1680205617

Exclusive: მრავალშვილიანი ოჯახი გურიიდან, რომელსაც ქეთი მელუამ სახლი უყიდა - "მინდოდა, ქეთისთვის საჯაროდ გადამეხადა მადლობა"

მზია ურუშაძე რამდენიმე თვეა ემიგრანტთა სიაში ირიცხება. ამბობს, რომ იტალიაში ცოტა ხნით ჩავიდა და მალე ისევ დაუბრუნდება სამშობლოს. ქალბატონმა მზიამ ჩვენი ყურადღება სხვა კუთხით მიიქცია. გარდა იმისა, რომ გმირი დედაა და სამშობლოს შვიდი შვილი დაუზარდა, "პრაიმტაიმზე" გამოქვეყნებული ქეთი მელუას "ნიუსს", ქვემოთ მიაწერა, რომ მისი მადლიერია, რადგან ქეთიმ მას სახლი შეუძინა. ბუნებრივია, კომენტარს გულგრილად ვერ ავუვლიდით.დანარჩენს "პრაიმტაიმის" მკითხველს თავად უამბობს.მზია ურუშაძე: ლაჩხუთის რაიონიდან ვარ, შვიდი შვილის დედა. 2007 წელს ჩვენი სახლი ავარიულ მდგომარეობაში იყო, არ გვქონდა შესაბამისი პირობები, რომ ბავშვები გაგვეზარდა. დავუკავშირდი საქველმოქმედო ფონდ "იავნანას", მივმართე წერილით და მალევე გამოგვეხმაურნენ; ჩამოვიდნენ ჩვენთან სოფელ ჩიბათში, შეამოწმეს სახლი და გადაწყვიტეს, რომ ნამდვილად გვჭირდებოდა სახლის შეძენა, რომ ჩემ შვიდ შვილს ნორმალურ პირობებში ეცხოვრათ. საქველმოქმედო კონცერტზე ქეთი მელუა მღეროდა. ეს იყო ქეთის სოლო კონცერტი, რომელიც აგვისტოში ბათუმში ჩატარდა. კონცერტი ღია ცის ქვეშ იყო და ბატონმა პაატამ ქეთისთან ერთად "ყვითელი ფოთლები" შეასრულა. ძალიან ემოციური იყო. გახსოვთ, ალბათ "იავნანას" კონცერტები. ეს იყო ტელემარათონი, ზარებით ირიცხებოდა თანხა. მახსოვს, 52 ათასი ლარი შემოვიდა. შემოსული თანხა გადაეცათ მრავალშვილიან ოჯახებს, რომელიც ასევე ესწრებოდნენ კონცერტს, ხოლო ჩემს ოჯახს ქეთი მელუამ გადასცა სახლის ფული.ახლაც მეტირება, როდესაც პაატა ბურჭულაძის მიერ გამოცხადებულ ფრაზას ვიხსენებ, სარჯველაძეების მრავალშვილიანი ოჯახისთვის სახლს ყიდულობს ქეთი მელუა! ეს იყო უზომოდ ემოციური წუთები ჩემთვის. შოკში ვიყავი. იქვე მადლობა გადავუხადე, ბუნებრივია, მაგრამ შემდეგ საჯაროდ მისთვის არსად გადამიხდია მადლობა. ეს სიტყვა ბოლომდე ვერ გამოხატვას ჩემს სათქმელს. როგორც მე გამილამაზა ცხოვრება, ისეთი მშვენიერი და უზრუნველი ცხოვრება ჰქონდეს თავის პატარასთან ერთად. მე ამ სიკეთის შესაფერის მადლობას ვერ გადავუხდი. მას უფალი გადაუხდის ამ სიკეთისთვის. თუმცა მე შვიდი შვილის დედა და შვიდი შვილიშვილის ბებია ვლოცავ, ყოველივე საუკეთესო ჰქონდეს ცხოვრებაში. მისი შვილით ეამაყოს. კეთილშობილი და გულიანი გოგოა. წარმოიდგინეთ, აბსოლუტურად მარტომ, თავისი ჯიბიდან გაიღო თანხა ჩემი სახლის შესაძენად.  უდიდესი სიხარულის მომტანი იყო ეს ფაქტი. კულისებში მოვიდა ბევრი ადამიანი და მილოცავდნენ. ქეთიმ მითხრა, თქვენ ხართ გმირი დედა, ბევრი კარგი გეკუთვნით თქვენ და ყველა ქართველ დედას, რომელიც ერს ამრავლებსო. ძალიან კარგად მახსოვს ქეთის ეს სიტყვები. ჩემი უფროსი შვილი მაშინ 16 წლის იყო, უმცროსი საბა - ორი წლის. ქეთიმ მას გადასცა სახლის გასაღები. საბა უკვე 17 წლის ხდება.ბატონი პაატა თავისი ფონდით უამრავ ადამიანს დაეხმარა... მე მისი კმაყოფილი და ბედნიერი სახე არ დამავიწყდება. და ასე შევიძინეთ ლანჩხუთში სახლი. დავზარდე შვილები. დღეს შვიდი შვილიშვილი მყავს. ჩემი ვაჟი ოთხი შვილის მამაა, უფროსი გოგონა სამი შვილის დედა. ჩემი ქმარი სოფელში მცირე მეურნეობას ეწევა. მე რამდენიმე თვეა იტალიაში ვარ. დიდ ხანს ვერ დავრჩები. განვიცდი იმას, რომ ქართველი ქალები ბევრ წელს ატარებენ ემიგრაციაში. ერთი წელიც ბევრია ჩემთვის, ათი ხომ წარმოუდგენელია ოჯახიდან მოწყვეტილმა იცხოვრო. ეს ქალები გმირები არიან ნამდვილად. ყოველთვის მინდოდა, რომ ქეთისთვის ხმამაღლა გადამეხადა მადლობა და დიდი მადლობა "პრაიმტაიმს", რომ ამის საშუალება მომცა. 

1680200166

Exclusive: ამერიკელი ვარსკვლავი, რომელიც ალექსანდრე ზაზარაშვილზე იმედებს ამყარებს - "ისე მაქებს, როგორც უკვე ვარსკვლავს"

