ბლიც

„მეცნიერების განვითარების პრობლემები საქართველოში” - ინტერვიუ ავთანდილ არაბულთან

21-ე საუკუნე კაცობრიობისთვის ცივილიზაციის განვითარების ახალი ეტაპია, სადაც მეცნიერება არა მხოლოდ პროგრესის განმაპირობებელი ძალაა, არამედ სახელმწიფოების სტაბილურობის, დამოუკიდებლობისა და კონკურენტუნარიანობის საფუძველიც. ამ ტექნოლოგიური და გლობალიზებული სამყაროს ფონზე განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია განვითარებადი ქვეყნების — მათ შორის, საქართველოს — მზაობა, აქტიურად ჩაერთოს ცოდნის წარმოების პროცესში. მეცნიერების განვითარებასთან დაკავშირებით საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემიის აკადემიკოსს, ავთანდილ არაბულს ვესაუბრეთ.- როგორ შეაფასებდით მეცნიერების განვითარების არსებულ მდგომარეობას 21-ე საუკუნის დამოუკიდებელ ქართულ სახელმწიფოში?კაცობრიობამ განვითარების ისეთ საფეხურს მიაღწია, რომელიც განსაკუთრებულ გამოწვევებს სთავაზობს არა მხოლოდ განვითარებად, არამედ ისტორიულად დაწინაურებულ, განვითარებულ სახელმწიფოებსაც კი. ცივილიზაციის განვითარების ტემპი და უშეღავათო ტექნოლოგიური მარათონი ქვეყნებსა და ხალხებს „ახარისხებს“ იმის გათვალისწინებით, მატარებელი და მწარმოებელია ის სამეცნიერო-ტექნოლოგიური ცოდნისა, თუ მხოლოდ მომხმარებელი (უარეს ვითარებაში - მხოლოდ ამ ცოდნის პროდუქტის მომხმარებელი). მეცნიერება დღეს, შეიძლება ითქვას, ყოველდღიური სოციალურ-კულტურული პროცესების უშუალო შემადგენელი გახდა. ის ცოდნა, რომელსაც ადრე მხოლოდ მეცნიერი-სპეციალისტი ან დარგის ექსპერტი ატარებდა, დღეს საყოველდღეო სამომხმარებლო ინსტრუქციას წარმოადგენს. ამან ერთგვარად ამორფული გახადა და გააუბრალოვა მეცნიერების ცნებით-შინაარსობრივი კონტურები, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ თავად მეცნიერების საჭიროება დადგა ეჭვქვეშ. პირიქით: მეცნიერების გარეშე დღეს ადამიანი ნაბიჯსაც ვერ გადადგამს, მეცნიერება გახდა საზოგადოების სტაბილური განვითარების პირობა. ახალი ტერმინოლოგიური შესიტყვებები - მეცნიერებატევადი ტექნოლოგიები, მეცნიერებატევადი ეკონომიკა სწორედ ამგვარი პროგრესული საზოგადოების არსებითი მახასიათებელია...თუკი, ერთი მხრივ, ამ ზოგადი თვალთახედვით შევხედავთ ჩვენი ქვეყნის, დამოუკიდებელი საქართველოს ბოლო მესამედი საუკუნის განმავლობაში შექმნილ ვითარებასა და შესაძლებლობებს, ხოლო, მეორე მხრივ,გავითვალისწინებთ იმ სამეცნიერო რესურსებს(მატერიალურსაც და ადამიანურსაც), რაც გასული საუკუნის 80-იანი წლებისთვის არსებობდა, რბილად რომ ვთქვათ, სახარბიელო სურათს ნამდვილად ვერ მივიღებთ. მხოლოდ რაოდენობრივად რომ შევაფასოთ:— საქართველოში არსებობდა მეცნიერების ორგანიზაციის ერთიანი სახელმწიფო სისტემა - მეცნიერებათა აკადემია (მეცნიერების ცალკეული სტრუქტურები ვითარდებოდა უმაღლეს სასწავლებლებშიც);— ამ სისტემაში ერთიანდებოდა 70-მდე დარგობრივი კვლევითი ინსტიტუტი;— მეცნიერის პოზიციაზე ამ სისტემაში დასაქმებული იყო 40000-ზე მეტი მუშაკი;— აღნიშნული სტრუქტურების უმეტესობა აღჭურვილი იყო სათანადო კვლევითი ბაზებითა და ტექნოლოგიებით;— სახელმწიფოს ჰქონდა სამეცნიერო კვალიფიკაციის რანგობრივი სისტემა;— თავისი პოტენციალით კვლევითი სტრუქტურები მუდმივ კავშირს (უკუკავშირს) ინარჩუნებდა საუნივერსიტეტო განათლებასთან.როგორია ახლანდელი ვითარება?დღეს ქვეყანას ერთიანი სამეცნიერო სისტემა აღარა აქვს. მოშლილია ყოფილი სამეცნიერო სტრუქტურების უმეტესობა და განადგურებულია მათი ბაზები (ბიბლიოგრაფიული და საარქივო ფონდებიც კი). გაუქმებულია სამეცნიერო კვალიფიკაციის სისტემა. მეცნიერის კვალიფიკაციით დასაქმებულთა რაოდენობა 3000-მდე შემცირდა. ბუნებრივად მოიშალა კავშირი უმაღლეს განათლებასთან...ყოველივე ამასთან ერთად უნდა გავითვალისწინოთ განვითარების ის ტემპებიც, რაც განვითარებულ კაცობრიობას აქვს აღებული და რომლის ლოგიკითაც თანამედროვეობის ყოველი 10 წელი თავისი შედეგებით ადრეული ერთი საუკუნის ტოლფასია და, შესაბამისად, განვითარებადი ქვეყნების ჩამორჩენის მასშტაბები ყოველწლიურად კატასროფულად იზრდება. აგერ, ჩვენს თვალწინ და ჩვენ გარეშე დაიწყო ხელოვნური ინტელექტის ეპოქა!..ერთია ქვეყნის განვითარების პერსპექტივებზე საუბარი, მაგრამ მეორე მხრივ აუცილებლად გასათვალისწინებელია ჩვენი ქვეყნის, ჩვენი ერის ტრადიციები ამ თვალსაზრისით. მთელი ისტორიის განმავლობაში ქართველი ხალხი გამოკვეთილად იყო ორიენტირებული ინტელექტუალურ განვითარებაზე, ცოდნის შეძენასა და სააზროვნო კულტურის, შემოქმედების განვითარებაზე. ჩვენი ქვეყანა ყოველთვის აქტიურად იღებდა ცივილიზაციურ გამოწვევებს და არცთუ იშვიათად იკავებდა მოწინავე პოზიციებს; იგი ხშირად ამ თვალსაზრისით ღირსეულ პარტნიორობასა და მეტოქეობასაც უწევდა დიდ იმპერიებს. შეიძლება ითქვას, ისტორიულად ჩვენ ვართ ინტელექტუალური განვითარების ერთ-ერთი მოწინავე ქვეყანა და თუ ამ ორ მომენტს გავითვალისწინებთ - ჩვენ ქვეყნის ისტორიას და თანამედროვე გლობალიზაციის პროცესების კარნახს - მაშინ უნა ვთქვათ, რომ დღევანდელი საქართველოს მდგომარეობა მეცნიერების თვალსაზრისით არანაირად არ არის დამაკმაყოფილებელი.ობიექტურობისათვის უნდა აღინიშნოს, რომ გასული საუკუნის 90-იანი წლები, საქართველოს დამოუკიდებლობის პირველი ათწლეული ჩვენი ქვეყნისთვის აღმოჩნდა უმძიმესი განსაცდელი - პროვოცირებულმა კონფლიქტებმა და ღრმა პოლიტიკურმა კრიზისმა გამოიწვია სერიოზული საარსებო პრობლემები. გაჩნდა რესურსების დეფიციტი, ეკონომიკური დეგრადაცია, ეროვნული ვალუტისა და მყარი რეზერვების არარსებობა... ასეთ დროს, ჩვეულებისამებრ, ჩნდება იმის განცდა, რომ ინტელექტუალური პროცესები, მეცნიერება, შემოქმედება ფუფუნების საგანია და ახლა ქვეყანას ამისთვის „არ სცხელა“. ასეთი ფიქრი სერიოზული შეცდომაა. ასე რომ ემსჯელათ ჩვენს წინაპრებს, გაპარტახებულ ტაო-კლარჯეთში უწინარესად საეკლესიო-სამონასტრო ცხოვრების აღორძინებაზე არ იფიქრებდნენ და ვერც მომავალი ძლიერი საქართველოს საფუძველს შექმნიდნენ. მაგრამ ამაზე საუბარი წყლის ნაყვაა იმათთან, ვინც, საზოგადოდ, ნიჰილისტურად უყურებს ჩვენი ქვეყნის ინტელექტუალურს და შემოქმედებით მემკვიდრეობას...სწორედ ამ აბუჩი მსოფლმხედველობისა და ცივი პრაგმატიზმის მატარებლები მოვიდნენ მართვის სადავეებთან ამ საუკუნის დასაწყისში და, რეფორმის სახელით, შეგნებულად თუ შეუგნებლად, მიზანმიმართულად და აზრისა და მიზნის გარეშე პირწმინდად მოშალეს მეცნიერების არსებული სისტემა, თანაც ისე, რომ ალტერნატიული, ახალი სისტემის ჩამოყალიბებაზე არათუ არ უფიქრიათ, არამედ, როგორც შედეგებმა გამოაჩინა, დასაშვებადაც კი არ მიიჩნიეს რაიმე ფორმით ასეთი სისტემის ჩამოყალიბება. რაში გამოიხატა მათეული „რეფორმა“:გაუქმდა მეცნიერებათა აკადემიის სისტემა;უნივერსიტეტებში გაუქმდა ე.წ. სამეცნიერო სექტორი და შესაბამისი თანხები გადავიდა სამინისტროს განკარგულებაში;გაიყინა კვლევითი დაწესებულებების სახელფასო ფონდი;შეიქმნა სახელმწიფო საგრანტო ფონდი და სახელმწიფო სახსრების უდიდესი ნაწილი გადავიდა თავისუფალ კონკურსებში;გაუქმდა სამეცნიერო ხარისხები და წოდებები;მოიშალა ახალგაზრდების მოზიდვის შესაძლებლობა სამეცნიერო ასპარეზზე;უნივერსიტეტებში გაუქმდა კათედრები, ის უმთავრესი უჯრედი, სადაც ბუნებრივად ხდებოდა სინთეზი საუნივერსიტეტო განათლებისა და აკადემიური მეცნიერებისა, სადაც უშუალოდ გადაეცემოდა ახალ თაობას მოძღვართა სამეცნიერო ესტაფეტა...ამიტომაც რა გასაკვირია, რომ ამ „რეფორმამ“ არანაკლები ზიანი მიაყენა ჩვენს საუნივერსიტეტო განათლებას (და, ცხადია, ზოგად საგანმანათლებლოსაც). აი, უმთავრესი მიზეზები, რის გამოც ჩვენი ნიჭიერი ახალგაზრდობა უკანმოუხედავად ცდილობს ბედის ვარსკვლავის სხვა ქვეყნებში ძებნას!..სხვათა შორის, ამ საფრთხეებზე ღიად ვლაპარაკობდი ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც აღნიშნულ პოლიტიკას ჯერ კიდევ მხოლოდ კონტურები უჩანდა, კერძოდ, მაშინ, 2004 წელს დავწერე ვრცელი ნარკვევი „ჟამი მეცნიერების გამოსარჩელების“, რომლის შეფასებებიც, სამწუხაროდ, დღესაც არ კარგავს სიმწვავეს.- საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემიის რეფორმის შედეგები - რა იყო და რა პრობლემების წინაშე აღმოვჩნდით?საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია იყო ჩვენი ქვეყნის ერთ-ერთი უდიდესი ეროვნული მონაპოვარი, ღირსეული განაცხადი მეოცე საუკუნის მაღალგანვითარებულ ერთა ოჯახში. ეს ნიშნავდა იმას, რომ საქართველოს ჰქონდა ფუნდამენტური, საბუნებისმეტყველო, ჰუმანიტარული სრული სპექტრი. მათ შორის, რამდენიმე სამეცნიერო სკოლა (მათემატიკის, ფიზიოლოგიის, ფსიქოლოგიის, ენათმეცნიერების...) მაღალი საერთაშორისო აღიარების იყო. აკად. თამაზ გამყრელიძის ფორმულირებით, ქართული სამეცნიერო სკოლები უპასუხებდნენ მსოფლიო მეცნიერების მოთხოვნებს და ზოგ შემთხვევაში თვითონ განსაზღვრავდნენ ამ დონეს. აკად. გიორგი კვესიტაძე იგონებს, რომ აშშ ექსპერტების შეფასებით, საქართველო მესამე ადგილს იკავებდა მაშინდელი საბჭოთა კავშირის მეცნიერებათა აკადემიებს შორის. თავად ეროვნული აკადემიის ჩამოყალიბების პროცესიც დაუჯერებლად სწრაფი ტემპით განვითარდა. 1918 წელს დაფუძნებული ეროვნული უნივერსიტეტი საოცრად ნაყოფიერი წიაღი აღმოჩნდა მეცნიერებათა დარგების სისხსავსე განვითარებისათვის. მას შემდეგ, რაც ივანე ჯავახიშვილმა უნივერსიტეტი გახსნა, იმდენად მაღალი ტემპი ჰქონდა მეცნიერების განვითარებას საქართველოში, 15 წელიც არ იყო გასული, რომ უკვე გაჩნდა უნივერსიტეტის ფარგლებში სამეცნიერო ინსტიტუტები, რომელთა მასშტაბი იმ სივრცეში ვეღარ ეტეოდა. 1933 წლიდან იმდროინდელმა საბჭოთა კავშირმა საქართველოს შესთავაზა, რომ აქ, სამხრეთ კავკასიაში გახსნლი იყო საკავშირო მეცნიერებათა აკადემიის ფილიალი. მაგრამ ეს ინიციატივაც არასაკმარისი აღმოჩნდა, რადგან ქართული მეცნიერება ერთობ ინტენსიურად ვითარდებოდა და, აი, 1941 წელს დაფუძნდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია. აკადემიის ფარგლებში უსწრაფესად განვითარდა სამეცნიერო დარგები, ისე, რომ ამ დროიდან მეოთხედი საუკუნის შემდეგ 80-მდე სტრუქტურა მოიაზრებოდა აკადემიის სისტემაში.გასული საუკუნის ბოლო ოცწლეულში დაწყებული საბჭოური სისტემის კრიზისი, ცხადია, აკადემიური მეცნიერების ორგანიზაციაზეც აისახა, თუმცა მეცნიერებათა ცალკეული დარგები პოზიციებს არ თმობდნენ და ადეკვატურად უპასუხებდნენ ახალი დროის საერთაშორისო სამეცნიერო-ტექნოლოგიურ გამოწვევებს.ამას ყველა კარგად ხედავდა, მათ შორის, დამოუკიდებელი საქართველოს პოლიტიკური ლიდერებიც, მაგრამ იდეოლოგიას დასჭირდა და ახალმა „რეფორმატორებმა“ საბჭოურ სისტემად შერაცხეს მეცნიერების აკადემიური ორგანიზაცია. ეს წმინდა წყლის დემაგოგია იყო, რადგან აკადემია გერმანული სამეცნიერო სისტემის პროდუქტი იყო, რომელიც სათავისოდ გამოიყენა ჯერ მეფის რუსეთმა, შემდეგ კი თავის ინტერესებს მოარგო საბჭოთა კავშირის მმართველობამ.ერთი სიტყვით, აკადემიის სამეცნიერო სისტემა ამ პიარული იარლიყით დაშალეს ისე, რომ შედეგებზე არც უფიქრიათ (უფრო სწორად, იმ სავალალო პერსპექტივას, რასაც მეცნიერებას უმზადებდნენ, ფიქრი აღარც სჭირდებოდა!). როგორც ქვეყნის მაშინდელი პრეზიდენტი თავის მოგონების წიგნში უგბილი პირდაპირობით აღიარებს, აკადემია მთლიანად უნდა გამეუქმებინა, მაგრამ ივანიშვილმა არ დამანებაო.ასე რომ, აღნიშნული ვოლუნტარისტული გადაწყვეტილების შედეგად დატოვეს მხოლოდ აკადემიის პრეზიდიუმი (აკადემიის წევრთა კორპუსი), ხოლო მისი სამეცნიერო სტრუქტურები დამოუკიდებლად დაუქვემდებარეს განათლების სამინისტროს. მივიღეთ ის, რომ ეს ინსტიტუტები მექანიკურად აღმოჩნდნენ დაკავშირებული სამინისტროსთან, რომელშიც შესაბამისი კომპეტენციის ადამიანი ფაქტობრივად არ მოიძებნებოდა. მათ არ შეეძლოთ გაეკონტროლებინათ, ასრულებდა თუ არასამეცნიერო გეგმას ესა თუ ის კვლევითი დაწესებულება, რა პრობლემების წინაშე იდგნენ ისინი. მოიყვანეს თავიანთი „კომისრები“ და დაიწყო ინსტიტუტების კვდომის პროცესი; გაიყინა ინსტიტუტების ბიუჯეტები, შტატების განახლება აღარ ხდებოდა და, შედეგად, მეცნიერების აწყობილი სისტემიდან ჩვენ მივიღეთ ნანგრევები, რომლის„ფორმირების“ პროცესი მიმდინარეობდა 5-6 წლის განმავლობაში (2006-2011). ამის შემდეგ გადაწყვიტეს, რომ ეს ინსტიტუტები სამინისტროდან უნივერსიტეტებისთვის გადაებარებინათ. ამ გადაბარების დროს ინსტიტუტებს გაუუქმეს დამოუკიდებელი იურიდიული სტატუსი და მიუერთეს ფაქტობრივ უფუნქციო სტრუქტურულ ერთეულებად. არავის უკითხავს მათთვის, რამდენად სჭირდებოდა ამა თუ იმ უნივერსიტეტს მსგავსი ინსტიტუტები, მით უფრო, იმის გათვალისწინებით, რომ ამ უნივერსიტეტებს ხშირად თავად ჰქონდათ ანალოგიური სტრუქტურები და წარმოიქმნებოდა არცთუ უმნიშვნელო ინტერესთა და უფლებათა კოლიზია.