1713546544

„...ღმერთმა ყველას შეუნდოს, მეც შემინდეთ ცოდვები,“- „არასერიოზული კაცის“ სულის შემძვრელი ტრაგედია

1948 წლის 19 აპრილს თეატრისა და კინოს ქართველ მსახიობ და პოეტ გია ფერაძეს, 76 წელი შეუსრულდებოდა. 40 -მდე ფილმი და 29 -მდე სპექტაკლი - დიდი თუ პატარა როლი, მისი ნიჭის და მსახიობური ოსტატობის ნათელი დასტურია.  განსაკუთრებით გამორჩეულია „განგაში”, „მოიტაცეს თამარ ქალი” და „არასერიოზული კაცი”...გიას ცხოვრება ორად შეიძლება დავყოთ – პირველი, დაუსრულებელი ზეიმი, სიხარული, მეგობრები, სიყვარული, გასტროლები, დროსტარება.მეორე – 1985 წლიდან გარდაცვალებამდე: პატიმრობა, გადასახლება, ჯოჯოხეთად ქცეული არსებობა... ეს იყო, გიას ნათამაშები ბოლო როლი.გია ფერაძემ 1970 წელს, შოთა რუსთაველის სახელობის თბილისის თეატრალური ინსტიტუტის სამსახიობო ფაკულტეტი დაამთავრა. სხვადასხვა დროს მუშაობდა: რუსთავის და სოხუმის ქართულ თეატრებში, მათ შორის, კინოსტუდია „ლენფილმში”, ხოლო 1974 წლიდან იყო შოთა რუსთაველის სახელობის აკადემიური თეატრის მსახიობი.1985 წლის 19 მარტს გია ფერაძემ (ერთ-ერთი ვერსიით, შემთხვევით, ხოლო სხვა ვერსიით განზრახ), კალმის ფორმის ცეცხლსასროლი იარაღით მეუღლე, ცნობილი მოქანდაკის და სახალხო მხატვრის, ჯუნა მიქატაძის შვილი, ირინა მიქატაძე მოკლა.დიდი მსახიობობიდან - დიდ პატიმრობამდე ნაბიჯი, გადადგმული იყო! 37 წლის გია ფერაძე დააპატიმრეს... მას 7 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა. გიამ ორი წელი მკაცრი რეჟიმის კოლონიაში გაატარა, 5 წელი კი, ციმბირში და იაკუტსკში.მკვლელობის ბრალდებით სასჯელს ციმბირში, მკაცრი რეჟიმის კოლონიაში იხდიდა. გია ფერაძემ ბოლომდე მოიხადა სასჯელი და ციხიდან გამოსვლიდან, ორიოდე წელში გარდაიცვალა.გია ფერაძეს და მის მეუღლე ირინა მიქატაძეს, დარჩათ ქალიშვილი მარიკუნა, რომელიც მკვლელობის დროს 11 თვის იყო. მარიკუნა ამ ტრაგედიის მოხდენისთანავე, ირინას მშობლებმა ჯუნა მიქატაძემ და მისმა მეუღლემ მარიკა საყვარელიძემ, შვილად აიყვანეს და გაზარდეს.მომხდარს ზოგი ეჭვიანობას უკავშირებდა, ზოგი იარაღთან გაუფრთხილებელ მოპყრობას, თუმცა ბევრი ამბობდა, რომ მსახიობს, უზომოდ უყვარდა მეუღლე და სასიკვდილოდ არ გაიმეტებდა.ტრაგედიამ, რომელმაც 23 წლის ქალის სიცოცხლე შეიწირა, მთლიანად გაანადგურა გია ფერაძის ცხოვრებაც…~19 მარტი, მისი დასასრულის დასაწყისად იქცა. იმ მომენტისთვის მათი შვილი მარიკუნა 11 თვის იყო.რამდენიმე ხნის წინ, მსახიობი ნანული სარაჯიშვილი, გადაცემაში „ფარული კონვერტი“ გია ფერაძის მეუღლის გარდაცვალების ტრაგიკულ დღეს იხსენებს."იმ დღეს თეატრში რომ მივედი, „მეფე ლირის“ რეპეტიცია იყო. გია მასხარას როლს თამაშობდა. ამ ამბის შემდეგ ჯანრი ლოლაშვილმა ითამაშა. რომ მივედი, ხალხი რეპეტიციაზე არ იყო.ვიკითხე, რა ხდებოდა. მითხრეს, „საშინელება მოხდა, გიას ცოლი მოუკლავთ, ქურდები შესულანო“. მახსოვს, მურმან ჯინორიასთან ერთად წავედი.ჩვენთვის, ყველასთვის მოულოდნელი იყო. რასაკვირველია, ეს იყო შემთხვევითი ამბავი. იარაღი გაუვარდა. ეს სათამაშო კალამი იყო, ფერად-ფერადი.ერთხელ, ჩემთან წყნეთში, მაღალ ბალახებში დაუვარდა, არ მინდოდა რომ წაეღო და გამიხარდა. გია რომ გადიოდა, მეგობარმა მიაძახა, ვიპოვეო.ეს ერთმა ცნობილმა ფეხბურთელმა აჩუქა. ვინაობის თქმა, არც მას სურდა. ამის შემდეგ, მას აღარაფერი უნდოდა. ჩაიკეტა, როგორც „ბომჟი“ ისე დადიოდა.სხვათა შორის, არ ველოდით ამას, მისი ხასიათისა და ქცევიდან გამომდინარე. ამბობდა, თავი ვერ მოვიკალიო, ბოლოს გამოვიდა, რომ მოიკლა.ციხიდან გამოსვლის შემდეგ, მალევე გარდაიცვალა, მისი დაცვა ბევრჯერ დამჭირდა“, - ამბობს ნანული სარაჯიშვილი.მსახიობი სამაგალითოდ დაისაჯა, 12 წელი ციხე და 5 წელი გასახლება - მთელი პატიმრობის განმავლობაში, ის ლექსებს და დღიურებს წერდა. მისი უკანასკნელი ლექსია - „დასასრული”:„ალვისაგან გათალეთ ჩემი კუბოს ფიცარი,ალვა ამკობს ჩემს კავშირს ფერადოვან წარსულთან.ცხოვრება კი შევიცან რაც არის და ვინც არის,მაგრამ რაღა დროსია… კომედია დასრულდა!რეჟისორი თვით ვიყავ, ასე მსურდა ფინალი,მსგავსად ჰეროსტრატესი, მეც ხომ დავწვი ტაძარი…ხომ გახსოვართ ქეიფში, ფეხბურთში მორკინალი?ხოდა ფაფუ, გათავდა! ფერფლი ვარ და ნაცარი!ორი დღეც და შემამკობს, ალბათ შავი არშია,შავით შეიმოსება ჩემი მწირი სახლობათქვენი გია ფერაძე, თქვენთან ბარი-ბარშია.ეს სიკვდილი მან თვითონ ძალით მოიახლოვა.ბევრთან შევცდი… სხვა “ბევრი” ჩემთან არის “ჩაჭრილი”ღმერთმა ყველას შეუნდოს, მეც შემინდეთ ცოდვები.თქვენთვის დამილოცნია ეს მარტი და აპრილი,კიდევ ორი-სამი დღეც და უთუოდ მოვკვდები.სულ სიცოცხლე მინდოდა, სიცილი და ხუმრობა,ბედნიერი ვიყავი მუდამ თქვენთან მყოფელი.ასე მწარედ დასრულდა ჩემი თქვენთან სტუმრობა,ასე ცრემლით აივსო ჩემი წუთისოფელი.რა კარგი ხარ თბილისო, მენანები ძალიან…ციხეში გნატრულობდი და ამ ნატვრით ვთბებოდი.მაგრამ ჩემთვის თბილისო, ვიცი აღარ გცალია…ერთ დროს როგორ გკოცნიდი, როგორ გეხუტებოდი.მორჩა ლექსი, თვითონაც სანთელივით მივქრები…სული თითქოს დაჭრილი, მოფარფატე გედია…ისევ შენკენ მიხმობენ ეს სნეული ფიქრები,კომედია დასრულდა?… დასრულდა ტრაგედია!“ - (გია ფერაძის ლექსებიდან) მსახიობ გია ფერაძის ცხოვრება, უდიდესი ტკივილით იყო სავსე. მან თავის შვილებს, გამოსათხოვარი წერილი მიუძღვნა:გია ფერაძე - „შვილებს“„ჩემო ლამაზო შვილებო, ისმინეთ ბოლო სათქმელითუმც ვერ გიბოძეთ ვერც ლუკმა, ვერც სანთელი და საკმელითქვენთვის იღება ამ სულის ადრე დახშული სარკმელითქვენს ხსენებაზე სისხლი სჩქეფს ვერ იტევს გულის სარქველი.ჭლექმა რწმენა და ძალისგან სულ ერთიანად დამცალადამაუძლურა, დამგვემა, მთვრალივით დამაბანცალა.თქვენთან ალერსი, შვილებო, წამითაც აღარ მაცალა.კიდევ ბევრ რამეს შექმნიდი, მაგრამ საწუთრომ დამძალამე მოვკალ ჩემი ცხოვრება, შევსვი შხამი და სამსალა.საგინებელად ვიქეცი, არავინ არ შემიცოდავინ რა სასჯელი მომიზღო, მაგინა, რა არ მიწოდა,ჩემი სული და სხეული სულ ერთიანად იწვოდარამდენმა ზურგი მაქცია, ხელიც არ გამომიწოდა.თუ დავიძინე, სიზმარში ისევ ციხეში ვბრუნდები,რომ უბენლიედ შევცოდე, ამის მტკიცებას ვუნდები.თავზე მეხვევა ჯალათთა და სისხლისმსმელთა გუნდებინაცემი პირქვე ვაგდივარ, ხელ-ფეხზე რკინის ხუნდებით.ბიძინა, ჩემო ვაჟკაცო, მამაჩემის გაქვს სახელი,ტკივილმა სულში იძინა, შენთან სათქმელს ვერ ვამხელდი.რუსეთში ძმა გყავს პატარა, თბილისში დები ცხადია,ასე მოხდა, რომ სულ ყველა სხვადასხვა გზებით დადიან,შენ შეანივთე ეს გზები, შენს მამას ასე სწადია.ვკვდები და თითქოს ვღრიალებ, სოფო, ბიძინა, მარიკათქვენთან მინდოდა, დინებამ სულეთის მხარეს გამრიყა.სიცოცხლეს მაინც მივსდიე, მხოლოდ თქვენს გამო, შვილებო,სხვადასხვა დედის, ოჯახის და ლუკმით გამოზრდილებო,ვაი, რა საყვარლებო და, ვაი, რარიგად ტკბილებო,ცოტა ხანს თუკი ვიცოცხლებ, თქვენს ლოცვით ვიცოდვილებო.ათასჯერ ვიტყვი შენს სახელს, სულ ნაბოლარა გიაოსადღაც რუსეთში იზრდები, მე შენი ნახვა მშიაო.თქვენ გაიხარეთ, ჩემს გზაზე მხოლოდ ეკლები ყრიაო,თქვენს სავალ გზაზე ხთრობდეს ვარდი, ენძელა, იაო,ჩემი შავბნელი სიცოცხლე რა ძნელად სათქმელიაო,ღრმა უკუნეთმა წამიღო, მზის სხივი დამელიაო.ვიცი ერთ დღესაც ყველანი მხარს დაუმშვენებთ ილოსა,ის არვის არ ათქმევინებს ჩემზე ცუდს, სათაკილოსა,ის გეტყვით სათქმელს საჩემოს, მამაშვილურს და ტკბილოსა,,თუ კაცი უფალს უყვარდეს, ძმად ილო გაუჩინოსა.ქუჩაში მხვდება ნაცნობი და ვერ მცნობს ჩემი იერით,ვის ნაკაცარი ვგონივარ, ვის მაწანწალა, მშიერი,გამქრალა თქვენი ფერაძე, დაუღლელი და ძლიერი,თბილისს ქუჩებში ეთრევა, ვიღაცა ჩემ მაგიერი.ვერა, ვერავინ, ვერავინ, ჩემებრ ვერ გეტყვის ჩემი ხარ,ჩემი ოცნების ლურჯ ზღვაში აფრით მავალი გემი ხარ,შენა ხარ ჩემი ვარძია, ჩემი ოშკი და გრემი ხარ,ჩემი მეორედ მოსვლისას კვლავ უბრად ამირჩევიხარ.ძმებო, ვინც ჩემზე ამაგი დაუყვედრებლად გაწიეთგეკუთვნით ჩემი სასახლე გამოიტანეთ, აწიეთ.მერე ეს ხალხი საჩემო, ჭირის სუფრასთან აწვიეთ,შესანდობარი ქართულად მომიძღვენ-შემომაწიეთ.ას წელზე მეტ ხანს იცოცხლეთ, ადრე ნუ დაიქანცებითდა დარჩით როგორც მახსოვხართ, ჩემი ვერელი ანცები,კახური ღვინის ზარხოშით გილაპლაპებდეთ ღაწვები,მერე კი ჩემთან რომ მოხვალთ, დაგხვდებით სავსე ყანწებით.მე საქართველო მიყვარდა და იმასაც ვერ ვეფერე,თუმცა ფერაძე ვიყავი ეკლესიური გვარისა,მის ყველა ქუჩას, ხეივანს გულზე ყვავილად ვეფარე,მთაწმინდით გულანთებული, გაგრილებული მტკვარითა.იხარეთ, ჩემო შვილებო, ქარგეთ სამშობლოს ველები,მის სალოცავად მე ახლაც ცისკენ აღვმართე ხელები,მთელი სიცოცხლე ვიყავი ამ ტრფობით განახელები,სწორედ ეგ არის, რასაც მე ვკვდები და ვეღარ ველევი.სოფო, ბიძინა, მარიკა და გია ერთხელ ნახულო,მინდა ეს ცოდვის ზამთარი სულ თქვენთან გავიზაფხულო,ჩემო სულო და სხეულო, სუნთქვავ და თვალის ფახულო,უზღვავო თვალ-მარგალიტო უფლისთვის გადანახულო.შრომით ყველაფერს მიაღწევთ, შორს თქვენგან უქმი ჩივილი,სულ მე წამეღოს იმქვეყნად თქვენი სულ მცირე ტკივილი,თბილისის ქუჩებს ამკობდეს თქვენს შვილთა ჟივილ-ხივილი.რა არის კაცის სიცოცხლე, მხოლოდ ნაცარი, მტვერია,შვილი თუ გრჩება მიმავალს, ის მართლა ბედნიერია,ცხოვრება მაინც კარგია, ტურფა და მშვენიერია,ასე დასრულდა ბოლოთქმაც, როგორც ერთ წიგნში წერია:უფალო, ცოდვიანისგან ერთხელ ისმინე აჯაო,ჩემს შვილთა დასალოცავად ერთხელ აღაპყარ მაჯაო,ციხეში ნაგვემ-ნაწამებს სიცოცხლე დამეხარჯაო,სამარადჟამო კარცერი მიწაში მიმესაჯაო.ბოლოს სულ, ბოლოს, სულ ბოლოსგეტყვით, რომ გენაცვალებით,ბოლოს, სულ ბოლოს, სულ ბოლოსიტყვა ამომაქვს წვალებით.მივდივარ, თქვენი მიმყვება გადაუხდელი ვალები,ო, როგორ მინდა რომ ახლა ამოგიკოცნოთ თვალები.”შეგახსენებთ, რომ გია ფერაძისა და ირინა მიქატაძის ქალიშვილი, მარიკუნა მიქატაძე 2023 წლის 14 ივლისს, 39 წლის ასაკში, საბერძნეთში გარდაიცვალა.მარიკუნა საქართველოში ჩამოასვენეს და დედის გვერდით,, საბურთალოს სასაფლაოზე დაკრძალეს. 

