ტაბლოიდი • 1746339214

„ქართული სიმღერით სოფი ლორენის გადარევას, ჩემ თავზე ვიღებ“ – დათო არჩვაძე კარლო პონტის ნათლობას ეხმიანება

მამა გაბრიელის სულიერი შვილმა მალხაზ ჯინორიამ გაგვიზიარა ამბავი იმის შესახებ, რომ ლეგენდარული იტალიელი მსახიობის, სოფი ლორენის შვილი, მაესტრო კარლო პონტი მცხეთაში მოინათლა და გაბრიელი დაერქვააღსანიშნავია, რომ კარლოს მონათვლის მთავარი „მიზეზი“ მისი ქართველი საცოლე მარიამ შარმანაშვილია. წყვილის ქორწილი საქართველოში, 26 ივლისს გაიმართება.„ქრისტე აღსდგა!. მეგობრებო საოცარი რამ მოხდა სამთავროს მონასტერში, გუშინ მოინათლა სოფი ლორენის შვილი, ცნობილი დირიჟორი და დაერქვა სახელი გაბრიელი, ჩვენი წმინდა მამა გაბრიელის საპატივცემულოდ. ქორწილს აქ აპირებს და როგორც ითქვა, ქორწილში სოფი ლორენი ჩამოდის“, – დაწერა მალხაზ ჯინორიამ. ამ პოსტს კომენტარებში ეხმაურება მომღერალი დათო არჩვაძე: „ნეტაი ქორწილში არ დამპაიჟებენ?!. ქართული სიმღერით სოფი ლორენის გადარევას ჩემ თავზე ვიღებ“, – წერს დათო არჩვაძე.

ტაბლოიდი • 1746307279

"ქართული სიმღერით სოფი ლორენის გადარევას, ჩემ თავზე ვიღებ" - დათო არჩვაძე კარლო პონტის ნათლობას ეხმიანება

30 აპრილს, მცხეთის სამთავროს მონასტერში, მართლმადიდებლად მოინათლა კარლო პონტი, სოფი ლორენის უფროსი ვაჟი. კარლოს მონათვლის მთავარი "მიზეზი" მისი ქართველი საცოლე მარიამ შარმანაშვილია. წყვილი მალე (ამ ზაფხულს) დაქორწინებას გეგმავს. ჯვრისწერა რომ შეძლებოდათ, კარლო მართლმადიდებელი უნდა ყოფილიყო. შესაბამისად, ქართველების სასიძო მრწამსით სულ მთლად ჩვენიანი გახდა. ამ ამბავში საგულისხმოა ის ფაქტიც, რომ მას ნათლობის სახელი ჩვენი უდიდესი წმინდა მამის, მამა გაბრიელის პატივსაცემად შეურჩიეს. კარლო პონტს გაბრიელი დაერქვა. ამბავს ფეისბუქით წმინდა ბერის სულიერი შვილი, მალხაზ ჯინორია ავრცელებს. "მეგობრებო, საოცარი რამ მოხდა სამთავროს მონასტერში. გუშინ მოინათლა სოფი ლორენის შვილი და მას დაერქვა გაბრიელი. ქორწილს აქ აპირებს და როგორც ითქვა, ქორწილში სოფი ლორენი ჩამოდის"...პოსტს ამ კომენტარით ეხმიანება მომღერალი დათო არჩვაძე:"ნეტაი ქორწილში არ დამპაიჯებენ?! ქართული სიმღერით სოფი ლორენის გადარევას, ჩემ თავზე ვიღებ" - წერს არჩვაძე.

შოუბიზნესი • 1746126348

(ფოტოები) "სოფი ლორენის შვილი მცხეთაში მოინათლა და გაბრიელი დაერქვა..." - ნახეთ, რას წერს მამა გაბრიელის სულიერი შვილი

იტალიელი დირიჟორი კარლო პონტი მართლმადიდებლად მოინათლა. თქვენ იცით, რომ კარლო მსოფლიო ლეგენდის - სოფი ლორენისა და ასევე ლეგენდარული რეჟისორის - კარლო პონტის უფროსი ვაჟია.56 წლის მუსიკოსს ქართველი საცოლე ჰყავს. მარიამ შარმანაშვილსაც იცნობს ქართველი (და უკვე მსოფლიო) პუბლიკა.წყვილმა პანდემიის დროს ინტერნეტით გაიცნო ერთმანეთი. მალე ქართველ ქალზე თავდავიწყებით შეყვარებული კარლო საქართველოში ჩამოვიდა. მას შემდეგ წყვილი თავს ბედნიერად გრძნობს. სხვადასხვა ქვეყნებში მოგზაურობენ, როცა კი ამის საშუალებას დირიჟორის გრაფიკი იძლევა. მარიამი რამდენიმე თვის წინ იტალიელი ვარსკვლავის 90 წლის საიუბილეო საღამოზე იმყოფებოდა და სადედამთილოს პირადად მიულოცა დაბადების დღე. გუშინ კი, მცხეთის სამთავროს მონასტერში კარლო მოინათლა. მას ჩვენი წმინდა მამის, მამა გაბრიელის პატივსაცემად დაერქვა გაბრიელი. "მეგობრებო, საოცარი რამ მოხდა სამთავროს მონასტერში. გუშინ მოინათლა სოფი ლორენის შვილი და მას დაერქვა გაბრიელი. ქორწილს აქ აპირებს და როგორც ითქვა, ქორწილში სოფი ლორენი ჩამოდის" - წერს ფეისბუქზე მალხაზ ჯინორია, მამა გაბრიელის სულიერი შვილი. 

ისტორიები • 1745354779

თუ მხოლოდ გზის ფული გვაქვს და მათხოვარმა გვთხოვა, როგორ მოვიქცეთ? - ნახეთ, მამა გაბრიელის პასუხი