ალექსანდრე ზაზარაშვილი ორი დღის წინ, ნიუ-იორკის ძალიან პრივატულ დახურულ ღონისძიებაზე აღმოჩნდა, სადაც ის American Idol-ის ჟიურის წევრებს შეხვდა. ეს იშვიათად ხდება. იღბალსა და საჭირო დროს საჭირო ადგილას მოხვედრაში, ყველას როდი უმართლებს. გამართლებაა ისიც, რომ ამერიკაში ცნობილ ვოკალის პედაგოგთან აღმოჩნდები. მეორე წელია ალექსანდრე შეროლ პორტერთან მეცადინეობს, რომელიც საკუთარი მეთოდიკით ამერიკელ მომღერლებს ვოკალში ავარჯიშებს, ქუჩაში კი ფანებისა და გულშემატკივრების არმია დაჰყვება."ჩიკაგოდან ნიუ-იორკში ჩამოვიდა და მომწერა, მოდი, მნახეო. მივედი სასტუმროში და მითხრა, რომ "ამერიკული აიდოლის" დახურულ ფართიზე იყო მიწვეული და... მთხოვა მასთან ერთად წავსულიყავი. ძალიან ლიმიტირებული შეკრება იყო. დაახლოებით 25 ადამიანი იქნებოდა, სულ ვარსკვლავები. შეროლიც ვარსკვლავია და მას, ჰოლივუდის ვარსკვლავებით დაწყებული, ამერიკის მასშტაბით, ნებისმიერი, ცნობილი თუ არაცნობილი ადამიანით დამთავრებული, ყველას ასწავლის ვოკალს" - უყვება ალექსანდრე "პრაიმტაიმს".ნიუ იორკის პატარა ღამის კლუბში მისული 16 წლის "უცნობი" სტუმარი დაცვას მანამ არ შეუშვია, სანამ არ გაიგეს, რომ უკრაინული "ვოისის" გამარჯვებულია და ასაკის მიუხედავად წარმატებულია.ალექსანდრე ზაზარაშვილი: ათი ადამიანი იცავდა კლუბის გარე პერიმეტრს, ჩიტი ვერ შეფრინდებოდა სიის გარეშე.  ძალიან დახურული და გასაიდუმლოებული ფართი იყო, ყოველგვარი ხმაურის, წითელი ხალიჩისა და ყურადღების გარეშე.ჩვენი მისვლიდან რამდენიმე წუთში მოვიდნენ "ამერიკული აიდოლის" ჟიურის წევრები. დაინახეს თუ არა შეროლი, პირველად მასთან გაჩნდნენ. მან გამაცნო ყველა და საუკეთესო წარდგენა გამიკეთა.როდესაც ქეითი პერიმ გაიგო, რომ უკრაინული "ვოისის" გამარჯვებული ვიყავი, მითხრა, ჩემი საქმრო უკრაინაშია, ზელენსკისთან აქვს შეხვედრაო. მერე უკვე ქეითიმ გამაცნო დანარჩენი ჟიურის წევრები... ლაიონელ რიჩი ჩამეხუტა, მკითხა, თავს როგორ გრძნობო? მე ავუხსენი, რომ ვიყავი საქართველოდან, სადაც უკრაინის მსგავსი სიტუაცია გამოვიარეთ. თბილად შემხვდნენ. კოქტეილებს აკეთებდნენ, ხუმრობდნენ და შინაურული საღამო იყო. გამიხარდა, რომ სწორედ ამგვარ არაოფიციალურ გარემოში მოვხვდი ამხელა ვარსკვლავებთან და სიტუაცია თავისუფლად საუბრის საშუალებას იძლეოდა.შეროლი იქ ისე მაქებდა და ჩემზე ისე საუბრობდა, თითქოს მე ვიყავი ვარსკვლავი და არა ისინი. ჩემი პედაგოგი ჩემით აღფრთოვანებულია, ჩიკაგოში თავის სახლშიც მიმიწვია. ძალიან ლამაზი სახლი აქვს. სოციალურ ქსელში 25 მილიონი გამომწერი ჰყავს, უამრავ ბავშვს ამეცადინებს. მაგრამ მე ვგრძნობ, რომ ჩემდამი განსაკუთრებული დამოკიდებულება აქვს. ერთად მივდიოდით და თაიმ სკვერზე უამრავი ადამიანი ელოდა, რომ ფოტო გადაეღოთ მასთან და ავტოგრაფი აეღოთ.ვოკალში ვის არ ამზადებდა... აი, მხოლოდ ლუჩანო პავაროტი და მერაია ქერი რომ დავასახელო, ალბათ, საკმარისი იქნება... ნიჭიერია, მასთან კონტაქტით ბევრს ვსწავლობ. იმდენად ძლიერი ენერგეტიკა აქვს, სულ რომ არაფერი აკეთოს, გაძლევს მოტივაციას და ინსპირაციას, რომ არ გაჩერდე. თავის ასისტენტს ჩემზე უთხრა, იმდენად თავდაუზოგავად მშრომელი ადამიანია, მე ვიღებ მისგან ინსპირაციას და მოდუნების საშუალებას არ მაძლევსო. ეს უდიდესი სტიმულია ჩემთვის. ჩემზე იმედებს ამყარებს. მეუბნება, რომ მაქვს ის ერთადერთი და ჩემთვის დამახასიათებელი ინდივიდუალიზმი, რისი აღწერაც არ შეიძლებაო. 13 წლის ვიყავი, როდესაც ამერიკაში ჩამოვედი და გარდატეხის ასაკმა ხმა შემიცვალა. დავინახე, თუ როგორ შეიცვალა გარშემო მყოფთა ჩემდამი დამოკიდებულება. შეროლი მაგ პერიოდში გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში, როცა მხარდაჭერა მჭირდებოდა. შთამაგონა, რომ მე შევძლებდი.ვმუშაობ სხვადასხვა აგენტებთან და პროდიუსერებთან ერთად, მათ შორის მუსიკალური პროდიუსერთან, ინვიდა მიუზიქთან.2 აპრილს ნუცა შანშიაშვილის კონცერტზე ჩემს დაწერილ  სიმღერას შევასრულებ, რომელიც ჩემი ალბომიდანაა. ახლა ჩემი ტურნეა ამერიკის მასშტაბით. ტურნე სახელწოდებით "ბიჭი ოცნებით" შემოდგომის ბოლოს, ნიუ-იორკში სრულდება. ახალი ტურნე კი ჩემი სადებიუტო ალბომის პრეზენტაციით გაიხსენება. ნოემბრის ბოლო კონცერტი შეროლ პორტერს მიეძღვნება. დღემდე მომყვება ჩემს ქვეყანაში ტაძრებიდან წამოღებული მადლი, ღმერთი სწორი გზებით მატარებს. ყველაფერი ჩვენს სასიკეთოდ ხდება, უმიზეზოდ არაფერი გვხვდება ცხოვრების გზაზე. შემთხვევითაც არაფერი ხდება. იმ დახურულ ფართიზეც ხომ ღვთის ნებით აღმოვჩნდი. ერთ ფაქტს მოგიყვებით. რომ გამოვედი კლუბიდან, იქ დაგროვილ ემოციებს ვერავის ვუზიარებდი, ჩემებს ეძინათ საქართველოში, ავდექი და ტაქსის მძღოლს ვუამბე. არაბი აღმოჩნდა და მითხრა, დღეს მუსულმანური დღესასწაული გვაქვს და ვილოცებ შენთვისო. მთელი ღამე იმ ერთი მძღოლის გარდა, არავინ იცოდა ჩემი ამ ზღვა ემოციის შესახებ. მინდა, როდესაც საქართველოში ჩამოვალ, ტურნე მქონდეს. ყველაფერი მენატრება... მძაფრი ნოსტალგია მაქვს... ჩამოსვლის დროც მოვა.

1680120278

"თავიდან ბოლომდე საქმეშია, ცდილობს ყოჩაღად იყოს... გულწრფელია და ვერავის იპოვით, ვინც იტყვის, რომ ნიკა წულუკიძე თამაშობს" - დოდოშკა ხურცილავა

თეატრის საერთაშორისო დღეს შოთა რუსთაველის სახელობის ეროვნული თეატრის დიდ სცენაზე აღინიშნა. პერფორმანსში - „ქართული თეატრის ამბავი ანუ“ ნიკოლოზ საბაშვილის რეჟისორობითა და ნიკოლოზ წულუკიძის შესრულებით (ასევე, ანსამბლ „სუხიშვილებთან“, ზაქარია ფალიაშვილის სახელობის ოპერისა და ბალეტის თეატრის ორკესტრსა და მაესტრო ნიკა ნიკვაშვილთან ერთად) გაცოცხლდა საზოგადოებისთვის აქამდე უცნობი ქართული თეატრის იდუმალი ამბები და მოგონებები, რომლებიც ხშირად ფარდის მიღმა რჩება.ღონისძიებაში მონაწილეობდნენ თეატრმცოდნეები, შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრის მსახიობები და მომღერალი კატო კვარაცხელია.პროექტი საქართველოს კულტურის, სპორტისა და ახალგაზრდობის სამინისტროსა და თბილისის მერიის მხარდაჭერით განხორციელდა.ლაშა ჩხარტიშვილი (თეატრის კრიტიკოსი): არ დამავიწყდება დეკემბრის ის საღამო, როცა ნიკა წულუკიძემ მინისტრს, თეა წულუკიანს გაანდო მისი ჩანაფიქრი თეატრის საერთაშორისო დღის აღნიშვნის თაობაზე… ისე ჰყვებოდა, რა და როგორ უნდა გაკეთებულიყო, რომ ის ადამიანიც კი მოიხიბლებოდა, ვისაც თეატრი საერთოდ არ იზიდავს და არ უყვარს. მინისტრმა მხარდაჭერა აღუთქვა და დაიწყო სამზადისი, დეკემბერშივე… წულუკიძემ მშვენივრად იცის, ვის მიანდოს ასეთი ტიპის საღამოს რეჟისურა და ვის უნდა გაეფორმებინა ის მუსიკალურად. ამიტომაც აარჩია ნიკა საბაშვილი და ნიკა ნიკვაშვილი, რომლებმაც ფაქტია, შესანიშნავი, შთამბეჭდავი და დაუვიწყარი საღამო, ქართული თეატრის ნამდვილი დღესასწაული აჩუქეს მაყურებელს და თავად ქართულ თეატრს.მაშინ, როცა ეს საღამო დაიგეგმა, ვერც წარმოვიდგენდით ნიკას მეგობრები და კოლეგები, რომ ჩვენც აღმოვჩნდებოდით ამ დიდი დღესასწაულის მონაწილეები. ჩვენც, თავხედურად, ამ ავანწიურაზე დავთანხმდით და გამოვიდა ის, რაზედაც დიდხანს ილაპარაკებენ და ყოველთვის ემახსოვრებათ.მადლობა სამივე ნიკას, გუნდის თითოეულ წევრს, რომლებმაც არაერთი ღამე გაათენეს იმისთვის, რომ ეს დღესასწაული შემდგარიყო.წარმოდგენას იმხელა რეზონანსი მოჰყვა, რომ სოციალური ქსელი ამ საღამოს ამბებით აჭრელდა. "საქართველოს ჭეშმარიტი სიამაყე ნიკოლოზ წულუკიძე.  აი, ეს ხდებოდა დღეს რუსთაველის თეატრში" - წერს გიორგი კალანდია."ეს იმ საღამოების სიაში შევა, როდესაც გამოსვლისას ფიქრობ ხოლმე, რომ ცოტათი უკეთესი გახდი, უფრო კეთილი, უფრო მოსიყვარულე, უფრო დამთმობი. გაგვიგრძელა დრო ფიქრისთვის. მსგავსი მთხრობელი, მე არ ვიცი დღეს. ბრავო, ნიკა და მადლობა" - წერს კომპოზიტორი ქეთი გაბისიანი."იმდენი საინტერესო ამბავი გადმოსცა, ისეთი შემოქმედებითი საღამო გამოვიდა, რომ ახლაც შთაბეჭდილებების ქვეშ ვარ.ამბები კი იყო ისეთი, "გუგლში" რომ არ იძებნება, მაგრამ კარგი იქნებოდა, ახლა უკვე იძებნებოდეს" - წერს ფოტოხელოვანი გოგა ჩანადირი.რუსთაველის თეატრის სცენაზე თეატრმცოდნეებმა გააცოცხლეს ფიგურები, რომლებმაც აღადგინეს ქართული თეატრი, მათ შორის - ილია ჭავჭავაძე, აკაკი წერეთელი, ლადო მესხიშვილი, ნატო გაბუნია, მაკო საფაროვა, ვასო აბაშიძე, კოტე მარჯანიშვილი, სანდრო ახმეტელი, თამარ წულუკიძე, დოდო ალექსიძე, მიხეილ თუმანიშვილი. პერფომანსის ბოლოს გავიდა რობერტ სტურუას ინტერვიუს ჩანაწერი. "პრაიმტაიმის" მკითხველს საღამოზე უყვება თეატრმცოდნე დოდოშკა ხურცილავა, რომელიც წარმოდგენის მონაწილე გახლავთ. დოდოშკა ხურცილავა: ოთხი თეატრმცოდნე ვკითხულობდით ტექსტებს, რომლებმაც იმ დროს, როცა ეს რეცენზიები დაიწერა, ცუდი შთაბეჭდილება მოახდინეს საზოგადოების ნაწილზე. უარყოფითი რეცენზია იყო დაწერილი მიშა თუმანიშვილზე თეატრზე მისი ახალი შეხედულებების გამო. ჩვენ არ დავასახელეთ ამ თეატრმცოდნეების ვინაობა, უბრალოდ იმ უარყოფითი კონტექსტის მქონე სტატიებიდან ნაწყვეტები წავიკითხეთ. ის ახალგაზრდა კრიტიკოსი თვლიდა, რომ თუმანიშვილი შეეცადა თეატრისთვის გმირულ-რომანტიკული სული წაეშალა. მერე მან ბოდიში მოიხადა. ჩვენ არ ვყვებოდით ისტორიებს, ეს იყო განცდების გადმოცემა, რაც საზოგადოებას და მისი სახით, ნიკა წულუკიძეს გაუჩნდა იმ ადამიანების მიმართ, ვინც კარგი ან ცუდი ცხოვრება განვლეს ქართული თეატრის ისტორიაში. ამიტომ დატოვა პერფომანსმა ასეთი კარგი შთაბეჭდილება მაყურებელზე. ეს იყო გულიდან წამოსული ამბავი და შესანიშნავი სანახაობა - როგორ აქცია ნაფლეთებად ეს ადამიანები ცხოვრებამ. ზოგი ვარსკვლავად იქცა, ზოგი აჩრდილად გადაიქცა. ვაჩვენეთ, ცხოვრებამ რა ტკივილები მიაყენა ადამიანებს. რაც უფრო კარგი შემოქმედი ხარ, მით უფრო მეტად ცდილობენ შენს დაჩაგვრას და სულელური იარლიყების მოკერებას. ის ფაშისტურ-ბოლშევიკური დამოკიდებულება, როგორც მაშინ იყო, ასეა სამწუხაროდ დღესაც. დასმენები იყო მაშინაც და დღესაც ასეა. რადგან გვსურდა, რომ ამ ადამიანების იდენტიფიცირება არ მომხდარიყო, რეჟისორმა ნიკა საბაშვილმა გადაწყვიტა, რომ ჩვენ თეატრალური კოსტიუმები ჩაგვეცვა. სხვადასხვა ტიპის პერსონაჟები მოვირგეთ. მე დედოფალს ვგავდი, მაკა ვასაძე სწავლული ქალის ტიპაჟი იყო, გია ცქიტიშვილი მაღალი თანამდებობის პირის სახით წარდგა, ლაშა ჩხარტიშვილი - ცნობილი კაცები რომ არიან, ყველაფერი რომ იციან, ყველას რომ იცნობენ და მოდებულნი არიან ყველაფერს, ეგ ტიპაჟი იყო. პატარა კარიკატურები გამოგვივიდა. ცოტა გადავაჭარბეთ და გადავამლაშეთ. თუმცა საზოგადოებამ გულთბილად მიიღო. არ გაგვაკრიტიკეს და იმ მშვენიერ საღამოში ჩაჯდა.- და მაინც როგორ ფიქრობთ, რატომ გამოიწვია პერფომანსმა მაყურებელში ასეთი რეზონანსი?- გეტყვით: რეჟისორი ნიკოლოზ საბაშვილი ძალიან კრეატიულად მოაზროვნე ადამიანია. დიდი როლი ჰქონდა მუსიკას, მუსიკალურ მხარეს ნიკა ნიკვაშვილი ხელმძღვანელობდა. და მთავარი გმირი - ნიკა წულუკიძე. ანუ სამმა ნიკამ ერთად შეძლეს ის, რომ ეს სანახაობა ასეთი რეზონანსული გამოვიდა.ნიკა წულუკიძეს აქვს მომხიბვლელობა. სცენაზე დგას და ყურადღებას იპყრობს. აქვს შესანიშნავი ალღო, ზუსტად იცის, საით უნდა მიმართოს ემოცია იმისთვის, რომ მაყურებელი მოხიბლოს. რა თქვას, როგორ თქვას, როგორ მონუსხოს მაყურებელი... ძალიან კარგად იცის ქართული თეატრის ისტორია და ზუსტად იცის, სად რა აქცენტები დასვას. თავიდან ბოლომდე საქმეშია, ცდილობს ყოჩაღად იყოს და თავის ვარამს საქმეში კლავს. ძალიან ნიჭიერი და თბილი ადამიანია.უყვარს ხანში შესული ადამიანები. თანადგომით ექცევა მათ. გამოხატავს სიყვარულს. ეს აღზრდის "ბრალია". ნიკას არაჩვეულებრივი მშობლები ჰყავს, რომლებმაც ის კაცთმოყვარედ გაზარდეს. ეს ჩანს. ჰუმანურობას და სიყვარულს ვერ დამალავ. ის გულწრფელია და არ თამაშობს. ვერავის იპოვით, ვინც იტყვის, რომ ნიკა წულუკიძე თამაშობს. როგორც ბავშვის დანახვაზე, ისე მოხუცის დანახვაზეც უბრწყინავს თვალები. და მაინც კაცთმოყვარეობა მნიშვნელოვანი თვისებაა. 