1713534180

„ორიგინალური, მაღალი რანგის შემოქმედი, ჭეშმარიტი ხელოვანი, იდუმალი და არაორდინარული...“- გარდაიცვალა ქართველი მხატვარი ირაკლი სუთიძე

69 წლის ასაკში, გარდაიცვალა, ქართველ მხატვართა 80-იანელთა თაობის წარმომადგენელი ირაკლი სუთიძე. სამწუხარო ინფორმაციას, ირაკლი სუთიძის მეუღლე, ხელოვნებათმცოდნე ქეთევან კორძახია, სოციალურ ქსელში ავრცელებს. ცნობილი მხატვრის გარდაცვალებას კოლეგები და ახლობლები ეხმიანებიან:„ირაკლი სუთიძე, ორიგინალური, მაღალი რანგის შემოქმედი, ჭეშმარიტი ხელოვანი, იდუმალი და არაორდინარული, განუმეორებელი, დიდი ქართველი მხატვარი, უზომოდ შეყვარებული, ოჯახზე,ადამიანებზე, მეგობრებზე, ბუნებაზე. მისი ნამუშევრები დაცულია საქართველოს, რუსეთის, აშშ -ის გალერეებში და მსოფლიოს მრავალი ქვეყნის კერძო კოლექციებში. მონაწილეობდა ჯგუფურ გამოფენებში, მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებში, არაერთგზის ჰქონდა პერსონალური გამოფენები.ირაკლი ძვირფასო, უდროოდ წახვედი, გული ძალიან მატკინე, დამიტოვე ბევრი თბილი მოგონება. განსაკუთრებით მიყვარდი ნათესავებში. Ketevan Kordzakhia გისამძიმრებ შენ და გუგას დიდი გულის ტკივილით.ვწუხვარ, რომ ვერ მოვინახულე, ამას მაინც არ ველოდი. ნათელშია ჩვენი უსაყვარლესი ირაკლის სული. დამახრჩო ცრემლებმა, ვეღარ ვაგრძელებ,“ - წერს მანანა გაბუნია.შეგახსენებთ, რომ ირაკლი სუთიძემ 1981 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემია, სახვითი ხელოვნების ფაკულტეტის დაზგური გრაფიკის მიმართულებით.1983-1986 წლებში მუშაობდა საკავშირო სამხატვრო აკადემიის ფერწერის შემოქმედებით სახელოსნოში; მონაწილეობდა ჯგუფურ გამოფენებსა და პროექტებში მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში (Ca Global Future, ვენა, ავსტრია, 1994; კავკასიელი მხატვრები, ლიბერალურ პროფესიათა სახლი, მონპელიე, საფრანგეთი, 1999;„შეეხე საქართველოს“, გერმანიის განვითარების ბანკი, კელნი, გერმანია, 2013; Mia Casa, ტოსკანა, იტალია, 2015; და სხვ.); ჰქონდა არაერთი პერსონალური გამოფენა თბილისში.მისი ნამუშევრები დაცულია საქართველოს და საზღვარგარეთის მუზეუმებსა და გალერეებში: ეროვნული მუზეუმი და ქართული სახვითი ხელოვნების მუზეუმი, თბილისი; გალერეა „ელექტრა“, საუსალიტო, აშშ; ნიკოლა სტრონახის გალერეა, ფერმოილ ლოჯი, კასტელო, ირლანდია და გერცევის გალერეა, მოსკოვი რუსეთი.აგრეთვე კერძო კოლექციებში საქართველოსა და მის ფარგლებს გარეთ: საფრანგეთი, ბელგია, გერმანია, ჰაიტი, ნიდერლანდების სამეფო, დიდი ბრიტანეთი, რუსეთი, თურქეთი, ესპანეთი, შვეიცარია, აშშ, იტალია, ავსტრია, კორეა, ირლანდია, აზერბაიჯანი, იაპონია, სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა, საუდის არაბეთი.