გარდაცვალებამდე მცირე ხნით ადრე სამთავროს დედათა მონასტერში საოცრად ნაღვაწ, არქიმანდრიტ გაბრიელთან რუსეთის ფარულ მოღვაწეს, ღვთისაგან წინასწარჭვრეტის ნიჭით ცხებულ უსინათლო ანუსიას უსტუმრია. შინ რომ ბრუნდებოდა, მონასტრის ეზოში, კიბეზე ჩამომჯდარი ბერისათვის კურთხევა უთხოვია. ამ უკანასკნელსაც ტირილით ჩაუკრავს გულში, დაულოცავს და უთქვამს: - მივდივარო.ანუსიას უკითხავს, - თქვენს შემდეგ ვის ტოვებთო, თვალცრემლიან გაბრიელს უპასუხია:- არავის, ჩემს შემდეგ აღარავინ იქნებაო...გაბრიელ ბერის ცხოვრება სასუფევლისაკენ მავალი ერთიანი გზა იყო. სამთავროს სენაკში კუბო ედგა და ხშირად მასში მწოლიარე ქადაგებდა ხოლმე. ყველას აჩვევდა, რომ სხეულზე ზრუნავზე აღმატებული სულზე ზრუნვა იყო. თუ ექიმი მოვიდოდა, ეტყოდა ხოლმე: - მინდა, რომ ექიმებმა ჯერ თქვენს თავს უშველოთო.გაბრიელ ბერი მძიმედ იყო დასნეულებული, წყალმანკით დაავადებულს თორმეტი ოპერაცია ჰქონდა გაკეთებული მუცლის არეში. ბოლოს, წვრილი მილიც კი დაუტოვეს წყლის ამოსაღებად. ამას თან ერთვოდა კბილების ტკივილი, თიაქრის ჩაჭედვა და სხვა მრავალი სნეულება, რომლებსაც უხმოდ ითმენდა. ოპერაციებს ან სენაკში უკეთებდნენ, ან სენაკის წინ.მრევლის დაჟინებული თხოვნით, გაბრიელმა მირიან მეფის კოშკის გვერდით, მომცრო სენაკის მიშენების კურთხევა მისცა. იქ მეტი სინათლე და ჰაერი იყო. კარს გააღებინებდა და ხალხს უყურებდა ხოლმე. ეს გაუსაძლის ტკივილს ავიწყებდა, ათმენინებდა. მომსვლელს თუ წამსვლელს ცრემლიან თვალს გააყოლებდა და ლოცავდა ხოლმე. თუ ისე დაღამდებოდა, რომ არავინ მოვიდოდა, გულდაწყვეტით იტყოდა:- დღეს ჩემთან არავინ მოვიდა, აღარავის ვჭირდები და ღმერთი აუცილებლად გამიყვანსო.საკუთარ საფლავზე, როგორც უკვე არსებულზე, ისე ლაპარაკობდა და ანდერძად ტოვებდა: "ჯერ ჩემი მოძღვრის საფლავი უნდა გაიხსნას. მე როგორც დავასაფლავე, ისევე იქნება. გულზე სახარება ადევს. შემდეგ - ჩემი, მე უხრწნელი ვიქნებიო" და წმინდა ნექტარიუსის ფოტოზე მიანიშნებდა ხოლმე, რომელზეც წმიდანი უხრწნელად იყო წარმოჩენილი და სახით მამა გაბრიელს ჩამოჰგავდა.ერთხელ ჰკითხეს: - მამაო, როგორ ახერხებთ ეშმაკთან ბრძოლასო. ორმოცდაათი წელიწადია, მაგას ვსწავლობ! შენ ახლავე გინდა, ისწავლოო? - გაეღიმა.- მამა გაბრიელ, თუ მხოლოდ გზის ფული გვაქვს და მათხოვარმა გვთხოვა, როგორ მოვიქცეთო, - ჰკითხეს. სახარებაში წერია, - ორი სამოსი რომ გაქვს, ერთი გაეცი, ის კი არ წერია, ერთი რომ გაქვს, ისიც მიეციო... ფული რომ მისცე და გზაში რამე დაგემართოს, ღვთის წინაშე შენ აგებ პასუხს... ეს ბერთა საქმეა და არა ერისკაცთაო...- მონასტერში შეიძლება ყოველგვარი შემოწირულობის მიღება?- არ შეიძლება, რომ კაცმა ნებისმიერი შემოწირულობა მიიღოს. ეს ძალიან საშიშია... არსებობს ფული, რომელშიც იუდას წილი ძევს, ამიტომ ასეთი ფულის აღება დამღუპველია, დიდ ცოდვაში ჩაგაგდებს, მდგომარეობიდან ვერ გამოხვალ და დაიღუპები... ასეთი ფულის გაწმენდა მხოლოდ ეკლესია-მონასტრებს შეუძლიათ, წმინდანებს და მეც შემიძლია...- მამა გაბრიელ, მიცვალებულისთვის ჯვრის ჩატანება აუცილებელია?- მიცვალებულს გულზე აუცილებლად უნდა ეკეთოს ხის სადა ჯვარი, ხელშიც ხის ჯვარი ეჭიროს, ოქროს ან რაიმე ნივთიერებისგან შექმნილი ჯვარი, რომელიც მიწაში არ იშლება, არ უნდა ჩავატანოთ. ქრისტე აღდგა და ჩვენ მიწაში ხომ არ ჩავტოვებთ?!

