1721846320

მილიონერი მოდელი, 4 შვილის დედა ყოფილი ქმრის ოჯახმა წამებით მოკლა, რომელთაც თავად არჩენდა - მკვლელობაში ბრალდებულებს უვადო პატიმრობა ემუქრებათ

ჰონგ კონგელი მოდელის ები ჩოის სიმამრს და მის უფროს შვილს ბრალი წაუყენეს მკვლელობისთვის მას შემდეგ, რაც 28 წლის ულამაზესი მოდელის სხეულის ნაწილები მიტოვებულ სახლში იპოვეს. ახალგაზრდა მოდელს 4 შვილი ჰყავდა. „ბინაში იპოვეს იარაღები, რომლებიც გამოიყენება ადამიანის სხეულების დასანაწევრებლად, მათ შორის ხორცის საფქვავი, ჯაჭვის ხერხი, გრძელი საწვიმარი, ხელთათმანები და ნიღბები“,- ნათქვამია პოლიციის განცხადებაში.28 წლის მოდელი და სოციალური ქსელის ვარსკვლავი, ები ჩოი, არა მხოლოდ ლამაზი გოგონა, ასევე ძალიან კეთილიც იყო. როგორც კი ინფლუენსერი გახდა და რეკლამებით დიდი თანხების გამომუშავება შეძლო, მაშინვე საქველმოქმედო ფონდი ჩამოაყალიბა. ორი მიმართულებით მუშაობდა - სურდა, გაჭირვებულ ადამიანებს დახმარებოდა და ამავდროულად, მიუსაფარ ცხოველებზეც ზრუნავდა.17 წლის ასაკში პირველი მილიონი გამოიმუშავა. "ღმერთმა ბევრი ფული მომცა. ამიტომ, მეც უნდა გავცე." - ამბობდა გოგონა. 18 წლის ასაკში საყვარელ მამაკაცზე დაქორწინდა. 24 წლის ასაკში უკვე უზარმაზარი სახლი შეიძინა და საკუთარი გემოვნებით მოაწყო. პირველ ქორწინებაში 2 შვილი ჰყავდა.ების მეუღლე, ალექს ვონგი, მისგან განსხვავებით, შეიძლება ითქვას, რომ წარუმატებელი ადამიანი იყო.  როცა მილიონერ გოგონაზე დაქორწინდა, გამუდმებით ბარებში დადიოდა, ტოტალიზატორში თამაშობდა, გართობა უყვარდა და ხარჯებს, რა თქმა უნდა, ცოლის ბარათით იხდიდა. ბიჭის მამა სასამართლოში მუშაობდა. თუმცა, 2022 წელს თაღლითობის სქემაში ჩაერთო და სამსახურიდან ისიც გაათავისუფლეს...ები 23 წლის იუბილეზე Tam Jai International-ის რესტორნების იმპერიის მემკვიდრეს, კრის ტამ ფონგ-ჩანს შეხვდა. ორწლიანი რომანის შემდეგ, ახალგაზრდებმა მდიდრული ქორწილი გადაიხადეს და ორი შვილი შეეძინათ.მიუხედავად იმისა, რომ პირველ ქმართან განქორწინებული იყო. ყოფილი ქმრის ოჯახს სახლი უყიდა. იხდიდა მათ ვალებს და ეხმარებოდა მატერიალურად... მაზლი კი მძღოლად დაასაქმა.2023 წლის 21 თებერვალს ები ჩოი სახლიდან გავიდა და საღამოს სახლში რომ აღარ მივიდა, მისმა ქმარმა, კრისმა, ების მშობლებსა და მეგობრებს დაურეკა. თუმცა, გოგონა არავის უნახავს... მისი კვალი დაიკარგა...ქუჩის სათვალთვალო კამერების მიხედვით, გოგონა მანქანიდან არ ჩამოსულა. მისი მანქანა კი ქალაქის გასასვლელში დააფიქსირეს. მძღოლის ტელეფონი სოფელ ტაის ძველ სახლთან არსებულ მისამართს აჩვენებდა. ორდღიანი ძებნის შემდეგ, გამომძიებლები სწორედ იქ წავიდნენ, სადაც საზარელი სურათი დახვდათ.როგორც გაირკვა, ები ყოფილი ქმრის ნათესავების მუდმივად რჩენაზე უარის თქმას აპირებდა. ამიტომაც, ოჯახმა მისი მკვლელობა ერთად დაგეგმა. მკვლელობის იდეა კი დედამთილის გაუჩნდა. მკვლელობაში ბრალდებულ ქალს იმედი ჰქონდა, რომ მოკლული ყოფილი რძლის ქონების ნაწილის განკარგვის უფლება ექნებოდათ. რადგან პირველი ქორწინებიდან ორი შვილი ჰყავდა და შესაბამისად მეურვეობა მამას გადაეცემოდა.სასამართლო პროცესები გრძელდება. მკვლელობის მუხლით დაკავებულებს სამუდამო პატიმრობა ემუქრებათ. 

1721572196

წყვილი, რომელიც ატლანტის ოკეანის გადაკვეთას ცდილობდა, გარდაცვლილი იპოვეს - რა ვერსიაზე წერს მედია

წყვილი, რომელიც ატლანტის ოკეანის გადაკვეთას ცდილობდა, ექვსი კვირის შემდეგ, სამაშველო, გასაბერ ნავზე გარდაცვლილი იპოვეს. ინფორმაციას ამის შესახებ BBC ავრცელებს.ბრიტანელი ქალი სარა პაკვუდი და მისი კანადელი ქმარი ბრეტ კლიბერი 18 ივნისს დაიკარგნენ. გაუჩინარებამდე 1 კვირით ადრე, მათ ხმელეთი ახალი, 13 მეტრიანი იახტით დატოვეს და აზორის კუნძულებისკენ მიემართებოდნენ. როგორც ირკვევა, წყვილს 21-დღიანი მოგზაურობა ჰქონდა დაგეგმილი. ამ ეტაპისთვის, გაურკვეველია, რა ვითარებაში დაიღუპა ცოლ-ქმარი.როგორც საგამოძიებო უწყებები იუწყებიან, გამოძიება რამდენიმე ვერსიაზე მუშაობს. ერთი ვერსიით, რომელზეც კანადური მედია წერს, არის ის, რომ იახტას შესაძლოა დაეჯახა გამვლელი სატვირთო გემი, რომელმაც ვერ შეამჩნია შეჯახება. მათივე ცნობით, კანადის სანაპირო დაცვას და სამხედრო თვითმფრინავებს  ნამსხვრევები ან ნავის რაიმე ნიშანი არ დაუფიქსირებიათ.YouTube არხ Theros Adventures-ზე ვრცელდება ვიდეო, სადაც წყვილი საკუთარ მოგზაურობაზე და იმ პრინციპებზე საუბრობდა, რასაც მოგზაურობა ეყრდნობოდა - მოგზაურობა სახელწოდებით - "მწვანე ოდისეა." წყვილი ვიდეოში ამბობს, რომ ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ ადამიანებს აჩვენონ, შესაძლებელია მოგზაურობა წიაღისეული საწვავის დაწვის გარეშე.

1721028060

„დამნაშავემ თანამზრახველს ენა ამოაგლიჯა“ - ციხიდან გაქცეული ქართველი კაცის საქმე, რომელსაც საბოლოოდ, უვადო პატიმრობა 19 წლით შეუცვალეს