1712765057

საგანგებო განცხადება, რომელსაც ხატის „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი” მცველები ავრცელებენ

 „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი" საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატის„დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი” - მცველები საგანგებო განცხადებას, სოციალურ ქსელში ავრცელებენ:საგანგებო განცხადება:ამ რამდენიმე დღის წინ, სავარაუდოდ 7 აპრილს, იერუსალიმის ჯვარის მონასტრიდან გაქრა უმნიშვნელოვანესი სიწმინდე წმინდა მიწისა, საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატის „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელის“ სასწაულმოქმედი ხატის ასლი.ხატი „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელის“ ასლი შეიქმნა ჩვენი და ქართველი ხალხის მიერ, იერუსალიმის ჯვარის მონასტერში ქართველთა კუთხის შესაქმნელად, რომელზედაც კურთხევა 2015 წელს მონასტრის წინამძღვარმა არქიმანდრიტმა კლავდიოსმა მოგვცა.2016 წელს ასლი უკვე დაბრძანდა მისთვის წინასწარ განსაზღვრულ ადგილას, შოთა რუსთაველის ფრესკის წინ. მას შემდეგ ძალიან ბევრი არასასიამოვნო ფაქტი მოხდა, ხატი გაიძარცვა და იქნა დარბეული. პირველად დაიკარგა ფილიგრანული ტექნიკით შესრულებული ვერცხლის კანდელი, შემდგომ საქტიტორო წარწერა, დაზიანდა კიოტი. მიუხედავად ზემოხსენებული ვანდალური ფაქტებისა და კიდევ სხვა გარემოებებისა, რომელზედაც ახლა არ ვისაუბრებთ, ხატი „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელის“ ასლი იქცა იერუსალიმის მნიშვნელოვან სიწმინდედ.არაერთი საკვირველმოქმედება უკავშირდება მის სახელს და ხატიც შემკული გახლდათ მადლიერი მომლოცველების მიერ შეწირული ძვირფასეულობით. მიუხედავად იმისა, რომ წმინდა მიწა ქრიტიანეთათვის მნიშვნელოვან სიწმინდეს წარმოადგენს, ქართულმა ხატმა სიწმინდეთა შორის დაიკავა მნიშვნელოვანი ადგილი.დღეს ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის საკვირველმოქმედი ხატი ტაძარში აღარ არის. პირველივე წუთებიდან გვქონდა კომუნიკაცია როგორც იერუსალიმის ეკლესიის ზოგიერთ წარმომადგენელთან, ისე ჩვენს იქაურ მეგობრებთან და მხარდამჭერებთან, რომლებიც ამ წუთამდე ცდილობენ ხატის ადგილმდებარეობის დადგენას.ერთერთი ვერსიით ხატმა უკვე დატოვა მონასტერი, თუმცა ეს მხოლოდ ვერსიაა. ჩვენ საგანგებო რეჟიმში ვმუშაობთ აღნიშნულ საკითხზე. გუშინ ჩვენთვის უკვე ცნობილი იყო, რომ საქმის კურსშია საქართველოს საკონსულოც, საქართველოს მთავრობა და საკითხით უკვე დაკავებულია საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო / MFA of Georgia. ამ ეტაპზე არცერთ ზემოხსენებულს უშუალოდ ჩვენთვის კითხვით არ მოუმართავს.განვმარტავთ უმთავრეს საკითხს.იერუსალიმის ჯვარის მონასტერში დაბრძანებული ხატი არ წარმოადგენს არც მონასტრის საჩუქარს და არც შესაწირს. 2015 წელს დასახულ იქნა კონკრეტული მიზანი, რომელიც წამოვიდა იერუსალიმის ეკლესიის მხრიდან და ეს მიზანი იყო ქართველთა კუთხის შექმნა, სადაც დაბრძანდებოდა საქვეყნოდ განდიდებული საკვირველმოქმედი ხატის „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელის“ პირველი ასლი. ასლი შეიქმნა სწორედაც რომ ქართველთა კუთხის შესაქმნელად და ახლა ეს პირობა არის დარღვეული და ხატი გამქრალი. დიახ გამქრალია იმიტომ, რომ არავინ შეგვხმიანებია ჩვენ რაიმე გადაადგილებაზე და ვერც ინფორმაციის მოპოვება ხდება ხატის ადგილსამყოფელის შესახებ.სწორედ ამ წუთებში იერუსალიმიდან გვაცნობეს, რომ საქართველოს ელჩი გუშინ შეხვდა კიდეც იერუსალიმის პატრიარქს.ვითარება არის რთული. ბრძოლა სიწმინდესთან გრძელდებოდა წლების მანძილზე, ამაზე ვისაუბრებთ ცალკე წერილში, მაგრამ ახლა სიწმინდე არის გამქრალი და ეს გარემოება სიტუაციას ძალიან ართულებს. ჩვენ გვქონდა არაერთი კომუნიკაცია იერუსალიმის საპატრიარქოსთან, მათ იციან ზემოხსენებული საკითხის მნიშვნელობა, იციან რომ ქართველი ხალხი ძალიან ღელავს და ეს არის უხეში ქრისტიანული ნაბიჯი, არადიპლომატიური სვლა და ვითარების დაძაბვა ქრისტიანეთა შორის. მაშინ როდესაც უნდა იყოს დიდი ერთობა, ეს ნაბიჯი ხდება დიდი განხეთქილების საფულძველი, თუმცა როგორც ყოველთვის დღესაც გაიმარჯვებს ქართველი ერი!ჩვენ ოფიციალურად შევეხმიანებით კიდევ ერთხელ ყველა იმ უწყებას, რომელიც პასუხისმგებელია აღნიშნულ ინციდენტზე და თუ უახლოეს დღეებში სიწმინდე არ გამოჩნდა და არ დაუბრუნდა თავის პირვანდელ ადგილს, როგორც ქართველთა კუთხისა და სიწმინდის შემქმნელები მივმართავთ ინტერპოლს და დაიწყება საგამოძიებო პროცესი. სამწუხაროდ 2016 წელს საქართველოს ეკლესიამ ოფიციალურად დაადასტურა უარი ქართველთა კუთხის შექმნაში მიეღო მონაწილეობა, ეს უარი ოფიციალურად დააფიქსირეს ტელეკომპანია იმედის ეთერშიც და განაცხადეს, რომ ქართველთა კუთხის შექმნა, ეს უდიდესი ეროვნული საქმე იყო კერძო ინიციატივა.მიუხედავად იმისა, რომ ამ განცხადების შემდეგ პატრიარქმა გზაც დაგვილოცა, ეკლესიის პოზიცია იყო ქართულ საქმეზე უარის თქმა, შესაბამისად დღეს სწორედ ჩვენ გამოვხატავთ როგორც ჩვენი ისე იმ ქართველი ხალხის ინტერესს, რომლებმაც 2016 წელს ქართველთა კუთხე შექმნეს იერუსალიმის ჯვარის მონასტერში. დღეს ჩვენ შეფასებებს არ გავაკეთებთ მოვლენების, თუმცა მომდევნო განცხადებებში უამისობაც არ იქნება და დეტალურად გავყვებით მოვლენებს 2016 წლიდან დღემდე.ახლა ქართველმა ხალხმა სიწმინდე უნდა დაიბრუნოს და იმედს გამოვთქვამთ, რომ საქართველოს მთავრობა ყველაფერს გააკეთებს იმისათვის რომ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატი დროულად იქნას ნაპოვნი და დაუბრუნდეს ქართველებს.მცველნი საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატისა „დედოფალისა - სიხარულის მომნიჭებელისა“ გიორგი და ზურაბი.შეგახსენებთ, რომ 14 აპრილს, საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატი "დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი", გამობრძანებული იქნება ისნის რაიონში, მერვე ლეგიონის დასახლება, წულუკიძის ქუჩა წმინდა ვახტანგ გორგასლის სახელობის ეკლესიაში 12 საათიდან 17 საათამდე.

1712236213

„ბევრი მომლოცველი ელის ამ დღეს... ზოგი საკაცით, ზოგი ეტლით...“- სად და როდის გამოაბრძანებენ სასწაულმოქმედ ხატს