მოსალოდნელია გაგიჩნდეთ კითხვა: საჭიროებდა თუ არა მეცნიერებათა აკადემიის სისტემა რეფორმირებას იმ ახალი პირობების გათვალისწინებით, რაც ქვეყნის დამოუკიდებლობის მოპოვებისა და საერთაშორისო პოლიტიკური პარადიგმის ცვლილების პროცესს მოჰყვა?ამგვარი რაციონალური ცვლილებების აუცილებლობა, ცხადია, იკვეთებოდა ყოველივე იმის გათვალისწინებით, რაც ქართული სახელმწიფოებრიობის სრულფასოვანი განვითარებისა და, რაც მთავარია, მისი რესურსების ფარგლებში იქნებოდა შესაძლებელი. შესაძლებელია ამისთვის სისტემის ოპტიმიზაცია გვეწოდებინა, მაგრამ ახლა ამ დაკარგულ შესაძლებლობაზე შეჩერება არაფრის მომცემია. იმის დასტურად კი, რომ სამეცნიერო საზოგადოება საქმიანად განსჯიდა ამ პრობლემას, დაგისახელებთ ჯერ კიდევ 1989 წელს გამოქვეყნებულ წერილს აკად. მერაბ ალექსიძისას, რომელიც სამეცნიერო სისტემის შესაძლო განვითარებას ეხებოდა. იყო სხვა პუბლიკაციებიც...- როგორ გესმით განათლებისა და მეცნიერების ინტეგრაცია და რა შედეგები გვაქვს ამ მიმართულებით?ეს სიტყვა - ინტეგრაცია - ეწერა „რეფორმატორების“ დროშაზე და ამ „პროგრესული“ ლოზუნგით მოხდა ბევრი გაუაზრებელი შეთქვეფა: ფაკულტეტების ინტეგრაცია, სასწავლო კურსების ინტეგრაცია, აკადემიური ფუნქციების ინტეგრაცია, რაც მთავარია, განათლებისა და მეცნიერების ინტეგრაცია...რამდენიმე წლის წინ ერთ პუბლიცისტურ წერილზე ვმუშობდი და თავად გავაკეთე მარტივი სტატისტიკა: უბრალო აღრიცხვით აღმოჩნდა, რომ, მაგალითად,ენათმეცნიერების ინსტიტუტის მეცნიერებათა დოქტორებისა და კანდიდატების თითქმის ნახევარი „რეფორმამდელ“ პერიოდში დაკავშირებული იყო შესაბამის კათედრასთან უნივერსიტეტში,ასწავლიდა და საკვალიფიკაციო შრომაში ხელმძღვანელობდა მაშინდელ სტუდენტებსა და ასპირანტებს. ინტეგრირების ლოზუნგით მომხდარი რეფორმის შემდეგ აღმოჩნდა, რომ იმავე მეცნიერთა უმეტესობა აღარ არის დაკავშირებული უნივერსიტეტთან, მას არათუ ლექციის ჩატარების, არამედ აკადემიური ხარისხის მაძიებლის (მაგისტრანტის, დოქტორანტის) ხელმძღვანელობის უფლება არა აქვს. ეს, რა თქმა უნდა, არ არის„ინტეგრაცია“. ამას უფრო მეცნიერების გამოთიშვა ჰქვია სასწავლო პროცესისგან. ესეც არის ერთ-ერთი მიზეზი, რამაც დასცა უმაღლესი სასწავლებლის დონე.ტრადიციული უნივერსიტეტის დარგობრივი კათედრა იყო იდეალური ასპარეზი სტუდენტისა და მეცნიერი-პროფესორის შემოქმედებითი კავშირისთვის. ისინი არა მხოლოდ სასწავლო, არამედ სამეცნიერო გაზიარების პროცესში ხდებოდნენ კოლეგა-პარტნიორები და, შემდგომ, კონკურენტებიც კი. პროფესორის ლექციის თემატიკაზე სტუდენტებთან პრაქტიკულად მუშაობდა მისი ასპირანტი თუ მაძიებელი და ასე ხვეწდა საკუთარ კონკურენტუნარიანობას. მე ასე მესმის ინტეგრაცია: მეცნიერული ცოდნის მატარებელი პროფესიულ ცოდნას გადასცემს მოწაფეს და, იმავე დროს,აყალიბებს ღირსეულ შემცვლელად... ახლა მეცნიერთა უმეტესობას ეს შესაძლებლობა წართმეული გვაქვს- როგორც თქვენი საუბრიდან ჩანს, არცთუ სახარბიელოდ მიმდინარეობს თაობათა ცვლის პროცესი მეცნიერების სფეროში. რაში ხედავთ გამოსავალს?თაობათა ცვლის ბუნებრივი პროცესი, სამწუხაროდ,არა მხოლოდ მეცნიერების სფეროშია დარღვეული, არამედ ის ქვეყნის ქმედუნარიანობის სერიოზული პრობლემაა. როდესაც ქვეყნიდან მილიონ-ნახევარი უპირატესად აქტიური ასაკის მოქალაქე უცხო ქვეყნებში არის მიგრირებული, ეს სერიოზულად აისახება ჩვენს შრომის ბაზარზე. მევენახეს ხელის შემშველებელი გაქცევია, მესაქონლეს ნახირის გამყოლი არა ჰყავს, ასაკოვან ოსტატს ხელობის მცოდნე შეგირდი ვერ უპოვია, ხშირად ახალი ტექნიკური მოდელის კვალიფიციურ ხელოსანს ვერ იპოვით, მედიცინაში დამხმარე პერსონალის სერიოზული ნაკლებობაა... რაც შეეხება მეცნიერების სფეროს, აქ ყველაზე სავალალო მდგომარეობაა. ჩვენი სტუდენტი ახალგაზრდობა სამეცნიერო პერსპექტივაზე, ჩვეულებისამებრ, არ ფიქრობს. ამას, გარდა მეცნიერული ასპარეზის განსაკუთრებული „ეკლიანობისა“, სამი ობიექტური ფაქტორი განაპირობებს: უმთავრესი ის, რომ მეცნიერის შრომის ანაზღაურება ჩვენს ქვეყანაში ყველაზე დაბალია; მეორეც - სამეცნიერო კვალიფიკაციის გაზრდის შესაძლებლობა მოჭრილია; მესამეც - მეცნიერების სფეროში სამუშაო ადგილის მოპოვებასა და, მით უფრო, კარიერულ წინსვლაზე ფიქრი თითქმის უიმედოა. ამიტომაც, ვისაც კი ინტელექტუალური შესაძლებლობები „აწუხებს“, სხვა ქვეყნებში მიდის სასწავლებლად და სამუშაოს საძებნელად. ასე რომ, ჩვენს მომავალ თაობას, სამეცნიერო ცვლას ვერ ვუქმნით ინტელექტუალური განვითარების შესაფერის პირობებს და ვერ ვთავაზობთ შესაფერის შემოქმედებით პერსპექტივას. შეიძლება ითქვას, აკადემიურ თაობათა შორის საბედისწერო წყვეტაა, ჩვენ უპირატესად ვეღარ ვახერხებთ ჩვენი სამეცნიერო ცოდნის გადაცემას მომავალ თაობებში...ამ არასახარბიელო სურათს აკადემიური საფეხურების მონაცემებს შორის მხოლოდ სტატისტიკური შედარებაც კი ნათლად წარმოგვიდგენს. ეროვნული გამოცდების გავლით აბიტურიენტთა 96-96 პროცენტი ხვდება სხვადასხვა უნივერსიტეტის სხვადასხვაგვარ სწავლებაზე. ამათგან უმეტესობა ამაოდ ხარჯავს დროსა და რესურსებს, სრულიად უშედეგოდ ამთავრებს ბაკალავრიატის ოთხწლიან კურსს, რაც კვალაფიკაციის თვალსაზრისით ფუჭი შედეგია. რა ნაწილი აგრძელებს ამათგან მაგისტრატურის საფეხურზე სწავლას? მესამედიც არა! - ამით ყველაფერია ნათქვამი. აკადემიური დოქტორანტურის საფეხური ხომ ბოლომდე აშიშვლებს სისტემის საგანგაშო ნაკლოვანებებს...ამიტომაც არის, რომ დღეს დარგში არათუ კონკურენციის, არამედ ერთი კვალიფიციური სპეციალისტის პოვნაც კი ხშირად სერიოზული პრობლემაა.- როგორია ქართველოლოგიის დღევანდელი მდგომარეობა და რაში ხედავთ გამოსავალს შექმნილი ვითარებიდან?იმ პრობლემებს შორის, რაც ქართული სამეცნიერო სკოლების შენარჩუნებას უკავშირდება, განსაკუთრებული ადგილი უკავია ქართველოლოგიის, ქართველოლოგიური დარგების მოვლა-პატრონობას. შეიძლება ყველაფერზე თქვას ადამიანმა უარი, მაგრამ საკუთარ ვინაობაზე ვერ იტყვი უარს, თუნდაც სულაც უსახსროდ დარჩეს. სწორედ ასეთია ჩვენი ერისათვის ქართველოლოგია. სწორედ ასე ეპყრობა ყველა თავმოყვარე ერი და ქვეყანა საკუთარ კულტურულ მემკვიდრეობას და უპირველესად მას არ ტოვებს სხვათა იმედად. ამისი საუკეთესო მაგალითია, კერძოდ, ფრანკოფონიური პოლიტიკა, რომელსაც საფრანგეთის რესპუბლიკა განსაკუთრებულ რესურსებს ახმარს მსოფლიოს არაერთ რეგიონში...ჩვენ ვცხოვრობთ უკიდურესად პრაგმატულ ეპოქაში, როდესაც ღია მსოფლიო ბაზარი და საინფორმაციო სივრცე აკონტროლებს ყველაფერს, რასაც კი შეიძლება ღირებულება ჰქონდეს. ასეთ გამოყენებით ურთიერთობებს განეკუთვნება მეცნიერებაც და ის მეცნიერებიც, რომლებიც ახალ სამეცნიერო იდეებს ატარებენ. საკმარისია თქვენ ზუსტ და საბუნებისმეტყველო მეცნიერებათა სფეროში რაიმე ფასეული შექმნათ და „მუშტარი“ მსოფლიოს არაერთი ორგანიზაციიდან თუ ფონდიდან გამოგიწვდით ხელს. ნამდვილი მეცნიერული სიახლე, საბედნიეროდ, უმეურვეოდ არ რჩება და ამისი დასტურია ქართველი მათემატიკოსების, ფიზიკოსების, მიკრო ბიოლოგების წარმატებები საერთაშორისო არენაზე (ამჯერად გვერდი ავუაროთ ე.წ. „ტვინების გადინების“ პრობლემას). მაგრამ ასე არ არის ქართველოლოგიურ სფეროებში, იშვიათი გამონაკლისის გარდა, მისი მეურვე და გულშემატკივარი მხოლოდ საქართველო და ქართველი ხალხი შეიძლება იყოს. ამიტომაც სჭირდება სახელმწიფოს ქართველოლოგიის განვითარების ერთიანი პოლიტიკა, რადგანაც შესაბამისი მემკვიდრეობა ძალიან დიდია, ხოლო ჩვენი ქვეყნის რესურსები ძნელად გასწვდება ამ დიდი მემკვიდრეობის მოვლას. ფიგურალურად რომ ვთქვათ, მთელი საქართველო რომ ჩავებათ ჩვენი წინაპრების კულტურული მონაპოვრების მოვლა-პატრონობაში, ვერც კი გავწვდებით მთელ ამ საგანძურს!..ქართველოლოგიურ დარგებს წარმოადგენს ის მეცნიერებები, რომლებიც იკვლევენ ქართველი ხალხის მატერიალურ და სულიერ კულტურულ მემკვიდრეობას, ჩვენი ქვეყნის დიდი წარსულის უძვირფასეს მონაპოვრებს - ისტორიას, ენას, ლიტერატურას, ხელოვნებას... ამაზე ვერ იტყვის ქვეყანა უარს, რადგან ამით უარს ამბობს თვითმყოფადობაზე. ეს არის ჩვენთვის სასიცოცხლო ამოცანა. მთელი საქართველო და დღევანდელი ხელისუფლებაც, ვფიქრობ, კარგად ხედავს, რომ ჩვენი თვითმყოფადობის დაცვის ამოცანები უპირველესად ეროვნული (სახელმწიფო) ენის შენარჩუნებას, მისი საარსებო სივრცის გაჯანსაღება-გაფართოებას გულისხმობს.- აკმაყოფილებს თუ არა ქართული სახელმწიფო ენის განვითარების სამამულო პოლიტიკა საერთაშორისო სტანდარტებს და, თუ არა, რას შესთავაზებდით საზოგადოებას?დღეს, გლობალიზაციის პირობებში, ენების დაცვის საკითხი განსაკუთრებულად დგას. ევროპული ქვეყნები იძლევიან სანიმუშო მაგალითებს სახელმწიფო ენების დაცვა - განვითარების მიმართულებით. ენობრივი პოლიტიკის თანამედროვე პრინციპები სწორედ თანამედროვე ევროპულ სივრცეში ჩამოყალიბდა. ნებისმიერ განვითარებულ ქვეყანაში უმალვე დაინახავთ ამას. ამავე თვალით თუ შევხედავთ ჩვენი სახელმწიფო ენის მდგომარეობას, ბევრი რამ არ შეეფერება საერთაშორისო სტანდარტებს, როგორც სხვა შემთხვევებისთვის გვიყვარს ამ კრიტერიუმით თავის მოწონება. აბა, რას ჰგავს, ამ თვალსაზრისით ჩვენი უმშვენიერესი დედაქალაქი, ანდა ჩვენი რეგიონები... უფრო საგანგაშოა ენაში მიმდინარე სიღრმისეული პრობლემები...უნდა ითქვას, რომ ბოლო წლებში მნიშვნელოვანი ნაბიჯები გადაიდგა სახელმწიფო ენის საკანონმდებლო უზრუნველყოფის მიმართულებით. ახალ კონსტიტუციაში სახელმწიფო ენის სტატუსი კიდევ უფრო ამაღლდა. ამით სახელმწიფო ენის კანონი, რომელიც 2015 წელს მივიღეთ, აყვანილ იქნა ორგანული კანონის რანგში. დაარსდა საგანგებო სამთავრობო სტრუქტურა - სახელმწიფო ენის დეპარტამენტი. დღეს ეს ყველაფერი კი არსებობს, მაგრამ რეალურად სახელმწიფო ენის დაცვის რეალური პროგრამა არ ხორციელდება, პირდაპირ რომ ვთქვათ, ჩვენს ქვეყანას არა აქვს სახელმწიფო ენის განვითარების ერთიანი პოლიტიკა.- ამჟამად თქვენ ხელმძღვანელობთ მეცნიერებათა აკადემიის „რუსთაველის კომიტეტს“. რა ამოცანებს წყვეტა დღეს ეს სტრუქტურა და რა არის მისი პერსპექტიული გეგმები?„რუსთაველის კომიტეტი“ საკმაოდ დიდი ტრადიციის სამეცნიერო სტრუქტურაა, მისი სრული სახელწოდებაა „ვეფხისტყაოსნის“ აკადემიური ტექსტის გამოცემისა და „ქართული ენის თესაურუსის“ კომიტეტი“. ის მემკვიდრეა„ვეფხისტყაოსნის“ ტექსტის დამდგენი კომისიისა, რომელიც საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის პრეზიდიუმის ბრძანებით შეიქმნა 1962 წელს, უპირველესად რუსთაველის 800 წლისთავის საიუბილეო მზადების ნიშნით, იმ იუბილესი, რომელიც 1966 წელს გაიმართა მართალაც დიდი მასშტაბით. ამის შემდეგ კომისიამ კიდევ უფრო გააღრმავა და გააფართოვა რუსთაველის პოემისა და, საზოგადოდ, იმ კულტურული გარემოს კვლევა, რომელმაც ამ გენიალური ნაწარმოების შექმნა განაპირობა. აღნიშნული კომისიის მუშაობის შედეგები თვალსაჩინოა პოემის აკადემიური ტექსტის დადგენაში; „ვეფხისტყოსნის“ რამდენიმებაკადემიური გამოცემა, ხელნაწერი ვარიანტების კვლევა და პუბლიკაცია მისი დამსახურებაა; კომისიის მუშაობის განსაკუთრებული ასპექტია იმ ლექსიკოგრაფიული ბაზის შექმნა, რომელიც ყველაზე სრული ამსახველი იყო ქართული ენის დიდი მწიგნობრული ისტორიისა.სწორედ ამ ბაზის საფუძველზე დაისახა მიზნად აკად. თამაზ გამყრელიძემ, რომ, გარდა ვეფხისტყაოსნის ტექსტის შესწავლისა, კომიტეტს დაეწყო ქართული ენის თესაურუსის (ანუ ისტორიული ლექსიკონის) შედგენა. მეცნიერების განვითარების ამ ეტაპზე დასახული მასშტაბური ამოცანის განხორციელების შესაძლებლობას ქმნის ციფრული ტექნოლოგიების გამოყენება ენობრივი ამოცანების გადაწყვეტაში.ამ ეტაპისათვის „რუსთაველის კომიტეტს“ უკვე აქვს მნიშვნელოვანი წარმატებები, რამდენადაც მან საკუთარი ამოცანებისათვის შექმნა მოცულობითი ციფრული ტექსტური ბაზა, რომელიც დაუქვემდებარა ლემატიზაციის ერთიან წესებს და ელექტრონული სახით უკვე შექმნა ორი ლექსიკოგრაფიული პროდუქტი: „ვეფხისტყაოსნის შესიტყვებათა ლექსიკონი“ და „ქართული ბიბლიის სიმფონია-ლექსიკონი“. მალე მათ საზოგადოება ბეჭდური სახითაც იხილავს.ამავე დროს, არსებითად სრული სახით პირველად გამოიცემა პოემა იმ ძველი ქართული ორთოგრაფიით, რომელიც ყველაზე უკეთ უნდა ასახავდეს ავტორისეულ ენობრივ პოზიციას.

