1696230645

„გონება გამეთიშა. არ გამოვრიცხავ, რომ ვანგა ჰიპნოზის ელემენტებსაც ფლობდა…“ - კახა ბასილია ვანგასთან შეხვედრას იხსენებს

ვანგასთან შესახვედრად მსოფლიოს ყველა კუთხიდან ჩადიოდნენ, მასთან სტუმრად ქართველებიც იყვნენ.1987 წელს, ბულგარეთში ყოფნისას, ვანგასთან შეხვედრის შესაძლებლობა საქართველოს კარატესა და საბრძოლო ხელოვნებათა ლიდერს, კახა ბასილიას მიეცა. მაშინ ის 23 წლის იყო. ამ შეხვედრიდან დატოვებულ მოგონებებსა და შთაბეჭდილებებს კახა ბასილია “სარკესთან” იხსენებდა."ვანგასთან ჩემი საქმიანობით მოვხვდი. კარატეში ბავშვობიდან ვვარჯიშობდი. სამხედრო სამსახურის დასრულების შემდეგ ლვოვის ინსტიტუტში ჩავაბარე. საბჭოთა კავშირში კარატეს კრძალავდნენ, სპორტის სახეობად არ აღიარებდნენ, ევროპაში კი დაშვებული იყო. მოგეხსენებათ, ლვოვი უკრაინის სასაზღვრო ქალაქია - შესაძლებლობა მომეცა, მემოგზაურა აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში და ახალ-ახალი ინფორმაცია მომეძიებია კარატეში.ჩემი საყვარელი სპორტსმენი იყო ბულგარელი ბორის ბორისოვი, ბობის ვეძახდი. ზაფხულობით მეპატიჟებოდა თავის ოჯახში ბულგარეთში, ქალაქ ბლაგოევგრადში. ვისვენებდით და თან ვვარჯიშობდით. ბებიამისი ეკლესიას უვლიდა, პატრონობდა და ვანგასთან ახლობლობდა. ბობის დედა და ვანგას შვილობილი, დიმიტრი, თანაკლასელები იყვნენ და ოჯახებით მეგობრობდნენ. ვანგა ბლაგოევგრადიდან დაახლოებით 80 კმ-ში, სოფელ რუპიტეში იღებდა ხალხს.მასთან მაშინდელი ბულგარეთის ცკ-ის გენერალური მდივნის ქალიშვილი მეგობრობდა, წინასწარმეტყველი რჩევებს აძლევდა. მოსალოდნელი საშიშროების შესახებაც გააფრთხილა. სამწუხაროდ, ქალმა არ გაითვალისწინა და დაიღუპა...წესი იყო, წინასწარმეტყველების მსურველს ღამით შაქრის ნატეხები უნდა დაგედო ბალიშის ქვეშ და მეორე დღეს ვანგასთან მიგეტანა – წინასწარმეტყველებაში ეხმარებოდა. შაქარი თავქვეშ კი დავიდე, მაგრამ ნერვიულობისგან წაღება დამავიწყდა. დაგვხვდა უზარმაზარი რიგი. მეორე შესასვლელიდან შემიყვანეს, რომლითაც ოჯახის წევრები სარგებლობდნენ, აქედან შეჰყავდათ მასთან განსაკუთრებული სტუმრები, მაღალჩინოსნები, მთავრობის მეთაურებიც. “კაგებეს” გადაცმული თანამშრომლები სიტუაციას აკონტროლებდნენ.დათქმულ დროს შევედი. ვანგას შუადღის შესვენება ჰქონდა. ნახევრად ბნელ, მოსასვენებელ ოთახში ტახტზე იჯდა მთვლემარე. ხილვებში იყო. 76 წლისა გახლდათ.შესვლისთანავე ვიგრძენი დიდი მისტიკური ენერგია. აღმოსავლური საბრძოლო ხელოვნების მრავალ ოსტატს შევხვედრივარ, მაგრამ მსგავსი სიმძლავრის ენერგია არ მიგრძნია. ძალიან დავითრგუნე, ყელში ბურთი გამეჩხირა, სიტყვა ვერ დავძარი.ვანგამ თავადვე დამიწყო ლაპარაკი იმ თემებზე, რაც წინასწარ მქონდა დალაგებული გონებაში. ძალიან უბრალო და უშუალო საუბარი სჩვეოდა, ბებიასავით, ამიტომ “ბაბა ვანგას” ეძახდნენ. ნახევარ საათზე მეტ ხანს მელაპარაკა, თუმცა 2-3 წუთად მომეჩვენა. დროის შეგრძნება დავკარგე, გონება გამეთიშა. არ გამოვრიცხავ, რომ ვანგა ჰიპნოზის ელემენტებსაც ფლობდა… რომ წამოვედი, მისი ნათქვამიდან აღარაფერი მახსოვდა. ერთადერთი, რაც გონებაში მიტივტივებდა, იყო რიცხვი 20.წლების შემდეგ შევხვდი კარატეს მსოფლიო ფედერაციის პრეზიდენტ ანტონიო ესპინოზას. მან მითხრა, სასწაული უნდა მოხდეს, რომ აგვისტოში საკითხი კარატეს სასარგებლოდ გადაწყდეს და 2020 წლის ოლიმპიურ თამაშებში შეიტანონო.სწორედ მაშინ გამახსენდა ვანგას დასახელებული 20...ვანგამ მითხრა, შენს ქვეყანას დიდი განსაცდელები, სისხლისღვრა, მსხვერპლი ელოდება, მაგრამ ოთხი მეფის შემდეგ აღმავლობას და აღორძინებას დაიწყებსო. მაშინ, 1987 წელს, ომსა და უბედურებას ვერ წარმოვიდგენდი, მაგრამ მომდევნო, 90-იანმა წლებმა ყველაფერი დაადასტურა.მეფის ხსენებამაც გამაოცა. ვფიქრობ, ოთხ მეფეში ვანგამ ქვეყნის ოთხი მეთაური, ოთხი პრეზიდენტი იგულისხმა. დარწმუნებული ვარ, 2020 წლიდან საქართველოში ბევრი რამ სასიკეთოდ შეიცვლება, აღორძინების ეპოქა დაიწყება. ჩემი მიზნები, ოცნებები, ჩემი საქმიანობაც ხომ ჩემს ქვეყანასთანაა დაკავშირებული. ვანგამ ეს ფართო მასშტაბებში დაინახა. დიდი პროცესები დაიწყება, ველოდები, ამისთვის ენერგიას ვინახავ", - იხსენებდა ვანგასთან შეხვედრას კახა ბასილია.ასევე ნახეთ:„ასეთი რა სიყვარული და მადლი დათესე, მოძღვარო, რომ ლამის მთელი საქართველო შენთვის ლოცულობს...“ - რას წერენ ახალგაზრდა მოძღვარზე„დედამ ჩვენს გადაწყვეტილებას შეთქმულება უწოდა, მამას უყვიროდა - გოგოს პატრონი თუ არ ეყოლება, სანანებელი გაგვიხდებაო...“