„22 სექტემბერს მოვილოცე ღვთისმშობლის საკვირველთმოქმედი მსწრაფლშემსმენელი ხატი „დედოფალი", მოლოცვიდან ერთ თვეში შევიტყვეთ სასიხარულო ამბავი (7 წელი ველოდებოდით ამ სიხარულს).მთელი გულითა და სულით შევთხოვე მას ჩვენთვის ეჩუქებინა შვილი, და გამხდარიყავი ღირსი დედობისა. მადლობა თხოვნის შესრულებისთვის. დიდება უფალს და დედა ღვთისმშობელს.რწმენას დიდი ძალა აქვს...“„ღვთისმშობელო, გთხოვ, განკურნე ისეთებიც, ვინც თქვენ ვერ მოგეახლებათ,  შეისმინე ჩვენი თხოვნა ჯანმრთელობა და მშვიდობა მოგვეცი ჩვენ, უღირს შვილებს!“ - წერენ საკვირველთმოქმედი  და მსწრაფლშემსმენელი ხატის „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი”  მომლოცველები სოციალურ ქსელში.„დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი” - ეს არის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატი „დედოფალი“, რომელიც თბილისში, ერთ-ერთ უბანში, ჩვეულებრივ საცხოვრებელ სახლშია დაბრძანებული.მას ორი ახალგაზრდა მცველი ჰყავს - რეჟისორი ზურაბ შიოშვილი და მუსიკოსი გიორგი ჭოლოკავა. ხატი აბსოლუტური ანალოგია ივერიონში დაბრძანებული დედა ხატის - ივერიის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლისა, რომელსაც „პორტაიტისა“ ეწოდება.წმინდა დედოფლის ხატი, რომელსაც უამრავი სასწაული უკავშირდება, ასევე სასწაულებრივად თავად ირჩევს, სად მიბრძანდეს - იქნება ეს ტაძარი, თუ კონკრეტული ადგილი, რათა მორწმუნეებს მასთან მიახლების საშუალება მიეცეთ.ათონურ სიწმინდეთა ძალით შემოსილი ხატი - „დედოფალი“ უდიდესი სიყვარულითა და სითბოთი მოილოცა უწმინდესმა და უნეტარესმა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსმა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტმა ილია მეორემ და „სიხარულის მომნიჭებელი“ უწოდა - ხატი საკვირველმომქმედი  და მსწრაფლშემსმენელია.ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატის  მცველები ზურაბ შიოშვილი და გიორგი ჭოლოკავა, საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატის - „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი" გამობრძანების შესახებ ინფორმაციას, სოციალურ ქსელში ავრცელებენ:„გააზიარეთ ეს სასიხარულო ინფორმაცია, რადგან უამრავი ადამიანი ელოდება ამ დღეს.დიდი მარხვის ჟამს, კიდევ ერთი დიდი დღესასწაული მოგიმზადეთ მამა გურამთან ერთად.14 აპრილს საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატი "დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი", გამობრძანებული იქნება ისნის რაიონში, მერვე ლეგიონის დასახლება, წულუკიძის ქუჩა წმინდა ვახტანგ გორგასლის სახელობის ეკლესიაში 12 საათიდან 17 საათამდე.ამჯერად ხატის გამობრძანებისას შესაძლებლობა გექნებათ, ანთებული კანდელიდან სნეულთა საკურნებლად, უსასყიდლოდ წაიღოთ კანდელის ზეთი, რომელიც უამრავი ადამიანის გადამრჩენელი გახდა დღევანდელ დღემდე (ზეთის წასაღებად იქონიეთ ახალი სამედიცინო შპრიცები, რითაც ამოვიღებთ ზეთს და გაგატანთ).ტაძარში იქნება ხატის ასლებიც, რომელნიც უდიდეს საკვირველებას ახდენენ აგერ უკვე მეათე წელია და თქვენს ოჯახებში უმეტესი თქვენგანი გრძნობს ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მანუგეშებელ თბილ ხელს.მათ ვისაც კვლავ გადაწყვეტილი გაქვთ თქვენ სახელზე კანდელში ენთოს ზეთი და თქვენი შესაწირი გავუნაწილოთ მრევლს, ზეთი შეგიძლიათ პირდაპირ მოიტანოთ ჩვენთან, ხატის გამობრძანების დღეს.როგორც ყოველთვის, ახლაც დაიძვრება მთელი საქართველო, უამრავი ადამიანი ჩამოვა რეგიონიდან, როგორც უკვე გინახავთ, მოჰყავთ სნეულები კლინიკებიდანაც ზოგი საკაცით, ზოგი ეტლით, მაგრამ როგორც უკვე იცით, არავინ დარჩებით ისე, ვინც ხატს ვერ მოილოცავთ შესაბამისად, ტრადიციისამებრ დავიცვათ სიმშვიდე და რიგში დგომის დრო გამოვიყენოთ ლოცვისთვის.აუცილებლად გააზიარეთ ეს ინფორმაცია, რათა არავინ დარჩეს გულდაწყვეტილი. მუდამ ბევრი მომლოცველი ელის ამ დღეს და განსაკუთრებულად ისინი, ვისაც სნეული ჰყავთ და მძიმე განსაცდელის წინაშე დგანან დღეს.ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელმა მოგმადლოთ სიყვარული და მშვიდობა.მცველნი საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატისა „დედოფალისა - სიხარულის მომნიჭებელისა" - გიორგი და ზურაბი“ - წერენ ხატის მცველები.

1712168852

„გაჩნდა იმედი, რომ ერზურუმში აღმოჩენილი სარკოფაგი, „გურჯ ხათუნს“ და მის ვაჟს ეკუთვნით...“- თურ­ქეთ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს ელჩი თამარ მეფის შვილშვილის საფლავზე

ალბათ, ბევრს სმენია ისტორია ულამაზესი „გურჯი ხათუნის“(თამარი) შესახებ, თუმცა, ცოტამ თუ იცის, რომ თამარ მეფის შვილიშვილი, რუსუდანის ასული, ერთადერთი ქალია, რომელსაც სელჩუკთა სამყაროში მონეტა მიუძღვნეს.მუსლიმანურ სამყაროში, „გურჯი ხათუნის“ სახელით ცნობილი ქართველი ქალის ცხოვრება, დღემდე ლეგენდებისა და მითების საბურველშია გახვეული.სილამაზითა და გონიერებით გამორჩეულ ახალგაზრდა ქალს, რომელიც მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ, სელჯუკთა იმპერიის მმართველი გახდა, სახელოვან ბებიას - თამარ მეფეს ადარებდნენ და ეთაყვანებოდნენ. მას უმღეროდა აღმოსავლეთის პოეზია.რამდენიმე დღის წინ, თურქეთში საქართველოს ელჩმა გიორგი ჯანჯღავამ, სოციალურ ქსელში „გურჯი ხათუნის“ საფლავის შესახებ ინფორმაცია გაავრცელა, სადაც აღნიშნავს, რომ გაღვივდა იმედი, ერზურუმში აღმოჩენილი სარკოფაგი, სწორედ, „გურჯ ხათუნსა“ და მის ვაჟს ეკუთვნით:„ძვირფასო მეგობრებო, მსურს გაგიზიაროთ ქართული საზოგადოებისა და ისტორიოგრაფიისათვის აქამდე უცნობი და მეტად მნიშვნელოვანი ინფორმაცია, რომელიც ეხება გურჯი ხათუნის განსასვენებლის ადგილმდებარეობის დადგენის საკითხს:მოგეხსენებათ, ანატოლიის სელჩუკთა ისტორიის ამსახველი წყაროები მწირია. იბნ ბიბი (İbn Bîbî - el-Evâmirü’l-ʿAlâʾiyye), ქერიმუდდინ აქსარაი (Kerîmüddin Aksarâyî - Müsâmeretü’l-aḫbâr Tarih-i Âl-i Selçuk), აჰმედ ეფლაკი (Ahmed Eflâkî) და შუა საუკუნეების სხვა ავტორები, თავიანთ ძირითად შრომებში, მოგვითხრობენ ქართველთა სამეფოსა და მცირე აზიის სელჩუკთა რუმის სასულთნოს კავშირებსა და ისტორიაზე, იმდროინდელი მმართველების ურთიერთობებზე, ასევე, რასაკვირველია, გურჯ ხათუნზე. თუმცა, ცნობებში, მათ შორის, იბნ ბიბის ,,Selçukname”-ში, არსად არ არის მოხსენიებული მისი საბოლოო განსასვენებელი.გურჯ ხათუნის საფლავის შესახებ, არაფერს წერენ არც ევროპელი ისტორიკოსები და მკვლევრები, მათ შორის, ენდრიუ სპენსერ პიკოკი (Andrew Spencer Peacock), ჯონ ფრილი (John Freely), დევიდ ტელბოტ რაისი (David Talbot Rice) და სხვები. როგორც მოგეხსენებათ, ქართული ისტორიოგრაფიისთვისაც, ბოლო პერიოდამდე, უცნობი იყო გურჯი ხათუნის საფლავის ადგილმდებარეობა.ამ კონტექსტში, განსაკუთრებით სასიხარულოა, რომ სულ ახლახან, მივაკვლიე ქართული საზოგადოებისთვის უცნობ, შუა საუკუნეების ავტორის, ნიღდელი ქადი აჰმედის (1286-1333) სპარსულენოვანი მანუსკრიპტის (el-Veledü’ş-şefîḳ) თურქულ თარგმანს, რომლის ორიგინალიც სულეიმანიეს ბიბლიოთეკის ხელნაწერთა საცავში ინახება.ამ სქელტანიან ნაშრომში, არაერთხელაა ნახსენები საქართველო, ქართველები, თამარ მეფე და რა თქმა უნდა, გურჯი ხათუნიც.ხელნაწერში, სამ სხვადასხვა ადგილას, ავტორი აღნიშნავს, რომ გურჯი ხათუნი, მის ვაჟთან, სულთან ალაედდინ ქეიქუბად II-სთან ერთად, ქ. ერზურუმში განისვენებს.როგორც ადრეც გაუწყეთ, 2019 წელს, მქონდა პატივი, პირველს მომენახულებინა გურჯი ხათუნის ახლად აღმოჩენილი სავარაუდო განსასვენებელი, ქ. ერზურუმში.ზემოხსენებულ მწირ წერილობით და ასევე, ზეპირ წყაროებზე დაყრდნობით, გაღვივდა იმედი, რომ ერზურუმში აღმოჩენილი ეს სარკოფაგი სწორედ გურჯ ხათუნსა და მის ვაჟს ეკუთვნით. ამასთან, ისტორიული სიმართლის დასადგენად, ჩვენი მოთხოვნით, საძვალეში არსებულ ნეშტებს ჩაუტარდათ დნმ ანალიზი. თურქულ მხარესთან ერთად, ვაგრძელებთ მუშაობას აღნიშნული მიმართულებით და მაქვს დიდი იმედი, რომ მალე სასიხარულო სიახლეებს ვამცნობთ ფართო საზოგადოებას“ - წერს საქართველოს ელჩი თურქეთში.შეგახსენებთ, რომ „გურჯი ხათუნის“ სევდიანი და ამაღელვებელი ისტორია მაშინ დაიწყო, როცა ცამეტი წლისა მშობლის კალთას მოსწყვიტეს და სელჯუკთა ახალგაზრდა მბრძანებელს, 17 წლის ყიას ედ-დინ ქეი ხუსრევ II-ს მიათხოვეს.მოხდა ისე, რომ მე-13 საუკუნის საქართველოს უმძიმესი პოლიტიკური მდგომარეობის გამო თამარ მეფის შვილიშვილი თამარი, სელჯუკიანთა სასულთნოს დედოფალი გახდა. 1236 წელს, 13 წლი­სა რუ­მის სულ­თან­ზე გა­ა­თხო­ვეს და კო­ნი­ა­ში გა­ამ­გზავ­რეს. ასე გახ­და ულა­მა­ზე­სი ქარ­თვე­ლი პრინ­ცე­სა ყიას-ედ-დინ ქე­ი­ხოს­რო­ვის მე­უღ­ლე და სელ­ჩუ­კე­ბის დე­დო­ფა­ლი.ქორწინება, პოლიტიკური იყო. თამარის მეუღლე, ქეიხუსრევ ყიას ედ-დინი, პირობას დებდა, რომ საქართველოს თავს არ დაესხმებოდა და არც თამარს მოსთხოვდა ისლამზე გადასვლას.მშვენიერმა თამარმა, თავისი ბუნებითა და სათნოებით, მალევე შეაყვარა თავი ყველას. მიუხედავად იმისა, რომ გურჯი ხათუნი ქეიხუსრევის მესამე ცოლი იყო, ქმარს იგი ისე ძალიან შეუყვარდა, რომ 1236 წელს, ქორწინების წელსვე, გადაწყვიტა, მოეჭრა სპეციალურად მისთვის მიძღვნილი ვერცხლის მონეტა და მასზე თამარის სახე ამოეტვიფრა.თუმცა, იყო ერთი დაბრკოლება, ისლამურ კულტურაში ადამიანის სახის გამოსახვა, მკაცრად იკრძალება. ახალგაზრდა სულთანმა გამოსავალი მაინც იპოვა:მან შექმნა ემბლემა - მზე ლომის ზოდიაქოში. მონეტაზე გამოსახა ვარსკვლავები, მათ ქვეშ მზე, მზის ქვემოთ კი - ფაფარაშლილი ლომი.ლეგენდის თანახმად, სულთანმა, მზის დისკოში, საყვარელი მეუღლის სახე უკვდავყო. აქედან იღებს სათავეს, აღმოსავლეთში გავრცელებული ემბლემა - მზე და ლომი.გადმოცემის მიხედვით, ეს იდეა, თავად „გურჯი ხათუნს“ ეკუთვნოდა. ძველ საქართველოში ხომ შეყვარებულ ქალსა და მამაკაცს, მზესა და ლომს ადარებდნენ.ახალგაზრდა მბრძანებელს თავდავიწყებით შეუყვარდა ლამაზი და სათნო მეუღლე, რომელსაც სიყვარულით "გურჯი-ხათუნი" შეარქვა. 1238 წელს „გურჯი ხათუნს“ მშეეძნა ერთადერთი ვაჟი - ქეიყუბად II.დანარჩენ ორ ცოლთან შედარებით, სულთანი თამარს აშკარა უპირატესობას ანიჭებდა. ეჭვით შეპყრობილმა პირველმა ცოლმა „გურჯი-ხათუნის" მოწამვლა გადაწყვიტა. თამარი კი გადარჩა, მაგრამ სულთანმა ეჭვიანი ცოლი არ დაინდო და სიკვდილით დასაჯა.მისი და ყაისედინის შვილი 18 წლის ასაკში მოულოდნელად გარდაიცვალა. ამბობენ, რომ ჭაბუკის სიკვდილი ნახევარძმების შეკვეთილი იყო, რადგან სიკვდილამდე, ყაისედინმა, თავის მემკვიდრედ სწორედ, თამართან შეძენილი შვილი აღიარა.ამის შემდეგ, „გურჯი ხათუნის“ კვალი ისტორიაში იკარგება და ბებიის მსგავსად, მისი საფლავიც კი, უცნობი რჩება...ბევრი ლეგენდა დადის აღმოსავლეთში, თამარ დედოფლის შესახებ. ერთ-ერთი მათგანის მიხედვით, სახელოვანი, მაგრამ უბედური „გურჯი ხათუნი“ ზღვის ტალღებს სამშობლოსკენ გაჰყოლია...პირველად, 2019 წლის აგვისტოში, გავრცელდა ინფორმაცია, რომ თურქეთის ქალაქ ერზრუმის პასინლერის რაიონში მიმდინარე არქეოლოგიური გათხრებისას, სავარაუდოდ, თამარ მეფის შვილიშვილის, „გურჯი-ხათუნად“ წოდებული თამარის საფლავი იპოვეს.გურჯი ხათუნის საფლავთან ერთად, ასევე, აღმოჩენილია მისი შვილის, სულთან ალაედინ ქეიყუბად II-ის სარკოფაგიც:„თურქეთის ქ. ერზერუმის პასინლერის რაიონში ჩატარდა არქეოლოგიური გათხრები, რომლის შედეგადაც, სავარაუდოდ, აღმოაჩინეს სულთან ალაედინ ქეიყუბად II-სა და მისი დედის, „გურჯი ხათუნად“ წოდებული თამარ დედოფლის სარკოფაგები. საელჩო იწყებს აღნიშნული საკითხის მოკვლევას," - ვკითხულობთ2019 წლის საელჩოს განცხადებაში.