ჟურნალი „თბილისელები“ ერთ-ერთი გახმაურებული კრიმინალური ისტორიის შესახებ ავრცელებს სტატიას, რომელსაც 70-იან წლებში დიდი რეზონანსი მოჰყვა: ზოგიერთი მთავარი გმირის ვინაობა შეცვლილია და მათი ვინმესთან მსგავსება შემთხვევითია...გაქცევა1973 წლის 2 მაისს ნოვოჩერკასკის ციხიდან 38 წლის ქართველი რეციდივისტი ანზორ გერონტის ძე კაკაბაძე გაიქცა. მას როსტოვში ჩადენილი დანაშაულისთვის დახვრეტა ჰქონდა მისჯილი და განაჩენის აღსრულებას ელოდა. როსტოვის მახლობლად მდებარე ნოვოჩერკასკის ციხე „დასახვრეტი საპყრობილე“ იყო და მის სარდაფებში ერთადგილიანი საკნები იყო განთავსებული. ამ ციხის თავისებურება ის იყო, რომ ზედამხედველთა 80 პროცენტს ქალები შეადგენდნენ. კაკაბაძესთან ერთად გაუჩინარდა ციხის ზედამხედველი გოგონა, 21 წლის გალინა მაქსიმენკო. ის ქალაქ როსტოვის მკვიდრი იყო და ამ დაწესებულებაში ერთი წლის წინ დაიწყო მუშაობა. როგორც დადგინდა, კაკაბაძე სწორედ მაქსიმენკომ გაიყვანა ციხიდან. დასახვრეტ პატიმარს მან მამაკაცი ზედამხედველის ფორმა გადააცვა და ამგვარად გაატარა საკონტროლო-გამშვებ პუნქტებზე. გაქცევა ღამის 3-4 საათს შორის მოხდა, იმ პერიოდში, როდესაც ციხის თანამშრომელთა ყურადღება ყველაზე მეტადაა მოდუნებული. გაქცეულები კი მხოლოდ დილის 9 საათზე მოიკითხეს და წყვილს მიმალვისთვის 5-6 საათი ჰქონდა.ინკასატორების ძარცვაანზორ კაკაბაძეს წინა ორი პატიმრობა, 2 და 5 წელიწადი, შესაბამისად, ხულიგნობისა და ქურდობისთვის ჰქონდა მოხდილი. დახვრეტა კი მას ინკასატორებზე ყაჩაღური თავდასხმისა და ძარცვისთვის მიუსაჯეს. გაქცევამდე 6 თვით ადრე, კაკაბაძე და მისი 3 თანამზრახველი როსტოვის ერთ-ერთი ქარხნის ინკასაციას დაესხნენ თავს. ბოროტმოქმედები ქარხნის შესასვლელთან ჩაუსაფრდნენ „ვილისის“ მარკის მანქანაში მსხდომ მოლარეს, მძღოლსა და ორ „ნაგანის“ სისტემის რევოლვერებით შეიარაღებულ ინკასატორს. როდესაც მანქანა ქარხნის უზარმაზარ კართან შეჩერდა და კარის გაღებას ელოდებოდნენ, შეიარაღებულებმა მათ ავტომატები და „მაკაროვის“ სისტემის რევოლვერი მიუშვირეს და ფული მოსთხოვეს. მეოთხე თანამზრახველი კი ფურგონიან „მოსკვიჩში“, მათ მანქანაში, საჭესთან მჯდომი ელოდებოდა, რომ შემთხვევის ადგილიდან სწრაფად მიმალულიყვნენ. ინკასატორებს 3 ცალი ფულით გატენილი ჩანთა ჰქონდათ. მათი შიგთავსი კი 225 ათასი საბჭოთა მანეთი იყო. მძარცველებმა ჩანთები მალევე აიღეს და „მოსკვიჩისკენ“ გაიქცნენ, მაგრამ ერთ-ერთმა ინკასატორმა მანქანიდან ცეცხლი გახსნა და ვარლამ პოტაპოვს კეფაში მოარტყა. პოტაპოვი ადგილზევე გარდაიცვალა. ამის საპასუხოდ, მეორე მძარცველმა – სიმონ ჟოლტიკმა, ავტომატიდან ჩაცხრილა ავტომობილში მსხდომნი. სამი ადამიანი იქვე დაიღუპა, მოლარე ქალი კი მძიმედ დაიჭრა, მაგრამ გადარჩა. ჟოლტიკმა და კაკაბაძემ მოკლული მეგობარი და ფული „მოსკვიჩის“ საბარგულში მოათავსეს, თავადაც ჩასხდნენ და გაიქცნენ. 3 დღის მერე კი როსტოვის მილიციის ოპერატიულმა ჯგუფმა ალყა შემოარტყა იმ კერძო სახლს, სადაც კაკაბაძე და ჟოლტიკი იმალებოდნენ. მძღოლი კი მათთან ერთად არ იმყოფებოდა და ფულიც მას ჰქონდა. ურთიერთსროლისას ჟოლტიკი დაიღუპა. კაკაბაძე მარჯვენა მხარში დაიჭრა და ის დააპატიმრეს. მძღოლმა აივაზ პოღოსოვმა კი ფულთან ერთად მიმალვა მოახერხა. როგორც გაირკვა, ჟოლტიკი და კაკაბაძე სწორედ მან დააბეზღა იმ იმედით, რომ ორივეს დაიჭერდნენ ან მოკლავდნენ და თვითონ ფულს დაისაკუთრებდა და გაიქცეოდა. პოღოსოვმა ანონიმურად დარეკა მილიციაში. დაპატიმრებულ კაკაბაძეს მკვლელობა არ ჰქონდა ჩადენილი, მაგრამ საქმე უნდა გაეხსნათ და სამივე მას დააბრალეს, დახვრეტაც ამიტომ მიუსაჯეს. თუმცა, ვერც ფულს მიაგნეს და ვერც პოღოსოვს, რომლის ვინაობაც მათ არ იცოდნენ. კაკაბაძემ კი ის არ გათქვა და მძღოლად სულ სხვა პიროვნება, მოგონილი ქართველის გვარი დაუსახელა.მორიგი განაჩენინოვოჩერკასკის ციხიდან გაქცევის შემდეგ მილიციამ მთელი როსტოვის ოლქი ფეხზე დააყენა და გაქცეული წყვილს ინტენსიურად ეძებდნენ. ამასობაში ანზორ კაკაბაძე და გალინა მაქსიმენკო როსტოვის კომპაქტურად სომხებით დასახლებულ უბანს ეწვივნენ, სადაც აივაზ პოღოსოვი იმალებოდა და ფულიც თან ჰქონდა. კაკაბაძემ მაბეზღარას ენა ამოგლიჯა, ნაძარცვი 225 ათასი მანეთი წაიღო და გოგონასთან ერთად გაურკვეველი მიმართულებით მიიმალა. პოღოსოვი ცენტრალურ კლინიკურ საავადმყოფოში გამოცხადდა, სადაც მას სამედიცინო დახმარება აღმოუჩინეს. შემდეგ მილიციაში მივიდა და რადგან ლაპარაკი აღარ შეეძლო, დაწვრილებითი ჩვენება დაწერა. თან დაამატა, რომ ინკასატორების მკვლელი ჟოლტიკი იყო და არა კაკაბაძე. აივაზ პოღოსოვი 8 წლით ჩასვეს ციხეში. კაკაბაძე და მისი თანხმლები მაქსიმენკო კი მხოლოდ 2 წლის შემდეგ დააპატიმრეს იალტაში. ორივე გაასამართლეს და ახალი განაჩენით კაკაბაძეს 19 წელი მიუსაჯეს, დახვრეტა კი გაუუქმეს. მაქსიმენკომ კი 10-წლიანი პატიმრობა მიიღო.

1720798911

ტყუპები, რომლებიც ცალ-ცალკე გააშვილეს, ერთი და იმავე ცხოვრებით ცხოვრობდნენ - მათ სახელებიც კი ერთნაირი დაარქვეს - უცნაური ისტორია

იდენტური ტყუპები დაბადებისთანავე დააშორეს ერთმანეთს, თუმცა მათ მაინც იდენტური ცხოვრება ჰქონდათ. რა თქმა უნდა, იდენტური ტყუპები ძალიან ჰგვანან ერთმანეთს, თუმცა მათი მსგავსება ბევრად უფრო შორს მიდის.ეს არის გასაოცარი ისტორია ტყუპებზე, რომლებიც სხვადასხვა ოჯახში გააშვილეს. როგორც აღმოჩნდა, გაშვილებულ ბავშვებს ერთი და იგივე სახელები დაარქვეს. ჯიმ ლუისი და ჯიმ სპრინგერი მოგვიანებით ცნობილები გახდნენ, როგორც „ჯიმ ტყუპები“.ტყუპები ერთმანეთისგან მცირე მანძილის დაშორებით ცხოვრობდნენ და არ იცოდნენ, რომ დაბადებისთანავე გააცალკევეს. ორივე ჯიმსი ორჯერ იყო დაქორწინებული - ორივე მათგანი დაქორწინდა ქალზე, სახელად ლინდაზე. თუმცა, ორივეს ოჯახი მალევე დაენგრა. ამის შემდეგ, ისინი შეხვდნენ ქალს, სახელად ბეტის და მათთან შექმნეს ოჯახი. ორივე ჯიმის ცოლს, ბეტისი ერქვა.მსგავსება აქ არ მთავრდება, რადგან ორმა მამაკაცმა აღმოაჩინა, რომ მათ ლუდში ერთნაირი გემოვნება ჰქონდათ, ასევე ეწეოდნენ ერთი და იმავე ბრენდის სიგარეტს.როდესაც მათ სთხოვეს მონაწილეობა მიეღოთ სამეცნიერო კვლევაში, მათ მიიღეს წარმოუდგენლად მსგავსი შედეგები ტესტებისთვის, რომლებიც განსაზღვრული იყო მათი პიროვნებისა და სამედიცინო ისტორიის შესამუშავებლად. ასევე,  როდესაც მათ სთხოვეს სურათის დახატვა, ორივემ დახატა იდენტური სურათი.საბედნიეროდ, არის გარკვეული განსხვავებები, წინააღმდეგ შემთხვევაში ეს იქნებოდა წარმოუდგენლად საშინელი ზღაპარი. ერთი ტყუპისცალი მესამედ დაქორწინდა ქალზე, სახელად სენდიზე.1979 წლის თებერვალში ჯიმ ტყუპები საბოლოოდ შეხვდნენ ერთმანეთს 39 წლის ასაკში.

