მილიონერი მგზავრებით სავსე მატარებელი გვირაბში გაქრა - ახალი დეტალები იდუმალებით მოცულ რეისზე

მატარებელი

სამყაროში ძალიან ბევრი ინფორმაციაა, რომელსაც ადამიანი იღებს და ამუშავებს. ამიტომ ყველა ცოცხალი არსება ხედავს მხოლოდ იმას, რაც ჯდება სამყაროს აუცილებელ სურათში.

ამრიგად, ობიექტები, რომლებიც არ წააგავს რაიმე ნაცნობს ან ამ მომენტში მცირე მნიშვნელობა აქვს, ვიზუალური სიგნალის დამუშავებისას ტვინი უბრალოდ გამოტოვებს - ამას ეწოდება "ბრმა წერტილის" ეფექტი. ერთის მხრივ, ძალიან მოსახერხებელია.
მაგალითად, ჩვენ ვერ ვხედავთ სარეკლამო ხაზს, რომელიც გადის ტელევიზორის ეკრანზე, თუ ჩვენ მოხიბლული ვართ ფილმით, მაგრამ, მეორეს მხრივ, ამან შეიძლება ცუდი შედეგი მოგვიტანოს. ფაქტია, რომ „ბრმა წერტილის“ ეფექტი ვრცელდება არა მხოლოდ მხედველობაზე, არამედ ზოგადად აღქმაზეც და ეს ეხება მთლიან კაცობრიობას.

1911 წლის 14 ივლისს რომის რკინიგზის სადგურიდან მატარებელი გაემგზავრა კომპანია Sanetti-ს მიერ მდიდარი იტალიელებისთვის მოწყობილ "კრუიზზე".

გზის ახალი მონაკვეთის მიმდებარე ღირსშესანიშნაობები 106 მგზავრმა დაათვალიერა. მატარებელი უახლოვდებოდა გრძელ (მე-20 საუკუნის დასაწყისის სტანდარტებით), კილომეტრიან გვირაბს. მატარებელი გვირაბში შევიდა, მაგრამ მეორე მხრიდან არ გამოსულა. გვირაბის დათვალიერებისას ის ვერსად აღმოაჩინეს. უნდა აღინიშნოს, რომ ეს არის კილომეტრიანი „მილი“, რელსებით, ყოველგვარი განტოტვის გარეშე, თუმცა მატარებელი უკვალოდ გაქრა.

შეშფოთებულმა რკინიგზის თანამშრომლებმა გვირაბი საფუძვლიანად დაათვალიერეს, თუმცა ავარიის კვალიც ვერ აღმოაჩინეს. სამაგიეროდ, დაკარგული მატარებლის ორი მგზავრი იპოვეს. ისინი შოკში იყვნენ. გარკვეული პერიოდის შემდეგ, გონს რომ მოვიდნენ, შეძლეს ეთქვათ, რომ მატარებლის ირგვლივ ყველაფერი მოულოდნელად რძიანი თეთრი ნისლით დაიფარა.

გვირაბს რომ მიუახლოვდნენ, ნისლი გასქელდა და ბლანტ სითხედ გარდაიქმნა... მერე ისინი პანიკის საშინელმა შეტევამ შეიპყრო და რადგან ვაგონის ვესტიბიულში იყვნენ, გადმოხტომა შეძლეს. დანარჩენ მგზავრებს აშკარად არ ჰქონდათ დრო მათთვის მიებაძათ. დაზარალებულებს დიდი ხნის განმავლობაში აწუხებდა ძილის დარღვევა და სხვა ფსიქოლოგიური დარღვევები, რომლებიც გამოწვეული იყო ძლიერი სტრესით, მაგრამ შემდეგ თანდათან დაუბრუნდნენ ნორმალურ მდგომარეობას. მატარებელი კი აღარასოდეს გამოჩენილა.

 

 

პრეცედენტით შეშინებულმა იტალიის რკინიგზის სამსახურებმა გვირაბის გადაკეტვა არჩიეს და ქვებითა  კი ამოქოლეს. ომის დროს გვირაბი განადგურდა საჰაერო ბომბით, რამაც სამუდამოდ დამარხა ეს საიდუმლო.