ასტროლოგია • 1749842350

14 ივნისის ასტროლოგიური პროგნოზი

ვერძიეს დღე ახალ გეგმებს და შესაძლებლობებს უკავშირდება. ვარსკვლავების განლაგება სასიკეთოა იმისთვის, რომ ერთდროულად რამდენიმე საქმე დაიწყოთ და თითქმის ყველაფერში საუკეთესო შედეგს მიაღწიოთ.კურომოემზადეთ რთული გადაწყვეტილების მისაღებად. ნაკლები ილაპარაკეთ და უსარგებლო საქმეებზე ნუ მოცდებით. ამით დროსაც დაზოგავთ და უსიამოვნებებსაც თავიდან აიცილებთ. თუ თქვენ შინაური ცხოველის შეძენას გეგმავთ, ამისთვის ხელსაყრელი დღეა.ტყუპებიგადაწყვეტილების მიღებას სამომავლოდ ნუ გადადებთ, ახლავე უნდა იმოქმედოთ. პროფესიულ საქმიანობაში ამ დღეს განსაკუთრებული ყურადღება კოლეგებთან ურთიერთობას და სასარგებლო კავშირების განმტკიცებას უნდა მიაქციოთ. ყველა საკითხი მხოლოდ დიალოგით მოგვარდება.კირჩხიბიშემოქმედ ადამიანებს ახალი პროექტების განხორციელებაში ბედი გაუღიმებთ. ეცადეთ, ყველაფერი კოლეგებთან ან თანამოაზრეთა გუნდთან ერთად აკეთოთ, რადგან მარტო მუშაობით მიზანს ვერ მიაღწევთ. ვარსკვლავები გირჩევენ, დრო სწორად დაგეგმოთ. შუადღეს შეიძლება ნათესავებისგან ახალი ამბავი გაიგოთ.ლომიშეეცადეთ, არ გადაიღალოთ და სტრესულ სიტუაციებს ერიდოთ. ამ დღეს მნიშვნელოვანს ვერაფერს გააკეთებთ, ამიტომ გირჩევთ, მნიშვნელოვანი საქმეები ხვალისთვის გადაიტანოთ. ყურადღება მიაქციეთ ხანდაზმულ ნათესავებს.ქალწულიგრძელი დღისთვის უნდა მოემზადოთ. შუა დღეს შეიძლება ენერგიის დონე მკვეთრად შემცირდეს და დაწყებული საქმეების დასრულება გაგიჭირდეთ. უამრავი პრობლემის გადაჭრა მოგიწევთ, მაგრამ ვარსკვლავების მხარდაჭერა სირთულეების გადალახვაში დაგეხმარებათ.სასწორიამ დღეს წარმატებას მამაცი, მაგრამ გონიერი ადამიანები მიაღწევენ. ეცადეთ, რისკი კარგად აწონ-დაწონოთ, საკუთარი შესაძლებლობები შეაფასოთ და ინტუიციის კარნახს მიჰყვეთ. ცოტაოდენი ავანტიურიზმი და იუმორი სირთულეების მარტივად გადალახვაში დაგეხმარებათ. საღამოს დაუგეგმავი ხარჯები გელით.მორიელინუ აჩქარდებით, რომ შეცდომა არ დაუშვათ ან მნიშვნელოვანი წვრილმანი არ გამოგეპაროთ. თქვენი ნებისმიერი იდეა მხარდაჭერას და მოწონებას დაიმსახურებს. ამაში გარკვეულ როლს თქვენი პიროვნული ხიბლიც შეასრულებს, რომელსაც ოსტატურად იყენებთ.მშვილდოსანიბევრი მშვილდოსანი სამუშაოს, საცხოვრებელი ადგილის ან პარტნიორის შეცვლაზე იფიქრებს. საკუთარი თავისა და გარემოსგან გაქცევის სურვილი საღ აზრზე ძლიერი იქნება, მაგრამ ნუ აჩქარდებით და გადაწყვეტილებების მიღებამდე დადებითი და უარყოფითი მხარეები შეაფასეთ.თხის რქატრანსპორტთან და გადაადგილებასთან დაკავშირებული ნებისმიერი საქმე წარმატებით დასრულდება. მალე საშუალება გექნებათ, რომ პროფესიული და კარიერული პოზიციები გაიძლიეროთ. წარმატება ადვილად არ მოდის, მაგრამ წინააღმდეგობები არ გაშინებთ და მზად ხართ, შეეჭიდოთ.მერწყულიხელსაყრელი დღეა, რომელიც საშუალებას მოგცემთ, ყველა საქმე სწრაფად და ადვილად მოაგვაროთ. პარტნიორებთან თანამშრომლობა წარმატებული იქნება. თუ შესაძლებელია, ეცადეთ, საღამო ბუნებაში გაატაროთ.თევზებიუსმინეთ საკუთარ ინტუიციას. ოჯახური საკითხების მოგვარების დროს გადამწყვეტი სიტყვა ასაკით უფროს ადამიანებს დაუთმეთ. უცხო ადამიანთან ურთიერთობისას ეცადეთ, დისტანცია შეინარჩუნოთ. თქვენმა გულუბრყვილობამ შეიძლება ცუდი სამსახური გაგიწიოთ.