1680115914

,,არასდროს დამავიწყდება ეს დღე... ამ შეხვედრაზე აუცილებლად დავწერ" - რას გვიყვება ბიჭი, რომელიც ,,კვარამ" გააბედნიერა

ბერი ანდრიას დედამ, თინათინმა, ფონდის კიდევ ერთ შვილობილს, გიორგი მურვანიძეს ოცნება აუსრულა, შეახვედრა საყვარელ ფეხბურთელს, ხვიჩა კვარაცხელიას!როგორც იცით, ბერი ანდრიას სახელობის ფონდი უკვე მრავალი წელია ავთვისებიანი სიმსივნით დაავადებულ ბავშვებზე, მოზარდებზე და მათ ოჯახებზე უანგაროდ, დაუღალავად ზრუნავს. ფონდის ძალისხმევით, საზოგადოების თანადგომით, ამიერკავკასიაში ერთადერთი სარეაბილიტაციო ცენტრი "ბედნიერი სახლი" უკვე ორი წელია ამ ბავშვებზე მორგებულ, ევროსტანდარტებით აშენებულ და მოწყობილ შენობაში ფუნქციონირებს.გიორგი ორი წელია ფონდის შვილობილია. ფეხბურთელობაზე მეოცნებე გიომ სანუკვარი სურვილი, ახლოს ენახა სათაყვანო ფეხბურთელი, ხვიჩა კვარაცხელია, თავის დედობილს, თინათინს გაუმხილა...დანარჩენს "პრაიმტაიმს" თავად უყვება."ხვიჩა კვარაცხელიას ნახვას ვნატრობ-მეთქი, დედას რომ გავუმხილე, ვიცოდი, ჩემგან დამოუკიდებლად, სიურპრიზს მომიმზადებდა! საავადმყოფოში რომ დამალაპარაკა, აღფრთოვანებისგან გული ამიჩუყდა... ვერაფერი ვუთხარი, ცრემლებს ვერ ვიკავებდი... მე ხომ ექვსი წლიდან ვოცნებობ ფეხბურთელობაზე!" - ამბობს გიო. თინათინ ჩხვიმიანი: - ვცდილობდი, ისე შემეხვედრებინა გიო ხვიჩასთვის, რომ წინასწარ არ სცოდნოდა. ხვიჩას და ჩემს რძალს საერთო მეგობარი ჰყავთ, ფეხბურთელი ზუკა დავითაშვილი, ხმა სწორედ მისგან მივაწვდინეთ ხვიჩას. ისე დაემთხვა, რომ გიოს და სხვა ბავშვების მოსანახულებლად ვიყავი იაშვილის კლინიკაში, როცა სრულიად მოულოდნელად დამირეკეს ამ უკეთილშობილესმა ბიჭებმა. გიომ აღფრთოვანებისგან სიტყვა ვერ თქვა, ცრემლებად იღვრებოდა... ბიჭები ამშვიდებდნენ, შორიდან ეფერებოდნენ. იქვე, დაუფიქრებლად აღვუთქვი, რომ აუცილებლად მივუყვანდი თამაშზე ბათუმში და ჩავახუტებდი!მადლობა ფეხბურთის ფედერაციას, ბათუმის სტადიონის, "აჭარაბეთ არენას"დირექციას, რომ ეს შემაძლებინეს! თამაშს დავესწარით, მატჩის შემდეგ ჩაიხუტეს ჩემი გიო და, საჭიროების შემთხვევაში, დახმარებაც აღუთქვეს! ეს გიორგისთვის უდიდესი სტიმულია. ქიმიოთერაპიის ბოლო კურსის შემდეგ, ბიჭის მდგომარეობა სტაბილურია, რაც ძალიან ახარებს მის მკურნალ ექიმს, ქალბატონ ნინო ტოტოღაშვილს. უნდა აღვნიშნო, რომ იაშვილის კლინიკის მთელი მედპერსონალი თავგამოდებით იბრძვის ბავშვების სიცოცხლის გადასარჩენად, მათი ძალისხმევით გახდა შესაძლებელი გიოს ბათუმში წაყვანა - დადებითი ემოციები აძლიერებს ბავშვებს, ძალიან ეხმარება ამ ვერაგ სენთან ბრძოლაში."სტადიონზე დაძაბული ვიყავი" - ამბობს გიო, - " ვინერვიულე, რომ ვერ მოვიგეთ. მაგრამ აღფრთოვანებული ვარ ხვიჩას და ზუკას თამაშით, ისინი არა მარტი კარგი ფეხბურთელები, კარგი, უთბილესი ადამიანები არიან!ფონდის ბავშვებმა გადავწყვიტეთ, ხვიჩა კვარაცხელიასთვის და ზუკა დავითაშვილისთვის გვეთხოვა, ჩვენი ფონდის კეთილი ნების ელჩები ყოფილიყვნენ. ვთხოვე და დამთანხმდნენ. დამპირდნენ, საქართველოში ჩამოსვლისთანავე გვეწვევიან "ბედნიერ სახლში", მოგვინახულებენ, უფრო კარგად გაგვიცნობენ. ძალიან მინდა, ჩემმა მეგობრებმაც ჩემსავით გაიხარონ.“თინათინი დასძენს - „მიხარია, რომ ხვიჩა და ზუკა, როგორც ჩვენი მეგობრები და ფონდის დესპანები, ჩაერთვებიან სხვადასხვა აქტივობებში, ფონდს ხელს შეუწყობენ პოპულარიზაციაში, მოუწოდებენ ფართო საზოგადოებას გვერდით დაგვიდგნენ. საქართველოს ზრდასრული მოქალაქეების გარკვეული ნაწილი, თვეში ერთხელ, სისტემატურად, მხოლოდ ერთ ლარს რომ რიცხავდეს ფონდის ანგარიშზე, ავთვისებიანი სიმსივნით დაავადებულ ბავშვებზე ზრუნვისთვის ფინანსური პრობლემა არასოდეს შეიქმნებოდა. ჩვენი დიდი სურვილია საზოგადოების თითოეულმა წევრმა, თითოეულმა ადამიანმა იგრძნოს თავისი წილი სოციალური პასუხისმგებლობა და ჩვენთან ერთად იბრძოლოს სიცოცხლის გადასარჩენად.“"ოცნებები ხდება! ეს დღე არასოდეს დამავიწყდება", - ამბობს გიო - "ბოლომდე ვერც კი ვიაზრებ რამხელა სიხარული მეწვია... ეს დღეა არასდროს დამავიწყდება. აუცილებლად, აუცილებლად დავწერ დაწვრილებით ამ საოცარი, მოულოდნელი სასიხარულო შეხვედრის შესახებ!"       

