდ არ მაშინებს. მაგრამ არ მინდა შვილი გავაწვალო ჩემი სიკვდილით. გული ეტკინება, შეწუხდება, იტირებს. და რა გამოდის? გავაჩინე, გავზარდე, სიყვარული მივეცი და ბოლოს ამოვაშხამე. ამოშხამებას ვერ ვეგუები…დედას გარდაცვალებიდან ორი წლის შემდეგ, სიზმრად დედას სამყოფელი ვნახე. მესიზმრება, მივდივარ თელავში, სასაფლაოზე, დედას და დის საფლავზე. ირგვლივ მწვანე მოლია, ჟუტუნა ყვავილებიანი. ეს ჩვენებური მოლი არ არის. ყვავილი მოვწყვიტე, დავყნოსე, მაგრამ ეს აქაური ყვავილი არ არის.გამჭვირვალე სამყოფელთან იდგა ნუშის ხე. არც ის ჰგავდა “ჩვენს” ნუშის ხეს. ხის უკან დეიდა მარო გამოჩნდა. დედაჩემი სად არის-მეთქი. ხელი გაიშვირა, იქითო. გავიხედე და მოდიოდა დედა, ყველაზე ლამაზი კაბით, რომელიც ჰქონდა. შუაზე გაყოფილი და უკან ჩახვეული თმით… ლამაზი თავის ფორმა და კარგი ტან-ფეხი ჰქონდა. ყველაზე კარგი რომ არის ადამიანი, იმ ასაკში იყო და მოდიოდა ყვავილებით. ენით აუწერელი ფერებითა და კომპოზიციით.ყვავილებიანად შემომეხვია, მაკოცა ისე, როგორც სიცოცხლეში იცოდა. რომ მაკოცებდა, ხელით ნიკაპი ეჭირა და მეორე ლოყა მტკიოდა. რომ გაკოცებდა, აუცილებლდა დააყოლებდა – გენაცვალოს დედა. სიყვარულის სურვილის ასეთი მოკვლა იცოდა. ასე მაკოცა, მითხრა, გენაცვალოს დედაო. ლილიკო სად არის-მეთქი, ვკითხე. მომკიდა ხელი და ალავერდისხელა ტაძართან მიმიყვანა. გამჭვირვალე იყო… ჩემი და ამ სალოცავის კარებში იდგა, როგორც ანგელოზი.თუ ასე ადვილი იყო თქვენი ნახვა, ამდენ ხანს როგორ მოითმინე და არ დამენახე-მეთქი? წადი, სანთელი დაანთეო, მითხრა. ამ დროს ვიღაცამ ბეჭებში დამარტყა და გამომაღვიძა. წამოვჯექი. გონება რომ დალაგდა და ქმარ-შვილი დავინახე, აბა, მე სად ვიყავი-მეთქი? გავიფიქრე. თან გამახსენდა დედის ნათქვამი, სანთელი დაანთეო. დილის ხუთის ნახევარი იყო. გავედი სამზარეულოში და დავანათე სანთელი. პატარა სანთელმა დიდი ცეცხლის ენა გაიკეთა. ეს ცეცხლი გაიშალა, ამოვიდა დედაჩემის სახე, გამიცინა და ჩაქრა…საღამურზე შემოვიცვი და გავიქეცი ანჩის ხატში. შემოდგომის მიწურული იყო. შევიშლებოდი ეს რომ ცხლად ღვთისმსახურისთვის არ მომეყოლა. ანჩისხატის ტაძრის წინ ოთახები იყო. დავაკაკუნე რომელიღაც კარზე. გამოიხედა მოძღვარმა, მისი სახელიც არ ვიცი. იფიქრა, ამ გამთენიისას რაღაც უბედურება შეემთხვაო და იყურებოდა, ვინმე ხომ არ მომსდევდა. უნდა მომისმინოთ-მეთქი, დავამშვიდე. ჩემი გარდაცვლილების სამყოფელი ვნახე-მეთქი და მოვუყევი სიზმარი. თავზე ხელი გადამისვა, ჩემი ხელები დაიჭირა და მითხრა, რაც ნახე, ისინი იქ არიანო.ასე რომ, იმათ ჩვენი სიყვარული, ჩვენგან მოხსენიება, ლოცვა სჭირდებათ. ამაში ცხადად დავრწმუნდი…