ისტორიები • 1745009292

სად არის ტაძარი, რომელიც დედებს და ექიმებს აბორტის სინანულმა ააშენებინა

"მხოლოდ საქართველოში" -  ამ სათაურით მამა გაბრიელის სულიერი შვილი, ოთარ ნიკოლაიშვილი სოციალურ ქსელში აზიარებს ინფორმაციას იმ ტაძრის შესახებ, რომელიც აბორტის გამკეთებელი მშობლებისა და ექიმების შემოწირულებით აშენდა.ყოვლად წმინდა სამების სახელობის ტაძარი ხუდადოვის ტყის მიმდებარედ, ტუბერკულოზის ინსტიტუტის მოპირდაპირედ მდებარეობს. ტაძარი, რომლის მშენებლობა ისტორიულ მოვლენად ფასდება, საჭიროებს მოხატვას, გალავნის აშენებას, ეზოს განაშენიანებას... ამაში მონაწილეობის მიღება კი შეუძლია ყველას, უპირველესად კი, ბუნებრივია, იმ დედებს, ვინც აბორტის გამო დიდ სინანულს ატარებს.ოთარ ნიკოლაიშვილი: მუცლად მოწყვეტილ ყრმათა მშობლებისა და ამ ცოდვის აღსრულებაში მონაწილე ექიმების შემოწირულებით, თბილისში, კათოლიკოს პატრიარქის ილია ll-ის ლოცვა კურთხევით, აშენდა ყოვლადწმინდა სამების სახელობის ტაძარი.როგორც საპატრიარქოს უწყებანშია აღნიშნული( N18 გვ.18-19 2022წ), ეს არის ისტორიული მოვლენა. ქრისტიანობის 20-საუკუნოვანი ისტორიის განმავლობაში ასეთი ტაძარი, ასეთი მნიშვნელობით არასოდეს არსად აშენებულა.ამ ტაძრის მშენებლობას საფუძვლად უდევს უდიდესი სინანული და უდიდესი იმედი. უდიდესი სინანული იმ საშინელი ცოდვის გამო, რომელსაც სამედიცინო ენაზე აბორტი ეწოდება; და უდიდესი იმედი ღვთის მოწყალებისა, რადგან ქრისტიანული სწავლებით, არ არსებობს ცოდვა უფლის მოწყალებას რომ აღემატებოდეს, თუ კი ადამიანს ექნება თავისი ცოდვის შესატყვისი ღრმა სინანული. ჩვენმა პატრიარქმა ერთ-ერთ ეპისტოლეში ბრძანა: "სინანული ღვთის მსჯავრსაც ცვლის, თუ იგი იქნება ჩადენილი ცოდვის შესაბამისი".აბორტს ქრისტეს ეკლესია განიხილავს, როგორც მომაკვდინებელ ცოდვას, რადგან რეალურად ეს გახლავთ დედათა მიერ მუცლად მყოფ შვილთა განზრახ მკვლელობა, ამას მეორე დიდი ცოდვაც ემატება, ისინი მოუნათლავნი მიდიან იმქვეყნად.ეს ტაძარი, თავის მხრივ, მომავალ თაობებს ყოველთვის შეახსენებს, რომ მსგავსი ცოდვა არ ჩაიდინონ.ტაძარი მდებარეობს ხუდადოვის ტყის მიმდებარე ტერიტორიაზე, ტუბერკულოზის ინსტიტუტის პირდაპირ.აქ კიდევ ბევრი რამ დარჩა გასაკეთებელი, მოსახატია ტაძრის კედლები, გასაკეთებელია გალავანი, უნდა განაშენიანდეს ტაძრის ეზო, რათა ედემის ბაღს დაემსგავსოს იქაურობა. იგეგმება დედათა მონასტრის გახსნა.ვინაიდან მუცლად მოწყვეტილი ბავშვები უნათლავნი აღესრულნენ, მათი მოხსენიება მხოლოდ პირად ლოცვებში შეიძლება, ამასთანავე ყოველდღიურად მოხდება ამ ბავშვების სახელზე უპოვარი ადამიანების დაპურება.ყველა იმ მონანულ ქრისტიანს, ვისაც ამ საშინელ ცოდვაში წვლილი მიუძღვის დედა იქნება, რჩევის მიმცემი, თუ მედიკოსი, მოიხსენიებენ ყველა საღვთო ლიტურგიაზე. ცოცხლებსაც და მიცვალებულებსაც.წირვა-ლოცვა შაბათ-კვირასა და დიდ დღესასწაულებზე აღესრულება. ხუთშაბათობით ჩატარდება პარაკლისი უძლურებაში მყოფთათვის, კვირას, 3 საათზე კი პარაკლისი ამ ცოდვის ჩამდენ პირთათვის.უღრმესი მადლობა ამ ტაძრის აშენების ინიციატორს, საპატრიარქოს არქივის დირექტორს, ქალბატონ მზია კაცაძეს, რომლის საუბარიც აქ შემოკლებითაა გადმოცემული. ასევე დიდი მადლობა ტაძრის მშენებლობაში მონაწილე ყველა პიროვნებას.უფალმა ინებოს ყველას გამოგვესყიდოს ჩვენი ცოდვები.ზემოთ ნახსენებ მშობლებში ის მამებიც იგულისხმება, რომელთაც წინააღმდეგობის ნაცვლად, ხშირად თვითონ მიჰყავთ ქალი გინეკოლოგთან, იხდიან თანხას და ამ ცოდვის თანამონაწილეობით იწოდებიან მკვლელ მამებად. ამდენად ამ ცოდვის მოსანანიებლად ყველას ჯეროვანი სინანული გვმართებს... ნახეთ ვრცლად

საზოგადოება • 1744835854

„სიზმრად მამა ნიკოლოზი და მამა გაბრიელი ვნახე...“ - კიდევ ერთი სასწაული, რომელსაც მდუმარე ბერს უკავშირებენ

მდუმარე ბერის, მამა ნიკოლოზის მრევლის წევრი მეგობრის თავს მომხდარ სასწაულს იხსენებს, რომელსაც სასულიერო პირს უკავშირებენ.„ჩემს გაბრიელს ორი წლის ასაკში ხელზე გაუჩნდა საოპერაციო კისტა... სწორედ მაშინ მიამბო ჩემმა დამ მამა ნიკოლოზის შესახებ… დავიწყე ფიქრი, რომ მასთან მიმეყვანა შვილი, სწორედ იმ დღეებში სიზმრად ვნახე მამა ნიკოლოზი და მამა გაბრიელი, სიზმრად დამლოცეს და მანიშნეს მამა ნიკოლოზის საცხოვრებელი ადგილი.გავიღვიძე, გადავამოწმე მისამართი და სწორედ იმ მისამართზე იყო, რაც მესიზმრა. რამდენიმე დღეში მივედით, მამაომ ფანჯრიდან გადმოგვხედა, დაგვლიცა, პირჯვრები გადმოგვსახა.. პირველი ემოციები სასწაული იყო;  მამაოს დანახვისას ამიტყდა ტირილი, უბედნიერესი ვიყავი, მამაოს ადგილსამყოფელს ვერ ვშორდებოდი, ენით აუწერელი ბედნიერება ვიგრძენი... გაბრიელი სულ სამჯერ მივიყვანე ფანჯრებთან დასალოცად, მესამედ მისვლის მერე ვუთხარი მამა ნიკოლოზს: - დაე, იყოს ნება შენი... სამ-ოთხ დღეში სასწაულებრივად ხელზე აღარაფერი ჰქონდა... ეს იყო პირველი უდიდესი სასწაული მამაოსგან და დღემდე ასე გრძელდება.  სულის და გულის მკურნალია ჩვენი მამაო....  მთავარია გულით მიხვიდე, მთავარია არავის უსმინო და შენ თვითონ ნახო საკუთარი თვალით და გულით, რა დიდი სიყვარულია...“ - ვკითხულობთ პოსტში.

საზოგადოება • 1744456380

ძლიერი ლოცვა, რომელიც მამა გაბრიელის ხატთან უნდა წარმოთქვათ

მამა გაბრიელი ბევრი ადამიანის მკურნალია. გთავაზობთ ლოცვას, რომელიც შეგიძლიათ ამ დიდი წმინდანის სახელზე წარმოთქვათ."ყოველთა სენთა საკურნებელად, შეცოდებულთა სულთა გამომხსნელად, ყოველი ბოროტების შემმუსვრელად და შემაკავებლად გამოჩნდი, ღმერთშემოსილო, ღირსო მამაო გაბრიელ, აღმსარებელო და სალოსო, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა შეწყალებად სულთა ჩვენთათვის."