ეს იდუმალი ამბავია. თუმცა, მისი სანდოობა არ აჩენს მცირე ეჭვს თუნდაც ყველაზე თავდაჯერებულ სკეპტიკოსებს შორის - ყველაფერი დოკუმენტირებული იყო და ასობით მოწმეც არსებობდა. იმ დროს ასზე მეტი მდიდარი და პატივცემული იტალიელის გაუჩინარებას არ შეიძლებოდა არ გამოეწვია ძლიერი საზოგადოებრივი აღშფოთება. თუმცა ეს არ მოხდა. რამდენიმე ადგილობრივმა გაზეთმა გამოაქვეყნა ბუნდოვანი შინაარსის რამდენიმე ჩანაწერი, მსოფლიო პრესამ ამას მიუძღვნა რამდენიმე სტრიქონი - და ეს იყო სულ. საქმე ნაჩქარევად დაარქივდა და აღარავის უხსენებია.

"მსოფლიო შეთქმულების" თეორიის მხარდამჭერები მაშინვე დაიწყებენ საუბარს დაზვერვის ყოვლისშემძლეობაზე და დუმილის საიდუმლო გლობალურ შეთქმულებაზე, მაგრამ... ეს იყო 1911 წელი...

ყველაფერი თავისთავად მოკვდა - მომხდარის სრული ახსნის შოკი ძალიან დიდი იყო. ერთი ჰიპოთეზაც კი არ წამოსულა. აი გვირაბი - აი მატარებელი - ათობით ადამიანმა დაინახა, რომ მატარებელი გვირაბში შევიდა - მატარებელი გასასვლელში არ გამოჩნდა - გვირაბში არ არის... ამ თემაზე საუბრის ნებისმიერი მცდელობა ნულზე გაყოფას მოგვაგონებს. ვერაფერს მიიღებთ, გარდა წარწერისა ERROR . ეს არის ცნობიერების ბრმა წერტილი.

სამყაროს აღქმის ჩვენეული ჩვენი სურათი ემპირიულია - ანუ ეფუძნება ცხოვრებისეულ გამოცდილებას. ჩვენი, უშუალოდ მიღებული და სხვისი, ირიბად აღქმული წიგნებითა და სკოლის გაკვეთილებით. ამასთან, ჩვენ ყოველთვის არ გვჭირდება თეორიული დასაბუთება - ვაშლის ცვენის ფაქტი ცნობილი იყო ნიუტონამდე.

საინტერესოა, რომ მატარებლის ისტორიას მოულოდნელი გაგრძელება აქვს.

სამვაგონიანი მატარებლის მოჩვენება გამოჩნდა... პოლტავას რაიონის სოფელ ზავალიჩის მახლობლად, სადგურის ოსტატის, პიოტრ გრიგორიევიჩ უსტიმენკოს მონაკვეთზე. 1955 წლის 29 ოქტომბრის ღამეს, მატარებელი მჭიდროდ დახურული ფარდებით, ღია კარებით და მძღოლის ცარიელი სალონით, აბსოლუტურად უხმაუროდ მოძრაობდა. არის თვითმხილველის მონათხრობი:

- იმ ღამეს რკინიგზის გადასასვლელზე მორიგე ვიყავი, ბალაკლავას წინ. უცებ ვხედავ: ყოფილი განშტოების მიმართულებით კარიერამდე (ლიანდაგები ამოიღეს, სანაპირო დარჩა) მატარებელი მოდის. ლოკომოტივიც და მთელი მატარებელიც ჩვენი არ არის, თითქოს ომამდელია, ან შეიძლება უფრო ადრინდელიც.

მსგავსი არაფერი მინახავს - პატარაა, შუნტივით... საერთოდ, უსინათლოდ მოდის, გასფორტას მთის მიმართულებიდან, სადაც რელსები არასდროს ყოფილა და ის გამოდის ჩვენს მთავარ გზაზე. აშკარად გავიგონე ისრების ზარის ხმა. მხოლოდ ბარიერის დაწევა მოვახერხე. მატარებელმა გამიარა და სევასტოპოლში წავიდა. მაგრამ როგორ დადიოდა ის რელსების გარეშე?! გავვარდი - არც კვალი, არც გათელილი ბალახი. რაღაც დაწყევლილი რამ იყო.

იდუმალი მოჩვენება მატარებლის აღწერა დაემთხვა იტალიაში დაკარგული მატარებლის აღწერას, რომლის შესახებაც მორიგეს, ბუნებრივია, არასოდეს სმენია. ეს საქმე სერიოზული გამოძიების საგანი იყო პოლტავას რკინიგზის ადმინისტრაციაში - ძირითადად, წუხილი იყო პიოტრ გრიგორიევიჩის სულიერი მდგომარეობის შესახებ. ვინ ანდობს გადაადგილებას „ჰალუცინაციებით“ დაავადებულ მეურვეს? ბუნებრივია, მოჩვენება მიეწერებოდა უსტიმენკოს არაადეკვატურობას.