1696227538

„დედამ ჩვენს გადაწყვეტილებას შეთქმულება უწოდა, მამას უყვიროდა - გოგოს პატრონი თუ არ ეყოლება, სანანებელი გაგვიხდებაო...“

სირიელი ანულა 17 წლის იყო, როდესაც მამამ უთხრა, ნათესავები (დედის მხრიდან) შენს ხელს მთხოვენ, მაგრამ მინდა ისწავლო და არჩევანი მერე თავად გააკეთო, თანატოლებივით თუ გათხოვებას გადაწყვეტ, შენი ნებააო...ახალგაზრდა გოგონა სირიაში, დამასკოს ბლოკადაში ჩარჩა. რამდენჯერმე გადაურჩა დაბომბვასა და აკრძალულ ქიმიურ მომწამვლელ ნივთიერება ცეო-ს, რომელიც საომარ ზონაში არაერთხელ გაუშვეს. არ ახსოვს, რა ვითარებაში დაკარგა მარცხენა ხელი, გონზე მხოლოდ მაშინ მოვიდა, როდესაც წითელი ჯვრის საერთაშორისო ორგანიზაციამ ლტოლვილთა ბანაკში გახსნილ დაჭრილთა დახმარების პუნქტში მიიყვანა.გთავაზობთ ამონარიდებს სტატიიდან, რომელიც ჟურნალში "გზა" გამოქვეყნდა:"გათხოვებაზე არასდროს მიფიქრია. მამას მაშინვე ვუპასუხე, - სწავლაზე, სტუდენტობაზე ვოცნებობ, ამიტომ ჯერჯერობით არავინ მაინტერესებს-მეთქი. დედა უფრო ტრადიციული იყო და ჩვენს გადაწყვეტილებას "შეთქმულება" უწოდა, მამას უყვიროდა, - სადაცაა ომი დაიწყება, გოგოს პატრონი თუ არ ეყოლება, სანანებელი გაგვიხდებაო...""ვერც ბაშარ ასადის ასეთ უკიდეგანო სისასტიკეს წარმოვიდგენდით. ის მამას ძმების კურსელი იყო, დამასკოს სამედიცინო უნივერსიტეტი აქვს დამთავრებული, თვალის ექიმია და როგორც ვიცი, რაღაც პერიოდი ლონდონშიც მუშაობდა. თავგადადებული მორწმუნე არასდროს ყოფილა, მაგრამ როდესაც პოლიტიკამ მოითხოვა, გახდა...""რაღაც უცნაური ხმა გავიგონე, სკამის წაქცევის მსგავსი, ოღონდ - რამდენჯერმე. ხმაურზე ჩემი ერთ-ერთი ძმა აივანზე გავარდა და დაიღრიალა: მამას და უფროს ძმას სნაიპერის ტყვიები მოხვედრიათ. ასე უეცრად აღმოვჩნდით ოჯახის სამი წევრი სიკვდილის საშიშროების პირისპირ. დედა მაშინ 40 წლისაც არ იყო, მე 15-ის ვიყავი, ჩემი ძმა - 16-ის, მაგრამ იმ ერთ საათში სამივე ასი წლის გავხდით...""ერთმა გოგომ, რომელსაც დედა უცხოელი ჰყავდა, მისი 14 წლის ძმის ფოტო მაჩვენა. ბავშვი პოლიციას რამდენიმე დღე დამწყვდეული ჰყავდა და სიკვდილის პირამდე ნაწამები. ასეთ მდგომარეობაში გადაღებული ბავშვის ფოტო ამ გოგონას გამოუგზავნეს: თუ არ გაჩუმდებით, ყველას ასეთ დღეში ჩაგაგდებთო!.. როდესაც ბავშვის ცხედარი ვნახეთ, ასე მეგონა, ისტერიკაში ჩავარდნილ დედას გული გაუსკდებოდა...""ომამდე ვერც მე წარმომედგინა, ჩემს ხალხს ერთმანეთისთვის ამდენი სისასტიკის ჩადენა თუ შეეძლო, მაგრამ ორივე მხარემ საშინელი რამეები ჩაიდინა... სახლი დანგრეული დაგვხვდა. გარშემო საშინელი სუნი იყო, ნანგრევებში მოყოლილი ადამიანების გამოყვანას გადარჩენილები ღამე ჩუმად იპარებოდნენ თავშესაფრებიდან და ოჯახის წევრებს ეძებდნენ..."ასევე წაიკითხეთ:VIDEO: „ცხოვრება ერთი წამია“ - სოფო ბედიას ახალი კლიპი აზიურ მოტივებზე აღფრთოვანებული მაყურებელი„მე ჩემი პლანეტით ვიყავი მარსზე“ - რა კადრებს აქვეყნებს ირაკლი მაქაცარია

1696171380

„ეს იმ ქალს გაუმარჯოს, ორშაბათს დილით ფანჯარაში გადმოდგმულ სანთელს რომ არ ჩააქრობს“ - ნახეთ, ვის გულისხმობდნენ სადღეგრძელოში