საზოგადოება • 1744408039

ყმაწვილებმა ხვლიკს ჰკითხეს: რას ფიქრობ, მეგობარო, არსებობს ღმერთი? და აქ მოხდა სასწაული" - ბერ პაისთან დაკავშირებული საოცარი ისტორია

საბერძნეთის დიდი წმინდანი, ბერი პაისი ჩვენი სულმნათი წმინდა მამა გაბრიელის თანამედროვე იყო, თუმცა არავის არასოდეს უთქვამს, იცნობდნეთ თუ არა ისინი ერთმანეთს. ორივემ მოწამებრივი გზა გაიარა უფლისთვის სიყვარულის დასამტკიცებლად. მამა გაბრიელმა - სალოსობით; მძიმე სენშეპყრობილს უფლის დიდება და მადლობა არ მოშლია ბაგეებიდან. მამა პაისიც დიდხანს იტანჯებოდა პროსტატის კიბოთი, თუმცა ერთი წამითაც არ დაუწუწუნია. მადლობას და დიდებას სწირავდა შემოქმედს ყოველწამიერად.თავს დამტყდარი ყოველგვარი განსაცდელი წმინდანებს ახარებთ და უფლის სიყვარულის დამტკიცების შესაძლებლობას აძლევთ. როგორც წმინდა მამები იუწყებიან, წმინდანს ძალუძს თავზე ხელის ერთი დადებით განკურნოს მძიმე სნეული და მთელი მისი დაავადება საკუთარ თავზე აიღოს. ეს მისთვის უფლის საჩუქარია.თუ ამქვეყნიურ ტანჯვა-ვაებას არ ეზიარები, რთულია ისე უფლის სახლში მოხვედრა. ამიტომაც არის სამოთხისკენ მიმავალი გზა ეკლიანი. ხოლო ჯოჯოხეთისკენ მიმავალი - ყვავილებით მოფენილი. მამა პაისი ამბობდა, რომ ადამიანზე სულიწმინდის გადმოსვლა ხდება იმ შემთხვევაში, თუ მას გამუდმებით კეთილი ფიქრები და ზრახვები აქვს. თუ ის ყველა დაბრკოლებისას, ხიფათისგან, განსაცდელისგან მხოლოდ კარგის დანახვას ცდილობს და უფალს მადლობას სწირავს, რადგან ხვდება, რომ ამით მისი სულიერი გამოწვრთნა ხდება. ბერი პაისის მიერ დატრიალებულ ერთ სასწაულთან დაკავშირებით წმინდა იოანე კონსტუდელის ნაამბობი გავიხსენოთ.ერთხელ მამა პაისს სამი სტუდენტი ესტუმრა ათონის მთაზე. კაზაძაკის წიგნებზე გაზრდილ ყმაწვილებს ღმერთის არსებობის არ სწამდათ. ბერსაც ირონიულად ჰკითხეს:- შენ რა გგონია, მართლა არსებობს უფალი?მამა პაისმა გაიცინა და არაფერი უპასუხა. ამ დროს საიდანღაც პატარა, თეთრი ხვლიკი გამოსრიალდა. წმინდა პაისი ყმაწვილებს მიუბრუნდა:- მოდით აბა, იგივე კითხვა დაუსვით ამ არსებასაც.ყმაწვილებმა გადაიხარხარეს და ხვლიკს ჰკითხეს: - რას ფიქრობ, მეგობარო, არსებობს ღმერთი?და აქ მოხდა სასწაული - ხვლიკმა მათ ადამიანის ენით უპასუხა: - არსებობს ძე, ღმერთი და სულიწმინდა.სამივემ გონი დაკარგა. ის, ვინც შეკითხვა დასვა იმ დღესვე დარჩა მონასტერში და ბერად აღიკვეცა. ორნი კი რამდენიმე კვირის შემდეგ დაბრუნდნენ უკან და ისინიც ბერად აღიკვეცნენ.მამა პაისი ამბობდა: განა შეიძლება ფოთლებმა ხის გარეშე იარსებონ?  ან ხეს შეუძლია ნიადაგის გარეშე სიცოცხლე? ჰაერის, წყლის, მზის სხივების გარეშე? არა, რა თქმა უნდა, არა!!! ამრიგად სული ღმერთის გარეშე ვერ იარსებებს! რადგან ეს არის ჩვენი არსება! სუნთქვა! სინათლე! ჩვენი ძალა და საზრდო!                      

საზოგადოება • 1744055685

„დედა ნატალია, შვილი არ მიჩნდება... დედაო, ჩემი შვილი ვერ მეტყველებს...“ - ტაძარი, სადაც მამა გაბრიელის სარტყელი სასწაულებს ახდენს