თუმცა, მთავარი უცნაურობები შემდეგ დაიწყო.
რამდენიმე წლის წინ, როდესაც მრავალი დახურული არქივი გაიხსნა მკვლევართა თავისუფალი წვდომისთვის, მოჩვენება მატარებლის შესახებ მასალები მოექცა ენთუზიასტების ყურადღების ქვეშ. მათ მოახერხეს ახალი საინტერესო ფაქტების გარკვევა - თურმე არა მხოლოდ უბედურმა მორიგემ ნახა მატარებელი იმ ღამეს. მისი სვლა სევასტოპოლისკენ კიდევ რამდენიმე გადასასვლელზე დაფიქსირდა.

იმის გამო, რომ უცნაური მატარებელი განრიგში არ იყო ჩამოთვლილი, ოთხი მემორანდუმი დაიწერა მარშრუტის ხელმძღვანელის მისამართით. ისინი არ შედიოდნენ უსტიმენკოს განცხადებასთან დაკავშირებით სამართალწარმოებაში, რადგან განიხილავდნენ სხვადასხვა დეპარტამენტში. მკვლევრებისთვის ცხადი გახდა, რომ შეუძლებელი იყო ამ ფენომენის მიკუთვნება მორიგის აშლილ ფსიქიკაზე და მათ დაიწყეს საკუთარი გამოძიება.

პირველი გასაკვირი ფაქტი მაშინვე აღმოაჩინეს: პოლტავას რეგიონში ზავალიჩის სარკინიგზო გადასასვლელი არ არის არცერთ სარკინიგზო რეესტრში. მეორეს მხრივ, როგორც პრაქტიკა გვიჩვენებს, მცირე სარკინიგზო გადასასვლელების სახელები ყოველთვის არ შეესაბამება ახლომდებარე დასახლებების სახელებს. და შესაძლებელია დაბნევა.

თუმცა, მორიგეს ამბავში იყო აშკარა ღირსშესანიშნაობა - მთა გასფორტა. საინტერესოა, რომ გასფორტას მთაზე სევასტოპოლის მახლობლად 1882 წელს დასრულდა იტალიური საძმო სასაფლაოს მშენებლობა. სევასტოპოლის მახლობლად დაღუპული იტალიის 2 ათასი მოქალაქის ნეშტი აქ გადმოასვენეს. მეორე მსოფლიო ომის დროს სასაფლაო დაინგრა. იტალიური მატარებელი, იტალიური სასაფლაო...

პოლტავას რკინიგზის ადმინისტრაცია ჯიუტად უარყოფდა მითითებულ ადგილას რაიმე გადაკვეთის ან სხვა სტრუქტურის არსებობას. თუმცა, გადაწყვიტეს თავად გადაემოწმებინათ, მკვლევრები მივიდნენ ადგილზე და აღმოაჩინეს არარსებული გადაკვეთა ზუსტად იქ, სადაც უნდა ყოფილიყო, მიუხედავად იმისა, რომ ის არ ჩანს ყველაზე დეტალურ რუქებზეც კი. ბარიერები მოხსნილი იყო და მორიგეს სახლი დიდი ხანია მიტოვებული იყო.

ალბათ, ამაში არ უნდა ვეძებოთ სპეცსამსახურების მაქინაციები და გლობალური შეთქმულების კვალი. უბრალოდ არის საგნები და ფენომენები, რომლებიც ქმნიან ბრმა წერტილების ეფექტს გარშემო. ზოგიერთი ინფორმაცია არ უნდა შემოვიდეს სამყაროში, რომ სწორედ ეს სამყარო არ დაინგრეს. სამყაროს ჩვენი სურათი შემთხვევითი არ არის - ის შეესაბამება ჩვენი განვითარების დონეს. თუ ბრმამ მყისიერად მოიპოვა მხედველობა, ის გაგიჟდება ინფორმაციული შოკისგან. ბრმა ლაქა იცავს მხედველ ადამიანებს ამ შოკისგან. განაგრძეთ კითხვა...

ასევე ნახეთ:

Exclusive: „დედამისს 3 შვილი ესპანკათი დაეღუპა“ – ვინ იყო WHO-ს პირველი ქართველი ეპიდემიოლოგი, რომელიც ქოლერას და სხვა საშიშ ვირუსებს ებრძოდა