1680043475

"გული იმაზე მწყდება, რომ ჩემი არ სჯერათ" - იუბილარმა გია ჯაჯანიძემ გასაიდუმლოებული ასაკი გაგვიმხილა

გია ჯაჯანიძე იუბილარია. როგორც გვითხრა, დაბადების დღეს საქმიან ვითარებაში, ქუთაისში შეხვდა, ტკბილ იმერლებში პოზიტიური ენერგიით აივსო და კიდევ უფრო გაბედნიერდა. ერთმა ქუთათურმა ჯაჯოს თურმე ქათინაურისა და სიამოვნების მინიჭების სარჩულით, მიაძახა - ცხოვრებაში უფრო მაღალი ყოფილხარო.ტელესახე და შოუმენი "პრაიმტაიმის" მილოცვამ გაახარა და გასაიდუმლოებული ასაკიც გაგვიმხილა.გია ჯაჯანიძე: დაბადების დღეს ქუთაისში შევხვდი, გადავიღე ხალხი, ბაზარი... ვხედავ, რომ მათ ღიმილს ვგვრი და უხარიათ. სიყვარულით და იუმორით სავსე ხალხია. იმერელი რომ ვარ, იმიტომ ვარ წარმატებული. ენასხარტი ხალხი ვართ. ერთმა ქალმა შეიცხადა, უი, ეკრანზე სხვანაირი ხარო. რანაირი-მეთქი? და ცხოვრებაში უფრო მაღალი ყოფილხარო. "არ დაიბნა ბაჭია" (იცინის)...გული მწყდება იმაზე, რომ ჩემი არ სჯერათ; ჰგონიათ, კარგ ხასიათზე რომ ვარ, ვიგონებ. ასეთი არაფერი მინახავს, ადამიანი იძახდეს - ბედნიერი ვარო და მისი არ სჯეროდეთ. მთელი ცხოვრება ვამბობ, რომ არც ერთ დღესასწაულს არ ვზეიმობ, არც ახალ წელს, არც დაბადების დღეს და არც სხვას. ბებიაჩემმა ბავშვობაში რომ მასწავლა, ყოველი დილა დაბადების დღეაო, მის მერე ყოველი დღე ჩემთვის დაბადების დღე და ახალი წელია, ყოველდღე მიხარია და ვარ ბედნიერი და რატომ არ სჯერა ხალხს, რომ ყოველდღე ვიბადები? 61 წლის გავხდი დღეს და ჩემს ცხოვრებაში დაბადების დღე არ გადამიხდია. - ანუ ასაკი წამოგცდა თუ გაგვიმხილე?- არ წამომცდენია, შევატრიალე და 16 წლის ვარ.მიხარია, რომ გაღიმებული ხმით მირეკავენ, ღიმილი მიყვარს, ბედნიერება მიყვარს. ერთ რამეს გეტყვით. ერთი კვირის წინ კბილი პირველად მეტკინა. ამდენი წლის ვარ და აქამდე არ მტკენია. მადლობა იმ წლებს, კბილი რომ არ მტკენია-მეთქი ვთქვი და ტკივილმა ერთ საათში გამიარა. განწყობაა ყველაფერი, განწყობაა ბედნიერება. ახალი ფრაზა მაქვს - გამლანძღე? დამიშავე? მიბოროტე? სიკეთეში ამოგხდი სულს.- რას აპირებ?- ვაპირებ სიცოცხლეს, მაქვს ბევრი საინტერესო პროექტი. არ ვაპირებ გავბოროტდე, არ ვაპირებ ნეგატივზე პასუხის გაცემას. ბედნიერი ვარ, მიხარია ყველაფერი. ყველაზე მთავარია სიცოცხლე. ამას ახალგაზრდები ვერ იაზრებენ. სიცოცხლის სიყვარული თუ გაქვს, ხარ სულ ბედნიერი. ავად რომ გახდები, მაშინაც ბედნიერი უნდა იყო იმიტომ, რომ მკვდარი რომ იყო, ხომ ვეღარ გახდებოდი ავად?!ადამიანები დაუნდობლები არიან. როცა სხვას ერჩი, ამით საკუთარ თავს არ ინდობ. ვინც მე ცუდი სიტყვებით მთათხავს, სანამ ის სიტყვები ჩემამდე მოვა, მანამდე თვითონ ზიანდება.ცხოვრებამ მიმახვედრა, რომ სიცოცხლე ძალიან ტკბილია, არაფერი იმალება, არც იკარგება.მომავალში უნდა გავხდე ბრძენი (იცინის).- აბა, წარმატებები.- დიდი მადლობა საინფორმაციო სააგენტო "პრაიმტაიმს" იმისთვის, რომ უყურადღებოდ არასდროს მტოვებს. თქვენც ხართ ჩემი პოპულარობის ერთ-ერთი მიზეზი. უღრმესი მადლობა თქვენ, წარმატება და სიხარული.

1680043446

"მამა ნიკოლოზ, ზურამ საუბარი დაიწყო" - მამა ნიკოლოზის რეაქცია მრევლის ნათქვამზე

მამა ნიკოლოზ მაქარაშვილი ბოლო ორი დღეა მრევლს ეჩვენება. მდუმარებაში მყოფი სასულიერო პირი სადარბაზოშიც გავიდა და აივნიდანაც გადმოიხედა, თან სუნამო გადმოაპკურა.როგორც იცით, მის კართან მრევლი 24 საათიანი რეჟიმით დაუღალავად ელოდება მოძღვრის გამოსვლას და დალოცვას. არავინ იცის, მამა ნიკოლოზი როდის ინებებს კარის გაღებას და გამოხედვას.და როგორც მისი ფეისბუქ გვერდებიდან ვიგებთ, მამა ნიკოლოზ მაქარაშვილი თავის მრევლს დაენახა. 26-27 მარტს მან კარი გააღო და სანთლები ტრადიციულად ღიმილით დაარიგა.26 მარტს კი ფეისბუ ქგვერდზე - "წმინდა მამა ნიკოლოზის მრევლი" გავრცელდა ვიდეო, სადაც მამა ნიკოლოზს მრევლიდან ქალბატონი სთხოვს სანთელს ბიჭუნასთვის, რომელიც არ მეტყველებდა და სასულიერო პირის კართან დგომის შემდეგ, ალაპარაკდა."მამა ნიკოლოზ, ზურამ საუბარი დაიწყო და შეიძლება ერთი სანთელი წავუღო?"ქალბატონი ჰყვება, რომ რვა წლის ზურას 12 ოპერაცია აქვს გაკეთებული და ის ახლა ამეტყველდა. როგორც ვიდეოში ჩანს, მამა ნიკოლოზმა მას სანთლების შეკვრა მისცა. მამა გაბრიელი თავის სულიერ შვილს, ბერ ნიკოლოზს ეუბნებოდა: "ნიკოლოზ, შენ სიგიჟესაც დაგაბრალებენ, მრუშობასაც, ხიბლში ყოფნასაც, მაგრამ ბერის ხვედრი ესაა და მოითმინეო. ტრუბაში გაგაძვრენენ, ნიკოლოზო." ბერმა ნიკოლოზ მაქარაშვილმა მამა გაბრიელის მორჩილებაში სამი წელი გაატარა.მამა გაბრიელის ფოტოებში მის გვერდით მჯდომი შავ წვერიანი ახალგაზრდა ბერი, სწორედ მამა ნიკოლოზია, ერის კაცობაში ნარიმან მაქარაშვილი."მე თუ მკითხავთ" - გვეუბნება მამა გაბრიელის სულიერი შვილი, მალხაზ ჯინორია, "ვინ არის ბერი ნიკოლოზი - სალოსი, დიდი მამა თუ თვითმარქვია, გეტყოდით: 99 პროცენტით დიდი მამაა. წინასწარმეტყველებიდან ნამდვილად ვიცი, რომ ბოლოს მართალი აღმოჩნდება. მას მამა გაბრიელი გამოიყვანს.