ტაძარი, სადაც დედა ნატალია მოღვაწეობს, ღირსი მამა გაბრიელის სახელობის დედათა მონასტერია. ბევრმა „პრაიმტაიმის“ სტატიით შეიტყო ციხისჯვრის ამ პატარა, მაგრამ სასწაულების მომვლინებელი ტაძრის შესახებ, სადაც მამა გაბრიელის ნაქონი სარტყელი ინახება და რწმენით სავსე გულით ნათხოვნ სურვილებს ასრულებს.სახარებიდან ხომ გახსოვთ, წლობით ტანჯული, სისხლმდინარე ქალი რომ ამბობს, იესოს კალთასაც რომ შევეხო, განვიკურნებიო და განიკურნა. მას კი მაცხოვარმა უთხრა, შენმა რწმენამ განგკურნაო. ასეა. როგორი რწმენითაც მივეახლებით უფალს, თხოვნაც ისევე აგვიხდება.რწმენაა, უხილავი ძაფებით, ერთი წლის მანძილზე რომ მესამედ მიმაბრუნა ამ პატარა ტაძარში, რომელსაც იმ დღესაც ფუტკრებივით ეხვია ბაკურიანიდან მისული ხალხი.„დედაო, დედაჩემი მოვიყვანე, შენი ლოცით თვალებში ჩინი დაუბრუნდა“ - მესმის ფრაზა და ვფოკუსირდები ქალზე, რომელსაც მადლიერების ცრემლებით ავსებია ახელილი თვალები.„ჩემი ლოცვით კი არა, მამა გაბრიელის სასწაულით“ - უსწორებს დედა ნატალია და უხარია. გულწრფელი სიხარულით აგრძელებს ფუსფუსს.„დედაო, შვილი არ მიჩნდება... რა არ ვცადე“ - ახალგაზრდა ქალი იმედით შეჰყურებს ამ ტაძარივით პატარა და ძალზე საყვარელ მონაზონს.დედაო ჩამოდგება და რჩევებს აძლევს, მერე ტრადიციულად ეკითხება: ქამარი გაიკეთე? მოდი, შემოირტყი და ეს ლოცვა წაიკითხე.მიჰყავს მამა გაბრიელის სიწმინდეებთან - მის მირონმდინარე ხატთან და სარტყელთან.„დედა ნატალია, მოყვანილი მყავს, ბავშვი, ვერ მეტყველებს. დიდია უკვე...“ - მამა თვალს არ აშორებს მონაზვნის თვალებს და ნუგეშის მომცემი სიტყვების მოლოდინში პატარავდება...თანაგრძნობით გაპოხილი, არ იცი, სად წახვიდე, როდესაც სასწაულისთვის მოსული ადამიანის მისიას უნებურად იგებ.აქ მოსული ყველა ადამიანი, რწმენას მამა გაბრიელის სარტყელთან მიჰყავს. იმედი რწმენას ეჭიდება... და გული კოსმოსს წვდება...შეხედავ და თითქოს ჩვეულებრივი ტყავის ქამარია, ჩვენი ბაბუები რომ ატარებდნენ, ისეთი. მაგრამ რომ წარმოიდგენ, მას მამა გაბრიელი ატარებდა, ლოცვის დროს მიწიდან აწეული, სალოსი, წინასწარმეტყველი და ჩვენი დროის წმინდანი, მაშინვე უკუაგდებ პირველ შთაბეჭდილებას და იწყებ მობილიზებას, რომ არ დაგავიწყდეს, რისი თხოვნა გინდოდა...წელზე იკეთებ, კითხულობ იქვე დაწერილ ლოცვას, გულით თხოვ შემწეობას, შემდეგ იხსნი, იდებ ადგილებში, რაც გაწუხებს, ჯვარზე, რომელსაც ატარებ და უკან აბრუნებ, ყუთში...ყველაფერს მონასტრის ერთადერთი მონაზვნის, 78 წლის დედა ნატალიას მითითებით ასრულებ.აქვს იუმორი, ზომიერი სიმკაცრე და საუბარში ყოვლად მოულოდნელად ინგლისურ სიტყვებს ურევს. ხუმრობს. ეს აღარ გიკვირს, როდესაც იგებ, რომ საერო ცხოვრებაში ინგლისურის ენის პედაგოგი იყო და „თიჩა მანანას“ ეძახდნენ.მონაზვნად ცხრა წლის წინ, ხარებას აღიკვეცა... დედა ნატალია „პრაიმტაიმის“ მკითხველს თავის თავზე უყვება...დედა ნატალია: ვიყავი ინგლისურის პედაგოგი. ღმერთის ყოველთვის მწამდა, ეკლესიური ვიყავი.ჩვენთან ტაძარში დედა პარასკევა იყო ჩამოსული. მცხეთიდან წამოსვლის შემდეგ, ერთი პერიოდი ამ მონასტერში მოღვაწეობდა... მაშინ მე მონაზვნად აღკვეცილი არ ვიყავი. მცხეთის სამთავროს მონასტერში წამოდი სტუმრადო, შემომთავაზა.ბორჯომ-ბაკურიანის ეპარქიის ყოფილმა მღვდელმთავარმა, მეუფე სერაფიმემ მირჩია, მანანა დეიდა, მცხეთაში ჩადით და იქ ნახეთ, როგორია მონაზვნური ცხოვრებაო...სამი თვე და ათი დღე დავყავი მცხეთაში...ეს ტაძარი კი მამათა მონასტერი იყო, მაგრამ როდესაც აწყურის ღვთისმსობლის ხატი ამობრძანდა, დედათა მონასტრად გადაკეთდა. აქ იყო დედა პარასკევა სხვა დედებთან ერთად. მერე აქაური მონაზვნები სხვადასხვა ტაძრებში დაიქსაქსნენ, დედა პარასკევა კი ვარდგინეთის ივერის ღვთისმშობლის სახელობის დედათა მონასტერშია.ვუვლიდი ავადმყოფ დედას, შემდეგ ქმარს. ორივე რომ გარდაიცვალნენ,სადგერის დედათა მოხდა ჩემი მონაზვნად აღკვეცა.ახალგაზრდებთან შედარებით, ხანდაზმულების აღკვეცა მალე ხდება. მორჩილი ვიყავი, სამონაზვნო ეტაპიც არ გამივლია. მეუფე სერაფიმემ თქვა, ეს იქნება მორჩილის პირდაპირ მონაზვნად აღკვეცის პირველი და უკანასკნელი შემთხვევა ჩემი მოღვაწეობისასო. ასეც იყო. ჩემი მონაზვნად აღვკეციდან რამდენიმე დღეში, მეუფე სერაფიმე ჯოჯუა ამ ეპარქიის მღვდელმთავარი აღარ იყო.ხარება ძალიან მიყვარს და ამ დღეს მოხდა ჩემი აღკვეცა. ემოციური დღე იყო. დაბნეული ხარ ამ დროს. ხარ ჩუმად, არ იცი, რა თქვა.თმაგაშლილი მხოლოდ გრძელი თეთრი პერანგით გამოდიხარ. გაწვენენ, ლოცვა იკითხება. სამჯერ გაწვდიან მაკრატელს და უკან უნდა გადაუგდო. თუ არ გადაუგდე, ესე იგი, არ გინდა მონაზვნობა.მერე გიჭირავს ჯვარი, მოდიან მონაზვნები და გთხოვენ დალოცვას. გლოცავთ ცოდვილი მონაზონი, დედა ნატალია-მეთქი, ვეუბნებოდი. აღკვეცის დღეს მონაზვნის დალოცვას დიდი ძალა ჰქონია...ჩემ შვილს, მამა გაბრიელს გაუხარდა, რომ მეუფემ დედა ნატალია დამარქვა. დედაჩემს ერქვა და მორწმუნე ქალი იყო. ჩემ შვილს ძალიან უყვარდა ბებია და სადგერში რომ აღსაკვეცად მივდიოდით, მამაომ მითხრა, ნეტა, ნატალიას დაგარქმევდესო და ასეც მოხდა. ჩვენი სურვილისგან სრულიად დამოუკიდებლად, მეუფე სერაფიმემ მონაზონ ნატალიად აღმკვეცა.მას შემდეგ სულ ლოცვაში ვარ. მართალია, აქ ჩემი შვილია წინამძღვარი, მაგრამ ეს პრივილეგიას არ მანიჭებს. მონასტერში ცხოვრება ტიპიკონის წესების დაქვემდებარებას ითხოვს. აქაურ ცხოვრებას თავისი წესები აქვს და უნდა ასრულებდე.აი, ასე, ტაძარში სანამ ნანატრ სიწმინდეს მიეახლებით, დედა ნატალიას იხილავთ. დგას და რმენით მისულ გულებს ნუგეშის მომცემი სიტყვებით მასპინძლობს. ჰყვება სასწაულებზე, რომელსაც მამა გაბრიელის სარტყელი, მირონმდინარე ხატი და შესამოსელი ახდენს.ციხისჯვრის (სოფელი ბორჯომის მუნიციპალიტეტში) წმინდა გაბრიელ აღმსარებელი სალოსის სახელობის ტაძარი 2012 წელს მიტროპოლიტ მეუფე სერაფიმეს ლოცვა-კურთხევით აიგო და ერთ წელიწადში იკურთხა.დედა ნატალია მიყვება, რომ როდესაც მისმა შვილმა, არქიმანდრიტმა გაბრიელმა (ერისკაცობაში იოსებ ჯამბაზიშვილი) ტაძარი მამა გაბრიელის სახელზე ააშენა, მალევე გაიხსნა მამა გაბრიელის საფლავიც. ის უკვე წმინდანად იყო შერაცხული. ამდენად, ეს არის ამ წმინდანის სახელზე აგებული პირველი ტაძარი.სარტყელს სასწაულები მოუხდენია. ტაძარშია ხის ჯვარი, რომელიც გააკეთა კაცმა, რომელსაც შვიდი წელი შვილი არ ჰყავდა. სარტყელის გაკეთების შემდეგ მიეცა შვილი, ეს ჯვარი კი ტაძარს შემოსწირა.არქიმანდრიტი გაბრიელ ჯამბაზიშვილი: სიწმინდესთან შეხებით ადამიანი მადლს იღებს. და მეუფეს ლოცვა-კურთხევით, ეს ტრადიცია, ჩვენთან გადმოვიტანე. აქამდე, საქართველოში, ასეთი ტრადიცია არ ყოფილა, რომ პირდაპირ ნივთებს მთხვეოდა ან  გაეკეთებინა ისინი მრევლს.ემა დეიდამ და დედა პარასკევამ მაჩუქეს მამა გაბრიელის სარტყელი და მას შემდეგ ის ჩვენს ტაძარშია.ჩვენი ტაძარი უშვილოთა მფარველობით გამოირჩევა. სასწაულია ის, რომ მამა გაბრიელის სახელობის ტაძარში მოლოცვის შედეგად, უკვე ძალიან ბევრი ბავშვი დაიბადა. დაახლოებით 70-მდე ბავშვი…ასე რომ, ახალციხის მხარეში (ბორჯომში, ბაკურიანში) ყოფნისას, აუცილებლად მოილოცეთ დიდი სასწაულის მომვლინებელი პატარა ტაძარი, სადაც ღვთისმსახური დედა-შვილი მამა გაბრიელის მიერ გაბედნიერებული ადამიანების სიხარულებით ხარობს…