მსოფლიო • 1743751936

დონალდ ტრამპის ადმინისტრაციამ აშშ-ის ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტოს ხელმძღვანელი ტიმოთი ჰოგი თანამდებობიდან გაათავისუფლა

დონალდ ტრამპის ადმინისტრაციამ აშშ-ის ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტოს ხელმძღვანელი ტიმოთი ჰოგი თანამდებობიდან გაათავისუფლა.თანამდებობიდან გადააყენეს ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტოს ხელმძღვანელის მოადგილე, ვენდი ნობლიც.ამერიკული მედიის შეფასებით, გენერალ ტიმოთი ჰოგის თანამდებობიდან გათავისუფლება, რომელიც ასევე ხელმძღვანელობს აშშ-ის კიბერ სარდლობას, არის აშშ-ის სადაზვერვო საზოგადოების მთავარი ცვლილება.ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტოს ხელმძღვანელების გათავისუფლების ოფიციალური მიზეზი ცნობილი არ არის. კიბერ სარდლობამ და ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტომ კომენტარზე უარი თქვეს.გასულ თვეში ტიმოთი ჰოგმა აშშ-ის მთავრობის ეფექტურობის დეპარტამენტის ხელმძღვანელს, ილონ მასკის უმასპინძლა. ამერიკული მედიის შეფასებით, ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტო არის აშშ-ის მთავრობის ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი და კრიტიკული მნიშვენლობის ჯაშუშური სააგენტო. სააგენტოს კოდების გატეხვის და კომპიუტერის სპეციალისტები აწარმოებენ სადაზვერვო ოპერაციებს მთელ მსოფლიოში, რომლებიც აწვდიან ინფორმაციას აშშ-ის პრეზიდენტსა და მის მთავარ მრჩევლებს.

საზოგადოება • 1743194334

ცნობილი პროფესორი გარდაიცვალა

საქართველოს უზენაესი სასამართლო ღრმა მწუხარებას გამოთქვამს იურიდიულ მეცნიერებათა დოქტორის, პროფესორის, პუბლიცისტის ბატონი ოთარ გამყრელიძის გარდაცვალების გამო.ბატონმა ოთარმა თავისი ხანგრძლივი და ნაყოფიერი პროფესიული მოღვაწეობის განმავლობაში მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა ქართული სისხლის სამართლის კანონმდებლობის ჰუმანიზაციასა და განვითარებაში, ასევე, იურისტთა მომავალი თაობის აღზრდაში. საქართველოს უზენაესი სასამართლო თანაგრძნობას უცხადებს ბატონი ოთარის ოჯახს, მის ახლობლებს, აკადემიური სფეროს წარმომადგენლებსა და მთლიანად იურიდიულ საზოგადოებას.

პოლიტიკა • 1742810261

შალვა პაპუაშვილი: „ქართული ოცნება“ მიიღებს მონაწილეობას თვითმმართველობის არჩევნებში და გაიმარჯვებს 64-ვე მუნიციპალიტეტში

ჩვენ ვიცით ერთი რამე, რომ „ქართული ოცნება“ მიიღებს მონაწილეობას თვითმმართველობის არჩევნებში და გაიმარჯვებს 64-ვე მუნიციპალიტეტში, - განუცხადა ჟურნალისტებს პარლამენტის თავმჯდომარემ შალვა პაპუაშვილმა.პაპუაშვილს ჰკითხეს თვითმმართველობის არჩევნებზე, სადაც ოპოზიცია მონაწილეობის მიღებას არ აპირებს.„ჩვენ ვიცით ერთი რამე, რომ „ქართული ოცნება“ მიიღებს მონაწილეობას თვითმმართველობის არჩევნებში და გაიმარჯვებს 64-ვე მუნიციპალიტეტში. ეს არის ის, რაც არის ჩვენი მიზანი. ვიცით, რადგან გვაქვს გამოცდილება. 2012 წლიდან მოყოლებულ ყველა არჩევნებზე, 2012 წლის ჩათვლით, ოპოზიცია „რუსი რუსის“ ძახილით ყოველ ჯერზე დამარცხდა. აქაც ხომ ვხედავთ, იმავეს აკეთებენ. აღმოჩნდა, რომ მილიონები, რაც დაიხარჯა „ენჯეოებში“ და ზოგიერთ პარტიაში, დაიხარჯა იმაში, რომ თაბახის ფურცელს რომ აიღებენ და დაწერენ 20 სიტყვას, 7 იქნება „რუსეთი“. ამით კმაყოფილები არიან დამფინანსებლები. როგორც ჩანს, პროექტების განხორციელების ერთადერთი ინდიკატორი დღესდღეობით არის ის, რამდენჯერ იტყვიან „რუსეთს“, „კრემლს“ და ა.შ. ცალკე „ენჯეოებს“ უხრიათ, რომ ამის გამო ფულს აძლევენ და ცალკე დონორებს უხარიათ, რომ ეს სიტყვები გაიგეს.ჩემი სურვილია, რომ ექსტრემისტულმა ორგანიზაციებმა არ მიიღონ მონაწილეობა არჩევნებში, რათა ჩვენს ამომრჩევლებს არ ჰქონდეთ იმის ხიბლიც კი, ან საბაბი, რომ შემთხვევით მათი ხმა წავიდეს ექსტრემისტულ პარტიაში. ამიტომ თუ ისინი მონაწილეობას არ მიიღებენ, ეს იქნება მხოლოდ კარგი დემოკრატიისთვის“, - აღნიშნა პაპუაშვილმა.

პოლიტიკა • 1742485260

დავით ქართველიშვილი: „დიფ-სთეითი“ ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ უკრაინაში ომი მშვიდობით არ დასრულდეს

„დიფ-სთეითისთვის“ უკრაინაში ომის მშვიდობით დასრულება ნიშნავს წაგებას და მრავალწლიანი გეგმის განუხორციელებლობას. მაშინ რისთვის იყო ეს თითქმის 25 წლიანი სამზადისი? მიზანი ხომ კრემლისთვის და პუტინისთვის საბოლოო დარტყმის მიყენება იყო,“ - განაცხადა მედიასთან საუბარში პარტია „ხალხის ძალის“ წევრმა დავით ქართველიშვილმა.ექსპერტის თქმით, 2001-2002 წლებში პირველად გაჟღერდა იდეა რუსეთის გარშემო ა.წ. დემოკრატიის სარტყელის შექმნის, რისი მიზანიც რუსეთის დასუსტება და იქ არსებულ საბადოებზე გაბატონება იყო.„ბოლო უკრაინელი არის ინსტრუმენტი, მიზანი კი რუსეთის დასუსტება, იქ არსებული რეჟიმის შეცვლა და წიაღისეულის უდიდეს საბადოებზე გაბატონება, რაც საშუალებას მისცემს „დიფ-სთეითს“ რუსეთის დასუსტების და დასავლეთის გაძლიერების.დღეს „დიფ-სთეითისთვის“ უკრაინაში ომის გაჩერება ნიშნავს მისი გეგმების წყალში ჩაყრას. 2001-2002 წლებში პირველად გაჟღერდა იდეა რუსეთის გარშემო ე.წ. დემოკრატიის სარტყელის შექმნის. დაიწყეს ბალტიისპირეთის ქვეყნებით და გაგრძელდა სამხრეთ კავკასიაში. ჩვენი ე.წ. დემოკრატიის შუქურა - სააკაშვილი მთავარი მოთამაშე იყო ამ სარტყელში ამიერკავკასიის მხრიდან.ყველაფერი მზადდებოდა იმისთვის, რომ ადრე თუ გვიან ყველაფერი გადასულიყო ყველაზე მწვავე, სამხედრო ფაზაში, სადაც უკრაინა იქნებოდა, საქართველო თუ მთლიანად აფეთქებული სამხრეთ კავკასია, თავისი მეორე ფრონტებით რუსეთის წინააღმდეგ მნიშვნელობა არ ჰქონდა, 2022 წელს ევგენი პრიგოჟინის ბლიცკრიგი მოსკოვზე იმ თამაშის ნაწილი იყო, რომელსაც უნდა მიეყვანა კრემლი შიდა გადატრიალებამდე, თუმცა გეგმა ვერ განხორციელდა.„დიფ-სთეითისთვის“ უკრაინაში ომის მშვიდობით დასრულება ნიშნავს წაგებას და მრავალწლიანი გეგმის განუხორციელებლობას. მაშინ რისთვის იყო ეს თითქმის 25 წლიანი სამზადისი? მიზანი ხომ კრემლისთვის და პუტინისთვის საბოლოო დარტყმის მიყენება იყო.„დიფ-სთეითი“ ახლა ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ ომი არ დასრულდეს. ტრამპი ამბობს, რომ ამერიკა ამ გეგმის მილიტარისტული კომპონენტიდან უბრალოდ გამოდის, რაც გამოიხატება უკრაინისთვის ფინანსური დახმარების შეწყვეტაში. ტრამპის მთავარი მესიჯი არის ის, რომ მას სურს ამ ომის დასრულება, არ სურს ომის მესამე მსოფლიო ომში გადაზრდა და ბირთვული კომპონენტის შემოტანა.რუსეთმა და მისმა შეიარაღებულმა ძალებმა, ამ უკანასკნელი სამი წლის განმავლობაში მიმდინარე საბრძოლო მოქმედებებით ისეთი პრაქტიკა მიიღო, რომელიც არც ევროპას და არც მთლიანად მსოფლიოს დღესდღეობით არ აქვს,“ - განაცხადა დავით ქართველიშვილმა.

საზოგადოება • 1739365841

იტალიური ჟურნალი MicroMega აქვეყნებს პოეტ დავით მაღრაძის წერილს სახელწოდებით „მოქალაქეში ადამიანის გადასარჩენად“