1720681140

ვინ იყო ქართველი თაღლითი, რომელმაც ავსტრალიაში სასწავლებელი გახსნა

ამ სტატიის გმირის სახელი საბჭოთ დროინდელ საქართველოში ყველამ იცოდა. განსაკუთრებული ნიჭით დაჯილდოებულ ახალგაზრდას „მეგობრის“ ვერაგულმა საქციელმა შეუშალა ხელი, რომ წარმატებული ადამიანი ყოფილიყო. საქმე იმაშია, რომ ბიჭი, რომელიც ასპირანტურაში აბარებდა, სამი დღით ადრე ციხეში მოხვდა. მართალია სიმართლე გაირკვა, მაგრამ ახალგაზრდის ბედი რადიკალურად შეიცვალა. ასე იქცა წითელდიპლომიანი ახალგაზრდა თაღალითად...ჟურნალ თბილისელების მიერ გამოქვეყნებულ ამ სტატიაში ზოგიერთი მთავარი გმირის ვინაობა შეცვლილია...მეტსახელად „არსენა“ჯონდო არსენიშვილი საქართველოს ერთ-ერთი პროვინციული ქალაქის მკვიდრი იყო. ის 1953 წლის 5 მარტს, სწორედ, იმ დროს დაიბადა, როდესაც რადიოში იოსებ სტალინის გარდაცვალების შესახებ გამოაცხადეს... არსენიშვილი ნათელი გონებითა და საზრიანობით გამოირჩეოდა. სკოლაში პირველი მოსწავლე იყო და ოქროს მედლის რეალურ კანდიდატად მიიჩნეოდა. თუმცა, როგორც ეს ხშირად ხდებოდა ხოლმე საბჭოთა კავშირში, ოქროს მედალი სკოლის დირექტორის ქალიშვილს გაატანეს. ჯონდოს კი ვერცხლი არგუნეს. მაგრამ ამას ხელი არ შეუშლია მისთვის, რომ თბილისის უნივერსიტეტში მათემატიკის ფაკულტეტზე უმაღლესი ქულებით მოწყობილიყო და უნივერსიტეტის პროფესორ-მასწავლებელთა „ლუბიმჩიკი“ გამხდარიყო. როგორც მეგობრები, ასევე პედაგოგები მას მეტსახელად „არსენას“ ეძახდნენ და დიდ მომავალს უწინასწარმეტყველებდნენ. ეს არც იყო გასაკვირი, რადგან მან უმაღლესი სასწავლებელი წითელ დიპლომზე დაამთავრა და ასპირანტურისთვის ემზადებოდა.უნებლიე დამნაშავეასპირანტურის გამოცდებამდე სამი დღით ადრე ჯონდოს მეგობარმა, მიშა კაკალაძემ სთხოვა, რომ პაემანზე გაჰყოლოდა. ერთი გოგონა მომწონს, მაგრამ სიყვარულს ვერ ვუხსნი, რომ დავინახავ, ენა მუცელში მივარდება. საჩუქარი ვუყიდე და სიყვარულის წერილი დავუწერე. იქნებ შენ შეხვდე და გადასცეო, – უთხრა კაკალაძემ „არსენას“.ჯონდო მაშინ მიამიტი ადამიანი იყო. ყველას ენდობოდა და დაუფიქრებლად დათანხმდა კაკალაძის თხოვნას, მაგრამ რა იცოდა, თუ ამ მეგობრულ თხოვნაში ვერაგობა იქნებოდა ჩაფიქრებული. მიშა კაკალაძე „ვალუტჩიკი“ (ვალუტით მოვაჭრე) იყო და თავის დაზღვევის მიზნით, კლიენტ გოგონასთან არსენიშვილი გაგზავნა 200 დოლარის გადასაცემად, რომლის ფული წინასწარ ჰქონდა აღებული. თავად კი შორიახლოდან ადევნებდა თვალყურს, თუ რა მოხდებოდა. „პაემანზე“ მისულ გოგონას კუდზე „კაგებე“ აჯდა, ორივე ადგილზევე დააკავეს და უშიშროების კომიტეტში წაიყვანეს. კაკალაძე კი მიიმალა. მიუხედავად იმისა, რომ ჯონდო უდანაშაულო იყო და წარმოდგენაც კი არ ჰქონდა, რა ხდებოდა, ის ერთი კვირა გააჩერეს „კაგებეს“ იზოლატორში და მხოლოდ მას მერე გაათავისუფლეს, რაც კაკალაძე დააპატიმრეს და სიმართლე გაირკვა. თუმცა, ასპირანტურაში მისაღებ გამოცდაზე გამოუცხადებლობის გამო ჯონდო ასპირანტურაში ვერ ჩაირიცხა. ამ ამბებმა მასზე ძალიან იმოქმედა, დეპრესია დაეუფლა და ცხოვრებაზე გული აუცრუვდა.მოუხელთებელი თაღლითიჯონდო არსენიშვილს დეპრესია სამი თვე გაუგრძელდა, მაგრამ ყველაფერს საზღვარი აქვს და როდესაც ჯონდომ ბოლო მანეთით კონსერვი და შავი პური შეიძინა, მიხვდა, რომ ასე გაგრძელება არ შეიძლებოდა. ამიტომ ფულის შოვნა გადაწყვიტა და სრულიად შეგნებულად დაადგა თაღლითობის გზას. საბუთების გაყალბებისა და უზადო განათლებულობის წყალობით, ჯონდო ხან „მთავრობაში იყო“ და დედაქალაქში ჩაწერისა და ბინის მიღებისთვის რაიონებიდან ჩამოსულ ადამიანებისგან ფულს იღებდა, ხან კი მთავარი ინჟინერი და არქიტექტორი და მიყრუებულ რეგიონებში მოსახლეობას ხიდების აგებასა და გზის დაგებას ჰპირდებოდა, თანხებს აგროვებინებდა და შემდგომ კი უჩინარდებოდა. თითოეული თაღლითობისთვის „არსენა“ საგანგებოდ ემზადებოდა. გარეგნობას ოსტატურად იცვლიდა და მიუხედავად იმისა, რომ საბჭოთა მილიცია მას ყველგან გამწარებული ეძებდა, ოპერმუშაკებს არც მისი ზუსტი აღწერილობა გააჩნდათ და არც ვინაობა იცოდნენ. ჯონდო არსენიშვილი მოუხელთებელ თაღლითად გადაიქცა და მის კვალზე გასვლას საუკეთესო მაძებრებიც ვერ ახერხებდნენ. 1980 წელს მოსკოვის ოლიმპიადის დაწყებამდე ორი კვირით ადრე, „არსენამ“ ფრანგი ტურისტების ჯგუფი 10 ათას დოლარში „გადააგდო“. მათ ოლიმპიადის ყალბი ბილეთები „შეასაღა“ და რადგან იცოდა, რომ ამ საქმით „კაგებე“ დაინტერესდებოდა, ციმბირის მიყრუებულ დაბაში გაემგზავრა. თან წაიღო ორი ცალი ვიდეომაგნიტოფონი, რამდენიმე ტელევიზორი, მავთულები და მოსახლეობას ადგილობრივი ტელევიზიის გახსნას დაჰპირდა.ზღაპრული მოგებაოთხმოციანი წლების დასაწყისში ვიდეომაგნიტოფონი მოსკოვშიც იშვიათი „ხილი“ იყო, ციმბირში კი ამის შესახებ გაგონილიც კი არ ჰქონდათ „არსენას“ ორი საზღვარგარეთული ვიდეომაგნიტოფონი და კასეტები სწორედ იმ ფრანგებისგან ხვდა წილად, რომლებიც მან 10 ათას დოლარში „გადააგდო“. ჯონდო ტაიგის მიყრუებულ ოქროს სამრეწველო რაიონის დაბაში ჩავიდა და ადგილობრივებს ტელევიზიაში მუშაობას, შემდეგ კი დედაქალაქში წაყვანას და იქ, ცენტრალურ ტელევიზიაში დასაქმებას დაჰპირდა. უფრო დამაჯერებელი რომ ყოფილიყო 5-წუთიან ვიდეოებს იწერდა და აჩვენებდა. ამით განსაკუთრებით ახალგაზრდობა დაინტერესდა. თუმცა, ასაკოვანებსაც მოუნდათ მოსაწყენი, მონოტონური ყოველდღიურობისგან თავის დაღწევა. „არსენა“ კი ტელევიზორების შეძენისა და დაპირებული სამუშაოებისთვის წინასწარ იღებდა ქრთამს. ადგილობრივების უმეტესობა ოქროს უკანონო მოპოვებითაც იყო დაკავებული და არსენიშვილს გასამრჯელოს ოქროს ნატეხებითა და ოქროს ქვიშით უხდიდნენ, რისი წყალობითაც ის ზღაპრულად გამდიდრდა. ციმბირში ექვსთვიანი „საქმიანობის“ შედეგად, „არსენამ“ დაახლოებით 60 კილოგრამი ოქრო იშოვა და კვლავ მოსკოვში დაბრუნდა და „ფსკერზე დაწვა“. „პერესტროიკის“ დროს კი ჯონდო არსენიშვილი თურქეთის გავლით, ავსტრალიაში ჩავიდა და იქ გამოყენებითი მათემატიკის სკოლა გახსნა. „არსენა“ ერთადერთი საბჭოთა თაღლითი იყო, რომელიც მილიციამ ვერ მოიხელთა.