ისტორიები • 1743538008

"მამა გაბრიელი დიდ მარხვაში იცვლებოდა. არც სალოსობდა და არც ხუმრობდა... ვნების შვიდეულში ყოველდღე ტიროდა" - წმინდა მამის სულიერი შვილების მოყოლილი ისტორიები

როგორც სულიერი შვილები ჰყვებიან, მამა გაბრიელი ძირფესვიანად იცვლებოდა მძიმე მარხვისას. იყო ჩაღრმავებული ფიქრებში. არც სალოსობდა და არც ხუმრობდა... განიცდიდა კაცობრიობის ერთი ნაწილის მიერ ჩადენილ უდიდეს ცოდვას - ჯვარცმას.წითელ პარასკევს, - იგონებს ერთი მრევლთაგანი, - ამბიონიდან ისეთი შემაჟრჟოლებელი და შემაძრწუნებელი ხმით დაიძახებდა:"მიეშველეთ! მიეშველეთ! ქრისტეს გოლგოთამდე ჯვარი ააქვს".ამ დროს ტაძარში კაცი არ იყო არ ატირებულიყო, ხალხი ხმამაღლა ქვითინებდა. გარდამოხსნის დროს ამბიონიდან შესძახებდა ხოლმე მრევლს:"არ მიატოვოთ ღვთისმშობელი, დედა ღვთისმშობელს ახლა გული მისდის და მოსდის. ახლა მთელი ქვეყანა ღვთისმშობელთანაა, ვინ გაბედავს მიატოვოს, უნდა ვანუგეშოთ, დედაა, განიცდის შვილის ტანჯვას”.ეს გოდება ისეთი იყო არნახული და არ გაგონილი, თითქოს საკუთარი თვალით ხედავდი ჩვენი უფლის - იესო ქრისტეს ჯვარცმას.კოშკიდან მამა გაბრიელის ტირილის ხმა შემოგვესმა; ვიკითხე, ეს რა ხმა არის-მეთქი. ერთ-ერთმა მონაზონმა მიპასუხა, მამა გაბრიელი ტირისო. ვნების შვიდეულში მთელი კვირის განმავლობაში ყოველდღე ტირის, თითოეულ ჩვენგანს ავედრებს უფალს და შეწყალებას სთხოვსო.შეგვეწიოს თითოეულ ჩვენგანს მამა გაბრიელი.

საზოგადოება • 1743493787

„მამა გაბრიელი მეუბნებოდა, არ გაჩერდე აქ, წადი... მართლაც, გავაჩინე ბავშვი, რომელიც გაქრა...“ - თამარ დათუაშვილი

მსახიობები ზურაბ ცინცქილაძე და თამარ დათუაშვილი „დღის პოსტის“ სტუმრები იყვნენ, სადაც ისაუბრეს „მეტეხის“ თეატრზე, სადაც მოღვაწეობდნენ და რომელსაც ბევრი არასასიამოვნო და მისტიკური ამბავი უკავშირდება. ზურაბ ცინცქილაძე: ყოველგვარი წესის დარღვევით, იქ თეატრი არსებობდა. საღვთო წესით, ადამიანური, საკურთხევლის მხარეს სცენა გვქონდა გამართული... სწორედ ამიტომ, უნდა დაგვეტოვებინა - დაიწერა წერილი, რომელსაც ხელს აწერდა მერაბ კოსტავა და ჩემი მეგობარი, ზვიად გამსახურდია და ჩემი კოლეგები. კინაღამ დაგვაპატიმრეს.მესამე დღეს, ახალგაზრდა კომუნიზმში“ დაიბეჭდა, გთხოვთ, ჩვენი ხელმოწერები გაუქმებულად ჩათვალოთ, ჩვენ ცინცქილაძემ შეგვაცდინა, ზოგიერთ კოლეგას ვეუბნებოდი, თქვენ შეგიძლიათ, ხელზე მაკოცოთ, თქვენი ხელმოწერის ქვეშ კოსტავა და ზვიად გამსახურდია აწერენ ხელს მეთქი... ნუ გამახსენებთ, რომ უამრავი ჩემი ტოლი ახალგაზრდა ამა ქვეყნიდან გავიდა... და ჩვენც განსაკუთრებული რაღაცები შეგვემთხვა, თავზარდამცემი რაღაცები მოხდა... მაგრამ ვერ ვხვდებოდით... ერთ დღეს მამა გაბრიელმა მომცა ერთი პატარა სანთელი და ღვთისმშობლის გამოსახულება, ეს გამოგიყვანს იქიდანო... მიჭირავს და წავედი თეატრში... სანთელი და ხატი კედელზე მივამაგრე... შემოდის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი, ცინცქილაძე დამიწვავს თატრსო, სანთელი მოგლიჯა, ხატი აიღო დაჭმუჭნა... სანთელი ვერ გაწყვიტა... ამის შემდეგ თქვენი მონა მორჩილი დგება, ჩამოდის მშვიდად და წამოვედი 13 წლის მერე... თამარ დათუაშვილი: მამა გაბრიელი მეუბნებოდა, არავითარ შემთხვევაში არ გაჩერდეთ, შვილო... წადით... მართლაც, გავაჩინე ბავშვი, რომელიც გაქრა... მითხრეს, რომ გარდაიცვალა, მაგრამ მგონი, რომ რაღაც საშინელება მოხდა... ეს ის პერიოდია, როცა ბავშვებს იპარავდნენ. 