იმ ადგილას, სადაც ძია სანდროს ფეხსაცმლის შესაკეთებელი ჯიხური იდგა, ახლა ლომბარდია. თავად ძია სანდროს, დიდი ხანია, არც თვალი უჭრის ძველებურად, აღარც ხელი  ემორჩილება, მაგრამ მაინც ყოველ დღე, დილიდანვე  აქეთ მოიჩქარის, ვითომ კვლავ სამსახურში აგვიანდებოდეს. მისი ჯიხური თბილისში ბევრს ახსოვს, კულა გლდანელისა და ქართველი კინოვარსკვლავების ფოტოებით გამოვსებული. მუშაობის პარალელურად, ყოველთვის ისმენდა ხოლმე  ბაბუისა და დიდი ბაბუის  თაობის მონათხრობებს – აქ იცოდნენ ჩამოსხდომაო, მაჩვენებს.ახლა მეც მათსავით უნდა ვიმუსაიფო თქვენთანო – იღიმება. ჩემ ქალაქზე წინაპრებისგან იმდენი მომისმენია და მინახავს, მაგას როგორ დაგზარდებიო. ინტერვიუზე მთანხმდება, მაგრამ მაინც აზუსტებს  – მერე ხომ დაწერ ძია სანდროს მოყოლილებიაო. აბა რას ვიზამ, სანდრო ბაბუ. დავწერ,  ჩემი რესპონდენტია  თბილისელი და თბილისზე შეყვარებული, უხუცესი ქართველი ალექსანდრე ბიბილაშვილი – ვაფიქსირებ ხმამაღლა. მაშ კარგი, დავიწყოთ შვილო…– ახლა რომ ტანცი-მანცები და ღამის კლუბებია, უწინდელ თბილისში  როგორ ერთობოდნენ, მე მოგიყვები. მაშინ ღარიბი ხალხის ძირითად გასართობ ადგილს აბანო წარმოადგენდა. შაბათობით ქალები შეკრავდნენ ბოღჩებს, მიდიოდნენ აბანოში, იქ რეცხავდნენ, ბანაობდნენ, ჭორაობდნენ და საქმეებსაც კი აგვარებდნენ. მაგალითად: სადედამთილოები შეიგულებ-შეათვალიერებდნენ ხოლმე სარძლოებს.ძალიან სერიოზული პროფესია იყო მექისე. ისეთები იყვნენო, – დაგშლიდნენ, აგაწყობდნენ და მადლობასაც ეტყოდიო, მაშა?!. მექისეს ჰქონდა მთელი ოსტატობა, კარგი ძვირად ფასობდა. ძირითადად, თათრები იყვნენ. აბანოებში ქალის მექისეებიცა ჰყავდათ და კაცისაც.კაცები აბანოში ქეიფობდნენ, დროს ატარებდნენ (მთელი თბილისის ამბებს იქ გაიგებდით) და სახლში  დილაობით ბრუნდებოდნენ.ახლა ერთი ძველი, თბილისური სადღეგრძელო უნდა გითხრათ: „ეს იმ ქალს გაუმარჯოს, ორშაბათს დილით ფანჯარაში გადმოდგმულ სანთელს რომ არ ჩააქრობს.“ განაგრძეთ კითხვაასევე ნახეთ:ახლაც რაღაცნაირად გული მიჩქარდება... - ნუცა ცისკარიშვილი ემოციურ ამბავს იხსენებსმოსალოდნელია ხანმოკლე წვიმა ელჭექით... - როგორია უახლოესი დღეების ამინდის პროგნოზი

1696169526

„შინიდან რომ გამოვასვენეთ, მოიცადეთო - დაიძახა შოთამ, ავარდა მის აივანზე, გადმოფინა საქართველოს დროშა და გადმოგვძახა – ამის ქვეშ გამოატარეთო” - რას იხსენებს ჟანრი ლოლაშვილი

თანამედროვე თბილისზე, თბილისურ ურთიერთობებზე  ყველასათვის საყვარელი მსახიობი ჟანრი ლოლაშვილი ეპილოგის ჟურნალისტს ესაუბრება:_  მე მაშინდელ თბილისში დავიბადე, როდესაც კარაქი არ იყო, თუ იყო, წყლიან ქილაში ვინახავდით… დიდ ეზოში ვიზრდებოდი, რომელშიც ბევრი ოჯახი ცხოვრობდა. სტუმარი რომ მოგვივიდოდა, მეზობელს რაც კარგი ჰქონდა  თეფშზე დააწყობდა და ფანჯარაში შემოგიდგამდა. წარმოიდგინე, ამდენი მეზობელი რომ გყავდა რა პურ-მარილი იშლებოდა. ძველი თბილისი ასეთი იყო. კარებები არ იკეტებოდა. მახსოვს, ერთხელ ვიღაც მეზღვაური ჩამოვიდა და მამაჩემს შესთავაზა _ კარში დასამაგრებელი საჭვრიტინო რომაა, „გლაზოკებს” რომ უძახიან _ იყიდეთო. მამაჩემმა გააგდო, რას ამბობს, ჯერ უნდა გავიჭყიტო ვინმე რომ მომიკაკუნებს და კარი მერე უნდა გავუღოო?!ჩვენ, პლეხანოვზე მიხაილოვის საავადმყოფოს წინ ვცხოვრობდით. დილა ვირსალაძეების ოჯახიდან პიანინოს ჰანგებით იწყებოდა. უბნის რწმუნებულები ჩამოივლიდნენ ხოლმე ეზო-ეზო.მოგიყვეთ ისტორია? _ ჩვენს ეზოში ცხოვრობდა სოფია ბორისოვნა ვულფოვიჩი. დანტისტი იყო და ფეხის ბურღი ჰქონდა. შემდეგში ელექტრო რომ შემოვიდა ვერ მიეჩვია და პროთეზის კეთებაზე გადავიდა. მთელი ეზოს მაცხოვრებლები მას უსხდნენ ხოლმე პირდაფჩენილები. სოფია ბორისოვნას აივანი გამზირისკენ იყურებოდა. ამიტომ დღესასწაულებზე საქართველოს უზარმაზარ დროშას ფენდა . უბნის რწმუნებული შოთა ჩიოდა ხოლმე, რახანია დღესასწაული დამთავრდა, უთხარით აიღოს, თორემ ტროლეიბუსს უშლის მოძრაობისაშიო. ყურს რომ არავინ ათხოვებდა თავად ადიოდა სოფია ბორისოვნასთან, რომელიც ცუკატებითა და მუმპასებით უმასპინძლდებოდა, მერე კი აივანზე უშვებდა, აახვევინებდა დროშას და შვილებთან რომ ტკბილეული არ გაეტანებინა ისე არ ისტუმრებდა. ძალიან რომ დაბერდა და კვირაობით არავინ ჰყავდა კარის შემღები , ადგებოდა ხოლმე სოფია ბორისოვნა და ჩეულებრვივ დღეებშიც ფენდა აივნიდან საქართველოს დროშას. მოვიდოდა შოთა… ისევ… მთელ ეზოს უყვარდა სოფია ბორისოვნა…ყველა მეზობელს დაგვიტოვა სახსოვარი. თითოეულ ნივთს ქინძისთავებით მიამაგრა ფურცელზე დაწერილი სახელები. მეც შემხვდა ერთი, რომელსაც მიწერილი ჰქონდა _ „ჟანრიკუ“. წაიკითხეთ სრულადასევე ნახეთ:ნეიროქირურგების თქმით, 2 წელიწადში ტვინის ოპერაციებს ხელოვნური ინტელექტი ჩაატარებსარავითარი საჩუქარი! - რას ურჩევს შალვა ამონაშვილი სკოლის მოსწავლეების მშობლებს

1696152655

„ის უყვარდა, მაგრამ უნდოდა, ცოლად მე მოვეყვანე, რომ ოჯახთან „პირნათელი“ ყოფილიყო…“ - წყვილის სევდიანი ამბავი

