ინდოეთის ოკეანეში გრავიტაციული ანომალია აღმოაჩინეს: რა არის ცნობილი ამის შესახებ

მეცნიერებმა ინდოეთის ოკეანეში წარმოუდგენელი ანომალია აღმოაჩინეს - ერთ ადგილას დედამიწის გრავიტაცია გაცილებით ნაკლებია, ვიდრე სხვაგან.

კვლევამ გეოლოგებს საშუალება მისცა აღმოეჩინათ, რომ ინდოეთის ოკეანის ქვეშ სეისმური ტალღები სწრაფად მოძრაობენ მანტიის საზღვარზე, მაგრამ ნელა მოძრაობენ უფრო მაღალ ფენებში. ეს იმაზე მეტყველებს, რომ ამ რეგიონში მანტიის ბოლოში არის მკვრივი ნივთიერება და თხევადი გროვდება ზედა ფენებში.

2016 წელს გეოლოგების ბოლოდროინდელმა კვლევებმა აჩვენა, რომ მანტიის სიღრმეში ინდოეთის ოკეანის ქვეშ არის "ჩაძირული ფილა". ის დედამიწის ზედაპირზე იყო მრავალი მილიონი წლის წინ და ოდესღაც ტრიასსა და იურული პერიოდის შორის დაიწყო სხვა ფირფიტის ქვეშ ჩაძირვა, პროცესი, რომელიც ცნობილია როგორც სუბდუქცია.

დაახლოებით 140-130 მილიონი წლის წინ, იგი მთლიანად ჩაეფლო მანტიის ცხელ მაგმაში, დაიწყო დნობა და გადაიქცა განუსაზღვრელ მასად, თანდათან დაეშვა დედამიწის ცენტრში. მეცნიერები ვარაუდობენ, რომ მას შეეძლო წყალში მდიდარი ჰიდრატირებული ნივთიერების მოტანადა ამით გარშემო მყოფი მაგმა უფრო თხევადი და ნაკლებად მკვრივი გახადა.

ამ ნივთიერებამ დაიწყო აწევა და ზედა ფენებში დაგროვება. ალბათ ამიტომაა მანტიაში მასის დეფიციტი და, შედეგად, გრავიტაციული ანომალია.

ამ უძველესი ლითოსფერული ფირფიტის გაუჩინარების ასეთი სცენარი კარგად არის დაკავშირებული იმ დროს დედამიწაზე მიმდინარე მოვლენების ზოგად იდეასთან. გეოლოგებმა დაადგინეს, რომ დაახლოებით 150-140 მილიონი წლის წინ დაიწყო სუპერკონტინენტის პანგეას დაშლა. ინდოეთი, თავის ინდუსტანურ ფირფიტასთან ერთად, სამხრეთ ნახევარსფეროს ქვედა ნაწილში, მადაგასკარის გვერდით იყო და ესაზღვრებოდა აფრიკას, ანუ ის არც თუ ისე შორს იყო ანტარქტიდიდან.

ბოლო კვლევაში ამერიკელმა მეცნიერებმა გააფართოვეს ჩვენი გაგება ამ ფენომენის შესახებ. ისინი ამტკიცებენ, რომ არა მხოლოდ ერთი ფირფიტა „ჩაიძირა“ დედამიწის ევოლუციის დროს, არამედ სხვებსაც შეეძლოთ გავლენა მოეხდინათ გიგანტურ სტრუქტურაზე, რომელიც დევს აფრიკის ქვეშ და გადაჭიმულია მანტიაში ათასობით კილომეტრით.