1679945878

"ღვთისმშობელი რაღაცისთვის უნდა შემედარებინა, მაგრამ ვერაფერს ვადარებდი და ორი კვირა წერას ვერ ვაგრძელებდი. უცებ..." - როგორ დაასრულა ფრაზა გურამ დოჩანაშვილმა

გურამ დოჩანაშვილი 27 მარტს 84 წლის გახდებოდა... მეორე წელია ამ დღემ უმისოდ ჩაიარა, უჩუმრად. თუმცა ხმაური სიცოცხლეშიც არ ჰყვარებია...82 წელი კლინიკაში შეუსრულდა. 2 აპრილს მოძღვარმა აზიარა და რამდენიმე საათში (გულის უკმარისობით) აღესრულა.პანთეონები და პომპეზურობა არასდროს ჰყვარებია. ამიტომ ანდერძის თანახმად, შვილის გვერდით დაიკრძალა; 22 წლის ვაჟის, რომლის გარდაცვალებამ მისი სიცოცხლე გააფერმკრთალა. კლასიკოსმა ეს დიდი ტკივილი, მთელი ცხოვრება ჩუმად ატარა.მოვლენამ უმძიმესი დარტყმა მიაყენა მწერალს, სრულად შეიცვალა როგორც მისი ცხოვრება, ასევე მწერლობაც.  საყვარელ საქმეზე ხელი ჰქონდა ჩაქნეული. თუმცა ირაკლის გარდაცვალებამ ღმერთთან დააახლოვა. ტრაგედიის "მონელებაში" სასულიერო პირები და ახლობლები დაეხმარნენ. გადარჩენასა და უფლისადმი მიქცევას კი, საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქს უმადლოდა. სწორედ უწმინდესის კურთხევით დაუბრუნდა მწერლობას. გურამ დოჩანაშვილი: - შვილი რომ გარდამეცვალა, სამძიმრის დღეებში ბატონი ნიკო ჭავჭავაძე, იცით, რა დროს მოდიოდა ხოლმე? - ღამის 12 საათზე და მთელ ღამეს ჩემთან იჯდა. ბატონი რეზო ჩხეიძე კიდევ საღამოობით მოდიოდა და 6-დან 11 საათამდე ფეხზე იდგა. ამას განვიცდიდი და ორივეს ვეხვეწებოდი, რას არ ვეუბნებოდი, წაბრძანდით, ჩემი შვილი მაგლოვეთ-მეთქი, მაგრამ არაფრით მტოვებდნენ. ასეთები იყვნენ! მაშინდელი თანაგრძნობა და დღევანდელი რომ შევადარო, დღეს იმის ნატამალს ვერ ვხედავ.თავისი ცხოვრების უკანასკნელი წლები გურამ დოჩანაშვილმა სამების საკათედრო ტაძრის ლავრაში გაატარა, სადაც ბოლო ორი წელი მეუღლესთან ერთად იცხოვრა.მსახიობი ედმონდ მინაშვილი "პრაიმტაიმთან" კლასიკოსს იხსენებს."სამების ეზოში უწმინდესმა ღვაწლმოსილ ადამიანებს გამოუყო ლავრები, სადაც ისინი ცხოვრობდნენ და საჭიროებისამებრ, მკურნალობდნენ. ბატონმა რეზო ჩხეიძემ ფეხი რომ მოიტეხა, სარეაბილიტაციო პერიოდს იქ გადიოდა. მივედი და მოვინახულე. კარგად რომ ვისაუბრეთ, მითხრა, ჩემს გვერდით ლავრაში გურამ დოჩანაშვილი ცხოვრობს, გადავიდეთ, მოვინახულოთო. წარუდგინა ჩემი თავი, ჩემი მოსწავლე, მსახიობი ედმონდიო.ბატონმა გურამმა უთხრა, დღეს ძალიან ბედნიერი ვარ. ორი კვირაა გაჩერებული ვიყავი, წერას ვერ ვაგრძელებდი. ღვთისმშობელი რაღაცისთვის უნდა შემედარებინა და ვერაფერს ვადარებ, მზე, მთვარე, ყველაფერი მებანალურაო. დღეს დილით კი მომივიდა იდეა და წერაც გავაგრძელეო, თქვა. რას შეადარეო, ჰკითხა ბატონმა რეზომ. დავწერე – “ღვთისმშობელი ლამაზი, როგორც თვითონ”. ეს ფრაზა შევიდა მის ნაწარმოებში “ბრმად ყოფილი და…” ამის აღსანიშნავად შავი ღვინის ბოთლი გახსნა, შეივსო სამი ჭიქა და ასე დაიწყო ჩვენი მეგობრობაც…თავისი ცხოვრების დიდ ტკივილზე არასდროს საუბრობდა. ყოველ შემთხვევაში, ჩემთან ერთხელაც არაფერი დასცდენია. არასდროს არ აფიშირებდა ამ თემით. პირად ტრაგედიაზე არ დაგელაპარაკებოდა. ამ დიდი ტკივილით იცხოვრა" - გვიყვება მსახიობი.თუმცა იყო ხალისიანი, სევდიან-იუმორიანი. ურთიერთობისას მის მიმართ საოცარი მოკრძალება გქონდა. ხომ თავმდაბალი იყო და მოკრძალებული, ამავდროულად ბუნებრივ დისტანცირებას ახდენდა საზოგადოებისგან. ჰქონდა საოცარი სიდიადე. ამ სიდიადეს კი არასდროს გაგრძნობინებდა, ამას თვითონ გრძნობდი მასთან ურთიერთობისას.სამების ლავრაში მწერალს დაუახლოვდა არქიმანდრიტი იოანე მჭედლიშვილი, რომელსაც აღსარებას აბარებდა.არქიმანდრიტი იოანე მჭედლიშვილი: მანამდე რომ მხოლოდ წიგნით და ტელევიზიით ვიცნობდი და უცებ, ამ ბუმბერაზ ადამიანთან ერთად, ერთ შენობაში აღმოვჩნდი. ყოველ კვირას უწმინდესთან წირვას ესწრებოდა. დღესასწაულებზე ტაძარში ესწრებოდა მსახურებას, ეზიარებოდა...მიჭირს თქმა, რომ ჩემი სულიერი შვილი იყო, ეს თვითონ იყო მთელი საქართველოს სულიერი მამა, თუ შეიძლება ასე ითქვას. ვისაც აღსარებას აბარებდა, მათ ჩამოთვლიდა, მათ შორის მეც მასახელებდა. ყოველდღიურად ვნახულობდი. ახლო ადამიანი იყო, როგორც ბუმბერაზი მწერალი, მამა, ბაბუა, ყველაფერი იყო ჩემთვის...სამტომეულზე - "ბრმად ყოფილი და" სწორედ ლავრაში დაიწყო მუშაობა. პატრიარქს შეჰპირდა, ორ წელში დავასრულებო, თუმცა მის დასრულებას შვიდი წელი მოანდომა. ამ სამ ტომეულის დაწერა რომ დაასრულა, წერტილი დასვა, დაამთავრა მწერლობა, თქვა წავედიო და წავიდა... გამოემშვიდობა უწმინდესს, გახდა ავად და გარდაიცვალა...ყოველი წლის აგვისტოს იმ რიცხვებს, როცა ირაკლიმ საავადმყოფოში გაატარა, ბატონი გურამი გოლგოლთას გზასავით გადიოდა.  გარდაცვალებამდე ორი დღით ადრე უწმინდესი სატელეფონოდ ესაუბრა, გაამხნევა. სულ ეზიარებოდა. პანდემიის დროს მუხაწყაროში მე ავდიოდი და ვაზიარებდი. როგორც ადამიანი და ქრისტიანი, იყო გამორჩეული. სიკეთის გამკეთებელი. არ ჰქონდა დიდი ჰონორარი, მაგრამ რასაც იღებდა, რამდენიმე ოჯახი ჰქონდა გამორჩეული, რომელსაც ყოველთვიურად ეხმარებოდა. თუ ვერ ეხმარებოდა, ძალიან განიცდიდა. ბევრი სიკეთის თანამონაწილე იყო, მათ შორის, მახათას ტაძრის ქტიტორი გახლდათ...  ედმონდ მინაშვილი: “სამოსელი პირველი”, ჩემი აზრით, ჩვენს ენაზე დაწერილი ბიბლიაა. გვასწავლის ამ წუთისოფელში როგორ უნდა ვიცხოვროთ. არასდროს არ ჰქონია მისთვის რაიმე ფასი ამქვეყნიურ მატერიალურს. მისთვის იყო მხოლოდ წიგნები, საბეჭდი მანქანა, ფურცლები, კალამი… და ადამიანები!მის სახლში ვიყავი, ფოტოები გადავუღე მის ნივთებს, სამუშაო ოთახს და უნდა გითხრათ, იქ ისეთი სევდაა…

1679939746

"ციფრით რომ ვიაზრებ, რამდენი წლის ვარ, გული მისკდება. აღარ ვითვლი, აღარ მაინტერესებს" - რამდენი წლის გახდა ეკა მამალაძე