ერთმანეთს თითქმის ბავშვობიდან იცნობდნენ… შემდეგ მამაკაცი უცხოეთში წავიდა, სადაც წლების განმავლობაში დარჩა, მაგრამ გოგონასთან კავშირი არ გაუწყვეტია. ფლირტით დაწყებული ურთიერთობა, ხან რომანტიკულ ხასიათს იძენდა, ხან მხოლოდ მეგობრული, გახსნილი საუბრებით შემოიფარგლებოდა… ასე გადიოდა წლები იქამდე, ვიდრე ბიჭი ემიგრაციიდან არ დაბრუნდა. ამბის გაგრძელებას და სრულიად მოულოდნელ ფინალს, 34 წლის ია, თავად გვიამბობს.– დიდი ამბებით დამემშვიდობდა. თვითმფრინავის აფრენამდე, კავშირზე იყო. მერეც თავისი იქაური ცხოვრების ყველა დეტალს მიყვებოდა… ახალ წელი, დაბადების დღეები და სხვა მნიშვნელოვანი თარიღები არასდროს ავიწყდებოდა, თაიგულებით და სხვადასხვა საჩუქრებით მილოცავდა… ასე გადიოდა წლები. მერე თანდათან რაღაცები შეიცვალა. ხან გამოჩნდებოდა და აქტიურად მეკონტაქტებოდა, ხან იკარგებოდა, მაგრამ ერთმანეთი არ დაგვიკარგავს.  თითქოს კარმული ურთიერთობა გვქონდა და ამაზე ვხუმრობდით კიდეც, პირადი ცხოვრების ამბებზეც ვსაუვრობდით.-თავადაც გიყვებოდათ პირად ამბებს?_ დიახ, სერიოზული არაფერი ხდებაო, ამბობდა ხოლმე. ძირითადად სლავი 'გერლფრენდები~ ჰყავდა… მოუსვენარი ხასიათი ჰქონდა. 8 წლის განმავლობაში 6 ქვეყანაში იცხოვრა და იმუშავა. რამდენიმე პროფესია შეიცვალა, ყველგან წარმატებით. 5 ენა იცის და არაერთ ქვეყანაში ჰყავს მეგობრები. საქართველოს შესახებ მისგან გაიგეს და ტურისტებად ჩამოვიდნენ. რამდენიმეს პორადად ვიცნობ… ერთხელ იმ დროს გამოჩნდა, შეყვარებულს რომ ვშორდებოდი. ხვდებოდა, რომ ცუდად ვიყავი და მასთან საუბარი შვება იყო ჩემთვის, ირონიული იუმორით დედამიწაზე დარჩენის სურვილს მიჩენდა, მაგრამ რატომ დავშორდით, რის გამო, დეტალებში არასდროს ჩამძიებია… შემდეგ, ისევ დაიკარგა. მძიმე პერიოდი გადავლილი მქონდა, არც კი მიმიქცევია ყურადღება… მალევე გამოჩნდა. ერთ დილით, საზღვარგარეთიდან მოწერილი მესიჯი დამხვდა – ხომ მშვიდობა გაქვს, ჯულიეტა?!. უცნაურად გაიტრუნე, შეურიგდი რომეოს?.. მწერდა რომელიღაც ქვეყნიდან.„ხელწერაზე“ ვიცანი… ხომ გითხარი, ერთ დროს ყველაფერი მთავრდება-მეთქი – განაგრძობდა მასხრობას… ყველაფერი, მთავრდება, ჩვენი ურთიერთობის გარდა, მივწერე პასუხად… ეგ არ არის ამქვეყნიური და იმიტომო, მომწერა. ოღონდ რაც უნდა პასიური ყოფილიყო, მნიშველოვანი თარიღები, მათ შორის დაბადების დღე, არასდროს ავიწყდებოდა, აუცილებლად ვიღებდი საჩუქარს თუნდაც რამდენიმეწიდანადებიანი ტექსტით – მადლობა, რომ არსებობ ჩემს ცხოცრებაში და მახსოვხარ ყოველთვის, ყოველთვის. საკმაო ხნის შემდეგ შუაღამეს დარეკა, ჩამოვედიო. - შეხვედრა გთხოვათ?... განაგრძეთ კითხვაასევე ნახეთ:„ტელეფონზე რომ ურეკავდნენ გარეთ გარბოდა, მიმოწერას მიმალავდა...“ – აეროპორტში დაწყებული საბედისწერო „ლავსთორი“„არასდროს დამავწიყდება... ცალ ხელში გარდაცვლილი მყავდა ჩაბღუჯული და ვყვიროდი, ვიპოვე-მეთქი“- მაშველის ემოციური ინტერვიუ

1696055809

ახლაც რაღაცნაირად გული მიჩქარდება... - ნუცა ცისკარიშვილი ემოციურ ამბავს იხსენებს

„დღეს ჩემთვის არის ძალიან მნიშვნელოვანი დღე.. იმიტომ, რომ 5 წლის წინ პირველად ვნახე ამ დღეს ოტია,“ – ნუცა ცისკარიშვილი „ინსტაგრამზე“ მისი მეუღლის ოტია იოსელიანის გაცნობის  დღეს იხსენებს.„29 სექტემბრის ღამის ათი საათი იყო, თერთმეტი იწყებოდა, როცა შევხვდით ერთმანეთს და უკვე 30 სექტემბერს მივედი ოტიას ეზოში..ახლაც რაღაცნაირად გული მიჩქარდება,“– ამბობს ნუცა ცისკარიშვილი.ასევე ნახეთ:ფუგატების საიდუმლოებით მოცული ოჯახი, სადაც ყველას ცისფერი კანი ჰქონდა - მათ შთამომავლობა დღემდე მოჰყვებათ"ანაფორა რომ ჩამაცვეს, ცახცახმა ამიტანა..." - რა სიახლეა მუსიკოს გოჩა ჭაბუკაიძისკენჩაშვებებს არ ვიყოთ, ვინმეს არ აჩვენო ეს... - საჯარო სკოლაში მოსწავლის ბულინგის შემზარავ ფაქტზე შსს-მ გამოძიება დაიწყო

1695979511

„ტელეფონზე რომ ურეკავდნენ გარეთ გარბოდა, მიმოწერას მიმალავდა...“ – აეროპორტში დაწყებული საბედისწერო „ლავსთორი“