საზოგადოება • 1742398930

Exclusive: "ეს პიკია! სულ სხვა განზომილებაა... მე დავბრუნდი!" - გაიცანით ევროპის ჩემპიონი - დიმიტრი ხაჩიძე

საქართველოს ბერძნულ-რომაული სტილით მოჭიდავე 23-წლამდელთა ნაკრების წევრებმა - დიმიტრი ხაჩიძემ და ანრი ხოზრევანიძემ სამშობლო ოქროს მედლებით გააბედნიერეს. ლუკა გაბისონია ბრინჯაოთი დაგვიბრუნდა.ქალაქ ტირანაში გამართული ჩემპიონატის ფინალში დიმიტრი ხაჩიძემ შეხვედრა 50 წამში მოიგო. მოჭიდავემ ისრაელელი მელქამუ ფეტენე 9-0 დაამარცხა. ევროპირველობაზე ფინალურ შეხვედრას წინ უძღოდა თურქ და უკრაინელ მეტოქეებთან გამარჯვება. დიმიტრი ხაჩიძე ბორჯომელია. მშობლიურ კუთხეზე შეყვარებული სპორტსმენის დარწმუნება ვერავინ შეძლო, რომ საქართველოს სახელით ეასპარეზა. ის მუდმივად ბორჯომის სახელით ჭიდაობს. ჩემპიონობის გემო პირველად შვიდი წლის წინ გაიგო. ევროპის ჩემპიონი კადეტებში 15 წლის ასაკში გახდა. ცხადია, მაშინ კარგად ვერ გააცნობიერა, რა ხდებოდა მის თავს. მაკედონიაში პიედესტალზე რომ აიყვანეს და საქართველოს ჰიმნი ჩართეს, მაშინდელი ემოცია დღემდე გამოყოლილი აქვს. 14 მარტს ალბანეთში მოპოვებულ ოქროს მედალს კი, ტაიმაუტის შემდეგ საყვარელ სპორტში დაბრუნებად მიიჩნევს.გამარჯვებაზე ორიენტირებულმა თავს დაუმტკიცა, რომ პიედესტალზე ასვლა და საქართველოს სახედ ყოფნა, უკვე გაზრდილი სპორტსმენის ძალებშია.ტირანადან დაბრუნებული დიმიტრი ხაჩიძე "პრაიმტაიმის" მკითხველს ემოციებს უზიარებს.დიმიტრი ხაჩიძე: პირველი ოქროს მედლიდან დღემდე ჩავარდნა მქონდა. ახლა სრულყოფილად მოვემზადე, გამარჯვებისთვის გავედი და თავს დავუმტკიცე, რომ მე ეს შემიძლია, მე დავბრუნდი!15 წლის ასაკში რომ ავედი პიედესტალზე და ჰიმნი დაიწყო, ვერ ვიტყვი, რა გრძნობა დატრიალდა გულში. ეს ჰიმნი ჩემ გამოა, ჩემი ქვეყნის სახე იმ მომენტში მე ვარ! სულ სხვა განზომილებაა...ახლაც, ევროპის ჩემპიონი რომ გავხდი, ჰიმნს ავყევი. როგორ აღგიწეროთ რას ვგრძნობდი, ეს პიკია! თავიდან ბოლომდე ბედნიერი ხარ! რამხელა მადლია! დავდიოდი დროშით წრეზე, ყველა ტაშს მიკრავდა, სხვა გალაქტიკაზე ვიყავი იმ დროს! წრეზე დროშით ტრიალი ცხოვრების სრბოლას შეიძლება შევადაროთ. სპორტულმა ფსიქოლოგმა კარგად იმუშავა ჩემთან და თავდაჯერება გამიასმაგა, თავი დამანახა, ემოცია დამათრგუნინა. ტექნიკურის გარდა, მენტალური მზაობა მქონდა. ემოციებს უკეთ ვაკონტროლებდი, ყველა "სხვატკას" მზად ვხვდებოდი. სპორტის ამ სახეობაში ნახევარზე მეტი ემოციის კონტროლია. შფოთვა და ნერვიულობა მოხსნილი უნდა გქონდეს. ყველა გრძნობდა ჩემს ცვლილებას, მათ შორის გულშემატკივარიც. ევროპის ჩემპიონატზე მშვიდად ვიჭიდავე...ჩანაწერი რომ ვნახე, ჩემი ასპარეზობა მომეწონა, თურქ მეტოქესთან იყო რაღაც გამოსასწორებელი ნიუანსები, რომელსაც სამომავლოდ გამოვასწორებ.ფინალში შემხვედრ ისრაელელ მოჭიდავესთან წინა წლებში ორჯერ მქონდა ნაჭიდავები. ორივეჯერ მოვუგე. შესწავლილი მყავდა. ჩემი ჭიდაობით ვიჭიდავე და ისიც ჩემი ჭიდაობით ვაჭიდავე და შეხვედრა ჩემს სასარგებლოდ წავიდა. ძალიან კარგი შეხვედრა გამოვიდა.ჩემს გამარჯვებაში ლომის წილი მიუძღვის ჩემს ბიძას, არქიმანდრიტ გაბრიელ ჯამბაზიშვილს. მისი და ბებიაჩემის, დედა ნატალიას დიდი დამსახურებაა, რომ მე რელიგიური ვარ. მამა გაბრიელმა მასწავლა ეკლესიური ცხოვრება. დედა მიყვებოდა, როგორ დაატარებდა ბებიაჩემი თავის სამ შვილს ტაძრებში. მერე ბიძაჩემი ბერობის გზას დაადგა. დღეს ის აღმსარებლისა და სალოსის ბერი გაბრიელის სახელობის დედათა მონასტრის წინამძღვარია, ციხისჯვარში (ბაკურიანთან). ბებიაც იმ მონასტერში მოღვაწეობს. მისი დარიგებები ულიმიტოა... დედა ნატალია ხშირად მახსენებდა, მევლო ტაძარში, მელოცა და წმინდა ზიარება მიმეღო. მოკლედ, ორივე მაგალითია ჩემთვის. მათი რჩევები ცხოვრებაში ყოველთვის ძალიან მადგება. წასვლის წინ დამლოცეს. მონასტრიდან მათი ლოცვა მეწეოდა. შობის მარხვა იყო, მახსოვს, თავს დავუსვი შეკითხვა, რატომ არ დავდივარ ყოველ კვირას წირვაზე-მეთქი? დავიწყე სიარული, აღსარების ჩაბარება, ზიარება. სულ სხვანაირად დავინახე ჩემი ცხოვრებაც და მანამდე დაშვებული შეცდომებიც. მას შემდეგ მადლს ვგრძნობ. რაც შეეხება ბორჯომს, ჩემი კუთხეა, განსაკუთრებულად მიყვარს. აეროპორტში იმდენი ხალხი დამხვდა, მილოცავდა, მეხუტებოდა, ჰაერში ამაგდეს... პატივი დამდეს და დამხვდნენ საკრებულოს თანამშრომლები. ემოციას ვეღარ გამოვხატავდი. გავითიშე. დაცლილი ვიყავი. ძნელია ამხელა სიხარულს ბოლომდე აჟიტირებული გაჰყვე. ვერაფერს ვამბობდი, უსიტყვოდ ვეხუტებოდი ყველას...