ეკა მამალაძე 63 წლის გახდა. როგორც "პრაიმტაიმის" მკითხველს უყვება, უყვარს საკუთარი დაბადების დღე. ამ დღეს ყოველთვის აღნიშნავს, აცხობს ტორტს და ყველას, ვისაც სურვილი აქვს, შინ ელოდება.  ეკა მამალაძე: ახლა მე და ნანი თეატრალურ საღამოზე მივდივართ, შემდეგ უკვე სახლში ველოდები მეგობრებს. ვგიჟდები, ისე მიყვარს ჩემი დაბადების დღე. მოულოდნელ სტუმრებს ველოდები. ვცდილობ ყოველთვის გადავიხადო. ტორტი გავაკეთე, ფორთოხლის და მარწყვის. საერთოდ, მე ვამზადებ ხოლმე თითქმის ყველაფერს.განწყობა? ყველა ადამიანს, შინაგანად, ჰგონია, რომ ახალგაზრდაა. ციფრით რომ ვიაზრებ, გული მისკდება. 60-ის ზევით აღარ ვითვლი, 63-ის ვარ თუ 64-ის ვხდები, ვეღარ ვხვდები. აღარ მაინტერესებს და არ ვითვლი. შინაგანად 45 წლის ვიქნები, ალბათ. კარგი ასაკია.რასაც ვგეგმავ, არ გამომდის. ამიტომ აღარაფერს აღარ ვგეგმავ. კონკრეტიკას ვერიდები, არ მიყვარს. მომავლის კი არ მეშინია, არ მიყვარს დაგეგმვა. მივყვები ცხოვრებას, ოღონდ ჩემი პატარა სურვილებით.- კმაყოფილი ხართ განვლილი ცხოვრებით?- რა თქმა უნდა. ყოველი დღით ბედნიერი ვარ. რაც ასაკში შევდივარ, უფრო ვრწმუნდები, რომ კარგია ცხოვრება. ასაკში შესვლაც კარგია. ხარ თვითდამკვიდრებული, არ გეშინია რაღაცების. ფიზიკურად თავს უნდა მიხედო, რომ კარგად იყო და ირგვლივ ოჯახის წევრებზეც იზრუნო. ვცდილობ, ჩემი პრობლემები თავს არ მოვახვიო სხვებს.- ძლიერი ხართ?- ჰო, რა ვიცი. ასე ვფიქრობთ (იცინის). ვცდილობ, რაღაცებზე არ გავღიზიანდე და გამომდის. სამწუხაროა, რომ საზოგადოებაში ნეგატივი წინ წამოვიდა, მაგრამ ვცდილობ, სოციალურ ქსელში არ ჩავერთო ამ პოლემიკებში. თუ გარჩევებში არ შეხვალ, არც შენ გახდები ამ ნეგატივის ნაწილი. ჰოდა, მეც ასე, არავითარ შემთხვევაში არ ვუერთდები იმ ქაოსს, რაც სოციალურ ქსელში ტრიალებს. ნეგატივს ვირიდებ. ვხედავ, ემოციებს ვერ თოკავენ და გაღიზიანებულები მეტს წერენ. არ არის საჭირო. თავს ვიკავებ... ადამიანებს კი, პირიქით, თვითდამკვიდრება სურთ და ფიქრობენ, მათი აზრი მნიშვნელოვანია.- ახლახან ინდოეთში იყავით. რამ მოგხიბლათ?- ტაჯმაჰალმა. ბედნიერი ვიყავი, ხელი შევავლე ამ საოცრების ქვებს... საინტერესო ქვეყანაა, სანახავი ბევრია. ძალიან მოეწონათ ჩემი სიმღერა "მიპასუხე, მითხარი". რატომღაც ისე გაგიჟდა ამ სიმღერაზე ინდოელი მსმენელი, რომ დიდი ოვაციებით შემხვდნენ. აღფრთოვანებას ვერ მალავდნენ. 

1679932956

"ის მარტოხელა, მარტოსული ქალი, რომელიც მთელ საქართველოს შეუყვარდა, მე გახლავართ..." -  ცნობილი ჰიტების ტექსტის ავტორთან სიახლეა

"დაიბადა ჩემი ახალი, ულამაზესი წიგნი "მე ავირჩიე გზა ეკლიანი", რომლის პრეზენტაცია შედგება 7 აპრილს,17:00 საათზე, საქართველოს პარლამენტის ბიბლიოთეკაში. გუდიაშვილის ქუჩა 7 (პირველ სართულზე, საკონფერენციო დარბაზი). დასწრება თავისუფალია.ვაღიარებ, მსგავსი წიგნი არასდროს მქონია...ხარებას დაბადებულს მახარა უფალმა, დედა ღვთისმშობელმა და მთავარანგელოზმა გაბრიელმა..." - წერს პოეტი თინათინ მღვდლიაშვილი სოციალურ ქსელში. წიგნი მცხეთის სამთავროს მონასტრის, იღუმენია ქეთევანის ლოცვა-კურთხევით გამოიცა."ვმადლობ მონასტრის დედებს: ნატალიას და ნინოს. შეწევნისათვის ვმადლობ მამა გაბრიელს" - იქვე ამატებს პოეტი.  * * *როს მრისხანების დამატყდა ქარი,ნაგრიგალევი, არ წავიქეცი...ოდესღაც, ალბათ, ვიყავი ქალიდა, შემდეგ, წიგნად გადავიქეცი.   თინათინ მღვდლიაშვილი ბევრ სხვასთან ერთად, ამ სიმღერების ლექსების ავტორია - "ხმალი ავლესოთ, ქართველებო!", "მუმლი მუხასაო, დავით!" "მარტოხელა, მარტოსულო ქალბატონო"..."პრაიმტაიმისთვის" მიცემულ ინტერვიუში თავისი ცხოვრებიდან ბევრი საინტერესო ფაქტი მოჰყვა.თინათინ მღვდლიაშვილი: თუ გნებავთ, საიდუმლოს გაგიმხელთ. ის მარტოხელა ქალბატონი, მაცაცოს სიმღერაში, მე გახლავართ. იმ პერიოდში ძალიან დაძაბული ურთიერთობა მქონდა მეუღლესთან, რომელიც მღალატობდა, როგორც ქალს და აგრეთვე ღალატობდა ჩემს პოლიტიკურ პრინციპებს. იმ პერიოდში, პოლიტიკური მოტივით ბევრი ოჯახი დაინგრა. ერთ-ერთი ჩვენი "ბუდეც"  იყო. მიუხედავად იმისა, რომ "იტალიური წყვილი" გახლდით, ჩვენს დაშორებას ვერავინ წარმოიდგენდა. მოკლედ, ეს მარტოხელა, მარტოსული ქალი, რომელიც მთელ საქართველოს შეუყვარდა, მე გახლავართ... პირად ცხოვრებას რაც შეეხება, ვარ მარტოხელა, მარტო ვცხოვრობ, ჩემს ყოფით პრობლემებში გახვეული, მაგრამ მძიმე დრო-ჟამს არ ვნებდები, კერკეტი კაკალი გახლავართ! კი, სოციალური პრობლემები მაქვს, ჩემი ოროთახიანი ბინა წიგნებით და ნახატებით სავსეა. მოლბერტის დასადგამი ადგილიც კი არ მაქვს. ჩემი გულშემატკივრები წუხან, სად არის მთავრობაო?!... არა უშავს, ავიტან! თუმცა ოდესღაც, ალბათ, ვიღაცას შერცხვება თუ რა პირობებში აცხოვრეს პოეტი თინათინ მღვდლიაშვილი.ბოლო დროს უცნაური აზრები მაწუხებს, ასაკთან ერთად საფიქრალი მემატება, ვის დავუტოვო ჩემი ნახატები, ჩემი შემოქმედება: ხელოვნების მუზეუმს, საჯარო ბიბლიოთეკას თუ ვის? ამ ფიქრებში ვარ.მოკლედ, ასეთი გახლავთ ჩემი ცხოვრება. ეპოქამ მოულოდნელად ზეცაში ამიტაცა და მოულოდნელად ხელი გამიშვა. თუმცა მე არ დავეცი, ავაზასავით თათებზე დავდექი. ასეთი გახლავართ მე, "ხმალი ავლესოთ, ქართველებოს" ავტორი, პოეტი თინათინ მღდვლიაშვილი. სხვაგვარად ცხოვრება არც მეკადრება...

1679907840

ნახეთ, ჰამლეტ გონაშვილის პლაჟის ფოტო, რომელიც თანამედროვე ბოდიბილდერებს შოკში აგდებს