„რამდენიმე წლის წინ, სტუდენტური გაცვლითი პროგრამით პოლონეთში ვიყავი. იქ კიდევ რაღაც პროექტი გამოჩნდა, რომელიც სწავლის გაგრძელების პარალელურად, მუშაობის შესაძლებლობასაც მაძლევდა. დავთნხმდი, თუმცა, ჯერ ოჯახისთვის უნდა მეთქვა. 6 თვე არ ვყავდით ნანახი და კიდევ დარჩენაზე რომ მეთქვა, გადაიროდნენ. ახალ პროექტამდე ორი კვირა იყო დარჩენილი, ამიტომ, საქართველოში ჩამოსვლა გადავწყვიტე, რათა მშობლების ჩემი გეგმების შესახებ მეთქვა და ვარშავაშიც მშვიდად დავბრუნებოდი… მაგვიანდებოდა, აეროპორტში გიჟივით შევვარდი და ჩემს წინ ჟღალმთმიან, ჭრელთვალება ბიჭს, ბარგი გადავუყირავე. გაოცებით შემომხედა და გულიანად გაეცინა, ამ სიცილმა ჩემი ცხოვრება შეცვალა…“ – ასე იწყებს თავის უცნაურ თავგადასავალზე საუბარს, ემიგრანტი გოგონა. მისი სასიყვარულო ურთიერთობა გრძელდება და როგორც თავად ამბობს, არც იცის, ოდესმე ექნება თუ არა ფინალი…მარიამი, 31 წლის:– თბილისის აეროპორტში ყველა ტაქსი დაკავებული დამხვდა. საშინელი ამინდი, ქარიშხალი და თავსხმა წვიმა დამხვდა… ხან ერთ მანქანასთან მივრბოდი, ხან მეორესთან, მაგრამ ამაოდ. ქუჩაში გაწუწული ვიდექი, ვცდილობდი, ბარგი ქარს ხელებიდან არ გამოეგლიჯა და საკუთარ თავს ვლანძღავდი – რა სიურპრიზი აგიტყდა შუა თებერვლის ქარებში, დამერეკა მამასთან, თბილად წამიყვანდა სახლში-მეთქი… მომეცი ჩანთა, მანქანაში ჩავდებ, მომესმა მამაკაცის ხმა… კიდევ გაქვს?.. – მეკითხებოდა ჩემი ძველი ჟღალთმიანი ნაცნობი… თვითმფრინავში ვერ შეგნიშნეთ-მეთქი, წამომცდა სულელი ბავშვივით.მართლაც თვალებს ვაცეცებდი, მაგრამ ვერ შევნიშნე -ისევ ისე გულიანად გაიცინა, კუთხეში გემალებოდი, კიდევ რამე არ წაგექციაო, მითხრა და მანქანის უკანა კარი გამოაღო. სახის ყველა ნაკვთი უცინოდა, ლოყები ეჩხვლიტებოდა. ესენი ჩემი მშობლები არიან – მითხრა ღიმილით. მანქანას შემოუარა და გვერდით მომიჯდა. მისი მზერა სისხლში თბილ ნაკადად დამდიოდა. კიდევ კარგი ვიჯექი, თორემ მუხლები მეკვეთებოდა.მშობლებმა მანქანა გზისპირას გააჩერეს, ჩემი მეგზური სხარტად ჩახტა და ცხელი ყავა მოგვართვა. ეს არის ბედნიერება – წამომცდა ემოციებისგან. სტუდენტი ხართ? – მკითხა დედამისმა. დიახ, გაცვლითი პროგრამით ვიყავი, ახლა სწავლის გაგრძელების შანსი მაქვს და მშობლების სანახავად ჩამოვედი. ექვსი თვეა არ ვუნახივართ, სიურპრიზის გაკეთაბა მინდოდა. ორი კვირით ვარ ჩამოსული და ისევ უნდა დავბრუნდე, 1 წლით… მეგონა, შინ ტაქსით წავიდოდი, მაგრამ რაღაცები ვერ გავთვალე და კინაღამ ქარმა წამიღო-მეთქი -მივაყარე სათქმელი.ხმამაღლა გაეცინათ. ბაჩომ გვითხრა, ის გოგონა ტრანსპორტს ვერ პოულობსო – საუბარში ჩაერია მამაკაცი… თენდებოდა სახლამდე რომ მიმიყვანეს. ბაჩომ ლიფტამდე მიმაცილა და დამშვიდობებისას, სავიზიტო ბარათი ჩამიდო ხელში, თვალი ჩამიკრა, შინ მშვიდობით რომ მიხვალ, მაცნობეო და სიბნელეში გაუჩინარდა…-იმედია, აცნობეთ.-საღამომდე ვფიქრობდი, რა ფორმით შევხმიანებოდი, – დარეკვა ზედმეტი იქნება, გამარჯობა, მე ესა და ეს ვარ, ვარშავის აეროპორტში რომ დაგეჯახე, ბარგი გადაგიყირავე, მერე თბილისის აეროპორტში ტაქსებს გიჟივით დავსდევდი და შენ რომ მიპატრონე… სისულელე იქნებოდა. სახელიც არ უკითხავს. ჯერ ეძინება, ღამენათევია, საღამოს შევეხმიანები, იქნებ არ სცალია… ათას ვარიანტს განვიხილავდი. უამრავიო გამოცდა მაქვს ჩაბარებული, საქართველოში, უცხოეთში, ტესტირება, ზეპირი, არაერთ კონკურსში მიმიღია მონაწილეობა, მაგრამ ასე არასდროს მინერვიულია. ალბათ ასჯერ ავკრიფე ტექსტი და წავშალე… განაგრძეთ კითხვაასევე ნახეთ:„არასდროს დამავწიყდება... ცალ ხელში გარდაცვლილი მყავდა ჩაბღუჯული და ვყვიროდი, ვიპოვე-მეთქი“- მაშველის ემოციური ინტერვიუვინ არის 28 წლის კაცი, რომელმაც მამა მოკლა, ცხედარი მანქანის საბარგულით თბილისში ჩამოიტანა და აგარაკზე დამარხა

1695978590

„არასდროს დამავწიყდება... ცალ ხელში გარდაცვლილი მყავდა ჩაბღუჯული და ვყვიროდი, ვიპოვე-მეთქი“- მაშველის ემოციური ინტერვიუ