ბორჯომში რომ ჩავედი, უცნობები მილოცავდნენ. ერთ-ერთი და უძლიერესი მოტივაცია სწორედ ჩემი ხალხის ჩემი წარმატებით ასე გახარებაა. სხვისი გახარება არის ენით აღუწერელი სიხარული. 15 წლის ასაკში ამას ვერ აღვიქვამდი. ახლა უკვე ხალხის ეს დამოკიდებულება ჩემდამი კიდევ უფრო დიდი მოტივაცია გახდა. ჩემი მთავარი მოტივატორი კი ჩემი ოჯახია.ახლა წინ მსოფლიო ჩემპიონატია. მოსამზადებელი პერიოდი მაქვს. ექვსი თვე თავი უნდა გადავდო და დიდი ტურნირისთვის მოვემზადო.***ჩემპიონის პორტრეტის უკეთ აღქმაში მისი დედა, ირმა ჯამბაზიშვილი დაგვეხმარა. სხვადასხვა პატარა ნიუანსებში კარგად გაიცნობთ დიმას.ირმა ჯამბაზიშვილი: მყავს ორი ვაჟი და ორი გოგონა. ბერძნულ-რომაულ ჭიდაობაზე პირველად დიმიტრის ძმა, ოთხი წლით უფროსი ვასილი დადიოდა. მისმა შემხედვარემ ჭიდაობა თავადაც მოინდომა. უშიშარ დიმას „გლადიატორიც“ კი შეარქვეს. იცოდა, რომ ეტკინებოდა, მაგრამ არ ეშინოდა და მაინც ჭიდაობდა. საერთოდ, მეორე შვილები უფრო მებრძოლები არიან. მიღწევები ვასილსაც ჰქონდა, ძალიან ტექნიკური მოჭიდავე იყო. მაგრამ დროთა განმავლობაში ჩამოშორდა სპორტს. ჩათვალა, რომ ერთი ოჯახისთვის ორი სპორტსმენი რთული შესანახი იქნებოდა, ასპარეზი დაუთმო ძმას. ეს დათმობა, ალბათ, დიმიტრის ხასიათმაც განაპირობა, უფრო გამძლე, სწრაფად მოაზროვნეა. ტექნიკური მოჭიდავეები არიან ორივე. ჯერ ბორჯომის სასპორტო სკოლაში ვარჯიშობდნენ. უფრო რომ განვითარებულიყვნენ, ჩემმა მეუღლემ მიიღო გადაწყვეტილება და თბილისში ჩამოიყვანა ბავშვები. ასე დააგროვეს ჯილდოები, მედლები... დიმიტრის აღებული აქვს მეორე ადგილი, მესამეც... და ორჯერ ევროპის ჩემპიონი გახდა!მე ვერ ვუყურებ მის ჭიდაობას, არ შემიძლია. პირდაპირ ეთერში არასდროს მინახავს. თუ დარბაზში ვარ, გარეთ გავდივარ და უფალს ვთხოვ, ჯანმრთელი იყოს და მერე როგორც უფლის ნება იქნება, ისე წარიმართოს. ჩემი ძმა, მამა გაბრიელიც ვერ უყურებს დიმიტრის ჭიდაობას პირდაპირ ეთერში. ეს ჩვენს ძალებს აღემატება.სხვა რა გითხრათ დიმიტრიზე, ძალიან თავმდაბალია, პრინციპულია. ვერ მოატყუებ. სხვათა შორის, გამოვტყდები და გეტყვით, მან გადამაჩვია პატარ-პატარა, უვნებელი და დამამშვიდებელი ტყუილების თქმას. ერჩივნა მეთქვა სიმართლე. ვერ აკადრებ ტყუილს. წონა ყოველთვის ჰქონდა ოჯახშიც და გარეთ. აქვს სწრაფი, ტექნიკური და მათემატიკური გონება. ეს ყველაფერი, ალბათ, ჭიდაობაშიც ეხმარება. დამოუკიდებელია ბავშვობიდან. თავისი ჯიბის ფული სულ აქვს. თვითონ ცდილობს უზრუნველყოს საკუთარ თავი. უყვარს ბორჯომი და ბორჯომელები. ვთხოვდით, თბილისის სახელით ეჭიდავა (ექნებოდა დაფინანსება და ხელფასი), მაგრამ ვერ დავითანხმეთ, ბოლომდე ბორჯომის სახელით ასპარეზობს.მე ბორჯომში მშვიდად და იმედიანად ვარ, რადგან თბილისში დიმიტრის გვერდით არის მისი რჩეული - ნინი, რომელიც გვერდში უდგას და ეხმარება.დიმიტრი: - ნინი რთულ მომენტებში გვერდით მედგა. მისთვის პრიორიტეტი არა ჩემი ჭიდაობა, არამედ ჩემი ჯანმრთელობაა. ძალიან მამშვიდებდა ტრავმებისა და ტაიმაუტის დროს. მე მჯერა შენი - ესაა ნინის სიტყვები, რომელიც ძალას მმატებს. - დაბოლოს, ქალბატონო ირმა, ჩემპიონის დედობა როგორია?- საოცარია. რომ გაიმარჯვა, იმდენად ჭარბად მივიღე დადებითი ემოცია და ისე გადავივსე, ერთი სული მქონდა თვალი დამეხუჭა და დამეძინა... რა თქმა უნდა ბედნიერებაა...უნივერსიტეტი ახლა დაამთავრა, ბიზნესის განხრით. წელს კარგ ფორმაში შეხვდა საქართველოს და ევროპის ტურნირებს. საერთოდ, წელს საკმაოდ მყარი ფსიქიკით შეხვდა ყველაფერს. რწმენა ყოველთვის ჰქონდა, მაგრამ უკვე გააზრებულად მივიდა ტაძარში და გახდა აღმსარებელი. ეს ყველაფერი აისახა კიდეც მის ბრძოლებში. ეს წლების შრომის შედეგია. ამ შედეგს რომ ხედავ, ბედნიერი ხარ.