პირადი ცხოვრების თავისუფლად განსაზღვრის უფლება ყველას უნდა ჰქონდეს, მაგრამ ერთის პირადი ცხოვრება მეორეს რელიგიად არ უნდა გამოცხადდეს, – ამის შესახებ აღნიშნულია პოეტ დავით მაღრაძის წერილში – „მოქალაქეში ადამიანის გადასარჩენად“, რომელსაც ცნობილი იტალიური ჟურნალი MicroMega აქვეყნებს.დავით მაღრაძე პუბლიცისტ მარკო სკარდოვის კითხვებს პასუხობს.„მორალური ქაოსი“ – ტენდენცია, რომ ადამიანი დარჩეს კარგისა და ცუდის გარჩევის გამოცდილების გარეშე, შემოთავაზებულია სახელმწიფო რელიგიის ხარისხით, რომელიც სხვადასხვა ქვეყანაში საკონსტიტუციო დონეზე ასახული ცვლილებებით იმკვიდრებს თავს. როგორც ჩანს, იდეის ავტორებმა განსაზღვრეს, რომ „მორალური ქაოსი“ ერთდროულად სავალდებულოც უნდა იყოს და მოდურიც, – სკოლაშიც უნდა აღწევდეს და სკოლის ტუალეტშიც და ამ ყოველივემ საყოველთაო პოლიტ კონიუქტურის სახე მიიღო. რა თქმა უნდა, პირადი ცხოვრების თავისუფლად განსაზღვრის უფლება ყველას უნდა ჰქონდეს, მაგრამ ერთის პირადი ცხოვრება მეორეს რელიგიად არ უნდა გამოცხადდეს. ამ მხრივ იმედის მომცემია აშშ-ის ძველი და ახალი პრეზიდენტის – დონალდ ტრამპის განცხადება, რომ არსებობს ორი გენდერი – ქალი და კაცი“, – ამბობს დავით მაღრაძე.დავით მაღრაძე წერილში ასევე აღნიშნავს, რომ მისი შეფასებით, ძველ ევროპას პოლიტიკური ამბიცია მნიშვნელოვნად დაათმობინეს და იმედოვნებს, ამ ამბიციას ის მალე დაიბრუნებს.დავით მაღრაძე წერილში რამდენიმე საკითხზე საუბრობს, მათ შორის ამბობს, რომ ევროპასთან ურთიერთობა სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია და ბოლო ხანებში ევროპელი პოლიტიკოსების მხრიდან კრიტიკა უმთავრესად იმითაა გამოწვეული, რომ საქართველო ქმნის მოულოდნელ პრეცედენტს და უპირველეს ყოვლისა, იცავს საკუთარ ეროვნულ ინტერესს.„ევროპის ხმა უნდა ისმოდეს აუდიტორიაში, ქუჩაში, საპარიკმახეროში, სასამართლოში და ევროპა არქივში, მუზეუმში, გალერეასა და საცავში ვერავინ ვერ უნდა გამოკეტოს. ანუ, ევროპა უნდა იყოს – დღეს! და არა მხოლოდ – გუშინ! ამ ყოველივეზე იმიტომ ვამახვილებ ყურადღებას, რადგან საქართველოს პოლიტიკურ-კულტურული, გნებავთ სულიერი განვითარების გზა ტრადიციულად ევროპასთან ურთიერთობაზე გადის და რომ ეს ურთიერთობა ჩვენთვის და პირადად ჩემთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია. ბოლო ხანებში საქართველოს ხელისუფლების განცხადებებს და მკაფიო პოზიციას არაერთი ევროპელი პოლიტიკოსისა და ჩინოვნიკის გულისწყრომა და მძაფრი კრიტიკა მოჰყვა.ვფიქრობ, რომ ეს კრიტიკა უმთავრესად იმითა არის გამოწვეული, რომ საქართველო ქმნის მოულოდნელ პრეცედენტს და უპირველეს ყოვლისა, იცავს საკუთარ ეროვნულ ინტერესს და იბრძვის ქვეყნის სუვერენიტეტისათვის, რაც, როგორც ჩანს, კრიტიკოსთათვის პირველხარისხოვანი ამოცანა არ არის და მათ ენაზე ამას დემოკრატიის უკუსვლა ჰქვია. კრიტიკოსთა უკმაყოფილება ხშირად ნაკარნახევია რუსულ რეჟიმთან საქართველოს „არაჯეროვანი“ დაპირისპირებით, რაც მათ თარგმანში დემოკრატიის გზიდან გადახვევად იკითხება. მიუხედავად იმისა, რომ ქართული სახელმწიფო რუსეთის მიმართ თითქმის ყველა საპროტესტო რეზოლუციას შეუერთდა და ზოგიერთი მათგანის ინიციატორიც იყო, როგორც ჩანს, ევროპის პოლიტიკური წრეების ნაწილში საქართველოსგან მეტს ელოდნენ. უკრაინის პარალელურად, საქართველოს მისამართით გაისმა მეორე ფრონტის გახსნისკენ მოწოდებები. მინდა, ჩვენს კრიტიკოსებს შევახსენო, რომ საქართველოს ტერიტორიის 20% რუსეთის მიერ დღემდე ოკუპირებულია და ამის გამო ევროპელი პოლიტიკოსების შეშფოთების შემცველი განცხადებები სიტუაციას ოდნავადაც ვერ ცვლის. ზემოაღნიშნული ფონის (ვგულისხმობ საქართველოს ტერიტორიაზე განლაგებულ რუსულ სამხედრო ბაზებს) და ქვეყნის თავდაცვის შესაძლებლობების გათვალისწინებით, საქართველოს იმავე ტემპერატურის დაპირისპირება მოსთხოვო რუსეთთან, როგორც გერმანიასა ან საფრანგეთს, ვფიქრობ, არც ლოგიკურია და არც სამართლიანი.თუ რუსეთის საწინააღმდეგო სანქციების ნაწილს საქართველო არ მიუერთდა, რაც რუსეთს ვერანაირ ზიანს ვერ მიაყენებდა, ხოლო ქართულ ეკონომიკას დაანგრევდა, ვფიქრობ ევროპის პოლიტიკური ისტებლიშმენტი ამას გაგებით უნდა მოეკიდოს. აქვე მადლობა მინდა გადავუხადო ევროპის ქვეყნებს, რომ ისინი ცნობენ საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას და საფუძვლიან იმედს გამოვთქვამ, რომ საქართველოსა და ევროპას შორის აღდგება ტრადიციული სრულფასოვანი ურთიერთობა არა მხოლოდ პროცედურულ საკითხთა მიმართულებით, არამედ საგანმანათლებლო, სულიერი და კულტურული ურთიერთობის გზაზე. მჯერა, რომ ეს ურთიერთობა ორმხრივად სასარგებლო იქნება“,- აღნიშნულია მაღრაძის წერილში“, – აღნიშნავს დავით მაღრაძე წერილში.

პოლიტიკა • 1738324272

ეს არის დეზინფორმაციული კამპანიის ნაწილი, უკრაინა თავს იცავდა საკუთარ ტერიტორიაზე - ლანა გალდავა

შტატების სახელმწიფო მდივნის, მარკო რუბიოს განცხადება თბილისში პოლიტიკური შეფასებების თემაა. ხელისუფლების ოპონენტები ამბობენ, რომ უკრაინა-რუსეთის ომთან დაკავშირებით, ტრამპისა და ბაიდენის ადმინისტრაციის განსხვავებული პოზიციები არ უკვირთ."რუბიოს კრიტიკა ბაიდენის ადმინისტრაციის დამოკიდებულებასთან დაკავშირებით, ისევე როგორც შეცდომებთან უკრაინის წინააღმდეგ ფართომასშტაბიან ომთან დაკავშირებით, სიახლე არ არის. იმიტომ, რომ ამას ამბობდა და ამბობს პრეზიდენტი ტრამპი. მოლოდინების შექმნა, რომ რუსეთი ამ მოლაპარაკებების შედეგად გაიმარჯვებს და ამის ხარჯზე ძალაუფლებას შეუნარჩუნებს, არის კიდევ ერთი მცდარი ფაბულა," - ამბობს პარტიის "გახარია საქართველოსთვის" წევრი, თეონა აქუბარდია."ძლიერი საქართველო - ლელო, ხალხისთვის, თავისუფლებისთვის", ლანა გალდავა ამბობს, რომ უკრაინაც, როგორც საქართველო, თავდაცვით ომში იყო."ეს არის დეზინფორმაციული კამპანიის ნაწილი. უკრაინა თავს იცავდა საკუთარ ტერიტორიაზე. უკრაინაც, როგორც საქართველო, იყო თავდაცვით ომში. რუსეთს არ გაუვიდა თავიანთი გეგმა, ბლიცკრიგთან დაკავშირებით.მათ ვერ შეცვალეს უკრაინის ხელისუფლება, ვერ დასვეს მათი გავლენის ქვეშ მყოფი მარიონეტი ხელისუფლების სათავეში. ამიტომაც, ერთადერთი რამ, რაც ქართველმა შეიძლება გაჟღეროს, არ აქვს მნიშვნელობა ვის წარმოადგენს ის, არის მხოლოდ აღფრთოვანება უკრაინელი ხალხის მიმართ, რომლებმაც არ შეასრულებინეს რუსეთს ის დაკვეთა, რომელიც განზრახული ჰქონდა", - აცხადებს ლანა გალდავა.აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის, მარკო რუბიოს თქმით, რუსეთ-უკრაინის ომი უნდა დასრულდეს და ორივე მხარე დათმობაზე უნდა წავიდეს. "არაკეთილსინდისიერი იყო ის, რომ რაღაცნაირად დავაჯერეთ ხალხს, რომ უკრაინა არა მხოლოდ დაამარცხებდა რუსეთს, არამედ მას მთლიანად გაანადგურებდა", - აცხადებს აშშ-ის სახელმწიფო მდივანი.