1711539030

Exclusive: „ისტორიული მატჩის გმირის, გიორგი მამარდაშვილის ბაბუაა... სიხარულის ცრემლი არ უჩერდება სახეზე...“- ზესტაფონის სკოლის პედაგოგის ემოციური მილოცვა

საქართველოს ეროვნული საფეხბურთო ნაკრები ევროპის ჩემპიონატზე ითამაშებს. საკვალიფიკაციო ეტაპის პლეი-ოფის ფინალურ შეხვედრაში, ჩვენმა გუნდმა საბერძნეთის ნაკრები პენალტების სერიაში დაამარცხა.დაძაბული მატჩის ძირითადი და დამატებითი დრო გატანილი გოლების გარეშე - 0:0 დასრულდა. პენალტების სერიაში, საქართველოს ნაკრებმა - 4:2 მოიგო.პენალტები ზუსტად გიორგი ქოჩორაშვილმა, ზურიკო დავითაშვილმა, ლაშა დვალმა და ნიკა კვეკვესკირმა შეასრულეს. გიორგი მამარდაშვილმა კი, მეტოქის პირველი 11-მეტრიანი მოიგერია. საქართველოს საფეხბურთო ნაკრების ევროპის ჩემპიონატზე გასვლას, ზესტაფონის მე -4 საჯარო სკოლის „სამოქალაქო განათლების“პედაგოგი იოსებ ჟღენტი, სოციალურ ქსელში ეხმიანება და გიორგი მამარდაშვილის ბაბუასთან ერთად გადაღებულ ფოტოს და მისალოც პოსტს აქვეყნებს: ემოცია არ ჩამცხრალა წუხანდელი. ვინც ყველაზე ბედნიერია, ეს არის წუხანდელი დღის გმირის, გიორგი მამარდაშვილის ბაბუა, ბატონი რობერტ ბლიაძე.მივედი მივულოცე, სიხარულის ცრემლი არ უჩერდება სახეზე. გილოცავ ბაბუ. იხარე შვილიშვილით. გიორგი ზესტაფონელია - დედა ზესტაფონელი ჰყავს“ - წერს ზესტაფონის სკოლის პედაგოგი.„პრაიმტაიმი“ ბ-ნ იოსებს დაუკავშირდა და გიორგი მამარდაშვილის ბაბუასთან ემოციურ შეხვედრაზე ესაუბრა:ისეთ ემოციებში ვარ, საუბარიც კი მიჭირს. დილით ადრე ავდექი და მანქანით წავედი, მინდოდა გიორგის ბაბუასთვის, პირადად მიმელოცა გამარჯვება.ბატონი რობერტ ბლიაძე - წუხანდელი გმირის, გიორგი მამარდაშვილის ბაბუაა.სიხარულის ცრემლი არ ელეოდა თვალზე. ჩავიკარი კაცურად გულში და მიულოცე! გიორგი დედის მხრიდან, ძირძველი ზესტაფონელია. იხარეთ ბატონო რობიკო, თქვენი შვილიშვილით! ფოტოც გადავიღეთ,“ - ამბობს იოსებ ჟღენტი.

1711476850

„11 ოპერაციის შემდეგ... სულ რაღაც 5000 ლარი დაგვრჩა საშოვნი!... არ გავიმეტებთ პატარა გოგოს ეტლისთვის!“- რეჟისორი ალექსანდრე ელოშვილი საზოგადოებას თხოვნით მიმართავს

სიცოცხლისთვის! სიყვარულისთვის! ძალა ერთობაშია!  #GE32TB7609945061600014 თი ბი სი #GE54BG0000000161381454 საქართველო - ალექსანდრე ელოშვილიქართველი რეჟისორი ალექსანდრე ელოშვილი,  პატარა მარიამის გადასარჩენად, სოციალურ ქსელში საზოგადოებას თხოვნით მიმართავს:„უკვალოდ რა გამქრალა დედამიწაზე, ჩვენი ემოციები რომ გამქრალიყო...რომ ნახეს, როგორ გავერთიანდით პატარა და მშვენიერი მარიამისთვის, ოჯახს იმ კლინიკიდან დაურეკეს, სადაც ოპერაცია უნდა გაუკეთონ და 25 000 ლარის მაგივრად, 17 000 ლარს ითხოვენ... ეს იმ პროთეზის საფასურია, რომელიც გერმანიიდან უნდა ჩამოვიდეს...ჩვენ შეგროვებული გვაქვს 12 000 ლარი და სულ რაღაც 5000 ლარი დაგვრჩა საშოვნი! დიახ, სულ რაღაც... თავიდან არ მჯეროდა, მაგრამ ახლა როცა ვუყურებ ანგარიშებს, ზუსტად ვიცი, 5000 -ზე მეტნი ვართ ვისაც გვწამს სიკეთის და მიუხედავად იმისა, რომ პირადად არ ვიცნობთ მარიამს, არ გავიმეტებთ პატარა გოგოს ეტლისთვის.3 აპრილს ჩაინიშნა ოპერაცია... 11 ოპერაციის შემდეგ ესაა ბოლო და გადამწყვეტი, იმისთვის რომ მარიამმა შეძლოს სიარული!ერთად მოვედით აქამდე, ერთად შევაგროვეთ ეს ყველაფერი... ახლა არ გავჩერდეთ რა, გთხოვთ!აუცილებლად გავაზიაროთ!სულ მინიმალური გავიღოთ რისი საშუალებაც გვაქვს და გამოგვივა!ერთმანეთისთვის გავაკეთოთ!სიცოცხლისთვის!სიყვარულისთვის!ძალა ერთობაშია!#GE32TB7609945061600014 თი ბი სი#GE54BG0000000161381454 საქართველოალექსანდრე ელოშვილი

1711451771

„მეშინია... წაგების არა, გამარჯვების მეშინია, შეიძლება გული გამისკდეს!.. აბა ულა, ბიჭებო!“ - ქართული ფეხბურთის გულშემატკივრი, საქართველო-საბერძნეთის საფეხბურთო მატჩს ეხმიანება