1720595477

„პოლიციამ შვილებისა და დედის ცხედარი სახლში იპოვა“ - დარდინების ოჯახის გაუხსნელი მკვლელობა, რომლის მთავარი ეჭვმიტანილი სიკვდილით დასაჯეს

ეს საზარელი შემთხვევა 1987 წელს მოხდა. ორსული ქალი მის ქმარ-შვილთან ერთად სასიკვდილოდ სცემეს.რუბი ელეინ დარდინს მეუღლე და 3 წლის შვილი ჰყავდა. მეორე ბავშვზე კი ორსულად იყო. ეს შემთხვევაც სწორედ ამ დროს მოხდა. დღემდე უცნობმა პიროვნებამ ოჯახის სამივე წევრი სასიკვდილოდ სცემა.გამოძიების ინფორმაციით, ელეინს მშობიარობა სწორედ თავდასხმის დროს დაეწყო. პოლიციამ ახალშობილის ცხედარი სახლში იპოვა. მათთან ერთად იპოვეს 3 წლის ბავშვის და ქალის ცხედარიც. ისინი ბეისბოლის ჯოხით იყვნენ ნაცემები.თავდაპირველად პოლიციამ ეჭვი ელეინის ქმარზე მიიტანა, რადგან იგი სახლში არ აღმოჩნდა, თუმცა მოგვიანებით, მამაკაცის ცხედარიც სახლთან ახლოს იპოვეს. გავრცელებული ინფორმაციით, მათ სახლში იძულებითი შესვლის კვალი არ იყო.გამომძიებლები ეძებდნენ მტკიცებულებებს იმის შესახებ, თუ ვის შეეძლო ამ საშინელი მკვლელობების ჩადენა, მაგრამ საქმე გაცივდა და კითხვა დღემდე უპასუხოდ რჩება.წლების შემდეგ, სერიულმა მკვლელმა, ტომი ლინ სელსმა თქვა, რომ იგი იყო პასუხისმგებელი ამ მკვლელობებზე, თუმცა როგორც ცნობილი იყო, ტომი ხშირად აძლევდა ცრუ ჩვენებებს. ამიტომ მას ამ მკვლელობაზე პასუხიმგებლობა არ დაკისრებია. 

1720591911

ქალმა ორი ადამიანი მოკლა ფულის მითვისების მიზნით - სასტიკი დანაშაული, რომლისთვისაც ბრალდებულს 19 წლით პატიმრობა მიესაჯა

დიდი ოდენობის თანხის მოპარვა და ორი ადამიანის მკვლელობა - დანაშაულებრივი საქმე, რომელიც ქართველმა გამომძიებელმა წარმატებით გახსნა 1971 წელს მოხდა. ამ საქმის შესახებ ჟურნალი „თბილისელები“ წერს, რომლის შინაარსს უცვლელად გთავაზობთ. სტატიაში მოქმედი პირების ვინაობა შეცვლილია და მათი ვინმესთან მსგავსება შემთხვევითია...გამქრალი ფული1971 წლის 4 აპრილს მოსკოვის ¹2 შემნახველი სალაროს მოლარე ოლგა პეტროვა რომ სამსახურში მივიდა, უზარმაზარი ორსაკეტიანი, ცეცხლგამძლე სეიფის კარი ღია დახვდა. თაროები კი – დაცარიელებული. პეტროვამ მაშინვე მილიციაში დარეკა. ოპერატიული ჯგუფი ადგილზე მალევე გამოცხადდა. მილიციას, რომ იტყვიან, „კუდში“ მოჰყვა სალაროს მმართველი, 29 წლის კლავდია გრიაზნოვა. დილის 10 საათისთვის სალაროს მთელი პერსონალი შეიკრიბა, მოლარე ალა პოტაპოვას გარდა, რომელიც არც სახლში აღმოჩნდა. „მურის“ ოპერჯგუფს კოკა რუსაძე ხელმძღვანელობდა და მან სალაროს თანამშრომელთა დაკითხვები დაიწყო. გაირკვა, რომ სეიფიდან 510 ათასი მანეთი იყო გამქრალი. კლარა გრიაზნოვამ ქართველ გამომძიებელს უთხრა, რომ სეიფის ორი გასაღები მხოლოდ მას ჰქონდა, რომ გასაღებების დუბლიკატები არ არსებობდა და რომ სეიფის გაღების უფლება მხოლოდ მას ჰქონდა. რუსაძე წამით ჩაფიქრდა და გრიაზნოვას უთხრა:– თუ ასეა, ლოგიკურად იმ დასკვნამდე მივდივართ, რომ სეიფი თქვენ გააღეთ და ფულიც თქვენ წაიღეთ.– ლოგიკურად ასეა, – მხრები აიჩეჩა ქალმა და დაამატა, – თუმცა, გარწმუნებთ, რომ ეს მე არ ჩამიდენია.– სხვა გზა არაა. დროებით უნდა დაგაკავოთ და „მურში“ წაგიყვანოთ, – უთხრა ქართველმა გამომძიებელმა გრიაზნოვას.სალაროს მმართველმა რუსაძეს სეიფის გასაღებები გადასცა და გრიაზნოვა დაკითხვაზე „მურში“ გადაიყვანეს, შემდეგ კი საკანში გაამწესეს.მოლარე პოტაპოვა„მურში“ გრიაზნოვამ პირველი ჩვენება გაიმეორა და ორსაათიანი დაკითხვის შემდეგ საკანში გადაყვანა მოითხოვა. „მურის“ ოპერები კი ალა პოტაპოვას ძებნას შეუდგნენ, რომელიც უკვალოდ იყო გამქრალი. თუმცა, სამი დღის შემდეგ ნიჩბოსანმა სპორტსმენებმა მისი ცხედარი კრილატსკოეს საწყალოსნო არხში აღმოაჩინეს და მილიცია გამოიძახეს. მოლარე ქალი ტყვიის ერთი გასროლით იყო მოკლული, მას ტყვია კეფაში ჰქონდა მოხვედრილი. ბალისტიკურმა ექსპერტიზამ დაადგინა, რომ ტყვია პავლე სოზონოვის ტაბელური იარაღიდან იყო გასროლილი. ქალის ჯიბეში შემნახველი სალაროს სეიფის გასაღებების დუბლიკატები აღმოჩნდა. გაირკვა, რომ სოზონოვი მოსკოვის ლენინის რაიონის ოპერრწმუნებული და მოკლული მოლარის საყვარელი იყო. დაიხატა დანაშაულის სურათი – მოლარე პოტაპოვამ სეიფის გასაღებების დუბლიკატების დამზადება მოახერხა და თავისი საყვარლის თანამონაწილეობით სეიფიდან ფული გაიტაცა. შემდგომ კი პოლიციელმა სოზონოვმა თავისი საყვარელი, ალა პოტაპოვა მოკლა, მოპარული თანხა გაიტაცა და მიიმალა. მილიციელი არსად ჩანდა და როგორც „მურელებმა“ დაადგინეს, ის სამი დღის გაუჩინარებული იყო. მიუხედავად იმისა, რომ კოკა რუსაძეს ეჭვი ეპარებოდა დანაშაულის ამგვარ ვერსიაში, ქართველი გამომძიებელი იძულებული იყო, რომ სალაროს მმართველი კლავდია გრიაზნოვა წინასწარი პატიმრობიდან გაეთავისუფლებინა. რუსაძეს მიაჩნდა, რომ მილიციელი თავისი ტაბელური იარაღით არ ჩაიდენდა მკვლელობას და რომ არ გაშიფრულიყო, აუცილებლად სხვა ხერხს მიმართავდა.ნამდვილი დამნაშავემილიციის ლეიტენანტ პავლე სოზონოვზე საკავშირო ძებნა გამოცხადდა. გამოძიება კი ჩიხში იყო შესული. რუსაძეს ოფიციალურად ეჭვმიტანილი არ ჰყავდა. თუმცა საკუთარი მოსაზრები ჰქონდა, რომელსაც არავის უმხელდა. ამასობაში 6 თვე გავიდა და ამ საქმეში კი წინსვლა არ იყო. თუმცა, კოკა რუსაძე თავის ვერსიას არაოფიციალურად მიჰყვებოდა და დეტალებს სხვების დახმარების გარეშე ადგენდა. ოქტომბრის ერთ საღამოს კოკა რუსაძეს ბალისტიკური ექსპერტიზის უფროსმა დაურეკა და უთხრა:– შენთვის სიახლე მაქვს: იარაღი, რომლითაც მოლარე მოკლეს, ცენტრალური კანალიზაციის კოლექტორში მუშებმა მისი გაწმენდის დროს აღმოაჩინეს.– როგორც ეტყობა, ის იქ ჩააგდეს, – თქვა რუსაძემ.– არა მგონია. იქვე მამაკაცის ნახევრად გახრწნილი ცხედარი აღმოჩნდა, სავარაუდოდ, მილიციელ სოზონოვის.გახრწნილი გვამი მართლა მილიციელის იყო. რუსაძემ კი დაადგინა, რომ მოლარე პოტაპოვას საყვარელი, მილიციელი სოზონოვი სალაროს მმართველის, კლავდია გრიაზნოვას საყვარელიც იყო. რუსაძემ სალაროს მმართველის დაკავების ბრძანება გასცა. „მურში“ დაკითხვაზე კი ქალმა აღიარა, რომ სეიფის გასაღებების დუბლიკატები მან გააკეთებინა, თავისი მოლარე სოზონოვის იარაღით მოკლა და გასაღებები შეგნებულად ჩაუდო ჯიბეში, რომ ქურდობა გარდაცვლილს დაჰბრალებოდა. შემდგომ კი თავად მილიციელიც მოკლა და რა თქმა უნდა, ფულიც მან მოიპარა. ქალს თანხა აგარაკზე ჰქონდა გადამალული.გრიაზნოვა გაასამართლეს და 19 წლით ჩასვეს ციხეში.