პოლიტიკა • 1736406883

საზოგადოება „ქართული“: ვფიქრობთ, რომ დროა ქართველმა პოლიტიკოსებმა და საზოგადოებამ პოლიტიკას შეხედონ როგორც ურთულეს მეცნიერებას და გეოპოლიტიკას, როგორც ქვეყნის გადარჩენის უმაღლეს ხელოვნებას, - ნათქვამია განცხადებაში, რომელსაც საზოგადოება „ქართული“ ავრცელებს.,,ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს გუშინდელმა განცხადებამ პოლიტიკურ სივრცეში კიდევ ერთხელ გახსნა ღია დისკუსია გლობალური ომის პარტიის არსებობასთან დაკავშირებით. ქართული ოპოზიცია, ექსპერტების ნაწილი და უცხოეთის დიპლომატიური კორპუსის წარმომადგენლობები მას ხელისუფლების მიერ პოლიტიკური მიზნებით გამოგონილ ე.წ. შეთქმულების თეორიად და რუსულ ნარატივად ნათლავენ. არადა, დასავლურ და ამერიკულ ექსპერტულ წრეებში ომის პარტია დიდი ხანია მიიჩნევა ახალი მსოფლიოს წესრიგის განმსაზღვრელ ტრანსნაციონალურ ჯგუფად, რომელსაც გადამწყვეტი გავლენა აქვს ევროკავშირისა და აშშ-ის მაღალჩინოსნებზე.პოლიტიკურ დებატებში ჭეშმარიტება ხშირად იკარგება, მაგრამ ეს არ ცვლის რეალობას. რაც არ უნდა ამტკიცოს ან ერთმა,ან მეორე მხარემ, თავისთავად ე.წ. გლობალური ომის პარტია ან არის ან არა, მესამე არ არსებობს. სიმართლის დასადგენად ყველაზე უპრიანია, მივმართოთ იმათ, ვინც ყველაზე უკეთ ერკვევა ამ თემაში ანუ აშშ-ის პოლიტიკურ ისტებლიშმენტს.ტერმინი ,,ომის პარტია“ (War Party) ერთმნიშვნელოვნად არ არის „ქართული ოცნების“ ექსკლუზივი, იგი ხშირად გამოიყენება დასავლეთში, განსაკუთრებით აშშ-ში და წარმოადგენს მეტაფორას, რომელსაც ზოგიერთი პოლიტიკური და საზოგადო მოღვაწე იყენებს აშშ ორივე პარტიის პოლიტიკური ისტებლიშმენტის და სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის იმ ჯგუფების მიმართ, რომლებიც აგრესიულ საგარეო პოლიტიკას და მთელ მსოფლიოში სამხედრო ინტერვენციებს უჭერენ მხარს.სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის გავლენების საფრთხეებზე ჯერ კიდევ დუაიტ ეიზენჰაუერმა, აშშ-ის 34-ე პრეზიდენტმა ილაპარაკა 1961 წლის 17 იანვარს თავის გამოსამშვიდობებელ მიმართვაში:„ამერიკული სამხედრო დაწესებულებების შემდგომი განვითარების საჭიროებით, ჩვენ უნდა გავაცნობიეროთ და თავიდან ავიცილოთ სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის დაუდევარი გავლენის შესაძლებლობა. მთავრობის ყველა ოფისში, ჩვენ უნდა ვიყოთ ფხიზლად, რათა არ დავუშვათ, რომ ამ კომბინაციით საფრთხე შეექმნას ჩვენს თავისუფლებას ან დემოკრატიულ პროცესს.“ანალოგიური იყო აშშ-ის 35-ე პრეზიდენტის, ჯონ კენედის გაფრთხილება, რომელიც მან 1961 წლის 27 აპრილის გამოსვლაში დააფიქსირა: „ჩვენ ვეწინააღმდეგებით მთელ მსოფლიოში მონოლითურ და დაუნდობელ შეთქმულებას, რომელიც იყენებს დაფარულ მეთოდებს გავლენის გასავრცელებლად... ეს არის სისტემა, რომელმაც გააერთიანა უზარმაზარი ადამიანური და მატერიალური რესურსები ეფექტური მექანიზმის შესაქმნელად, რომელიც სამხედრო, დიპლომატიურ, სადაზვერვო, ეკონომიკურ, სამეცნიერო და პოლიტიკურ ოპერაციებს აერთიანებს.“ თემა აქტუალურია დღესაც, რაზეც მეტყველებს არაერთი ამერიკელი პოლიტიკოსისა და პოლიტოლოგის განცხადება.დონალდ ტრამპი, აშშ-ის 45 და 47-ე პრეზიდენტი: „ორივე მხარე ვაშინგტონში (დემოკრატები და რესპუბლიკელები) აერთიანებს ომის პარტიის ელემენტებს, რომელთაც სურთ, რომ დავრჩეთ უსასრულო ომებში.“რონ პოლი, ყოფილი რესპუბლიკელი კონგრესმენი და 2008 წლის პრეზიდენტობის კანდიდატი: „ომის პარტია ვაშინგტონში ყოველთვის შეეცდება სამხედრო კონფლიქტის დაწყებას. მაგრამ ისინი არ წარმოადგენენ ქვეყნის ინტერესებს.“ბერნი სანდერსი, დემოკრატი სენატორი და 2020 წლის პრეზიდენტობის კანდიდატი: „დემოკრატიული და რესპუბლიკური პარტიები ორივე იდგა უსასრულო ომების უკან“.ნოამ ჩომსკი, ამერიკელი ფილოსოფოსი, პუბლიცისტი: „ე. წ. ომის პარტიის ძალაუფლება საგარეო პოლიტიკის განსაზღვრაში მხოლოდ ელიტების ინტერესებს ემსახურება და ამერიკული მოსახლეობა ჩართულია კონფლიქტებში, რომლებიც მისთვის არ არის სასარგებლო“.კრისტოფერ ჰიჩენსი, ამერიკელი ჟურნალისტი, პუბლიცისტი და მწერალი: „ომის პარტიის ლიდერები ხშირად იყენებენ შიშის ნარატივს, რათა გამართლება მისცენ ომის პროვოცირებას, მაგრამ სინამდვილეში, მათი მიზანი სხვა ძალების გავლენის გაძლიერებაა, რასაც განგაშის მუდმივად შექმნის ხარჯზე ახორციელებენ“ ომის პარტიის ტერმინს ორგანულად უკავშირდება ტერმინი „Deep state“ (ღრმა სახელმწიფო). ამერიკულ პოლიტიკაში მასში გულისხმობენ არაფორმალურ, ფარულ ქსელს, რომელიც მმართველ სტრუქტურებზე არჩეული ხელისუფლების კონტროლის მიღმა ახდენს გავლენას.აშშ-ში ტერმინი „დიფ სთეითი“ პოპულარული გახდა ბოლო წლების განმავლობაში, განსაკუთრებით 2016 წლის საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ. პრეზიდენტ დონალდ ტრამპის ადმინისტრაცია ხშირად იყენებდა ამ ტერმინს იმის აღსანიშნავად, რომ გარკვეული, სისტემაში ჩართული ელიტები ან ბიუროკრატიული ინსტიტუტები ეწინააღმდეგებოდნენ მის პოლიტიკურ დღის წესრიგს. ტრამპისა და მისი მომხრეების მტკიცებით, „დიფ სთეითი“ მოიცავდა დაზვერვის, უსაფრთხოების და სახელმწიფო სტრუქტურების მაღალჩინოსნებს, რომლებიც, მათივე აზრით, ადმინისტრაციასთან ფარულად დაპირისპირებას ეწეოდნენ.დონალდ ტრამპი: „დიფ სთეითი“ უტევს ჩვენს დემოკრატიას. ისინი არ აძლევენ ხალხს იმის უფლებას, რომ მათ მიერ არჩეულმა პრეზიდენტმა თავისუფლად იმოქმედოს.“ჩაკ შუმერი (Chuck Schumer), დემოკრატიული პარტიის სენატორი: „თუ დაუპირისპირდებით სადაზვერვო სააგენტოებს, მათ ექვსი სხვადასხვა გზით შეუძლიათ თქვენს წინააღმდეგ მუშაობა, და ისინი ამას აკეთებენ, როცა საჭიროდ მიიჩნევენ.“სტივენ ბენონი, ტრამპის ყოფილი მრჩეველი და იდეოლოგი: „ეს არის მუდმივი სამთავრობო სტრუქტურა, რომელიც მუშაობს ამერიკელი ხალხის წინააღმდეგ და ცდილობს შეაჩეროს ცვლილებები.“უილიამ ბარი, ყოფილი გენერალური პროკურორი: „არსებობს მუდმივი სამთავრობო ინსტიტუციები, რომლებიც ყოველთვის არ მოქმედებენ საჯარო ინტერესებში. ამას შეიძლება ვუწოდოთ „დიფ სთეითი“ . ეს არის ის, რაც ჩვენ, როგორც საზოგადოებამ, უნდა გამოვიკვლიოთ და ვაკონტროლოთ.“ტრამპმა ჯერ კიდევ არჩევნებამდე განაცხადა, რომ „ან ამერიკა გაანადგურებს „დიფ სთეითს“ ან „დიფ სთეითი“ გაანადგურებს ამერიკას“, ხოლო დღეისათვის ეს ამოცანა მისი გუნდისთვის მთავარ პოლიტიკურ დოქტრინას წარმოადგენს.არანაკლებ მწვავეა ევროპელი პოლიტიკოსების კრიტიკა ომის პარტიისა და „დიფ სთეითის“ მისამართით, თუმცა მათზე სხვა დროს. მთავარი ისაა, რომ გლობალური ომის პარტია და „დიფ სთეითი“ არის არა რეალობის ქართული ფაბრიკაცია და ე. წ. შეთქმულების თეორიის ნარატივი, არამედ აშშ-ში, ძირითადად, კონსერვატიული ფრთის პოლიტიკოსებსა და პოლიტოლოგებში არსებული პოლიტიკური დოქტრინა, რომელიც ამტკიცებს, რომ აშშ-ში არსებობენ ფარული, არაკონტროლირებადი გავლენიანი ძალები და ჯგუფები, რომლებიც ზღუდავენ არჩეული ოფიციალური პირების მმართველობას და ხისტი, აგრესიული საგარეო პოლიტის წარმოებით, დაინტერესებულნი არიან მსოფლიოში მუდმივი კონფლიქტების და ომების წარმოებით. თუ გავითვალისწინებთ, რომ აშშ-ს მთელ მსოფლიოში 1000 -ზე მეტი სამხედრო ბაზა აქვს და მისი თავდაცვის ყოველწლიური ბიუჯეტი 900 მილიარდ დოლარს აღემატება, ომები კი დამატებით ასეულობით მილიარდი დოლარი ჯდება, არ უნდა იყოს გასაკვირი ე. წ. გლობალური ომის პარტიის არსებობა და ძლევამოსილება.გლობალურ ომის პარტიას ამერიკის მომავალი ადმინისტრაცია და ისტებლიშმენტის მნიშვნელოვანი ნაწილი სერიოზულ საფრთხედ მიიჩნევს თვით ამერიკისთვის, რომ არაფერი ვთქვათ მსოფლიო მშვიდობაზე. ათასჯერ უფრო მეტი საფრთხის მატარებელი შეიძლება იყოს ამ ძლევამოსილის ძალის აგრესიული გეგმები ჩვენისთანა პატარა ქვეყნის მიმართ. ამიტომაც უნდა ვიყოთ ძალიან ფხიზლად და ფრთხილად.ჩვენ არაერთხელ აღვნიშნეთ და ახლაც სრულიად ვიზიარებთ ,,ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს განცხადებას იმასთან დაკავშირებით, რომ „ვიდრე არსებობს უკრაინაში პირველი ფრონტი, საქართველოში მეორე ფრონტის ინტერესიც ყოველთვის იარსებებს“. ამითაა გამოწვეული ევროპისა და ამერიკის ბიუროკრატიის ზღვარგადასული ჩარევები ქართულ არჩევნებში, ქართული ოცნებისა და ხელისუფლების წევრების უსაფუძვლო და უსამართლო დასანქცირებები, გარედან რევოლუციის ძალადობრივად იმპორტის ფუჭი მცდელობები 2022 წლიდან მოყოლებული დღემდე.ჩვენ არაფერს ვამტკიცებთ, მოვლენები და ფაქტები თავისთავად მეტყველებენ ომის პარტიისა და „დიფ სთეითის“ საშიშ გავლენებზე, მათ შორის საქართველოზე. უბრალოდ ვფიქრობთ, რომ დროა ქართველმა პოლიტიკოსებმა და საზოგადოებამ პოლიტიკას შეხედონ როგორც ურთულეს მეცნიერებას და გეოპოლიტიკას, როგორც ქვეყნის გადარჩენის უმაღლეს ხელოვნებას. დროა ვიაზროვნოთ რთულად და არა საყოველთაო მეგობრობაზე გარედან თავსმოხვეული გულუბრყვილო თეორიებით. ამ მკაცრ სამყაროსა და დროში ყველა სახელმწიფოს თავისი ინტერესი აქვს და სუვერენიტეტი ამ ინტერსების დაცვისა და განხორცილების ერთადერთი ინსტრუმენტია.საბედნიეროდ, ჩვენ მარტონი არ ვართ გლობალური ომის პარტიის მსახურ აგრესიულ ნეოლიბერალიზმთან ურთულეს დაპირისპირებაში. ტრამპის გუნდი და დასავლეთის ჯანსაღი და კონსერვატიული ძალები ტრადიციული და ქრისტიანული ღირებულებების განსამტკიცებლად დიდ ცვლილებებს ამზადებენ მსოფლიოში. ჩვენი ადგილი მათ გვერდითაა, ვინც იდენტობას, ისტორიულ მემკვიდრეობას და ტრადიციებს ერთგულებს, ნამდვილ ევროპასთან, აშშ-სთან და დასავლეთთან. ისინი არიან ჩვენი სტრატეგიული მოკავშირეები რუსულ ოკუპაციასა და საფრთხეებთან გამკლავებაში, მაგრამ მთავარი მაინც ჩვენი სუვერენიტეტი და მსოფლიო პოლიტიკის ლაბირინთებში სწორად ორიენტირებაა.ჩვენი ექსპერტები მომავალშიც შეეცდებიან საზოგადოებას დღევანდელობის აქტუალურ თემებზე დასავლელი პოლიტიკოსებისა და სწავლულების მოსაზრებები შესთავაზონ, რათა ჩვენს ყოფაში მეტი პრაგმატიზმი და მსოფლიო პოლიტიკაში მიმდინარე ტენდენციების ღრმა ცოდნა დამკვიდრდეს“, - ნათქვამია საზოგადოება „ქართულის“ განცხადებაში.

პოლიტიკა • 1736406574

საზოგადოება „ქართული“: არსებობს თუ არა გლობალური ომის პარტია ანუ „დიფ სთეითი“, ეს ყველაზე კარგად ამერიკის პოლიტიკურმა ისტებლიშმენტმა იცის