დღეს, 26 მარტს 21:00 საათზე ბორის პაიჭაძის სახელობის დინამო არენა საქართველოს ეროვნული საფეხბურთო ნაკრებისთვის ისტორიულ მატჩს უმასპინძლებს.ევრო 2024-ის საკვალიფიკაციო ეტაპის პლეი-ოფის ფინალში, საქართველოს ნაკრები საბერძნეთს შეხვდება და გამარჯვების შემთხვევაში, ევროპის ჩემპიონატზე საგზურს მოიპოვებს. საქართველო-საბერძნეთის საფეხბურთო მატჩთან დაკავშირებით, ქართული ფეხბურთის გულშემატკივარი, რეჟისორი სანდრო ელოშვილი, სოციალურ ქსელში ბავშვობის წლებს იხსენებს და აცხადებს, რომ ჩვენს შვილებს ისე უხდებათ გამარჯვება, რომ მინდა ის ოცნება აიხდინონ, ჩვენს ბავშვობას რომ არ ეღირსა, დარწმუნებული ვარ, ხვალაც იგივე იზამენ, რომ 26 მარტი გამარჯვების დღეა! ჩვენი შვილების და მათი საქართველოს გამარჯვების დღე:„მეფიქრება ხოლმე, მაგრამ ალბათ, ვერასდროს გავიგებ რას განიცდის და რას გრძნობს, რომელიმე წარმატებულ, მდიდარ და ძლიერ ევროპულ ქვეყანაში მცხოვრები პატარა ბავშვი, რომელიც მამას მიჰყავს ფეხბურთზე...თუმცა, ისიც ვერასდროს გაიგებს, ჩვენთვის რა იყო, ჩვენი თაობისთვის, რომლებიც დამოუკიდებელ საქართველოსთან ერთად „დავიბადეთ".არ ვიცი კარგი იყო თუ ცუდი, მაგრამ მაშინ, იმ შავბნელ თუ მშიერ-მწყურვალ საქართველოში, ყველაფერი იყო ძალიან ქართული...ცუდიც ქართული იყო...კარგიც ქართული...ფეხბურთიც ქართული და გულშემატკივრობაც...ომი იყო ქვეყანაში და ომი იყო მინდორზეც...შეპყრობილები ვიყავით ომით და ბავშვებსაც, რომლებსაც არ გვქონდა ბავშვობა, საყვარელი თამაში, გვეგონა ომობანა!მამამ რომ წამიყვანა, ის პირველი თამაში გვქონდა გერმანიასთან... 1995 წელი იყო...ჩვენმა თაობამ, ჩვენმა ბავშვობამ, ჩვენმა საქართველომ ყველა ომი წააგო, ისევე, როგორც ის თამაში და მოგებებს მოწყურებული გოგო-ბიჭებიდან დამარცხებას შეჩვეულ ქალებად და კაცებად ვიქეცით...მაგრამ რაშია იცით საქმე? იმ წაგებული თამაშიდან, პირველად რომ ვიყავი სტადიონზე, არც წაგება მახსოვს და არც წაგების მომტანი გოლები...მხოლოდ დასასრული, როდესაც სტადიონზე მყოფმა ძალიან, ძალიან, ძალიან ბევრმა ადამიანმა, სკამზე დაფენილ გაზეთებს ცეცხლი მოუკიდა... იცით ეს რა იყო? დღეს რომ ტელეფონებზე ანთებული ფანრების პერფორმანსია...ისიც პერფორმანსი იყო... ოღონდ ძალიან ქართული!კიდევ მხარზე გადებული, დაშვებული შინდისფერი დროშები და შავებში ჩაცმული, თითქოს მგლოვიარე ხალხი... ასეთი ფერის იყო დამარცხებული ქვეყანა!თითქმის 30 წელი გავიდა, მას შემდეგ... ჩვენი ხნის ხალხი ფეხბურთს აღარც თამაშობს და თუ თამაშობენ, ვეტერანებს ეძახიან...ჩვენ კი, ამდენი დამარცხებით გულნატკენებმა, ჩვენი საკუთარი გამარჯვებები მოვიგონეთ... ოღონდ პირადი და საკუთარი!რაღაცნაირად დავივიწყეთ იმ წაგების ტკივილები...რამაც არ მოგვკლა, ცოტათი, მაგრამ მაინც მოგვაძლიერა!შვილები გვეყოლა, სახლებიც ვაშენეთ, მართალია ხეების ადგილას, მაგრამ მაინც!და ასე მოვიდა ჩვენი თაობა აქამდე... გადარჩენილი თაობა... ერთი აუხდენელი ოცნებით... ერთად გამარჯვების ოცნებით!ვიცი, რომ ხვალ სტადიონზე ვერ ვიქნები!დიდად არც მინდა, მეშინია... წაგების არა, გამარჯვების მეშინია, შეიძლება გული გამისკდეს!მაგრამ ჩვენს შვილებს, რომლების გაზრდასაც ვერ ვიჯერებთ, რადგანაც ჩვენ ისევ „ბავშვები" გვგონია ჩვენი თავი, ისე უხდებათ გამარჯვება, იმდენად ლაღები, ფერადები და კარგები არიან, რომ მინდა ის ოცნება აიხდინონ ხვალ, ჩვენს ბავშვობას რომ არ ეღირსა...საკუთარი ერთობით და ერთსულოვნებით ბევრჯერ დაამტკიცეს და დარწმუნებული ვარ, ხვალაც იგივე იზამენ, რომ 26 მარტი გამარჯვების დღეა! ჩვენი შვილების და მათი საქართველოს გამარჯვების დღე!და კიდევ, იცით ვისი გამარჯვების?ჩვენი სტადიონზე დატოვებული ბავშვობის...ყურებში ჩარჩენილი გუგუნის და თვალებში დარჩენილი ცეცხლის...იმ ცეცხლის, გაზეთებს რომ ვუკიდებდით დამარცხებულ ქვეყანაში, მომავალი გამარჯვებების ნიშნად და სადიდებლად!აბა ულა, ბიჭებო!“ - წერს ელოშვილი.

1710860226

„ღრუბლის რამდენიმე ნაწილი, რომლითაც ქრისტეს სისხლი მოსწმინდეს, მაცხოვრის ფეხთაფიცარი, ეკლის გვირგვინი...“- უდიდესი სიწმინდეები საქართველოში, რაც ბევრმა თქვენგანმა არ იცის

საქართველო იმ რჩეულ ქვეყანათა შორისაა, რომელსაც განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს ბიბლიურ სამყაროსთან ურთიერთობაში, სადაც უამრავი სიწმინდე ინახება. ამ სიწმინდეების მოხვედრის შესახებ, სხვადასხვა ისტორია მოიაზრება.ერთ-ერთი ასეთი ადგილი, ნოჯიხევის ტერიტორიაზე მდებარე, სახელგანთქმული ხობის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების მონასტერია.საბჭოთა ხელისუფლების დამყარებამდე, ხობის მონასტერში დასვენებული იყო უდიდესი სიწმინდეები.ამჟამად, ეს სიწმინდეები, სხვადასხვა მუზეუმებშია დაცული. უნდა აღინიშნოს, რომ ხობის ტაძრის იატაკის ქვევით არსებული სივრცეების არქეოლოგიურმა შესწავლამ, ნაგებობის ქვევით უფრო ძველი ნატაძრალის ნაშთების არსებობა დაადასტურა.ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის - „დედოფალი სიხარულის მომნიჭებელი“ ხატის  მცველები ზურაბ შიოშვილი და გიორგი ჭოლოკავა, საქართველოში არსებულ უდიდეს სიწმინდეებზე ინფორმაციას, რომელიც საზოგადოების დიდმა ნაწილმა არ იცის, სოციალურ ქსელში ავრცელებენ.„პრაიმტაიმთან“ ინტერვიუში, ხატის მცველები აცხადებენ, რომ საუკუნეების მანძილზე, საქართველო იყო უდიდესი საგანძურის შემნახავი, რომელიც შემდეგ, გაურკვეველ ვითარებაშია გატანილი.მაცხოვრის სამსჭვალი, დღესაც ინახება საქართველოში. ადრე მეტი იყო, ახლა მხოლოდ, ერთია შემორჩენილი.არის სხვა სიწმინდეებიც, რომელთა მოლოცვაც სამწუხაროდ, არასდროს ხერხდება. ეკლის გვირგვინი, რომელიც ახლა ნოტრდამშია. ნოტრდამშია ასევე, დავით აღმაშენებლის საწინამძღვრო ჯვარი, რომელშიც უფლის ჯვარცმის ჯვრის ნაწილია ჩაბრძანრბული.  იერუსალიმის ჯვარის მონასტერში ინახება იმ დაფის ნაწილიც, რომელზედაც ეწერა - „ეს არის იუდეველთა მეფე“, ეს ფირფიტა ჯვარცმისას იყო მიკრული ჯვარზე, რომელიც ასევე ქართველებს ეკუთვნოდა.2016 წელს, როცა მაცხოვრის საფლავი გახსნეს, მე და გიორგი იქ ვიყავით. ჩვენ გვაქვს საფლავიდან ამოღებული ქვა, რომელიც იმ კლდის ნაწილია, რაზედაც მაცხოვრის სხეული ესვენა:„უდიდესი სიწმინდეები საქართველოში! ეს ბევრმა თქვენგანმა არ იცის:დღეს შემოგთავაზებთ არასრულ სიას, იმ სიწმინდეებისა, რაც საქართველოში ინახებოდა. თუმცა, ცოტამ თუ იცის, ამის შესახებ:მაცხოვრის კვართი, ღვთისმშობლის კვართი, მაცხოვრის ორი სამსჭვალი, ღვთისმშობლის სარტყლის ნაწილი, ძელიცხოვლის ჯვრის ნაწილები, როგორც ხობის მონასტერში, ასევე სვეტიცხოველში, მაცხოვრის წვერის ღერები, შოლტი, რომლითაც მაცხოვარი იგვემა.ძმრით გაჟღენთილი ღრუბელი, რომელიც ჯვარცმულ მაცხოვარს პირთან მიუტანეს, წმინდა გიორგის ბარძაყის ძვლის ნაწილი, იერუსალიმის პატრიარქის, დოსითეოსის ცნობით, ხობის მონასტერში მეჩვიდმეტე საუკუნეში დაცული ყოფილა იოანე ნათლისმცემლის თითქმის მთელი სხეული,წმინდა კვირიკეს უხრწნელი ხელის მტევანი, წმინდა მარინეს უხრწნელი მკლავი, ეკლის გვირგვინი, მაცხოვრის საუფლო სისხლი, ჯვარცმის დროინდელი სუდარის ნაჭერი, მაცხოვრის თმები და წვერები, ღვთისმშობელ მარიამის თმა, „მოგვების ოქრო, ღვთისმშობლის კაბის ნაწილი“, რომელი ემოსა ჟამსა მას, რომელსა იყო ღმერთი მუცელსა მისსა".ქრისტეს საფლავის მიწა, იუდას ვერცხლი, ლოდი ქრისტესი, წმინდა გიორგის თავის ქალა, წმინდა თეოდორეს, წმინდა დიმიტრის, წმინდა ხარლამპის, წმინდა ევსტატის, პირველმოწამე სტეფანეს ნაწილი, წმინდა თომა მოციქულის, წმინდა თეოდორე სტრატილატის, წმინდა ნიკოლოზ საკვირველმოქმედის, წმინდა იოანე ოქროპირის, წმინდა სამსონის, წმინდა ბენედიქტეს, წმინდა ემელიანეს, წმინდა თეოქტისტეს ნაწილი„ხატი ხახულისა ღვთისმშობლისა დახატული ფიცარსა ზედა ბაგისასა, რომელსა შინა მწოლარე იყო პირველ საუკუნო ყრმა. ხატის ბუდე და კარები არის შეჭედილი ოქროთი ფრიად, ხუთს ადგილსა ბუდისასა ასვენია წმინდათ ნაწილები, ხატი აწყურის ღვთისმშობლისა, ხატი არის შეჭედილი ოქროთი, შემკული ოქროთი, შემკული ძვირფასი თვლებით."ძველი აღთქმის სიწმინდე – „ელიას ხალენი“, მაცხოვრის ფეხთაფიცარი, ანუ ფიცარი რომელზედაც უფალს ფეხები ედო ჯვარცმის დროს. ღრუბლის რამდენიმე ნაწილი, რომლითაც ქრისტეს სისხლი მოწმინდეს, წმინდა ნინოს ჯვარი.ხატი „დედოფლის" მცველებთან, ინახება, უფლის საფლავის ქვის ნაწილი.ამ სიწმინდეთა გარდა, კიდევ ბევრი სხვა უმნიშვნელოვანესი სიწმინდე ინახებოდა და ინახება საქართველოში, რომლის შესახებაც კვლავაც გიამბობთ“ - წერს ფეისბუკ გვერდი „დედოფალი“.