1720561078

ვინ იყო გოგონა, ვისი სახელიც მსოფლიოში ყველაზე პოპულარულ ავტომობილს უწოდეს

მიუხედავად იმისა, რომ გოგონა, რომელსაც სახელად მერსედესი ერქვა, არასოდეს ყოფილა გატაცებული ავტომობილებით, მისი სახელი უწოდეს მსოფლიოში ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულ ავტომანქანას ''მერსედეს -ბენცს''.ადრიანა მანუელა ელინეკი 1889 წელს დაიბადა ავსტრიელი ებრაელის ოჯახში. დედა მას მოფერებით მერსედესს ეძახდა, რაც ლათინურიდან გულმოწყალეს, კეთილშობილს ნიშნავს.ადრიანას დედა რამდენიმე წლის განმავლობაში ცხოვრობდა მაროკოში, ებრაულ დიასპორაში და დაახლოებული იყო ესპანურ საზოგადოებასთან, შესაბამისად, მან საკმაოდ კარგად იცოდა ესპანური ენა და ძალიან მოსწონდა სახელი მერსედესი, ამიტომ მეორე სახელად თავის პირმშოს მან მერსედესი დაარქვა. გოგონა პატარაობიდანვე გატაცებული იყო სიმღერით და ცეკვით და მას, მამისაგან განსხვავებით, ავტომობილების მიმართ დიდი ინტერესი არასოდეს გამოუვლენია.მერსედესის მამა, ემილ ელინეკი ავსტრიაში ცნობილი მეწარმე და დიპლომატი იყო. ბედის განგებით, 1890-იან წლებში მან გაიცნო ინჟინერი, კონსტრუქტორი და მანქანათმშენებელი გოტლიბ დაიმლერი და ავტოკონსტრუქტორი ვილჰელმ მაიბახი. ემილი გამჭრიახი ადამიანი იყო. მაიბახის და დაიმლერის მიერ კონსტრურებულ ''თვითმოძრავ ეტლში'' მან კარგი ბიზნესის საფუძველი დაინახა და მოახერხა ისე, რომ ეს პირველი ავტომობილები სარფიანად გაყიდულიყო ნიცაში.აი ასე გახდა ემილ ელინეკი კომპანია "დაიმლერის" ოფიციალური წარმომადგენელი საფრანგეთში. მას თავადაც ძალიან მოსწონდა ეს ავტომობილი, ამიტომ ერთ-ერთ პირველ საავტომობილო რბოლაშიც კი მიიღო მონაწილეობა "დაიმლერის" ავტომანქანით, მაგრამ რადგან ელინეკი ამ დროს ავსტრია-უნგრეთის ელჩი გახლდათ საფრანგეთში, აღნიშნული თანამდებობა მას არ აძლევდა უფლებას ზემოთ ხსენებულ შეჯიბრებებში მიეღო მონაწილეობა, ამიტომ რბოლაში ის გამოდიოდა ფსევდონიმით "მუსიე მერსედესი". ეს იყო არამარტო მანქანის გამოცდა, არამედ ეშმაკური მარკეტინგული სვლა: ფრანგები ძალიან დაინტერედნენ დაიმლერის მანქანებით.ამ "სარეკლამო კამპანიის'' შემდეგ ემილი დაიმლერთან მივიდა წინადადებით მისთვის მიეყიდათ 36 ავტომობილი, რაც იმ დროისათვის ძალიან დიდ შეკვეთას წარმოადგენდა. სამაგიეროდ დაიმლერსა და მაიბახს მან ერთი პირობა წარუყენა: ეს ავტომობილები მას უნდა გაეყიდა "მერსედესის" სახელწოდებით. ამასთან ერთად ელინეკი თავის თავზე იღებდა სავაჭრო წარმომადგენლობას აშშ-ში, საფრანგეთსა და ავსტრია-უნგრეთში.გარიგება შედგა და მისი შედეგებით ორივე მხარე მოგებული და კმაყოფილი დარჩა.დაიმლერის მანქანები ძალიან კარგად იყიდებოდა და მიუხედავად იმისა, რომ კლიენტებმა მშვენივრად იცოდნენ ფირმის სახელწოდება, გარკვეული დროის გასვლის შემდეგ ისინი ავტომობილს უკვე "მერსედესს" უწოდებდნენ.ამ მიზეზის გამო 1902 წელს აქციონერთა საბჭოს გადაწყვეტილებით ავტომობილმა ოფიციალურად მიიღო სახელწოდება "მერსედეს-დაიმლერი".იმავე წელს სავაჭრო ნიშანი "მერსედესი" დაპატენტებული იქნა, ხოლო პარიზში ჩატარებულ ავტოგამოფენაზე მოხდა პრეზენტაცია მანქანისა ''მერსედეს 35 НР''. საინტერესოა ის, რომ ამავე გამოფენაზე მანქანის გვერდით მერსედეს ელინეკის უზარმაზარი პორტრეტი იყო დაკიდებული. 1926 წელს მოხდა ორი უდიდესი საავტომობილო კომპანიის - "დაიმლერის" და "ბენცის" გაერთიანება, რის შემდეგაც ავტომობილმა მიიღო სახელწოდება "მერსედეს-ბენცი".და სად იყო მთელი ამ დროის განმავლობაში ის გოგონა, რომლის მამაც ყველაფერს აკეთებდა მისი სახელის უკვდავსაყოფად? - მერსედესი სულ რაღაც 4 წლის იყო, როცა დედა გარდაეცვალა. მალე გოგონას მამა ნიცაში გადავიდა საცხოვრებლად მცირეწლოვან შვილებთან ერთად.როცა ადრიანა წამოიზარდა, ის ვენაში დაბრუნდა და გააგრძელა მეცადინეობა სიმღერასა და მუსიკაში. მის თანამედროვეები აღნიშნავდნენ, რომ მერსედესს მშვენიერი სოპრანო ჰქონდა. თავისი სეხნია ავტომობილის წარმატებებით ის საერთოდ არ ინტერესდებოდა და არ იზიარებდა მამის გატაცებას საავტომობილო ბიზნესით.1909 წელს ადრიანა ცოლად გაჰყვა ბარონ კარლ ფონ შლოსერს. თუმცა ეს ქორწინება მალე დამთავრდა სკანდალით- მერსედესმა ქმარი მიატოვა ვიღაც ღარიბი სკულპტორის გამო, მაგრამ არც მასთან არ ეწერა ქალს ბედნიერი ცხოვრება - ადრიანა 39 წლის ასაკში ტუბერკულოზით გარდაიცვალა.ჯერ კიდევ 1903 წელს ემილმა თავის გვარს დაუმატა ქალიშვილის სახელი და ის ოფიციალურად გახდა ელინეკ-მერსედესი. აქამდე არავის არ მოსვლია თავში ქალიშვილის ზედმეტსახელი თავისი გვარისთვის დაემატებინა.პირველი მსოფლიო ომის დროს საფრანგეთის ხელისუფლებამ ემილი და მისი მეორე ცოლი შპიონაჟში დაადანაშაულა და მათ ქონებას კონფისკაცია გაუკეთა.მიუხედავად იმისა, რომ ადრიანას იოტისოდენა წვლილიც არ შეუტანია მისი სახელობის ავტომობილის პოპულარიზაციასა და საავტომობილო მრეწველობის განვითარებაში, მისი სახელი სამუდამოდ დარჩა მსოფლიოს საავტომობილო ინდუსტრიაში. წყარო

1720383229

4 წლის ბავშვი მოიყვანეს კლინიკაში კიდურების ამპუტაციით, 2 დღეში გარდაიცვალა... - ივა კუზანოვი

ცნობილი პლასტიკური ქირურგი ივა კუზანოვი გადაცემა „სთორის“ სტუმარი იყო. ექიმმა ერთ-ერთი ოპერაცია გაიხსენა, რომელიც ტრაგიკულად დასრულდა.„4 წლის ბავშვი მოიყვანეს კლინიკაში, ურთულესი მდგომარეობა ჰქონდა, ბაბუას ჩაუვარდა საწნეხში. ხელების ამპუტაცია იყო. მივაკერეთ კიდურები, მაგრამ ბავშვი 2 დღეში გარდაიცვალა. მაშინ იმ საავადმყოფოში ეხოს აპარატი არ იყო, ბავშვს კი თავის ტვინში ჰქონდა ჩაქცევა, რაც სიკვდილის მიზეზი გახდა“ - გაიხსენა ივა კუზანოვმა.

1720216514

თბილისში ცნობილი იუველირის თაღლითობის საქმე, რომელმაც 20 კილო ოქრო მოიპარა - ამბავი, რომელსაც 70-იან წლებში დიდი რეზონანსი მოჰყვა