მყვინთავი მაშველის სამსახური არის პროფესია, რომელსაც თავისუფლად შეიძლება ეწოდოს რკინის ნერვების პატრონი, რადგან ისინი მაშინ ერევიან საქმეში, როდესაც ადამიანის ცოცხლად გადარჩენის შანსი, ფაქტობრივად, არ არსებობს. ეს არის საქმე, რომელსაც შეუძლებელია შეეჩვიო და ცივი გონებით იმოქმედო…ვარაზი წოწონავა, სწრაფი რეაგირების სამმართველოს უფროსი: – ოც წელზე მეტია ამ სამსახურში ვარ, უამრავი მძიმე საქმე მახსოვს, რომელთა შორისაც არაერთი გამორჩეულად რთული ამბავი იყო. ცაგერში მომხდარი ტრაგედიას გავიხსენებ, როდესაც ხიდიდან მანქანა გადავარდა და მდინარის დინებამ, 6-კმიან არხში შეიტანა. ღამის 3 საათი იყო, შემთხვევის ადგილას რომ მივედით, მაშინვე ძებნა დავიწყეთ, რადგან ხალხი გველოდებოდა. მაშველების დახმარებით, ერთი დაკარგული ვიპოვეთ და მეორეს ვეძებდით…პაუზაც კი არ გაგვიკეთებია, რადგან მეორე დაკარგულის ჭირისუფალიც იქ იყო და მოუთმენლად გველოდნენ… ჩავედი, მაგრამ ვერ ვიპოვე, რასაც უფრო გადაღლილობისგან ვაბრალებ. წინა დღის ნამუშევარი დაღლილები ვიყავით, მაგრამ არც კი შეგვისვენია, ისე შევედით იმ 6-კმიან არხში.იმდენად ციოდა, ყინულს ვამტვრევდით და ისე ჩავდიოდით წყალში, მეორე რომ გვეპოვა. სამი დღე-ღამე ვეძებდით, ისეთი სიცივე იყო, არასდროს დამავიწყდება… მორიგ ჯერზე რომ ჩავედი, სულ რაღაც 15-წუთიანი ძებნის შემდეგ ვიპოვე, – არხის ბოლოში, დაგუბება აქვს წყალს და იქ, კედელთან იყო გაჭედილი. ასე, ადვილია მოსაყოლად, მაგრამ უმძიმესი საქმე იყო. დამხმარე ძალა მოდიოდა, რათა შევეცვალეთ, მაგრამ მე სულ იქ ვიყავი…– წყლის ქვეშ ცუდი ხილვადობაა, არა?-დიახ, მაგრამ ჩვენ გვაქვს წყლის ქვეშ საძებნი აპარატი – ე.წ. '„ექოლოტი,” რომელიც მონიტორზე აჩვენებს გამოსახულებას, ის მოტირიან ან ჩვეულებრივ ნავზეა განთავსებული, ხოლო წვერი, წყალში ჩაშვებული. იქ მიღებული თუ გამოსახული ინფორმაციის მიხედვით ჩავდივართ წყალში, თუმცა, ეს მოწყობილობა ხანდახან ვერ კითხულობს წყლის ქვეშ არსებულ ინფორმაციას. ამიტომ, გვირჩევნია, ჩავიდეთ და თავად შევამოწმოთ… ერთი სიტყვით, ძირითადად, მხოლოდ საკუთარ ძალებზე ვართ დამოკიდებული. განაგრძეთ კითხვაასევე ნახეთ:ვინ არის 28 წლის კაცი, რომელმაც მამა მოკლა, ცხედარი მანქანის საბარგულით თბილისში ჩამოიტანა და აგარაკზე დამარხა„თუ ხშირად გრძნობთ სიცივეს და პარალელურად გბურძგლავთ...“ - მარიამ ციმინტია ოთხ მისტიკურ ფაქტს ასახელებს

1695847813

„მე-10 კლასელი მომიტაცა ჩემმა პირველმა მეუღლემ, რაც დიდი სტრესი იყო ჩემთვისაც, ჩემი ოჯახისთვისაც“

წელს ჩაბარებული 34 843 სტუდენტიდან ერთ-ერთი, ჩვენი რესპონდენტი ნანა ბეგიაშვილია. თბილისელი, 40 წლის შემდგარი ქალი, თავად სტუდენტის დედა, კიდევ ერთ, ამჯერად, საოცნებო პროფესიას დაეუფლება და დასახულ მიზანს მიაღწევს - პროკურორი გახდება.ნანა ბეგიაშვილი 25 სექტემბერს ტექნიკურ უნივერსიტეტში, სამართლის ფაკულტეტზე დაიწყებს სწავლას.ნანა თურქეთის დედაქალაქ ანკარაში ცხოვრობს. მოულოდნელი გადაწყვეტილებისა და საკუთარი საინტერესო ცხოვრების შესახებ მან „პრაიმტაიმს“ უამბო.ნანა 16 წლის ასაკში გათხოვდა... ერთ-ერთ ინეტრვიუში ჰყვება, რომ მეატე კლასში იყო, რომ მოიტაცეს.„საშინელი 90-იანების ბოლოს, 16 წლისა, მე-10 კლასელი, მომიტაცა ჩემმა პირველმა მეუღლემ, რაც დიდი სტრესი იყო ჩემთვისაც, ჩემი ოჯახისთვისაც. ეს არ ყოფილა სიყვარულით ქორწინება. მიუხედავად ამისა, სწავლისთვის თავი არ დამინებებია, ღამის სკოლა დავამთავრე, რის შემდეგაც უცხო ენებში ერთი გამოცდით ჩავირიცხე. მოგვიანებით, ყველასგან მალულად  წარმატებით ჩავაბარე მთარგმნელობითის გამოცდები და ამის მერე გავამხილე სახლში, ისევ სტუდენტი ვარ-მეთქი“,- ამბობს ნანა.ნანა ბეგიაშვილი: - მესამე წელია, თურქეთში მეუღლესთან ერთად ვცხოვრობ. გამოცდებზე გასვლა, თებერვალში, უცებ გადავწყვიტე და რეპეტიტორის გარეშე მოვემზადე. ისტორიის ელექტონული წიგნი ინტერნეტში ვერ ვიპოვე და დახმარება ჩემს ქალიშვილს ვთხოვე. ფოტოებს მიგზავნიდა, ძალიან რთული იყო, ყველაფერს ბლოკნოტში ვიწერდი და ასე ვსწავლობდი. დღე და ღამეს ვასწორებდი. განაგრძეთ კითხვა