არსებობს თუ არა გლობალური ომის პარტია და „დიფ სთეითი“, ეს ყველაზე კარგად ამერიკის პოლიტიკურმა ისტებლიშმენტმა იცის, - ნათქვამია განცხადებაში, რომელსაც საზოგადოება „ქართული“ ავრცელებს.,,ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს გუშინდელმა განცხადებამ პოლიტიკურ სივრცეში კიდევ ერთხელ გახსნა ღია დისკუსია გლობალური ომის პარტიის არსებობასთან დაკავშირებით. ქართული ოპოზიცია, ექსპერტების ნაწილი და უცხოეთის დიპლომატიური კორპუსის წარმომადგენლობები მას ხელისუფლების მიერ პოლიტიკური მიზნებით გამოგონილ ე.წ. შეთქმულების თეორიად და რუსულ ნარატივად ნათლავენ. არადა, დასავლურ და ამერიკულ ექსპერტულ წრეებში ომის პარტია დიდი ხანია მიიჩნევა ახალი მსოფლიოს წესრიგის განმსაზღვრელ ტრანსნაციონალურ ჯგუფად, რომელსაც გადამწყვეტი გავლენა აქვს ევროკავშირისა და აშშ-ის მაღალჩინოსნებზე.პოლიტიკურ დებატებში ჭეშმარიტება ხშირად იკარგება, მაგრამ ეს არ ცვლის რეალობას. რაც არ უნდა ამტკიცოს ან ერთმა,ან მეორე მხარემ, თავისთავად ე.წ. გლობალური ომის პარტია ან არის ან არა, მესამე არ არსებობს. სიმართლის დასადგენად ყველაზე უპრიანია, მივმართოთ იმათ, ვინც ყველაზე უკეთ ერკვევა ამ თემაში ანუ აშშ-ის პოლიტიკურ ისტებლიშმენტს.ტერმინი ,,ომის პარტია“ (War Party) ერთმნიშვნელოვნად არ არის „ქართული ოცნების“ ექსკლუზივი, იგი ხშირად გამოიყენება დასავლეთში, განსაკუთრებით აშშ-ში და წარმოადგენს მეტაფორას, რომელსაც ზოგიერთი პოლიტიკური და საზოგადო მოღვაწე იყენებს აშშ ორივე პარტიის პოლიტიკური ისტებლიშმენტის და სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის იმ ჯგუფების მიმართ, რომლებიც აგრესიულ საგარეო პოლიტიკას და მთელ მსოფლიოში სამხედრო ინტერვენციებს უჭერენ მხარს.სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის გავლენების საფრთხეებზე ჯერ კიდევ დუაიტ ეიზენჰაუერმა, აშშ-ის 34-ე პრეზიდენტმა ილაპარაკა 1961 წლის 17 იანვარს თავის გამოსამშვიდობებელ მიმართვაში:„ამერიკული სამხედრო დაწესებულებების შემდგომი განვითარების საჭიროებით, ჩვენ უნდა გავაცნობიეროთ და თავიდან ავიცილოთ სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის დაუდევარი გავლენის შესაძლებლობა. მთავრობის ყველა ოფისში, ჩვენ უნდა ვიყოთ ფხიზლად, რათა არ დავუშვათ, რომ ამ კომბინაციით საფრთხე შეექმნას ჩვენს თავისუფლებას ან დემოკრატიულ პროცესს.“ანალოგიური იყო აშშ-ის 35-ე პრეზიდენტის, ჯონ კენედის გაფრთხილება, რომელიც მან 1961 წლის 27 აპრილის გამოსვლაში დააფიქსირა: „ჩვენ ვეწინააღმდეგებით მთელ მსოფლიოში მონოლითურ და დაუნდობელ შეთქმულებას, რომელიც იყენებს დაფარულ მეთოდებს გავლენის გასავრცელებლად... ეს არის სისტემა, რომელმაც გააერთიანა უზარმაზარი ადამიანური და მატერიალური რესურსები ეფექტური მექანიზმის შესაქმნელად, რომელიც სამხედრო, დიპლომატიურ, სადაზვერვო, ეკონომიკურ, სამეცნიერო და პოლიტიკურ ოპერაციებს აერთიანებს.“ თემა აქტუალურია დღესაც, რაზეც მეტყველებს არაერთი ამერიკელი პოლიტიკოსისა და პოლიტოლოგის განცხადება.დონალდ ტრამპი, აშშ-ის 45 და 47-ე პრეზიდენტი: „ორივე მხარე ვაშინგტონში (დემოკრატები და რესპუბლიკელები) აერთიანებს ომის პარტიის ელემენტებს, რომელთაც სურთ, რომ დავრჩეთ უსასრულო ომებში.“რონ პოლი, ყოფილი რესპუბლიკელი კონგრესმენი და 2008 წლის პრეზიდენტობის კანდიდატი: „ომის პარტია ვაშინგტონში ყოველთვის შეეცდება სამხედრო კონფლიქტის დაწყებას. მაგრამ ისინი არ წარმოადგენენ ქვეყნის ინტერესებს.“ბერნი სანდერსი, დემოკრატი სენატორი და 2020 წლის პრეზიდენტობის კანდიდატი: „დემოკრატიული და რესპუბლიკური პარტიები ორივე იდგა უსასრულო ომების უკან“.ნოამ ჩომსკი, ამერიკელი ფილოსოფოსი, პუბლიცისტი: „ე. წ. ომის პარტიის ძალაუფლება საგარეო პოლიტიკის განსაზღვრაში მხოლოდ ელიტების ინტერესებს ემსახურება და ამერიკული მოსახლეობა ჩართულია კონფლიქტებში, რომლებიც მისთვის არ არის სასარგებლო“.კრისტოფერ ჰიჩენსი, ამერიკელი ჟურნალისტი, პუბლიცისტი და მწერალი: „ომის პარტიის ლიდერები ხშირად იყენებენ შიშის ნარატივს, რათა გამართლება მისცენ ომის პროვოცირებას, მაგრამ სინამდვილეში, მათი მიზანი სხვა ძალების გავლენის გაძლიერებაა, რასაც განგაშის მუდმივად შექმნის ხარჯზე ახორციელებენ“ ომის პარტიის ტერმინს ორგანულად უკავშირდება ტერმინი „Deep state“ (ღრმა სახელმწიფო). ამერიკულ პოლიტიკაში მასში გულისხმობენ არაფორმალურ, ფარულ ქსელს, რომელიც მმართველ სტრუქტურებზე არჩეული ხელისუფლების კონტროლის მიღმა ახდენს გავლენას.აშშ-ში ტერმინი „დიფ სთეითი“ პოპულარული გახდა ბოლო წლების განმავლობაში, განსაკუთრებით 2016 წლის საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ. პრეზიდენტ დონალდ ტრამპის ადმინისტრაცია ხშირად იყენებდა ამ ტერმინს იმის აღსანიშნავად, რომ გარკვეული, სისტემაში ჩართული ელიტები ან ბიუროკრატიული ინსტიტუტები ეწინააღმდეგებოდნენ მის პოლიტიკურ დღის წესრიგს. ტრამპისა და მისი მომხრეების მტკიცებით, „დიფ სთეითი“ მოიცავდა დაზვერვის, უსაფრთხოების და სახელმწიფო სტრუქტურების მაღალჩინოსნებს, რომლებიც, მათივე აზრით, ადმინისტრაციასთან ფარულად დაპირისპირებას ეწეოდნენ.დონალდ ტრამპი: „დიფ სთეითი“ უტევს ჩვენს დემოკრატიას. ისინი არ აძლევენ ხალხს იმის უფლებას, რომ მათ მიერ არჩეულმა პრეზიდენტმა თავისუფლად იმოქმედოს.“ჩაკ შუმერი (Chuck Schumer), დემოკრატიული პარტიის სენატორი: „თუ დაუპირისპირდებით სადაზვერვო სააგენტოებს, მათ ექვსი სხვადასხვა გზით შეუძლიათ თქვენს წინააღმდეგ მუშაობა, და ისინი ამას აკეთებენ, როცა საჭიროდ მიიჩნევენ.“სტივენ ბენონი, ტრამპის ყოფილი მრჩეველი და იდეოლოგი: „ეს არის მუდმივი სამთავრობო სტრუქტურა, რომელიც მუშაობს ამერიკელი ხალხის წინააღმდეგ და ცდილობს შეაჩეროს ცვლილებები.“უილიამ ბარი, ყოფილი გენერალური პროკურორი: „არსებობს მუდმივი სამთავრობო ინსტიტუციები, რომლებიც ყოველთვის არ მოქმედებენ საჯარო ინტერესებში. ამას შეიძლება ვუწოდოთ „დიფ სთეითი“ . ეს არის ის, რაც ჩვენ, როგორც საზოგადოებამ, უნდა გამოვიკვლიოთ და ვაკონტროლოთ.“ტრამპმა ჯერ კიდევ არჩევნებამდე განაცხადა, რომ „ან ამერიკა გაანადგურებს „დიფ სთეითს“ ან „დიფ სთეითი“ გაანადგურებს ამერიკას“, ხოლო დღეისათვის ეს ამოცანა მისი გუნდისთვის მთავარ პოლიტიკურ დოქტრინას წარმოადგენს.არანაკლებ მწვავეა ევროპელი პოლიტიკოსების კრიტიკა ომის პარტიისა და „დიფ სთეითის“ მისამართით, თუმცა მათზე სხვა დროს. მთავარი ისაა, რომ გლობალური ომის პარტია და „დიფ სთეითი“ არის არა რეალობის ქართული ფაბრიკაცია და ე. წ. შეთქმულების თეორიის ნარატივი, არამედ აშშ-ში, ძირითადად, კონსერვატიული ფრთის პოლიტიკოსებსა და პოლიტოლოგებში არსებული პოლიტიკური დოქტრინა, რომელიც ამტკიცებს, რომ აშშ-ში არსებობენ ფარული, არაკონტროლირებადი გავლენიანი ძალები და ჯგუფები, რომლებიც ზღუდავენ არჩეული ოფიციალური პირების მმართველობას და ხისტი, აგრესიული საგარეო პოლიტის წარმოებით, დაინტერესებულნი არიან მსოფლიოში მუდმივი კონფლიქტების და ომების წარმოებით. თუ გავითვალისწინებთ, რომ აშშ-ს მთელ მსოფლიოში 1000 -ზე მეტი სამხედრო ბაზა აქვს და მისი თავდაცვის ყოველწლიური ბიუჯეტი 900 მილიარდ დოლარს აღემატება, ომები კი დამატებით ასეულობით მილიარდი დოლარი ჯდება, არ უნდა იყოს გასაკვირი ე. წ. გლობალური ომის პარტიის არსებობა და ძლევამოსილება.გლობალურ ომის პარტიას ამერიკის მომავალი ადმინისტრაცია და ისტებლიშმენტის მნიშვნელოვანი ნაწილი სერიოზულ საფრთხედ მიიჩნევს თვით ამერიკისთვის, რომ არაფერი ვთქვათ მსოფლიო მშვიდობაზე. ათასჯერ უფრო მეტი საფრთხის მატარებელი შეიძლება იყოს ამ ძლევამოსილის ძალის აგრესიული გეგმები ჩვენისთანა პატარა ქვეყნის მიმართ. ამიტომაც უნდა ვიყოთ ძალიან ფხიზლად და ფრთხილად.ჩვენ არაერთხელ აღვნიშნეთ და ახლაც სრულიად ვიზიარებთ ,,ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს განცხადებას იმასთან დაკავშირებით, რომ „ვიდრე არსებობს უკრაინაში პირველი ფრონტი, საქართველოში მეორე ფრონტის ინტერესიც ყოველთვის იარსებებს“. ამითაა გამოწვეული ევროპისა და ამერიკის ბიუროკრატიის ზღვარგადასული ჩარევები ქართულ არჩევნებში, ქართული ოცნებისა და ხელისუფლების წევრების უსაფუძვლო და უსამართლო დასანქცირებები, გარედან რევოლუციის ძალადობრივად იმპორტის ფუჭი მცდელობები 2022 წლიდან მოყოლებული დღემდე.ჩვენ არაფერს ვამტკიცებთ, მოვლენები და ფაქტები თავისთავად მეტყველებენ ომის პარტიისა და „დიფ სთეითის“ საშიშ გავლენებზე, მათ შორის საქართველოზე. უბრალოდ ვფიქრობთ, რომ დროა ქართველმა პოლიტიკოსებმა და საზოგადოებამ პოლიტიკას შეხედონ როგორც ურთულეს მეცნიერებას და გეოპოლიტიკას, როგორც ქვეყნის გადარჩენის უმაღლეს ხელოვნებას. დროა ვიაზროვნოთ რთულად და არა საყოველთაო მეგობრობაზე გარედან თავსმოხვეული გულუბრყვილო თეორიებით. ამ მკაცრ სამყაროსა და დროში ყველა სახელმწიფოს თავისი ინტერესი აქვს და სუვერენიტეტი ამ ინტერსების დაცვისა და განხორცილების ერთადერთი ინსტრუმენტია.საბედნიეროდ, ჩვენ მარტონი არ ვართ გლობალური ომის პარტიის მსახურ აგრესიულ ნეოლიბერალიზმთან ურთულეს დაპირისპირებაში. ტრამპის გუნდი და დასავლეთის ჯანსაღი და კონსერვატიული ძალები ტრადიციული და ქრისტიანული ღირებულებების განსამტკიცებლად დიდ ცვლილებებს ამზადებენ მსოფლიოში. ჩვენი ადგილი მათ გვერდითაა, ვინც იდენტობას, ისტორიულ მემკვიდრეობას და ტრადიციებს ერთგულებს, ნამდვილ ევროპასთან, აშშ-სთან და დასავლეთთან. ისინი არიან ჩვენი სტრატეგიული მოკავშირეები რუსულ ოკუპაციასა და საფრთხეებთან გამკლავებაში, მაგრამ მთავარი მაინც ჩვენი სუვერენიტეტი და მსოფლიო პოლიტიკის ლაბირინთებში სწორად ორიენტირებაა.ჩვენი ექსპერტები მომავალშიც შეეცდებიან საზოგადოებას დღევანდელობის აქტუალურ თემებზე დასავლელი პოლიტიკოსებისა და სწავლულების მოსაზრებები შესთავაზონ, რათა ჩვენს ყოფაში მეტი პრაგმატიზმი და მსოფლიო პოლიტიკაში მიმდინარე ტენდენციების ღრმა ცოდნა დამკვიდრდეს“, - ნათქვამია საზოგადოება „ქართულის“ განცხადებაში.

პოლიტიკა • 1736405390

საზოგადოება „ქართული“: გლობალურ ომის პარტიას ამერიკის მომავალი ადმინისტრაცია და ისტებლიშმენტის მნიშვნელოვანი ნაწილი სერიოზულ საფრთხედ მიიჩნევს თვით ამერიკისთვის, რომ არაფერი ვთქვათ მსოფლიო მშვიდობაზე