ამბავი, რომელსაც ახლა წაიკითხავთ, თბილისში, 60-70-იან წლებში მოხდა. გახმაურებული საქმე ცნობილი იუველირის თაღლითობას ეხება. რომელმაც ე.წ „ნაღმის აღმომჩენით“ შემოწმების დროსაც მოახერხა ოქროს გამოტანა სახელოსნოდან, რომელიც სახელმწიფოს საკუთრება იყო.სტატიაში ზოგიერთი მთავარი გმირის ვინაობა შეცვლილია და მათი ვინმესთან მსგავსება შემთხვევითია...უზადო იუველირიკარენ მარტიროსოვი თბილისში ერთ-ერთ საუკეთესო იუველირად მიიჩნეოდა. მის მიერ დამზადებული სამკაულები უზადოდ შესრულებული, დახვეწილი და ყველასგან გამორჩეული იყო, ამიტომ კლიენტურა არ აკლდა და საკმაოდ კარგ გასამრჯელოსაც იღებდა. კარენს სახლში საკუთარი სახელოსნო ჰქონდა და კერძო შეკვეთებს იქ ასრულებდა. ძირითადად კი, ოქროს ფაბრიკის თანამშრომელი იყო და კვირაში ხუთი დღე იქ შრომობდა. საშტატო განრიგით კარენ მარტიროსოვი რიგით იუველირად იყო გაფორმებული, მაგრამ თავისი ოსტატობის წყალობით, რჩევას ყველა მას ეკითხებოდა. სხვა ხელოსნების საიუველირო ნამუშევრებს კი სამხატვრო საბჭო მხოლოდ იმის შემდეგ ამტკიცებდა, რაც კარენის ექსპერტიზას გაივლიდა. მარტიროსოვის მიერ შექმნილ საიუველირო ნაწარმს არაერთი საერთაშორისო გამოფენის მედალი და სიგელი ჰქონდა მინიჭებული. ეს ჯილდოები ფაბრიკის წითელ კუთხეში იყო გამოფენილი და ხელმძღვანელობა დიდად ამაყობდა ამით. ერთი სიტყვით, კარენი მოწინავე თანამშრომელი იყო და მისი პორტრეტი ყოველთვის ეკიდა საპატიო დაფაზე.მკაცრი შემოწმებამიუხედავად იმისა, რომ მეოცე საუკუნის 60-70-იან წლებში შემოწმების ელექტრომოწყობილობები არ არსებობდა, ოქროს ფაბრიკაში უმკაცრესი კონტროლი ხორციელდებოდა. ყველა თანამშრომელი შესვლა-გამოსვლის დროს საკონტროლო-გამშვებ პუნქტზე მკაცრად, საგულდაგულოდ იჩხრიკებოდა. მათ, ეგრეთ წოდებული, „ნაღმის აღმომჩენით“ უმოწმებდნენ სხეულსა და სამოსს (განსაკუთრებით ფაბრიკიდან გამოსვლის დროს), შემოწმების დროს ისინი დროებით იხსნიდნენ საკუთარ სამკაულებს (ბეჭდებს, კულონებს) და თუკი „სუფთა“ იყო, ატარებდნენ. ყოველი სამუშაო დღის დაწყების წინ თითოეული თანამშრომლისთვის მიცემული მასალა (ძირითადად, ოქრო) მილიგრამებში იწონებოდა. სამუშაოს დამთავრების შემდეგ თითოეული თანამშრომლის როგორც მზა პროდუქცია, ასევე, დარჩენილი მასალა, კვლავ იწონებოდა და თუკი მათი წონა დილას ჩანიშნულ წონას არ დაემთხვეოდა, თანამშრომელს პასუხს მოსთხოვდნენ. ანუ დატაცებაში დასდებდნენ ბრალს. პერიოდულად მოწმდებოდა ფაბრიკის სეიფებიც, სადაც ოქროსა და სხვა ძვირფასი ლითონების მასალა ინახებოდა. 70-იანი წლების დასაწყისისთვის, ოქროს მწარმოებელი ფაბრიკა ერთ-ერთი მოწინავე საწარმო იყო საქართველოში.ნახევრად ყალბი ბეჭდები30 წლის თბილისელი ფიზიკოსი ანდრე ფროლოვი თავისი სახლის სარდაფში კერძო ექსპერიმენტებს ატარებდა, ის ზეგამტარების პრობლემებზე მუშაობდა, რასაც ოქროს მასალა სჭირდებოდა. ფროლოვი საკუთარი სახსრებით ყიდულობდა ოქროს ბეჭდებს როგორც თბილისის, ასევე სხვა ქალაქების საიუველირო მაღაზიებში. შემდგომ ადნობდა, მათგან მიკროსადენებს ასხამდა და ექსპერიმენტებისთვის იყენებდა. ერთ დღეს ფროლოვი უშიშროების კომიტეტში მივიდა და გამომძიებელთან შეხვედრა მოითხოვა, შემდგომ კი კაპიტან შალამბერიძეს უთხრა, რომ სავარაუდოდ, თბილისის ოქროს ფაბრიკაში ოქროს ნაწარმის ფალსიფიკაციასა და ოქროს დატაცებას ჰქონდა ადგილი. თავისი დასკვნა კი ასე დაასაბუთა: ერთი კვირის წინ საიუველირო მაღაზიაში თბილისის ოქროს ფაბრიკის ნაწარმი, ექვსი ცალი, 8-8-გრამიანი საქორწინო ბეჭედი ვიყიდე. 999 სინჯის 64 გრამიდან გადადნობის შემდეგ 62-63 გრამი უნდა მიმეღო. მე კი მხოლოდ 16 გრამი მივიღე, დანარჩენი 47 გრამი კი სპილენძი გამოდგა. ფროლოვმა უშიშროების ექსპერტები თავის ლაბორატორიაში წაიყვანა და თავისი სიტყვების სიმართლეში დაარწმუნა. ამის შემდეგ უშიშროებამ ამ საწარმოს შემოწმება დაიწყო. ფროლოვს კი ხელწერილი ჩამოართვეს ამ ინფორმაციის გაუთქმელობის შესახებ.მოწინავე მუშაკი – ბოროტმოქმედიოქროს დატაცების საქმეებს სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტი იძიებდა. ამიტომ ოქროს ფაბრიკაში ახალი თანამშრომლის სახით ლეიტენანტი კარლო ფრუიძე ჩანერგა და სამსახურში ის ვართან ანდრიასიანის გვარით მიიღეს. პარალელურად კი, სამუშაო საამქროში შენიღბული სათვალთვალო კინოკამერები დააყენეს. ორი კვირაც არ იყო გასული, რომ „კაგებეს“ უკვე დაფიქსირებული ჰყავდა ბოროტმოქმედი და ის კარენ მარტიროსოვი აღმოჩნდა. სწორედ ის იპარავდა ფაბრიკიდან ძვირფას ლითონს და წონები რომ ერთმანეთს დამთხვეოდა, ოქროში სპილენძს ურევდა. სპილენძი საწარმოში კარენს პირით შეჰქონდა. სპილენძის მავთულის ნაწილი მას ოსტატურად ჰქონდა მოთავსებული ენის ქვეშ. მოპარული ოქრო კი იქიდან საქორწინო ბეჭდის სახით გამოჰქონდა, რომელსაც თითზე ეკეთა, ანუ შესვლისას კარენს 2-გრამიანი ბეჭედი ეკეთა, რომელიც 10-12 გრამის ფორმა ჰქონდა, მოპარულ ოქროს კი სწორედ თავის „პუსტიშკას“ (ცარიელს) ამატებდა და რადგან შემოწმებისას პირად ნივთებს არ წონიდნენ, ამას ვერავინ ხვდებოდა. მარტიროსოვს 15 წლის განმავლობაში 20 კილოგრამი ოქრო ჰქონდა მოპარული და მას 15 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს. თუმცა, მხოლოდ 10 წელი მოიხადა. გათავისუფლების შემდეგ კი ავლაბარში კერძო ცეხი გახსნა.წყარო: თბილისელები

1720076880

27 წლის წინ გატაცებული მოზარდი მეზობლის ჭაში დატყვევებული იპოვეს - ამბავი, რომელსაც ახსნა ვერ მოუძებნეს

ომარ ბინ ომრანის შემთხვევამ ყველა შოკში ჩააგდო. მამაკაცის შესახებ ინფორმაცია მსოფლიო მედიაში 12 მაისს გავრცელდა. ალჟირის პატარა ქალაქში აღმოაჩინეს მამაკაცი, რომელსაც თითქმის 30 წელი ეძებდნენ.ომარ ბინ ომრანი 1996 წელს 17 წლის ასაკში გაუჩინარდა: ის სკოლაში დილით ადრე წავიდა, მაგრამ გაკვეთილების შემდეგ სახლში აღარ დაბრუნებულა. იმ დროს ქვეყანაში რთული პერიოდი იყო - სამოქალაქო დაპირისპირება პიკს აღწევდა, ადამიანები ყოველდღე ქრებოდნენ და კვდებოდნენ, ამიტომ მშობლები შვილის გაუჩინარებას საომარი მოქმედებების ჩატარებას უკავშირებდნენ. როდესაც ომარი გაუჩინარა, იფიქრეს, რომ თავდასხმების დროს დაიჭრა და გარდაიცვალა ან ისლამისტური ჯგუფის წევრებმა გაიტაცეს.წლები ისე გავიდა, რომ ომარი ვერც ცოცხალი იპოვეს და ვერც გარდაცვლილი. ბოლოს ოჯახმა ხელი ჩაიქნია და ბედს შეეგუა. თუმცა, როგორც გაირკვა, ომარი 27 წლის განმავლობაში საკუთარი სახლიდან 200 მეტრში იმყოფებოდა. ის ხანში შესულმა მეზობელმა თივით სავსე ჭაში ჩააგდო. რა მიზნით გააკეთა მან ეს, ამჟამად სამართალდამცავები იძიებენ.საქმე მოულოდნელად გაიხსნა. გამტაცებლის ძმა, რომელსაც მემკვიდრეობის გაყოფა არ სურდა, პოლიციაში მივიდა და თქვა, რომ მის ძმას ბიჭი ჰყავდა დატყვევებული. გეგმამ მართლაც გაამართლა. ახლა 61 წლის გამტაცებელს სამუდამო პატიმრობა ემუქრება.თავად ომარი ამჟამად მკურნალობის კურსს გადის. მას ყოველდღიურად სამედიცინო და ფსიქოლოგიური დახმარება უტარდება. უგზო-უკვლოდ დაკარგულმა პატიმრობის მთელი დრო ამოვსებულ ჭაში ისე გაატარა რომ მზის შუქი არ უნახავს. გამტაცებელმა, სავარაუდოდ, ახალგაზრდა მსხვერპლი ნარკოტიკულ ან ფსიქოტროპულ ნივთიერებებზე მიაჯაჭვა და ომარი მათი გავლენის ქვეშ 27 წლის განმავლობაში რჩებოდა.ომარის დედა, სამწუხაროდ, მის გამოჩენას ვერ მოესწრო. ქალი 2013 წელს ისე გარდაიცვალა, რომ შვილის შესახებ არაფერი იცოდა. გამტაცებელმა ამავდროულად ომარის ძაღლიც მოკლა. როგორც ცნობილია, ძაღლი 17 წლის მოზარდის ადგილსამყოფელს გრძნობდა, ჭასთან მიდიოდა და იქ რჩებოდა. გამტაცებელმა იფიქრა, რომ ამ გზით ოჯახს შვილის კვალზე გასვლა შეეძლო და ამიტომ, ძაღლი მოკლა. ახლა სამართალდამცავები დანაშაულის ჩადენის მოტივს იკვლევენ და ცდილობენ, დაადგინონ, რატომ გაიტაცა მეზობელმა 17 წლის ბიჭი და როგორ ცხოვრობდა ის მთელი ამ დროის განმავლობაში.