1695809234

აფხაზეთის ომს შეწირული თანამედროვე ღიმილის ბიჭები

აფხაზეთის ომის დაწყებიდან 30 წელი გავიდა. საომარ მოქმედებებს შეწირული ათასობით ადამიანის სიცოცხლე, ეთნიკური წმენდა, უგზო-უკვლოდ დაკარგულები და საკუთარი სახლებიდან გამოდევნილი ასეულობით ათასი ოჯახი… ასეთია აფხაზეთის ომის 13 თვისა და 13 დღის შედეგები…„პრაიმტაიმი“ სწორედ ამ ომს შეწირული რამდენიმე ახალგაზრდა მებრძოლის ისტორიას გაგახსენებთ…ღიმილის ბიჭები იყვნენ. სიცოცხლეზე და სამშობლოზე უანგაროდ შეყვარებულებმა, სიცოცხლის უკანასკნელ წუთამდე იბრძოლეს.იცოდნენ სად მიდიოდნენ. ისიც იცოდნენ, რომ უთანასწორო ბრძოლიდან შეიძლება ცოცხლები ვეღარ დაბრუნებულიყვნენ, მაგრამ მაინც წავიდნენ. მერე ზეციურ საქართველოში გადაინაცვლეს და ისტორიას თანამედროვე ღიმილის ბიჭებად შემორჩნენ…გიორგი 18 წლის იყო, დათო 24-ის, საშა 41 წლის, ლევანი ნიკა და ირაკლი 29 წლისები… აფხაზეთთან ერთად დაკარგული თაობა მთელმა ერმა დაიტირა. ლევან აბაშიძეროცა ომი დაიწყო, ერთდროულად სამ ფილმში იღებდნენ. ლევან აბაშიძეს სიგიჟემდე უყვარდა თავის პროფესია, მაგრამ მაინც წავიდა. 29 წლის იყო, ზემო ეშერასთან რომ დაიღუპა.გადასაღებ მოედანზე პირველად მეშვიდეკლასელი მოხვდა. თეატრში დიდხანს არ გაჩერებულა, მხოლოდ ერთი სპექტაკლი ითამაშა.სულ 15 ფილმში მიიღო მონაწილეობა, მომდევნო სამის გადაღებები დაწყებული იყო და მისი გარდაცვალების გამო შუა გზაზე გაჩერდა. „არა, მეგობარო“ ლევან აბაშიძის უკანასკნელი როლი აღმოჩნდა. ირაკლი ამირეჯიბილევან აბაშიძე და ირაკლი ამირეჯიბი განუყრელი მეგობრები იყვნენ. ის ჭაბუა ამირეჯიბის უფროსი შვილი იყო. გა­მორ­ჩე­უ­ლი გარეგნობის გამო მთელ თბი­ლისს უყ­ვარ­და… ‘29 წლის იყო, აფხაზეთის ომში, რომ ლიტველმა სნაიპერმა ქალმა გამოასალმა სიცოცხლეს.ლიტ­ვა­ში მი­ი­ღო სამ­ხედ­რო გა­ნათ­ლე­ბა და სა­ზღვარ­გა­რეთ მუ­შა­ობ­და. აფხა­ზე­თის ომის დროს თბი­ლის­ში დაბრუნ­და. ტე­ლე­ვი­ზი­ით შეიტყო, რომ ომში მისი მე­გო­ბა­რი ლე­ვან აბა­ში­ძე დაიღუპა და იმ დღეს­ვე წა­ვი­და საბრძოლ­ვე­ლად.„ომის ყვე­ლას ეში­ნია, მაგ­რამ ვაჟ­კა­ცო­ბა ის არის, შიშს რომ აჯო­ბე­ბო“- ამ სიტყვებით გამომეშვიდობა დედას და წავიდა. ჭა­ბუ­ას და­ბა­დე­ბის დღემ­დე ერთი დღით ადრე მოკ­ლეს ომში.მა­მა­მისს მე­ო­რე დღეს ტე­ლე­ფონ­ზე დაურე­კეს და შვი­ლის სიკ­ვდი­ლით „მი­უ­ლო­ცეს“ იუბილე… როგორც შემდეგ გაირკვა, 17 ნო­ემ­ბერს, ტა­მიშ­თან უცხო­ე­ლე­ბის მან­ქა­ნა აა­ფეთ­ქეს.ირაკ­ლიმ მან­ქა­ნი­დან და­შა­ვე­ბუ­ლი ქალი გად­მო­იყ­ვა­ნა და სწო­რედ მა­შინ ესროლა ლიტველმა სნა­ი­პერ­მა ქალ­მა. გიორგი რაზმაძეგიორგი რაზმაძე 18 წლის იყო… სახლში მოიტყუა რაჭაში მივდივარო. მესამე დღეს სოხუმში, ბრძოლის წინა ხაზიდან 30 მეტრის იქით იპოვეს  დაღუპული…ჯერ დაკრძალული არ იყო, როცა საშკა იოსელიანმა ოჯახს კადრები ჩამოუტანა… ასე დასრულდა მწვანეთვალება ბიჭის მოკლე ისტორია, რომელსაც დიდი გეგმები და მომავალი ჰქონდა. საშკა იოსელიანი1993 წელს აფხაზეთის ომში გმირულად დაიღუპა მსახიობი და ჟურნალისტი, საშა იოსელიანი. არაერთი დაუვიწყარი როლი შექმნა თეატრსა და კინოში.მის უკვდავსაყოფად ბავშვთა ქალაქ „მზიურში“ 2009 წელს მისი ძეგლი გაიხსნა. დავით ბოლქვაძე23 წლის წინ, 1993 წლის 28 ოქტომბერს, სამეგრელოში ჟურნალისტი დათო ბოლქვაძე და რამდენიმე სამხედრო ტყვე დახვრიტეს.ბიჭი, რომელიც აფხაზეთის ომში ჩეჩენის, კაზაკისა და რუსის ტყვიას გადაურჩა, ქართველმა დახვრიტა. მხოლოდ იმის გამო, რომ თავის პროფესიულ მოვალეობას ასრულებდა.ხობის რაიონული ცენტრის მოედანზე, სამოქალაქო დაპირისპირების დროს, დათოსთან ერთად რამდენიმე ახალგაზრდა დახვრიტეს. ნიკა თხელიძენიკა თხელიძე 29 წლის იყო, რომ აფხაზეთის ომში იბრძოდა. როცა ბაბუშერას აეროპორტში თვითმფრინავი ჩამოვარდა, სხვა მგზავრებთან ერთად ისიც დაიღუპა…რვა წლის განმავლობაში, ოჯახმა არ იცოდა ცოცხალი იყო თუ მკვდარი. აფხაზეთის ომში წასვლიდან მთელი რვა წელი, სახლში ყოველდღე ელოდებოდნენ.

1695797020

ბიჭი, რომელსაც ბერეტი ძალიან უხდებოდა - „16 წლის წავიდა აფხაზეთის ომში... მეთაურმა სახლში წასვლა უბრძანა, მაგრამ...“

სოხუმის დაცემიდან 30 წელი გავიდა. აფხაზეთში სამხედრო დაპირისპირება 13 თვეს და 13 დღეს გაგრძელდა. 1992-1993 წლების დაპირისპირების შედეგად, საქართველომ აფხაზეთის ტერიტორიაზე იურისდიქცია დაკარგა, აფხაზეთმა კი ე.წ. დამოუკიდებლობა მოიპოვა. საერთაშორისო თანამეგობრობამ მოგვიანებით ეს ფაქტი რუსეთის მიერ ოკუპაციად აღიარა...16 წლის ასაკში ქვეყნის ერთიანობისთვის საომრად აფხაზეთში წავიდა, იქიდან მეთაურმა სახლში გამოუშვა, თუმცა რამდენიმე დღეში, რუსეთის წინააღმდეგ აფხაზეთის მიწის დასაცავად ისევ ჩავიდა -  ამ 16 წლის ბიჭის ამბავი- ილია ელოშვილის ისტორიაა, რომელსაც თადარიგის გენერალი, პოლიტიკის ანალიტიკოსი ამირან სალუქვაძე ამხელს...  "ერთი შტრიხი ილია ელოშვილის ბიოგრაფიიდან - მისმა მაშინდელმა მეთაურმა მომიყვა. 16 წლის ასაკში წავიდა აფხაზეთის ომში.მეთაურმა სცადა სახლი გაეშვა, არ მიდიოდა. ბოლოს უთხრა, გიბრძანებ და ბრძანება უნდა შესრულდესო. ილიას ისღა დარჩენოდა, სახლში წასულიყო. ორი კვირის შემდეგ, ისევ ჩადის აფხაზეთში, თავის ნაწილში.მეთაური ეკითხება, რატომ ჩამოხვედიო, ხომ გიბრძანე სახლში წასვლაო? ილიამ უპასუხა, ბრძანება შევასრულე, სახლში წავედი და ისევ ჩამოვედიო. მგონი ბევრზე მეტყველებს?!“,- წერს ამირან სალუქვაძე.