არსებობს თუ არა გლობალური ომის პარტია და „დიფ სთეითი“, ეს ყველაზე კარგად ამერიკის პოლიტიკურმა ისტებლიშმენტმა იცის, - ნათქვამია განცხადებაში, რომელსაც საზოგადოება „ქართული“ ავრცელებს.საზოგადოება „ქართული“ ვრცელი წერილით, „ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს განცხადებას ეხმაურება, რომელიც მმართველმა გუნდმა გუშინ გაავრცელა.,,ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს გუშინდელმა განცხადებამ პოლიტიკურ სივრცეში კიდევ ერთხელ გახსნა ღია დისკუსია გლობალური ომის პარტიის არსებობასთან დაკავშირებით. ქართული ოპოზიცია, ექსპერტების ნაწილი და უცხოეთის დიპლომატიური კორპუსის წარმომადგენლობები მას ხელისუფლების მიერ პოლიტიკური მიზნებით გამოგონილ ე.წ. შეთქმულების თეორიად და რუსულ ნარატივად ნათლავენ. არადა, დასავლურ და ამერიკულ ექსპერტულ წრეებში ომის პარტია დიდი ხანია მიიჩნევა ახალი მსოფლიოს წესრიგის განმსაზღვრელ ტრანსნაციონალურ ჯგუფად, რომელსაც გადამწყვეტი გავლენა აქვს ევროკავშირისა და აშშ-ის მაღალჩინოსნებზე.პოლიტიკურ დებატებში ჭეშმარიტება ხშირად იკარგება, მაგრამ ეს არ ცვლის რეალობას. რაც არ უნდა ამტკიცოს ან ერთმა,ან მეორე მხარემ, თავისთავად ე.წ. გლობალური ომის პარტია ან არის ან არა, მესამე არ არსებობს. სიმართლის დასადგენად ყველაზე უპრიანია, მივმართოთ იმათ, ვინც ყველაზე უკეთ ერკვევა ამ თემაში ანუ აშშ-ის პოლიტიკურ ისტებლიშმენტს.ტერმინი ,,ომის პარტია“ (War Party) ერთმნიშვნელოვნად არ არის „ქართული ოცნების“ ექსკლუზივი, იგი ხშირად გამოიყენება დასავლეთში, განსაკუთრებით აშშ-ში და წარმოადგენს მეტაფორას, რომელსაც ზოგიერთი პოლიტიკური და საზოგადო მოღვაწე იყენებს აშშ ორივე პარტიის პოლიტიკური ისტებლიშმენტის და სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის იმ ჯგუფების მიმართ, რომლებიც აგრესიულ საგარეო პოლიტიკას და მთელ მსოფლიოში სამხედრო ინტერვენციებს უჭერენ მხარს.სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის გავლენების საფრთხეებზე ჯერ კიდევ დუაიტ ეიზენჰაუერმა, აშშ-ის 34-ე პრეზიდენტმა ილაპარაკა 1961 წლის 17 იანვარს თავის გამოსამშვიდობებელ მიმართვაში:„ამერიკული სამხედრო დაწესებულებების შემდგომი განვითარების საჭიროებით, ჩვენ უნდა გავაცნობიეროთ და თავიდან ავიცილოთ სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის დაუდევარი გავლენის შესაძლებლობა. მთავრობის ყველა ოფისში, ჩვენ უნდა ვიყოთ ფხიზლად, რათა არ დავუშვათ, რომ ამ კომბინაციით საფრთხე შეექმნას ჩვენს თავისუფლებას ან დემოკრატიულ პროცესს.“ანალოგიური იყო აშშ-ის 35-ე პრეზიდენტის, ჯონ კენედის გაფრთხილება, რომელიც მან 1961 წლის 27 აპრილის გამოსვლაში დააფიქსირა: „ჩვენ ვეწინააღმდეგებით მთელ მსოფლიოში მონოლითურ და დაუნდობელ შეთქმულებას, რომელიც იყენებს დაფარულ მეთოდებს გავლენის გასავრცელებლად... ეს არის სისტემა, რომელმაც გააერთიანა უზარმაზარი ადამიანური და მატერიალური რესურსები ეფექტური მექანიზმის შესაქმნელად, რომელიც სამხედრო, დიპლომატიურ, სადაზვერვო, ეკონომიკურ, სამეცნიერო და პოლიტიკურ ოპერაციებს აერთიანებს.“ თემა აქტუალურია დღესაც, რაზეც მეტყველებს არაერთი ამერიკელი პოლიტიკოსისა და პოლიტოლოგის განცხადება.დონალდ ტრამპი, აშშ-ის 45 და 47-ე პრეზიდენტი: „ორივე მხარე ვაშინგტონში (დემოკრატები და რესპუბლიკელები) აერთიანებს ომის პარტიის ელემენტებს, რომელთაც სურთ, რომ დავრჩეთ უსასრულო ომებში.“რონ პოლი, ყოფილი რესპუბლიკელი კონგრესმენი და 2008 წლის პრეზიდენტობის კანდიდატი: „ომის პარტია ვაშინგტონში ყოველთვის შეეცდება სამხედრო კონფლიქტის დაწყებას. მაგრამ ისინი არ წარმოადგენენ ქვეყნის ინტერესებს.“ბერნი სანდერსი, დემოკრატი სენატორი და 2020 წლის პრეზიდენტობის კანდიდატი: „დემოკრატიული და რესპუბლიკური პარტიები ორივე იდგა უსასრულო ომების უკან“.ნოამ ჩომსკი, ამერიკელი ფილოსოფოსი, პუბლიცისტი: „ე. წ. ომის პარტიის ძალაუფლება საგარეო პოლიტიკის განსაზღვრაში მხოლოდ ელიტების ინტერესებს ემსახურება და ამერიკული მოსახლეობა ჩართულია კონფლიქტებში, რომლებიც მისთვის არ არის სასარგებლო“.კრისტოფერ ჰიჩენსი, ამერიკელი ჟურნალისტი, პუბლიცისტი და მწერალი: „ომის პარტიის ლიდერები ხშირად იყენებენ შიშის ნარატივს, რათა გამართლება მისცენ ომის პროვოცირებას, მაგრამ სინამდვილეში, მათი მიზანი სხვა ძალების გავლენის გაძლიერებაა, რასაც განგაშის მუდმივად შექმნის ხარჯზე ახორციელებენ“ ომის პარტიის ტერმინს ორგანულად უკავშირდება ტერმინი „Deep state“ (ღრმა სახელმწიფო). ამერიკულ პოლიტიკაში მასში გულისხმობენ არაფორმალურ, ფარულ ქსელს, რომელიც მმართველ სტრუქტურებზე არჩეული ხელისუფლების კონტროლის მიღმა ახდენს გავლენას.აშშ-ში ტერმინი „დიფ სთეითი“ პოპულარული გახდა ბოლო წლების განმავლობაში, განსაკუთრებით 2016 წლის საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ. პრეზიდენტ დონალდ ტრამპის ადმინისტრაცია ხშირად იყენებდა ამ ტერმინს იმის აღსანიშნავად, რომ გარკვეული, სისტემაში ჩართული ელიტები ან ბიუროკრატიული ინსტიტუტები ეწინააღმდეგებოდნენ მის პოლიტიკურ დღის წესრიგს. ტრამპისა და მისი მომხრეების მტკიცებით, „დიფ სთეითი“ მოიცავდა დაზვერვის, უსაფრთხოების და სახელმწიფო სტრუქტურების მაღალჩინოსნებს, რომლებიც, მათივე აზრით, ადმინისტრაციასთან ფარულად დაპირისპირებას ეწეოდნენ.დონალდ ტრამპი: „დიფ სთეითი“ უტევს ჩვენს დემოკრატიას. ისინი არ აძლევენ ხალხს იმის უფლებას, რომ მათ მიერ არჩეულმა პრეზიდენტმა თავისუფლად იმოქმედოს.“ჩაკ შუმერი (Chuck Schumer), დემოკრატიული პარტიის სენატორი: „თუ დაუპირისპირდებით სადაზვერვო სააგენტოებს, მათ ექვსი სხვადასხვა გზით შეუძლიათ თქვენს წინააღმდეგ მუშაობა, და ისინი ამას აკეთებენ, როცა საჭიროდ მიიჩნევენ.“სტივენ ბენონი, ტრამპის ყოფილი მრჩეველი და იდეოლოგი: „ეს არის მუდმივი სამთავრობო სტრუქტურა, რომელიც მუშაობს ამერიკელი ხალხის წინააღმდეგ და ცდილობს შეაჩეროს ცვლილებები.“უილიამ ბარი, ყოფილი გენერალური პროკურორი: „არსებობს მუდმივი სამთავრობო ინსტიტუციები, რომლებიც ყოველთვის არ მოქმედებენ საჯარო ინტერესებში. ამას შეიძლება ვუწოდოთ „დიფ სთეითი“ . ეს არის ის, რაც ჩვენ, როგორც საზოგადოებამ, უნდა გამოვიკვლიოთ და ვაკონტროლოთ.“ტრამპმა ჯერ კიდევ არჩევნებამდე განაცხადა, რომ „ან ამერიკა გაანადგურებს „დიფ სთეითს“ ან „დიფ სთეითი“ გაანადგურებს ამერიკას“, ხოლო დღეისათვის ეს ამოცანა მისი გუნდისთვის მთავარ პოლიტიკურ დოქტრინას წარმოადგენს.არანაკლებ მწვავეა ევროპელი პოლიტიკოსების კრიტიკა ომის პარტიისა და „დიფ სთეითის“ მისამართით, თუმცა მათზე სხვა დროს. მთავარი ისაა, რომ გლობალური ომის პარტია და „დიფ სთეითი“ არის არა რეალობის ქართული ფაბრიკაცია და ე. წ. შეთქმულების თეორიის ნარატივი, არამედ აშშ-ში, ძირითადად, კონსერვატიული ფრთის პოლიტიკოსებსა და პოლიტოლოგებში არსებული პოლიტიკური დოქტრინა, რომელიც ამტკიცებს, რომ აშშ-ში არსებობენ ფარული, არაკონტროლირებადი გავლენიანი ძალები და ჯგუფები, რომლებიც ზღუდავენ არჩეული ოფიციალური პირების მმართველობას და ხისტი, აგრესიული საგარეო პოლიტის წარმოებით, დაინტერესებულნი არიან მსოფლიოში მუდმივი კონფლიქტების და ომების წარმოებით. თუ გავითვალისწინებთ, რომ აშშ-ს მთელ მსოფლიოში 1000 -ზე მეტი სამხედრო ბაზა აქვს და მისი თავდაცვის ყოველწლიური ბიუჯეტი 900 მილიარდ დოლარს აღემატება, ომები კი დამატებით ასეულობით მილიარდი დოლარი ჯდება, არ უნდა იყოს გასაკვირი ე. წ. გლობალური ომის პარტიის არსებობა და ძლევამოსილება.გლობალურ ომის პარტიას ამერიკის მომავალი ადმინისტრაცია და ისტებლიშმენტის მნიშვნელოვანი ნაწილი სერიოზულ საფრთხედ მიიჩნევს თვით ამერიკისთვის, რომ არაფერი ვთქვათ მსოფლიო მშვიდობაზე. ათასჯერ უფრო მეტი საფრთხის მატარებელი შეიძლება იყოს ამ ძლევამოსილის ძალის აგრესიული გეგმები ჩვენისთანა პატარა ქვეყნის მიმართ. ამიტომაც უნდა ვიყოთ ძალიან ფხიზლად და ფრთხილად.ჩვენ არაერთხელ აღვნიშნეთ და ახლაც სრულიად ვიზიარებთ ,,ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს განცხადებას იმასთან დაკავშირებით, რომ „ვიდრე არსებობს უკრაინაში პირველი ფრონტი, საქართველოში მეორე ფრონტის ინტერესიც ყოველთვის იარსებებს“. ამითაა გამოწვეული ევროპისა და ამერიკის ბიუროკრატიის ზღვარგადასული ჩარევები ქართულ არჩევნებში, ქართული ოცნებისა და ხელისუფლების წევრების უსაფუძვლო და უსამართლო დასანქცირებები, გარედან რევოლუციის ძალადობრივად იმპორტის ფუჭი მცდელობები 2022 წლიდან მოყოლებული დღემდე.ჩვენ არაფერს ვამტკიცებთ, მოვლენები და ფაქტები თავისთავად მეტყველებენ ომის პარტიისა და „დიფ სთეითის“ საშიშ გავლენებზე, მათ შორის საქართველოზე. უბრალოდ ვფიქრობთ, რომ დროა ქართველმა პოლიტიკოსებმა და საზოგადოებამ პოლიტიკას შეხედონ როგორც ურთულეს მეცნიერებას და გეოპოლიტიკას, როგორც ქვეყნის გადარჩენის უმაღლეს ხელოვნებას. დროა ვიაზროვნოთ რთულად და არა საყოველთაო მეგობრობაზე გარედან თავსმოხვეული გულუბრყვილო თეორიებით. ამ მკაცრ სამყაროსა და დროში ყველა სახელმწიფოს თავისი ინტერესი აქვს და სუვერენიტეტი ამ ინტერსების დაცვისა და განხორცილების ერთადერთი ინსტრუმენტია.საბედნიეროდ, ჩვენ მარტონი არ ვართ გლობალური ომის პარტიის მსახურ აგრესიულ ნეოლიბერალიზმთან ურთულეს დაპირისპირებაში. ტრამპის გუნდი და დასავლეთის ჯანსაღი და კონსერვატიული ძალები ტრადიციული და ქრისტიანული ღირებულებების განსამტკიცებლად დიდ ცვლილებებს ამზადებენ მსოფლიოში. ჩვენი ადგილი მათ გვერდითაა, ვინც იდენტობას, ისტორიულ მემკვიდრეობას და ტრადიციებს ერთგულებს, ნამდვილ ევროპასთან, აშშ-სთან და დასავლეთთან. ისინი არიან ჩვენი სტრატეგიული მოკავშირეები რუსულ ოკუპაციასა და საფრთხეებთან გამკლავებაში, მაგრამ მთავარი მაინც ჩვენი სუვერენიტეტი და მსოფლიო პოლიტიკის ლაბირინთებში სწორად ორიენტირებაა.ჩვენი ექსპერტები მომავალშიც შეეცდებიან საზოგადოებას დღევანდელობის აქტუალურ თემებზე დასავლელი პოლიტიკოსებისა და სწავლულების მოსაზრებები შესთავაზონ, რათა ჩვენს ყოფაში მეტი პრაგმატიზმი და მსოფლიო პოლიტიკაში მიმდინარე ტენდენციების ღრმა ცოდნა დამკვიდრდეს“, - ნათქვამია საზოგადოება „ქართულის“ განცხადებაში.

საზოგადოება • 1734503276

რევაზ ბალანჩივაძე გარდაიცვალა

2024 წლის 16 დეკემბერს, 86 წლის ასაკში, გარდაიცვალა ცნობილი ქართველი მეცნიერი, ფილოსოფოსი, ჟურნალისტი, პუბლიცისტი, ანთროპოლოგი, ეთიკის სპეციალისტი, კულტუროლოგი, ფილოსოფიის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი, საქართველოს დამსახურებული ჟურნალისტი, მკვლევარი, საქართველოს რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო თეატრის და კინოხელოვნების ინსტიტუტის ფილოსოფიის კათედრის ყოფილი გამგე, პროფესორ-ემერიტუსი, დიდებული პიროვნება და საზოგადო მოღვაწე რევაზ (რეზო) ბალანჩივაძე. სამწუხარო ინფორმაცია სოციალურ ქსელში ვრცელდება.„პანაშვიდი: ოთხშაბათს, 18 დეკემბერს, 17:00 საათიდან, სიონის საკათედრო ტაძარში.ხუთშაბათს, 19 დეკემბერს, დილით, გადასვენება ქუთაისში და დაკრძალვა იქვე, ოღასკურის სასაფლაოზე, 14:00 საათზე“, - წერს ამირან ბათურიშვილი.