1720012560

„მოციქულთა თავთა ხსენება ერთ დღეს დაწესდა“ - ვინ იყვნენ პეტრე და პავლე

პეტრეპავლობის მარხვა 1 ივლისს დაიწყო და ამ დიდი მოციქულების - პეტრესა და პავლეს სახელობის დღესასწაულით, 12-ში დაგვირგვინდება. წელს ის თერთმეტდღიანია. ქრისტეს მოწაფენი და მოციქულთა თავნი - ვინ იყვნენ ისინი? გავიხსენოთ მათი ისტორია...წმინდა მოციქული პეტრე (სვიმეონი) გალილეველი მეთევზის, იონას ძე იყო. განკაცებული უფლის გამოჩენა ძმამ, ანდრია პირველწოდებულმა ახარა და მანვე მიიყვანა იგი იესოსთან (იოანე; 1,41-42).ერთხელ პეტრე იაკობთან და იოანესთან ერთად გენესარეთის ტბაზე თევზაობდა, მთელი ღამის უშედეგო თევზაობით დამაშვრალ და შეწუხებულ სიმონს უფალმა ურჩია, კიდევ ერთხელ გადაესროლა ბადე ტბაში. ისიც კურთხევას დაემორჩილა და სასწაული იხილა: „შეაყენეს თევზისა სიმრავლე დიდი და განსქდებოდეს ბადენი მათნი“.საკვირველი სახილველით შეძრულმა პეტრემ დიდი სულიერი ნათლის ფონზე ცხადად შეიგრძნო თავისი ბიწიერება და ფეხებში ჩაუვარდა ქრისტეს: „განვედ ჩემგან, რამეთუ კაცი ცოდვილი ვარ, უფალო“. იესომ მიუგო: „ნუ გეშინინ, სიმონ! ამიერითგან იყო კაცთა მონადირე“. ნაპირზე გამოსულმა უფლის რჩეულმა ზებედეს ძეებთან ერთად დაუტევა ყოველი და მიჰყვა მესიას (ლუკა; 5,1-11).ერთხელ ქრისტემ მოწაფეებს ჰკითხა: „თქვენ ვინ გგონიე მე ყოფად?“ პეტრემ უპასუხა: „შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისა ცხოველისაჲ“. ამაზე უფალმა მიუგო: „ნეტარ ხარ შენ, სჳმონ, ბარ იონა, რამეთუ ჴორცთა და სისხლთა არა გამოგიცხადეს, არამედ მამამან ჩემმან ზეცათამან; და მე გეტყჳ შენ, რამეთუ შენ ხარ კლდე, და ამას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას; და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი. და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რომელი განჰჴსნა ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა“ (მთ. 16,15-19) (ამ სიტყვებით „კლიტენი“ და „შეკვრისა და გახსნის“ უფლება მიენიჭა „თავკიდურ ლოდზე“ - ქრისტეზე დაფუძნებულ ერთიან მსოფლიო ეკლესიას და არა ერთ ადამიანს). პეტრე, მისი ფიცხი ხასიათისა და დიდი მოშურნეობის გამო, ადამიანურ სისუსტეებსაც ხშირად ავლენდა ხოლმე.უკანასკნელი პასექის დროს განკაცებულმა ღმერთმა მოწაფეებს ამცნო: „თქუენ ყოველნი დაბრკოლებად ხართ ჩემდა მომართ ამას ღამესა, რამეთუ წერილ არს: დავსცე მწყემსი და განიბნინენ ცხოვარნი სამწყსოჲსა მისისანი“. პეტრემ განაცხადა: „დაღათუ ყოველნი დაბრკოლდენ შენდა მომართ, ხოლო მე არა სადა დავბრკოლდე“. უფალმა მიუგო: „ამენ გეტყჳ შენ, რამეთუ ამას ღამესა, ვიდრე ქათმისა ჴმობადმდე, სამ-გზის უვარ-მყო მე“ (მთ. 26,31-34).ოცდაათ ვერცხლად გაყიდული უფალი, მართლაც, იმავე ღამეს შეიპყრეს გეთსიმანიის ბაღში და კაიაფას მიჰგვარეს. მოციქულები დაიფანტნენ. მხოლოდ პეტრე და იოანე შეჰყვნენ ქრისტეს მღვდელთმოძღვრის ეზოში. შეკრებილებმა იცნეს პეტრე და ამბობდნენ: „ესეცა მის თანა იყო“, ის კი იფიცებოდა: „არა ვიცი კაცი იგი“. როცა მესამეჯერ უარყო მაცხოვარი, „მეყსეულად. ქათამმან იყივლა და მოიქცა უფალი და მიხედა პეტრეს“. მოწაფეს მოაგონდა მოძღვრის სიტყვები, სინანულმა შეიპყრო, „განვიდა გარე და ტიროდა მწარედ“. სინანულის ეს გრძნობა არ დასცხრომია პეტრეს სიკვდილის დღემდე.უფალმა არ დააგდო საყვარელი მოწაფე - მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ იგი ტიბერიის ზღვაზე გამოეცხადა თომასა და ნათანაელთან ერთად სათევზაოდ გასულ პეტრეს, და მიმართა: „სჳმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა უფროჲს ამათსა?“ პეტრემ მიუგო: „ჰე, უფალო, შენ უწყი, რამეთუ მიყუარ შენ“. „დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი“, - უთხრა ქრისტემ. უფალმა სამჯერ გაიმეორა შეკითხვა და წმიდა მოციქულმაც სამჯერ აღიარა მაცხოვარი. მოძღვარმა ამით მიანიშნა მოწაფეს, რომ პატიობდა სულმოკლეობას, სიტყვებით „დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი“ კი იმ ღვაწლზე მიუთითა, რომლითაც იგი შეძლებდა, განსაკუთრებით სათნოჰყოფოდა უფალს და გამოესყიდა თავისი შეცოდება (იოანე 21, 1-23).ამიერიდან პეტრე ღვთის სიტყვის მხურვალე მქადაგებელი და პირმეტყველ ცხოვართა ერთგული მწყემსი შეიქნა. სულთმოფენობის დღეს მისმა მადლმოსილმა სიტყვებმა სამი ათასი კაცი მოაქცია ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე; იოპიაში უფალმა პეტრეს სასწაულებრივ მიანიშნა, რომ წარმართებსაც წმიდა-ჰყოფდა, რის შემდეგაც მოციქულმა კორნილიოს ასისთავის სახლში შეკრებილ უცხოტომელებს შორის იქადაგა, მათზე სულიწმიდის გადმოსვლის მოწმე შეიქნა და ნათლისღების მადლით განანათლა ღვთისგან შეწყნარებულები (საქმე 10,1-48). სხვადასხვა დროს პეტრე იმყოფებოდა: ანტიოქიაში, რომში, მცირე აზიის, ეგვიპტის, საბერძნეთის, ესპანეთისა და ბრიტანეთის ქალაქებში იგი ყველგან ქრისტეს სწავლების მარცვლებს თესდა და აფუძნებდა ეკლესიებს. მის ქადაგებებს მრავალი სასწაული ახლდა თან: სნეულები პეტრეს ჩრდილითაც კი იკურნებოდნენ.წმინდა მოციქული მოწამეობრივად აღესრულა რომის სისხლიანი იმპერატორის, ნერონის ზეობისას. ქრისტიანებმა წინასწარ აუწყეს პეტრეს მოსალოდნელი საფრთხე და სთხოვეს, დაეტოვებინა რომი. ისიც დამორჩილდა მვედრებლებს, მაგრამ როცა ქალაქიდან გადიოდა, იხილა ქრისტე, „შემომავალი ჰრომედ“. პეტრემ იკითხა: „აქ ვიდრე ხუალ, უფალო?“ მაცხოვარმა მიუგო: „შევალ ჰრომედ ჯუარ-ცუმად“. მოციქულს გაუკვირდა: „კუალად ჯუარს-ეცუმია, უფალო ჩემო?“ როცა გაოცებისგან გამოერკვა, უფალი უკვე ზეცად მაღლდებოდა. პეტრემ ეს ჩვენება მიიღო ნიშნად იმისა, რომ „მოწევნულ იყო ჟამი მისი“ და უკანვე გაბრუნდა.მტარვალებმა წმინდანს ჯვარცმა გადაუწყვიტეს. პეტრემ ითხოვა: „ამას გლოცავ თქუენ ერისაგანთა მაგათ, ესრეთ ჯუარს-მაცუთ მე თავ-დამოქცევით და ნუ სხუად, რაჲთა არა მსგავს ვიყო მე უფლისა ჩემისა“.ჯვარზე თავდაღმა მიმსჭვალულ უფლის რჩეულს სულის ამოხდომამდე არ შეუწყვეტია ქადაგება.