1710795040

„ჰე, უფალო და მეუფეო, მომანიჭე მე განცდა თვისთა ცოდვათა და არა განკითხვად ძმისა ჩემისა“... ვინც სინანულშია, ის სხვას აღარ განიკითხავს...”- ეფრემ ასურის ლოცვის განმარტება

ყველიერის კვირიდან დაიწყო წმინდა ეფრემ ასურის ლოცვის კითხვა, რომელიც დიდმარხვის განმავლობაში „დილისა“ და “ძილის წინ“ ლოცვების შემდეგ იკითხება - სამშაბათს საღამოს, ოთხშაბათს დილას, ხუთშაბათს საღამოს და პარასკევ დილას.შემდგომ, მიტევების კვირა საღამოდან, დილა – საღამოს ლოცვების შემდეგ, ყოველდღიურად, გარდა პარასკევ საღამოსი, შაბათ დილისა, შაბათ საღამოსი და კვირა დილისა.„ეფრემ ასურის ლოცვა, სამ ნაწილად ანუ სამ მუხლად არის გაყოფილი.პირველს მუხლში, ჩვენ ვსთხოვთ ღმერთსა, რათა განაშოროს ჩვენგან ოთხი ცოდვა - უქმობა, მიმომწვლილველობა, მთავრობის-მოყვარეობა და ცუდად-მეტყველება:უფალო და მეუფეო ცხოვრებისა ჩემისაო, სულსა უქმობისასა და მიმოწვლილველობისასა, მთავრობისმოყვარებისასა და ცუდად მეტყველებისასა ნუ მიმცემ მე.მეორესა მუხლსა შინა ვევედრებით ღმერთსა, რათა, ნაცვლად ოთხთა ამათ ცოდვათა, მოგვცეს ოთხი სათნოება: სიწმიდე, სიმდაბლე, მოთმინება და სიყვარული: ხოლო სული სიწმიდისა, სიმდაბლისა, მოთმინებისა და სიყვარულისა მომმადლე მე მონასა შენსა.ბოლოს მესამესა მუხლსა შინა ვსთხოვთ ჩვენ ღმერთსა, რათა მოგვცეს ჩვენ ცნობა თავისა ჩვენისა და არა განკითხვად მოყვასთა ჩვენთა:  ჰე, უფალო და მეუფეო, მომანიჭე მე განცდა თვისთა ცოდვათა და არა განკითხვად ძმისა ჩემისა, რამეთუ კურთხეულ ხარ შენ უკუნითი უკუნისამდე“ - (წმინდა ეპისკოპოსი გაბრიელი (ქიქოძე) - განმარტება ანუ აღხსნა ეფრემ ასურის ლოცვისა, ოთხთა მოძღვრებათა შინა,რომელნიც თქმულან ოსეთში და სვანეთში). ლოცვა ეფრემ ასურისა:„უფალო და მეუფეო ცხოვრებისა ჩემისაო, სულსა უქმობისასა და მიმოწვლილველობისასა, მთავრობისმოყვარებისასა და ცუდად მეტყველებისასა ნუ მიმცემ მე (მეტანია).ხოლო სული სიწმინდისა, სიმდაბლისა, მოთმინებისა და სიყვარულისა მომმადლე მე მონასა შენსა (მეტანია).ჰე, უფალო და მეუფეო, მომანიჭე მე განცდა თვისთა ცოდვათა და არა განკითხვად ძმისა ჩემისა, რამეთუ კურთხეულ ხარ შენ უკუნითი უკუნისამდე, ამინ (მეტანია).ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას და შემიწყალე მე (მცირე მეტანია 12-ჯერ).ჰე, უფალო და მეუფეო! მომანიჭე მე განცდა თვისთა ცოდვათა და არა განკითხვად ძმისა ჩემისა”  - წმინდა ეფრემ ასური ლოცვის ბოლოს შეღაღადებს უფალს და სთხოვს, რომ გააძლიეროს ის, რათა შეძლოს დანახვა და განცდა საკუთარი ცოდვებისა, არ განიკითხვადეს ძმას, მოყვასს, სხვა ადამიანს.განცდა თვისთა ცოდვათა, საკუთარი თავის დანახვა, შემეცნებაა საკუთარი მდგომარეობისა. კარგად იქცევა ღვთის წინაშე თუ ცუდად, წმინდა მამა ითხოვს უნარს, რათა შეძლოს საკუთარი უკეთურების დანახვა, რაც ცოდვაში მყოფ ადამიანს ძალიან უჭირს. ჩვენ გვიჭირს საკუთარი ცოდვების დანახვა, ჩვენი მდგომარეობის გაანალიზება.ჩვენი თავის აღქმა-შემეცნება, ქრისტიანული ცხოვრების საფუძველია. თუ ადამიანი საკუთარ თავს ვერ აღიქვამს, ვერ იგებს, ვერ ხვდება, რა ცოდვა ჩაიდინა, თუ რა უკეთურობა აქვს გულში, მაშინ ის როგორ გამოასწორებს საკუთარ თავს, რანაირად მოინანიებს და როგორ გახდება უმჯობესი?!ნუ ფიქრობ, საყვარელო ძმაო, რომ ეს ადვილი გასაკეთებელია, ძალიან ბევრი უნდა იღვაწოს ადამიანმა საკუთარ თავზე, რომ შეძლოს თავისი მდგომარეობის დანახვა, აღქმა.ყველა ადამიანს ინდივიდუალური ჩვევა, ხასიათი, თვისება აქვს. ზოგი გულფიცხია და ამით ხშირად სცოდავს ღვთის წინაშე; ზოგიც ზარმაცი, მცონარაა და ამით განარისხებს ღმერთს;ზოგიც ამპარტავანია და ამის გამო მრავალ ცოდვას ჩადის; ერთი სიტყვით, ყველა ადამიანს, გარკვეული ცოდვის მიმართ აქვს მეტ-ნაკლები მიდრეკილება.დიდი მადლი და სიკეთე გვეძლევა, თუკი კარგად ჩავიხედავთ ჩვენს თავსა და გულში, ვიტყვით მე ამ ცოდვაში მიდგას ფეხი, ღვთის წინაშე დამნაშავე ვარ. თუკი ასე მოიქცევი, სინანული აღიძვრება შენში და გულით მოინანიებთ ცოდვას, აუცილებლად გახდები ღვთისნიერი, ხოლო თუ კარგად ვერ შეიმეცნებთ თავს და არ გექნება სინანული, ვერც სულიერებაში წარემატები და ღვთის წინაშეც დაამძიმებ თავს, ვერც ადამიანებთან გექნება კარგი ურთიერთობა.ვინც სინანულშია, ის სხვას აღარ განიკითხავს. ამიტომ ითხოვს წმინდა ეფრემ ასური - „მომანიჭე განცდა თვისთა ცოდვათა და არა განკითხვად ძმისა ჩემისა”.განკითხვა მძიმე ცოდვაა, მისით ყველა ადამიანი სცოდავს, მხოლოდ ჭეშმარიტი ქრისტიანები, სულიერებაში გაზრდილი მორწმუნეები არ განიკითხავენ სხვას, არამედ საკუთარი თავის განქიქებასა და განკითხვაში არიან დღემუდამ, რადგან მსჯავრის გამოტანა ღვთის საქმეა და არა ცოდვილი ადამიანისა.თუკი ადამიანი გულით ნანობს, მაშინ უფლის მოწყალება ძალიან დიდია. საკუთარ თავს რომ განიცდიდე და განაქიქებდე, სხვას კი არ განიკითხავდე, - ამ ძალმოსილების მოცემას ითხოვს წმინდა მამა, ამიტომაც ბოლო მუხლის დასასრული არის მადლიერების გამოხატვა - „რამეთუ კუთხეულ ხარ შენ უკუნითი უკუნისამდე ამინ.“რადგან ღვთის გარეშე ყოველივე ამის შესრულება შეუძლებელია, ეფრემ ასურის ლოცვა მთავრდება მეზვერის ლოცვით - ღმერთო, მილხინე მე ცოდვილსა ამას და შემიწყალე“.მეზვერე ტაძარში სულ უკან, თავდახრილი იდგა და ამ სიტყვების გარდა არაფერს ამბობდა. იგი იმდენად განიცდიდა თავის ცოდვებს, იმდენად იყო დამძიმებული, რომ თავის აწევასაც ვერ ბედავდა, ოღონდ უფლისგან პატიება მიეღო.აი, ასე უნდა განვიცდიდეთ ცოდვებს. ამიტომ კეთდება მეტანიები, რომელიც გამოხატავს როგორც სინანულს, ასევე დაცემას.თუკი ასეთი განცდა გვექნება ჩვენი ცოდვებისა, მაშინ ჩვენც გაგვამართლებს უფალი, როგორც მეზვერე გაამართლა და ჩვენც მივაღწევთ სულიერების იმ საფეხურს, რომელსაც წმინდა ეფრემ ასური მისწვდა, ამინ.