1695758520

მესიის ჯვრის შეხებაზე მკვდარი გაცოცხლდა - 27 სექტემბერი ჯვართამაღლებაა

27 სექტემბერი საუფლო დღესასწაული - ჯვართამაღლებაა; რას და რატომ ვდღესასწაულობთ ამ დღეს; ღვთის განგებით, მაცხოვრის ჯვარცმიდან სამასი წლის შემდეგ, ქრისტიანებმა მანამდე დაკარგული უდიდესი ქრისტიანული სიწმიდე - ცხოველმყოფელი ჯვარი უფლისა ისევ მოიძიეს და მისი თაყვანისცემის შესაძლებლობა მიეცათ. ეს მოხდა 326 წელს, მოციქულთასწორი იმპერატორის, კონსტანტინე დიდის (306-337 ) დროს.რომის წარმართი იმპერატორები ცდილობდნენ, ადამიანთა ცნობიერებიდან აღმოეფხვრათ იმ წმინდა ადგილების ხსოვნა, სადაც ევნო მაცხოვარი და დიდებით აღდგა. იმპერატორმა ადრიანემ (117-138) მიწით დააფარინა გოლგოთა და ქრისტეს საფლავი, შემდეგ კი ხელოვნურად შექმნილ ბორცვზე წარმართული ქალღმერთის, ვენერას ტაძარი და იუპიტერის კერპი აღამართინა.კონსტანტინე დიდმა სასწაულებრივად ირწმუნა ქრისტე მას შემდეგ, რაც იმპერიისთვის გადამწყვეტი ბრძოლის წინ ცაზე იხილა ჯვრის ნიში წარწერით: „ამით სძლო!“. უფლის რჩეულმა ჯვრის ძალით მართლაც გამანადგურებელი დამარცხება აგემა წინააღმდგომებს, რის შემდეგაც არ ასვენებდა სურვილი იმ ძელის მოძიებისა, „რომელთა ზედა მაცხოვარმა ჴელნი განიპყრნა“.მან მოოხრებულ იერუსალიმში გაგზავნა დედამისი - კეთილმსახური დედოფალი ელენე, რომელსაც პატრიარქ მაკარისთან წერილიც გაატანა თხოვნით, ხელი შეეწყო წმინდა საქმისთვის. ნეტარი ელენე უკვე საკმაოდ მოხუცებული იყო, მაგრამ, ღვთის სიყვარულით აღძრული, ფრიად დაშვრა დიდი სიწმინდის ძიებაში. იგი დიდხანს ამაოდ ცდილობდა, იერუსალიმის მკვიდრთაგან შეეტყო ჯვრის ადგილსამყოფელი. ბოლოს უფალმა მხცოვანი იუდეველის, იუდას მეშვეობით გააცხადა დაფარული.იპოვეს მაცხოვრის საფლავი, მის მახლობლად კი  - სამი ჯვარი, დაფა პილატეს დავალებით გაკეთებული სამენოვანი წარწერით და ოთხი ლურსმანი, რომლითაც ძელზე მიამსჭვალეს ქრისტე. რომ გაეგოთ, რომელი იყო ცხოველსმყოფელი ძელი უფლისა, სამივე ჯვარი რიგრიგობით შეახეს მიცვალებულს. მესიის ჯვრის შეხებაზე მკვდარი გაცოცხლდა.ურიცხვი ქრისტიანი შეიკრიბა სიწმინდის თაყვანსაცემად. ისინი პატრიარქ მაკარის სთხოვდნენ, აღემართა ჯვარი, რომ ყველას შეძლებოდა მისი დანახვა. მაშინ მღვდელმთავარმა სხვა სასულიერო პირებთან ერთად სიწმინდის ამაღლება დაიწყო, ხალხი კი ხადილით: „უფალო, შეგვიწყალენ“, კრძალვით თაყვანს სცემდა მას.წმინდა ჯვრის აღმოჩენას კიდევ ერთი სასწაული ახლდა თან: მისი გადასახვით მძიმე ავადმყოფი ქალი განიკურნა. მოხუცმა იუდამ და სხვა ებრაელებმა ირწმუნეს ქრისტე და მოინათლნენ. ნათლისღებისას იუდას კვირიაკე დაარქვეს. შემდგომში იგი იერუსალიმის ეპისკოპოსი გახდა, იულიანე განდგომილის (361-363) ზეობისას კი მოწამეობრივად დაასრულა სიცოცხლე (ხს. 28 ოქტომბერს).წმინდა ელენე დედოფალმა მაცხოვრის ამქვეყნიურ ცხოვრებასთან დაკავშირებული ადგილები ტაძრებით შეამკო: ოთხმოცზე მეტი ეკლესია აშენდა. კონსტანტინე დიდის ბრძანებით დაიწყო ქრისტეს აღდგომის ტაძრის მშენებლობა, რომელსაც გოლგოთა და უფლის საფლავი უნდა მოეცვა. ტაძარი დაახლოებით ათ წელს შენდებოდა და იკურთხა 335 წლის 13 სექტემბერს. მომდევნო დღეს, 14 სექტემბერს დაწესდა პატიოსანი და ცხოველსმყოფელი ჯვრის ამაღლების დღესასწაული, ახალი სტილით კი მას 27 სექტემბერს ვდღესასწაულობთ;ასევე დაგაინტერესებთ: „ამ ლოცვას ტკივილების გამაყუჩებლად ვიყენებ. თქვით, როცა სირთულეებს აწყდებით“ - რომელ ლოცვაზე ამბობს წმინდა პაისი"საფლავზე ვუთხარი, იცი, რაც მჭირდება-მეთქი..." - სასწაული, რომელიც ქართველ მომღერალს დედა მატრონამ მოუვლინა"მე ვამრავლო და ამათმა დახოცონ?!" - სად არის ტაძარი, რომელიც დედებს და ექიმებს აბორტის სინანულმა ააშენებინა"მას "გმობის ეშმაკს" ეძახიან; ეს არის უთავხედესი ეშმაკი, რომელსაც შეუძლია..." - მამა საბა შიშებზე, რომელსაც ეშმაკი შთაგვაგონებს