წმიდანის ცხედარი მისმა მოწაფემ, მარკოზმა გარდამოხსნა, რძითა და ღვინით განბანა, სურნელოვანი ნელსაცხებლებით შემურა, რჩეული თაფლით სავსე მარმარილოს ლუსკუმაში ჩაასვენა და საკუთარ საფლავში (მაშინ ძალზე გავრცელებული იყო საკუთარი საფლავების წინასწარ მოწყობის ტრადიცია) დაფლა.პეტრე მოციქულმა დაგვიტოვა ორი ეპისტოლე, რომლებიც ახალი აღთქმის წიგნებშია ჩართული. პეტრეს მოწაფის, მარკოზის სახარებაც მის მიერ არის მოწონებული და ნაკურთხი.წმინდა მოციქული პავლე ისრაელიანი იყო, ბენიამინის ტომიდან, სჯულით ფარისეველი. ის კილიკიის ქალაქ ტარსუში დაიბადა და რომის მოქალაქედ ითვლებოდა; მოციქულად მოწოდებამდე მას სავლე ერქვა. საერო მეცნიერებებს იგი მშობლიურ ქალაქში დაეუფლა, შემდეგ კი სჯულის უკეთ შესასწავლად იერუსალიმში გაემგზავრა, მაშინდელ გამოჩენილ რაბინ გამალიელთან. გულისხმიერი ჭაბუკი მშვენივრად განისწავლა მოსეს სჯულში და, როგორც ფარისეველი, მისი მტკიცე აღმსრულებელი შეიქნა.სავლეს ისე სძულდა ქრისტიანები, რომ „ფრიად მავნებელ იყო ეკლესიათა მიმართ, სახლებსა შევიდოდა და ითრევდა მამებსა და დედებსა და მისცემდა საპყრობილედ“ (საქმე, 8,3).იერუსალიმში აღძრული დევნის გამო ქრისტიანები პალესტინის სხვადასხვა ადგილებში გაიხიზნნენ. ბევრმა დამასკოს შეაფარა თავი. გულისწყრომით აღსავსე სავლემ მღვდელთმოძღვრისგან გამოითხოვა ქრისტიანთა დატყვევების ნებართვა და დამასკოში გაემგზავრა, რათა ქრისტეს მიმდევარი „მამები, ანუ დედები, კრულნი მოიყვანნეს იერუსალემდ“ (საქმე 9,2). დამასკოს მიახლოებულმა სავლემ ზეციდან გარდამოსული ნათელი იხილა, ზეციური ხილვით გაოგნებული და შეშინებული სავლე „დაეცა ქუეყანასა ზედა და ესმა ჴმაჲ, რომელმან ჰრქუა მას, საულ, საულ, რაჲსა მდევნი მე?“. კითხვაზე: „შენ ვინ ხარ, უფალო?“ ნათლით გამო მოისმა: „მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი!“ (საქმე 9,3-5). იესუმ უბრძანა სავლეს, ქალაქში შესულიყო და დანარჩენი იქ გაეცხადებოდა. სავლე წამოდგა, მაგრამ დამოუკიდებლად წასვლა ვეღარ შეძლო - იგი ვერაფერს ხედავდა. განცვიფრებულმა მხლებლებმა სავლე დამასკოში შეიყვანეს. სამი დღის შემდეგ უფლისმიერი კურთხევით მოციქულმა მოწაფემ, ანანიამ სავლე მონათლა და მხედველობაც დაუბრუნდა.ამის შემდეგ უწინდელი ფარისეველი და ქრისტიანთა სასტიკი მდევნელი მტკიცე აღმსარებელი და უფლის გამორჩეული მოციქული გახდა. ნათლისღების შემდეგ მან არაბეთს მიმართა, სადაც, გადმოცემით, სამი წლის განმავლობაში თავად მაცხოვარი ეცხადებოდა, სჯულს ასწავლიდა და ქრისტიანობის საქადაგებლად ამზადებდა. არაბეთიდან წმიდა პავლე იერუსალიმში ჩავიდა პეტრე, იაკობ და იოანე მოციქულებთან, იქიდან კი - ქალაქ ტარსუში, სადაც ბარნაბა მოციქულთან ერთად მთელი წელიწადი გაატარა საეკლესიო საქმეების მოწყობაში.სულიწმიდის ბრძანების თანახმად, პავლე მოციქული, მარკოზისა და ბარნაბას თანხლებით, წარმართთა შორის ქრისტეს სჯულის საქადაგებლად გაემგზავრა. მან მოიარა სელევკია და კუნძული კვიპროსი. მისგან ქადაგებული სჯულის ჭეშმარიტება მრავალი სასწაულით მტკიცდებოდა. ეს იყო წმიდა პავლე მოციქულის პირველი მოგზაურობა. ამის შემდეგ იგი ლუკას და შილას თანხლებით კვლავ გაემგზავრა ქრისტეს სწავლების გასავრცელებლად. გაიარა სირია, კილიკია და ლიკაონია, გადავიდა ევროპაშიც - მაკედონიაში, იყო საბერძნეთშიც. პავლე წელიწადნახევარი ცხოვრობდა კორინთოში, შემდეგ კი უკან დაბრუნდა და გზად ეფესოსა და კესარიაში გაჩერდა. მცირე შესვენების შემდეგ წმიდა მოციქული მესამედ გაემგზავრა საქადაგებლად: დააარსა ახალი ეკლესიები და განამტკიცა ძველნი. წმიდა მოციქულის ეს მოგზაურობა უკანასკნელი იყო. ქრისტეს არც ერთ მოწაფეს არ დაუთმენია იმდენი ვნება, ტანჯვა და წვალება, რამდენიც უფლის ამ რჩეულმა ჭურმა დაითმინა. თავად წერს: „ჰურიათაგან ხუთ გზის ორმეოცსა ერთი მოკლებული ცემაჲ მოვიღე. სამ გზის კუერთხითა ვიეც, ერთ-გზის ქვითა განვიტჳნე, სამ-გზის ნავი დამექცა, ღამე და დღე უფსკრულთა შინა დავყავ. გზისა სლვანი მრავალ-გზის, ჭირნი მდინარეთანი, ჭირნი ავაზაკთანი, ჭირნი ნათესავთაგან, ჭირნი წარმართთაგან, ჭირნი ქალაქთა შინა, ჭირნი უდაბნოთა ზედა, ჭირნი ზღუათა შინა, ჭირნი ძმათა-მტყუვართაგან“. (2 კორ. 11,24-26).ტკივილებითა და განსაცდელებით დამძიმებული პავლე ღვთის ნებით ამ სოფელშივე შეიქნა ენით აუწერელი ნეტარების ღირსიც: იგი მესამე ცაზე იქნა ატაცებული, სამოთხის სიტკბოება იგემა „და ესმნეს უთქმელნი სიტყუანი, რომელ არა ჯერ-არიან კაცთა სიტყუად“ (1 კორ. 12,2-4).უფლის სათნომყოფელი მოციქული მტარვალებმა კესარიაში შეიპყრეს, აქედან კი რომში გააგზავნეს, სადაც 67 წელს იმპერატორი ნერონის ბრძანებით თავი მოჰკვეთეს: „წარუპყრა ქედი თჳსი წმიდამან პავლე მეჴრმლეთა მათ სიხარულითა. და ვითარცა მოჰკუეთა თავი მეჴრმლემან მან, მეყსეულად მადლითა ღმრთისაჲთა სძჱ გამოჴდა სისხლისა წილ ქედისაგან წმიდისა პავლჱსა“. ამ სასწაულის მხილველებმა ადიდეს უფალი. რომში დღესაც უჩვენებენ ადგილს, სადაც წმიდა მოციქული სიკვდილით დასაჯეს.პავლე მოციქულმა დაგვიტოვა 14 ეპისტოლე, რომლებიც „ახალი აღთქმის“ წიგნებში შედის. ერთ-ერთი სახარებისა და „საქმე მოციქულთას“ ავტორი - ლუკაც მისი მოწაფე იყო.უფლის სათნომყოფელნი - პეტრე და პავლე ქრისტეს სხვა მოწაფეებს შორის, თავიანთი ღვაწლით იმდენად გამოირჩნენ, რომ ეკლესიამ თავნი მოციქულნი უწოდა წმინდანებს და მათი ხსენება ერთ დღეს დააწესა.„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი II, თბილისი, 2001 წ. ასევე დაგაინტერესებთ:"ადრე დაშვებული შეცდომის გამო, თავს უფლის ძმად წოდების ღირსად არ თვლიდა" - რა ვიცით იესოს ხორციელ ძმაზე"დავიწყე შემწვარი კარტოფილის ჭამა, სასწაულად გემრიელის, მაგრამ მერე გამახსენდა, რომ კარტოფილი არ იყო!.." - მამა გაბრიელის კელიაში მომხდარი სასწაული"გაღვიძებისთანავე, კანკალით, ჯვარი ჩამოხსნა და იმდენი კოცნა, გაოგნებულები ვუყურებდით დათის… არავინ იცის, სად იმოგზაურა..." - დათი ქოქრაშვილთან დაკავშირებული სასწაულები