"საქართველოს ხმა" - ჰამლეტ გონაშვილი 57 წლის ასაკში ტრაგიკულად გარდაიცვალა. მშობლიურ ანაგაში ხიდან ჩამოვარდა და კუნძში ჩარჭობილ სოლს წამოეგო...ამ ფოტოზე კი, რომელიც ფეისბუქზე "შემომხვდა", ახალგაზრდა ჰამლეტია, ზღვაზე. ღვთიური ხმის მქონე მომღერალს შესაშური აღნაგობა ჰქონია. წუნს თანამედროვე ბოდიბილდერებიც კი ვერ უპოვნიან.კოსმიური ხმის ტემბრის მქონე მომღერალს მეუღლე დეიდაშვილის სახლში გაუცნია. ოჯახი რომ შეუქმნიათ, ჰამლეტი 44 წლის ყოფილა. ერთად მხოლოდ 13 წელი გაატარეს. აი, როგორ გაიხსენა ქალბატონმა ლამარამ, "თბილისელებთან", ქმართან გაცნობის ეპიზოდი.ლამარა ცინცაბაძე: ჰამლეტის დეიდაშვილი ჩემი თანამშრომელი იყო. ამ გოგონამ დაბადების დღეზე დამპატიჟა, სადაც ჰამლეტიც იყო და სუფრასთან გავიცანით ერთმანეთი. მაშინ იშვიათად ქრებოდა შუქი. იმ საღამოს ჩემ წინ იჯდა. შუქი რომ ჩაქრა, ლამპები შემოიტანეს და ახლოს დამიდგეს. ლამპის შუქმა არ შეგაწუხოსო, – ხელსახოცი ამოჭრა და შუშაზე ჩამოაცვა, დამიჩრდილა. რასაკვირველია, სუფრასთან იმღერა. მაშინვე გაჩნდა ჩვენ შორის სიმპათიები. მერე ქობულეთში ვიყავი დასასვენებლად და რადიოში მოვისმინე მისი სიმღერა. იმდენად იმოქმედა ჩემზე, ოთახში ვერ გავჩერდი და ზღვის ნაპირზე გავედი, რომ მისი ხმით გამოწვეული ემოციები გადამეხარშა. იქიდან რომ ჩამოვედი და შევხვდი, უკვე სხვა დამოკიდებულება მქონდა მის მიმართ.ასე ვხვდებოდით ხოლმე ერთმანეთს. ბოლოს გადავწყვიტეთ, დავოჯახებულიყავით. ის 44 წლის იყო, მე 39-ის. ერთმანეთისგან ძალიან განვსხვავდებოდით: მე ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი ვიყავი, ჩაის სპეციალისტი, ჰამლეტი კი – ასეთი მომღერალი. სამაგიეროდ, პოეზიის სიყვარული გვაკავშირებდა.ძალიან მშვიდი და უპრეტენზიო იყო. არ უყვარდა სახლში ხელცარიელი მოსვლა, აუცილებლად სარჩო-სანოვაგით დატვირთული უნდა მოსულიყო. ზოგჯერ იმდენს მოიტანდა, ვსაყვედურობდი, სად წავიღო ამდენი-მეთქი. შაბათ-კვირას მე, ბავშვებს, ახლობლებს ჩაგვსვამდა მანქანაში და ბუნებაში – სადმე კარგ ადგილას გავყავდით. ბავშვებსაც ძალიან უხაროდათ მამასთან ერთად მგზავრობა. რაღაცებს უხსნიდა, ასწავლიდა. ის იყო გამორჩეულად კარგი მამა. ერთხელ უფროსი ბიჭი საბავშვო ბაღში წაიყვანა. მაშინ მანქანა არ ჰყავდა. წვიმამ მოუსწროთ და დასველდნენ. საღამოს ბავშვს მე მივაკითხე წამოსაყვანად. მასწავლებელმა მითხრა: ქალბატონო ლამარა, ჰამლეტი როგორი არაჩვეულებრივი ადამიანია. მშობლებმა დასველებული ბავშვები შემოგვიყარეს და წავიდნენ. ამან კი ბავშვს სველი ტანსაცმელი გახადა, გაამშრალა და კარადაში რომ სათადარიგო ტანსაცმელი ჰქონდა შენახული, ის ჩააცვა, ყველაფერი გამოუცვალა და ისე წავიდა. ასე დედებიც კი არ იქცევიან, არამცთუ მამებიო. ასევე, ძალიან ერთგული, მოსიყვარულე მეუღლე იყო. ლამაზი ფოთოლიც რომ ენახა სადმე, აუცილებლად აიღებდა და მე მომიტანდა – ლამარას არ უნახავს და წავუღებო. ერთხელ, საბაობაზე იყო წასული. საღამოს კარზე ზარის ხმაა. გავაღე – ვხედავ რაღაც დიდი თაიგულის მსგავს ხის ჯირკს ფერად-ფერადი ფოთლებით. ეს სამხრეთ საქართველოს ბუნების ნაწილი – შენო, – მითხრა..."პრაიმტაიმს" კი გასულ ზაფხულს ინტერვიუ მისცა მომღერლის უმცროსმა ვაჟმა - გიორგი გონაშვილმა, რომელმაც მამა გაიხსენა...გიორგი გონაშვილი: მოგეხსენებათ, ჰამლეტი გვიან დაოჯახდა. როცა მე და ჩემი ძმა ქუჩაში ხელჩაკიდებული მივყავდით, მახსოვს, ხელს ძლივს ვაწვდენდი. სულ იმას ამბობდა, როდის გაიზრდებით, რომ სიმაღლეში დამეწიოთო. მისთვის იმ პერიოდში ოცნება იყო, რომ მალე გავზრდილიყავით...დღეს ჰამლეტს ოთხი შვილიშვილი ჰყავს, ცოცხალი რომ ყოფილიყო უბედნიერესი იქნებოდა. ჩემი ძმის უფროსი შვილი, პაპის მოსახელე ჰამლეტ დაჩი გონაშვილი ჩიკაგოში სწავლობს, სამართლის პროფესიას ეუფლება. ჩემი ძმის მეორე შვილი ჯემიკო, აბიტურიენტია. ჩემი უფროსი შვილი იოანე, წელს შევიდა სკოლაში, უმცროსი ნინა, წლის და ოთხი თვის არის.რაც წამოვიზარდეთ, ასეთი ტრადიცია გვაქვს, ჰამლეტის დაბადების დღეზე საფლავზე გავდივართ და მერე ოჯახურ გარემოში აღვნიშნავთ. დედა, ლამარა ცინცაბაძე 89 წლის გახლავთ.