1710504740

„მშვიდად გეძინოს მამა და მალე შეხვდები ვახოს...“ - დღეს, ქართული ჭიდაობის ლეგენდა ლევან თედიაშვილი 76 წლის გახდებოდა

დღეს, მრავალგზის ჩემპიონი (ჭიდაობა, თავისუფალი სტილი)  ლე­ვან თე­დი­აშ­ვი­ლი 76 წლის გახდებოდა. ქართველი მოჭიდავე, რამდენიმე დღის წინ, 17 თებერვალს, 75 წლის ასაკ­ში გარ­და­იც­ვა­ლა, დაკრძალულია სა­გა­რე­ჯოს მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტეტ­ში.ლეგენდარული სპორტსმენი 1948 წლის 15 მარტს სა­გა­რე­ჯო­ში და­ი­ბა­და. იყო ოლიმ­პი­უ­რი თა­მა­შე­ბის 2 -გზის ჩემ­პი­ო­ნი (1972, 1976) ჭი­და­ო­ბა­ში, მსოფ­ლი­ოს 4-გზის (1971, 1973, 1974, 1975) და ევ­რო­პის 3-გზის ჩემ­პი­ო­ნი (1974, 1976, 1978).მსოფ­ლიო თა­სის მფლო­ბე­ლი (1973). ასე­ვე, მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნი სამ­ბო­ში (1973). 1971, 1973 და 1974 წლებ­ში და­სა­ხელ­და სა­ქარ­თვე­ლოს წლის სა­უ­კე­თე­სო სპორ­ტსმე­ნად.გადღებულია რეჟისორ გიორგი შენგელაიას ფილმში „ხარება და გოგია“ (1976 წ.), სადაც მთავარ როლებს ლევან თედიაშვილი და ველოსიპედისტი ომარ ფხაკაძე ასრულებდნენ.ასევე, რეჟისორ ლევან კოღუაშვილის ფილმში „მეოთხე ბრაიტონი", სადაც მთავარ როლს ოლიმპიური ჩემპიონი, ლეგენდარული ქართველი მოჭიდავე, ლევან თედიაშვილი ასრულებს.„ხარება და გოგიას” შემდეგ, მეორე სამსახიობო გამოცდილებაა. ნიუ-იორკში, „ტრაიბეკას“ საერთაშორისო კინოფესტივალზე, ფილმმა მიიღო ჯილდო საუკეთესო ფილმის ნომინაციაში, საუკეთესო მსახიობის ნომინაციაში გაიმარჯვა – ლევან თედიაშვილმა. ფილმი ასევე დაჯილდოვდა, საუკეთესო სცენარისთვის.სსრკ სპორტის დამსახურებული ოსტატი (1971). ვახტანგ გორგასალის II ხარისხის ორდენის, სოკის, ფილას, ღირსების ორდენების კავალერი. 1973 წელს დასახელებული იყო, საბჭოთა კავშირის საუკეთესო სპორტსმენად. ლევან თედიაშვილი ერთადერთი მოჭიდავეა, რომელმაც ჩემპიონის ტიტული სამ სხვადასხვა წონით კატეგორიაში მოიპოვა - 82 და 90კგ წონაში ოლიმპიადა და მსოფლიო პირველობები მოიგო, 100კგ წონით კატეგორიაში კი, ევროპის ჩემპიონის ტიტული.1993–1995 წლებში იყო სახელმწიფოს მეთაურის რწმუნებული კახეთის რეგიონში.1993 წლის 22 სექტემბერს, აფხაზეთის ომის დროს, ბაბუშერას აეროპორტში აფეთქებულ თვითმფრინავს შეეწირა ლევან თედიაშვილის 19 წლის ვაჟი ვახტანგი.მსოფლიო ჩემპიონის იუბილეს, სოციალურ ქსელში, მისი ვაჟი ბესარიონ თედიაშვილი ეხმიანება და სოციალურ ქსელში პოსტს და ოჯახის არქივის ფოტოს აქვეყნებს:„დღეს 76 წელი შეგისრულდებოდა. მშვიდად გეძინოს მამა და მალე შეხვდები ვახოს, რაზედაც ხშირად ლაპარაკობდი“ - წერს თედიაშვილი.შეგახსენებთ, რომ საქართველოს პრეზიდენტის, ედუარდ შევარდნაძის ბრძანებით, ვახტანგ თედიაშვილი 1998 წელს ვახტანგ გორგასლის სახელობის III ხარისხის ორდენით დაჯილდოვდა.საქართველოს სპორტულ ჟურნალისტთა ასოციაციის მიერ 1999 წელს ორგანიზებულ გამოკითხვაში XX საუკუნის მესამე საუკეთესო სპორტსმენად დასახელდა (მძლეოსან ვიქტორ სანეევის და ბერძნულ-რომაული სტილით მოჭიდავე გივი კარტოზიას შემდეგ) და ბრინჯაოს პრიზი გადაეცა. საქართველოს პრეზიდენტის, ედუარდ შევარდნაძის ბრძანებით, ვახტანგ თედიაშვილი 1998 წელს ვახტანგ გორგასლის სახელობის III ხარისხის ორდენით დაჯილდოვდა.1995–1999 წლებში იყო საქართველოს მე-4 მოწვევის პარლამენტის წევრი (საგარეჯოს მაჟორიტარი), საარჩევნო ბლოკი „საქართველოს მოქალაქეთა კავშირი“.1999 –2004 წლებში იყო საქართველოს მე-5 მოწვევის პარლამენტის წევრი პარტიული სიით, საარჩევნო ბლოკი „საქართველოს მოქალაქეთა კავშირი “. 2003 წელს ლევან თედიაშვილის თბილისის საპატიო მოქალაქის წოდება მიენიჭა2005 წლიდან ჭიდაობის საერთაშორისო ფედერაციის (FILA) დიდების დარბაზის წევრია. 2011 წელს, სერიაში „ქართველი ოლიმპიური ჩემპიონები“ (პროექტის ავტორი და მთავარი რედაქტორი ელგუჯა ბერიშვილი) გამოიცა ნუგზარ შატაიძის წიგნი „ლევან თედიაშვილი“.

1710438553

„ვაჟამ პატარა გოჩას როლი ითამაშა ფილმში „მამლუქი“, გულიკოსაც თავისებური „მამლუქობა“ ერგო...“ - ვინ არის ქართველი ემიგრანტი, რომელიც აღთქმულ მიწას მიაბარეს

რამდენიმე დღის წინ, ისრაელში, ქართველი ემიგრანტი გულიკო ჯოჯუა გარდაიცვალა. ოჯახის წევრების ინფორმაციით, 92 წლის ქალბატონი, რომელიც 12 მარტს ისრაელის წმინდა მიწას მიაბარეს, ფილმ „მამლუქის“ ერთ-ერთი პერსონაჟის, ვაჟა ჯოჯუას (პატარა გოჩა) უფროსი და იყო.სამწუხარო ინფორმაციას სოციალურ ქსელში, ქალბატონი გულიკოს სიძე, ავთანდილ რუსიშვილი ავრცელებს:„ქალბატონი გულიკო (92) მივაბარეთ აღთქმულ მიწას. ალბათ, ერთ-ერთი პირველი ქართველი ქალბატონია, ვინც დღეს (12.03.24) დაიკრძალა, ამ უძველეს ბერძნული ორთოდოქსული ეკლესიის “Grotto of Gethsemane” სასაფლაოზე, ბერძნული ეკლესიის იერუსალიმის ეპარქიის პატრიარქის ნებართვით.იერუსალიმის ჭიშკარმა, გზა გაუღო სასუფეველში, შორეული დიდი გზის სოხუმი - იერუსალიმი, ხშირად, არც ისე მშვიდი გავლის შემდეგ, რომელიც ქალბატონმა გულიკომ გაიარა.P.S. მისი ოჯახის ცხოვრების ერთი ეპიზოდი გამახსენდა:გულიკოს უმცროსმა ძმამ, ვაჟა ჯოჯუამ პატარა გოჩას როლი ითამაშა ფილმში „მამლუქი” ,გულიკოსაც თავისებური „მამლუქობა” ერგო, ცხოვრებამ საყვარელ სოხუმს მოწყვიტა და აღმოსავლეთში, ისრაელთა მიწაზე დაასვენა….სოხუმზე ფიქრით და ნატვრით,“ - წერს ავთანდილ რუსიშვილი.