1744290660

400 წლის შემდეგ, ინგლისში შექსპირის სონეტის დაკარგული ასლი იპოვეს - ფოტო

დოქტორმა ლია ვერონეზემ, ოქსფორდის უნივერსიტეტის ინგლისური განყოფილებიდან, აღმოაჩინა მსოფლიოში ცნობილი დრამატურგის, უილიამ შექსპირის სონეტი 116-ის იშვიათი ხელნაწერი ასლი, რომელიც დამალული იყო მე-17 საუკუნის პოეზიის კრებულში. ამის შესახებ SciTechDaily წერს .გამოცემა ამბობს, რომ ეს სონეტის მხოლოდ მეორე ცნობილი ხელნაწერი ასლია, რომელიც იდენტიფიცირებულია.დოქტორმა ვერონეზემ ხელნაწერი იპოვა ოქსფორდის ბოდლეანის ბიბლიოთეკაში კვლევის დროს. სონეტი იყო სხვადასხვა ავტორის ლიტერატურული ნაწარმოებების ხელნაწერ კრებულში, რაც ადრეულ თანამედროვე პერიოდში პოეზიის გაცვლის საერთო ფორმა იყო.„როდესაც ხელნაწერს ვფურცლავდი, ეს ლექსი მომეჩვენა, როგორც სონეტი 116-ის უცნაური ვერსია. როდესაც კატალოგს დავაკვირდი, ეს აშკარად შექსპირის შემოქმედების ნაწილი იყო, მაგრამ მასში ავტორის შესახებ არაფერი იყო ნათქვამი. ორიგინალური კატალოგის აღწერილობაში შექსპირის არარსებობა შეიძლება იყოს იმის მიზეზი, რომ ეს ლექსი შეუმჩნეველი დარჩა“, - განმარტა მკვლევარმა. ამ ასლს აქვს მხოლოდ ტექსტი და არა მუსიკა. ეს ვერსია განსაკუთრებით საინტერესოა ამ ლექსის ადაპტაციით. სონეტი მოთავსებულია პოლიტიკურად დატვირთულ ნაწარმოებებს შორის, როგორიცაა აკრძალული საშობაო სიმღერები და სატირული ლექსები 1640-იანი წლების დასაწყისის მოვლენებზე. ამ ეგზემპლარში სონეტი აღწერილია, როგორც კომპოზიტორი ჰენრი ლოუზის მუსიკაზე დადგმული სიმღერა.გამოცემაში ხაზგასმულია, რომ რესპუბლიკური რეჟიმის დროს სიმღერების საჯარო შესრულება აკრძალული იყო. ამიტომ, ბევრმა მუსიკოსმა, მაგალითად, ჰენრი ლოუსმა, შეძლო თავის რჩენა სახლში საიდუმლო კერძო წარმოდგენებით.  შექსპირის კვლევების პროფესორი ამბობს, რომ ეს აღმოჩენა ძალიან მნიშვნელოვანია და ცხადყოფს იმას, რომ შექსპირის შემოქმედების აღმოჩენა ჯერ კიდევ შესაძლოა, რადგან ის ამოუწურავია. 

1744114277

ანსამბლ „რუსთავს“ ახალი სამხატვრო ხელმძღვანელი და დირექტორი ჰყავს - ცვლილებებია ანსამბლ „მართვეშიც“

კულტურის მინისტრმა, ანსამბლ „რუსთავს“ ახალი სამხატვრო ხელმძღვანელი და დირექტორი წარუდგინა.ხალხური სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო აკადემიური ანსამბლის, „რუსთავის“ სამხატვრო ხელმძღვანელად მიხეილ ჯავახიშვილი დაინიშნა.დირექტორის პოზიციაზე, საქართველოს კულტურის მინისტრმა თინათინ რუხაძემ ია მაქაცარია წარადგინა.შეხვედრაზე, რომელსაც საქართველოს პარლამენტის კულტურის კომიტეტის თავმჯდომარე გიორგი გაბუნია, კულტურის მინისტრის მოადგილე გიორგი მირცხულავა და ანზორ ერქომაიშვილის სახელობის ფოლკლორის სახელმწიფო ცენტრის დირექტორი გიორგი დონაძე ესწრებოდნენ, ანსამბლის განვითარებისა და შემოქმედებით გეგმების შესახებ ისაუბრეს.თინათინ რუხაძემ ანსამბლის ახალ ხელმძღვანელობას და თანამშრომლებს წარმატებები და ნაყოფიერი საქმიანობა უსურვა და მხარდაჭერა აღუთქვა, - ინფორმაციას, საქართველოს კულტურის სამინისტროს ოფიციალური გვერდი აქვეყნებს. ცვლილებებია, ანზორ ერქომაიშვილის სახელობის საქართველოს ხალხური სიმღერის ანსამბლ „მართვეშიც”.კულტურის მინისტრმა ქალბატონმა თინათინ რუხაძემ ანსამბლ “მართვეს” შემოქმედებით ჯგუფსა და ადმინისტრაციას ახალი ხელმძღვანელობა წარუდგინა.დიდი სიხარულით გვინდა საზოგადოებას ვაცნობოთ, რომ ანსამბლ „მართვეს“ სამხატვრო ხელმძღვანელად ბატონი ვალერი ქუტიძე დაინიშნა.ვალერი ქუტიძე 47 წელია ანსამბლ “მართვესა” და ბატონი ანზორ ერქომაიშვილის გზის ერთგული და განუყოფელი ნაწილია.ანსამბლის დირექტორის პოზიციაზე კი ანსამბლ „ბასიანის“ წევრი ირაკლი ტყვაცირია დაინიშნა.ანსამბლი „რუსთავი“ ვალერი ქუტიძესა და ირაკლი ტყვაცირიას მრავალ წარმატებას უსურვებს.„რუსთავი“ მხარს უჭერს ანსამბლ „მართვეს“ და მრავალ გამარჯვებას უსურვებს.ანსამბლი „მართვე“, მიშო ჯავახიშვილს, საქართველოს სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო აკადემიურ ანსამბლ „რუსთავის“ სამხატვრო ხელმძღვანელად დანიშვნას ულოცავს.მიშოს ვუსურვებთ, ნაყოფიერ შემოქმედებით წინსვლას და წარმატებებს, იმ საქმის ღირსეულად გასაგრძელებლად, რომელსაც 57 წლის წინ საფუძველი ჩაუყარა დიდმა ანზორ ერქომაიშვილმა.