1679822418

Exclusive: შვილი 35-წლიანი ლოდინის შემდეგ - „ნათლობის შემდეგ სასწაული მოხდა...“

16 ოქტომბერს სვეტიცხოველში პატარა თეო მონათლეს, რომელსაც მშობლები 35 წელი ელოდნენ. წარმოიდგინეთ, 35 წელი, ნახევარი ცხოვრება...თემურ ჯანგირაშვილი და ქეთი თორღვაშვილი, ქორწინების დასაწყისში, ბუნებრივია, ვერც იფიქრებდნენ, რომ ამდენი ხანი მოუწევდათ სანატრელი ქალიშვილისთვის ლოდინი. ის, რომ ამ წლებში იქნებოდა ბევრი იმედგაცრუება, ბრძოლის ჟინი, ღმერთთან დაახლოება, სამედიცინო წარუმატებლობები და ასე შემდეგ, ეს ნათელია. იყო ემიგრაციაც, რომლის აუცილებლობა ისევ შვილის ყოლისთვის გახდა გარდაუვალი. წყვილს ხელოვნური განაყოფიერებისთვის უნდა ეზრუნა, ამისთვის კი შესაბამისი ფინანსური რესურსის მოძიების აუცილებლობა იდგა.მოკლედ, როგორია გაიარო ნახევარი ცხოვრება შვილის მოლოდინში? დედებმა რომ ფარ-ხმალი არ დაყარონ და სასოწარკვეთაში არ ჩავარდნენ, "პრაიმტაიმის" მკითხველს ქეთი თორღვაშვილი თავის ისტორიას უყვება.ქეთი თორღვაშვილი: ეს წლები მოლოდინში გალია იმან, რომ 90-იანი წლებიდან მოყოლებული შეჭირვებულ პერიოდში მოგვიწია ცხოვრება. იყო შეცდომები, როგორც ჩვენი მხრიდან, ასევე - ექიმებისგანაც.რეპროდუქტოლოგი მანანა ქოჩიაშვილის ძველი პაციენტი ვიყავი, მას ბევრი უშვილო დედა იცნობს და ბევრის იმედია. დიდი ხანია ვიბრძოდით, თუმცა ადრე ის ინ-ვიტრო განაყოფიერებაზე არ მუშაობდა. ამიტომ სხვებთან არასწორი მკურნალობით, არასწორი კურსით, ამაოდ ველოდით პატარას.რაღაც პერიოდი საქართველოდან წასული ვიყავით. ისრაელში ვცხოვრობდით და ვმუშაობდით. იქაც ვაპირებდი მკურნალობას და ხელოვნური განაყოფიერების ცდას, მაგრამ ეს იქ დიდ თანხებთან არის დაკავშირებული და ვერ შევძელი.ბუნებრივია, ღმერთს განსაცდელის დროს ვუახლოვდებით. ბევრს ვლოცულობდი...წმინდა მიწაზე ყოფნის დროს მოვილოცე ყველა წმინდა ადგილი. ბოლოს, საქართველოში გამოფრენამდე, მოვიარე გოლგოთა. და უცებ ჩაკეტეს გასასვლელები, არავის უშვებდნენ და ჯვარცმის ადგილას, იესოს ხატთან მარტო დავრჩი! თითქოს გამომკეტესო. სასწაული გრძნობა დამეუფლა. პირველად დავესწარი იმ ადგილას ზარების რეკვას. ამ შეგრძნებას ვერ გადმოვცემ. იმ წმინდა ადგილას იესოს ხატს რომ ვემთხვიე, მთელი ჩემი ცხოვრების სათხოვარი ვთხოვე. სასოწარკვეთა ხშირად დამუფლებია. აღარაფერი არ მაინტერსებდა. სიცოცხლე აღარ მინდოდა. ვფიქრობდი, რა უნდა მექნა, რა გამეკეთებინა სასოწარკვეთილს. ხშირად უგუნებოდ, იმედგაცრუებული დავდიოდი. მე, რომელსაც სილამაზე, ხელოვნება და სიმღერა მიყვარდა, ყველაფრის აღქმის უნარი დავკარგე. ხმაც კი ჩამიწყდა, თითქოს. სიმღერა მიყვარს და შემიძლია ლამაზად ვიმღერო. ვეღარც კი ვმღეროდი. უშვილობით გამოწვეული ამ სიმწარისგან სიცოცხლის სხივი ჩამიქრა.მიუხედავად ამ პრობლემისა, ჩვენი ოჯახიდან ხმამაღალი ხმა არ გასულა. მეუღლე მშვიდი და წესიერი ადამიანია. ოჯახის დანგრევაზე არ გვიფიქრია. ვაგრძელებდით ცხოვრებას. ვიბრძოდით და ვწვალობდით. საქართველოში ერთ-ერთი გაწამებული ოჯახი ვართ.და როდესაც ისრაელიდან დავბრუნდი, ისევ მივედი ქალბატონ მანანასთან, რომელიც უკვე ინ-ვიტრო განაყოფიერებაზე მუშაობდა და ამ სფეროში დიდი წარმატება ჰქონდა.როდესაც შვილი გულით გინდა, მთელი არსებით ნატრობ, უფალი გეხმარება. უზომოდ მინდოდა გოგონას დედა გავმხდარიყავი. როდესაც გენეტიკური ანალიზი გავგზავნეთ და ქალბატონმა მანანამ დამირეკა და მახარა, გოგონა გყავთო, ვერც კი ვიჯერებდი.და თეონა 31 იანვარს მოევლინა ქვეყნიერებას.მინდა მთელი გულით მადლობა გადავუხადო "კარაფს მედლაინის" გუნდს, ქალბატონ მანანა ქოჩიაშვილს, რომელსაც პირადად უდიდესი როლი აქვს ჩემი პატარას ამქვეყნად მოვლინებაში.ჩემს უახლოეს მეგობარს, უძვირფასეს მაია გოჩაშვილსაც მრავალი ცდის შემდეგ (ინ-ვიტრო წარუმატებლად გაიკეთა - თურქეთში, უკრაინაში, საქართველოში....) გაუჩნდა პატარა მაშო და ძალიან გახარებულები ვართ.საქართველოში ბევრი წყვილია შვილის მოლოდინში. ყველას ვარიგებ, რომ გადადონ სხვა დანარჩენი საქმე და აუცილებლად მიხედონ შვილოსნობის საქმეს. ფარ-ხმალი არ უნდა დაყარონ. ეს ყველაზე დიდი ბედნიერებაა, სხვა არაფერია ამაზე დიდი ბედნიერება ამქვეყნად და მით უფრო, დედისთვის.და გვიანი არასოდეს არ არის! მე ფაქტობრივად, სამოცი წლის ვარ და ჩემს თავს უკვე ვერ ვაძლევ ჩემს ასაკზე წუწუნის უფლებას. დიდი შემართებით ვარ და მსურს ახალგაზრდა და გამოუცდელ დედებზე უკეთესი დედა ვიყო. დარწმუნებული ვარ, რომ ასეთიც ვარ. პატარამ უდიდესი ენერგიით ამავსო. თითქოს ათი-თხუთმეტი წელი ჩამომაკლო.ასაკში შვილის ყოლას თავისი სირთულეებიც ახლავს. მე ისედაც ემოციური ვარ, მაგრამ ახლა ბავშვთან ორმაგად. მაგრამ უკანასკნელი თვეები უბედნიერესი ვარ. ფანტასტიკურია. თავიდან ღამეები არ მეძინა, ვიჯექი და ვუყურებდი, არ მჯეროდა, ნუთუ, მართლა ჩემია ეს ბავშვი, ნუთუ მე უნდა გავზარდო და მეც მეღირსა ეს ბედნიერება-მეთქი?!შვილი ბედნიერებაა და ადამიანი ვერ გრძნობს და ვერ აფასებს ამ ბედნიერებას. შვილი ამტკიცებს ოჯახს. გულწრფელად გეუბნებით, მეც მიკვირს, როგორ მოვახერხეთ და არ დაგვენგრა მე და თემურს ოჯახი. მიკვირს, სამ შვილიანი ოჯახები რომ ინგრევა. ვერ გრძნობენ და არ აფასებენ ბედნიერ ცხოვრებას. სად გარბიან, ბედნიერებიდან გარბიან?მე და თემურს ახლა სულ სხვა ურთიერთობა გვაქვს. გადართული ვართ თეოს აღზრდაზე. ახლა, ამ ასაკში ვართ ბედნიერები. ცოტა გვიან, მაგრამ მაინც. ასე რომ მოგვბაძეთ, გვიანი არასდროსაა.ნათლობა მინდოდა ლამაზად ჩატარებულიყო და სამზადისით ძალიანაც გადავიღალე. ნათლიად მეჯვარეები და ქალბატონი მანანა ავირჩიეთ.სხვათა შორის, ნათლობის შემდეგ, როდესაც სახლში დავბრუნდით, მოხდა სასწაული. ბავშვმა პირველად თქვა პირველი სიტყვა - მამა! კინაღამ გავგიჟდით.აი ასე, სიცოცხლის სხივი დამიბრუნა ამ პატარა გოგონამ.რაც შემეხება მე - წარმოშობით ფშავ-ხევსურეთიდან ვარ. მიყვარს სიცოცხლე, სილამაზე... განათლებით ისტორიკოსი გახლავართ.მე და ჩემი მეუღლე მერაბ კოსტავას იდეის მიმდევრები და გულშემატკივრები გახლდით. მერაბის სახლში, რომელიც ზვიად გამსახურდიამ მუზეუმად აქცია, 25 წელი გავატარე, ექსკურსიამძღოლი ვიყავი. ახალგაზრდობის წლების გატარება იქ მომიწია.ადვილად ვერ ვთმობდი მერაბის სახლ-მუზეუმს, ჩემთვის უძვირფასეს გარემოს. მერაბის დედასგან, ქალბატონი ოლღა დემურია-კოსტავასგან ბევრი რამ ვისწავლე. მე და თემური მას შვილობას ვუწევდით. მისთვის დრო სულ გვქონდა. მაგრამ იმისთვის, რომ შვილზე მეზრუნა, ფინანსები მჭირდებოდა. სწორედ ამ მიზეზით გავემგზავრეთ ისრაელში.27 წლის ვიყავი, როდესაც ოჯახი შევქმენი. ჩვენ ტრადიციული ქართული ოჯახი გვაქვს.ჩვენი გენოფონდი უნდა გაძლიერდეს. უნდა გავმრავლდეთ. ისრაელში ქუჩებში რომ მიდიხართ, ყოველ ფეხის ნაბიჯზე ბავშვებს დაინახავთ, ეტლებიან დედებს დაინახავთ, გვერდში რომ ოთხი-ხუთი შვილი მისდევთ. იქ სახელმწიფო გვერდში უდგას ოჯახს, იბრძვიან გენოფონდის გასაძლიერებლად, ბავშვი პირველ ადგილზეა. მათი შემხედვარე ვფიქრობდი, ღმერთო, ერთი შვილი როგორ ვერ უნდა გავზარდო-მეთქი...როგორ შეიძლება სახელმწიფომ ხელი არ შეუწყოს უშვილო წყვილებს, რომ ერი გამრავლდეს და 50 წლის შემდეგ არ დავცოტავდეთ?! მკურნალობა უფასო თუ არა, დაბალ ფასში უნდა იყოს, რომ ეს პრობლემა მოაგვარონ უშვილო ოჯახებმა. დღეს ისეა მედიცინა განვითარებული, რატომ უნდა დარჩნენ დედები უშვილოდ?ისრაელში ცხოვრებისას სამუშაოს რომ ვეძებდი, დამირეკეს, პატარა გოგონასთვის ძიძას ეძებდნენ. რომ მივედი, ფითქინა ლამაზი თოჯინა გოგონა მაჩვენეს, რომელიც თბილისში, ინ-ვიტრო განაყოფიერების გზით, ქართველი სუროგატი დედის მიერ გაჩნდა. ანუ საქართველოში იაფია ხელოვნური განაყოფიერება და უცხოელები ჩამოდიან და სუროგაციის გზით, ანუ ქართველი ქალების მეშვეობით აჩენენ შვილებს. ხელოვნური განაყოფიერება აქ იაფია უცხო ქვეყნებთან შედარებით, თორემ ჩვენთვის საკმაოდ ძვირია. თავის მხრივ ქართველი ექიმები, უდიდეს საქმეს აკეთებენ, ასე უიმედოდ დარჩენილ ოჯახებს შვილებს ჩუქნიან.ძალიან მიყვარს ქალბატონი მანანა. ჯანმრთელობას და საქმიანობაში უდიდეს წარმატებას ვუსურვებ. ჩემს მსგავსად, კიდევ ბევრი დედა გაეხარებინოს. 

1679785581

„ასე მოგვიკიდა ამ პატარა ბიჭუნამ და დაგვატარებს მსოფლიოს კარდაკარ მისი ქვეყნის სასახელოდ“ - ცოტნე ზედგინიძე მწვერვალებს იპყრობს

"MEZZO"-ს 25-ე საიუბილეო გალა კონცერტზე, პარიზში, ჩვენი ვუნდერკინდის ცოტნე ზედგინიძის წარმდგენი ლეგენდარული დანიელ ბარემბოიმი გახლდათ. ღონისძიება სწორედ ცოტნემ გახსნა და უზარმაზარი აუდიტორიის წინაშე საკუთარი ნაწარმოებით წარდგა.მუსიკოსი თავის მუსიკალურ პედაგოგთან, ნინო მამრაძესთან ერთად, თავად ტელეკომპანია „Mezzo“-ს აღმასრულებელ დირექტორ ჰერვე ბოისიერის მიერ იქნა მიწვეული. "ალბათ, ვერც ხვდება ბევრი ეს რას ნიშნავს...ასე მოგვიკიდა ამ პატარა ბიჭუნამ და დაგვატარებს მსოფლიოს კარდაკარ მისი ქვეყნის სასახელოდ.  ჯერ სად ვართ, ეს სასწაულებს მოგვასწრებს. ისეთებს, წიგნებში რომ წაგვიკითხავს და ფილმებში რომ გვინახავს. სხვათა შორის, ნაპოლებზე და ვატიკანებზე ნაკლები სულაც არაა, თან მარტოა, ერთადერთი" - წერს ჟურნალისტი თამარ გოგელიძე. ცოტნეს ადვოკატი არჩილ კაიკაციშვილი მუსიკოსზე სიახლესაც გვატყობინებს."მინდა ერთი სიახლეც გავამხილო - პარიზიდან ჩვენი ცოტნე გაემგზავრება დიდ ბრიტანეთის დედაქალაქ ლონდონში, სადაც 30 მარტს, ცოტნე მონაწილეობას მიიღებს ლონდონის სიმფონიურ ორკესტრთან ერთად დაგეგმილ დახურულ მასტერკლასებში. ალბათ, განმარტებას არ საჭიროებს, თუ რა მნიშვნელობის შესაძლებლობაა ეს ჩვენი ცოტნესთვის" - წერს ფეისბუქზე კაიკაციშვილი.