ისტორიები • 1759307886

"52 წლამდე მაქვს ვადა, ბაბუაჩემმა მაგ ასაკში შეირთო ცოლი და 5 ვაჟი შეეძინა..." - მსახიობ კახა კუპატაძის სახალისო ისტორიები

რუსთაველის თეატრის მსახიობი კახა კუპატაძე მსახიობობაზე ბავშვობიდან ოცნებობდა და ეს ოცნება წარმატებულად აუხდა. მან არაერთი გამორჩეული თეატრალური და კინოროლი შექმნა. საკუთარი კარიერის და სხვა საინტერესო თემების შესახებ კახა „პრაიმ ტაიმს“ ესაუბრა.- მე წყალტუბოში დავიბადე და გავიზარდე. ერთხელ ბიძაჩემს გაუფუჭდა მანქანა, მაშინ დაახლოებით 7-8 წლის ვიყავი და ეს მანქანა დაგვიტოვა ეზოში. ძალიან შემიყვარდა ავტომობილი, შინდისფერი სალონი ქონდა და მამაჩემს ვუთხარი მინდა ამ მანქანის ტარება ვისწავლო-მეთქი და დავიწყე სწავლა. ძრავი არ მუშაობდა მანქანის, მაგრამ მაგნიტოფონი ირთვებოდა, ჩავრთავდი მუსიკას და მამა მასწავლიდა „ტარებას“. ვახმოვანებდი მანქანის ძრავის ხმებს და სიჩქარეებში ჩაგდებაც თეორიულად მასწავლა. როცა გაწვიმდებოდა წარმოვიდგენდი რომ შეყვარებული მყავდა, მანქანაში ვჯდებოდი და თითქოს ვატარებდი. ძალიან მომეწონა ჩემი თავი ამ როლში და ვფიქრობ სწორედ მაშინ გადავწყვიტე მსახიობობა. გაფუჭებულ მანქანაზე ვისწავლე ტარება.- რუსთაველის თეატრში როგორ მოხვდით რობერტ სტურუას დასში?- მეოთხე კლასში ვიყავი და ოტია იოსელიანის ნაწარმოებიდან შევიტყვე რობერტ სტურუას შესახებ პირველად. პატარ-პატარა ნაწყვეტები უნდა გვეჩვენებინა ოტია იოსელიანისთვის მისი ნაწარმოებებიდან, მოვიდა ბატონო ოტია და რომ ვაჩვენეთ თავისი ნაწყვეტები, თქვა თქვენთან არაფერი არა მაქვს პრეტენზია, მაგრამ დადგმას რაც შეეხება მსოფლიო დონის რეჟისორმა რობიკო სტურუამ უნდა შეაფასოს ეს ნაწილი, რადგან მაგან გადაატრიალა თეატრალური სამყაროო. სახლში როგორც კი დავბრუნდი, დედას ვკითხე ვინ არის რობერტ სტურუა-მეთქი და მაშინ მომიყვა პირველად დედამ ამ გენიოსი ადამიანის შესახებ. სკოლის დამთავრების შემდეგ, თეატრალურ ინსტიტუტში ჩავაბარე, მეოთხე კურსზე მოვხვდი გიგა ლორთქიფანიძის სპექტაკლში „წათეს წითელი წაღები“, სადაც რომაელ რაინდებს ვთამაშობდით. ჩემი მეგობრის რეკომენდაციით მოვხვდი რუსთაველის თეატრში, ბატონმა გიგამ დაგვამტკიცა როლზე. პრემიერის შემდეგ ახალი წლის პერიოდი ახლოვდებოდა და ბატონი რობერტი იწყებდა სპექტაკლს „სალამურას“ და ასე მოვხვდი მასთან.- პირველი სიყვარული თეატრალურ ინსტიტუტში მოვიდა? - პირველი სიყვარული სტუდენტობის დროს არ ყოფილა. არადა მქონდა სურვილი მყოლოდა შეყვარებული მსახიობი გოგონა, მაგრამ იმის მიუხედავად რომ ლამაზი გოგოები სწავლობდნენ ასე არ მოხდა. პირველი სიყვარული იყო ბაღში, მაგრამ საერთოდ არ მახსოვს ის გოგო. - ვიცი, რომ ნათესავები და ახლობლები ბევრს დარდობენ თქვენს დაოჯახებაზე? - ხშირად მეკითხებიან დაოჯახებაზე, როცა ვხვდები რომ დაოჯახებაზე უნდა მკითხონ, ვამბობ 52 წლამდე მაქვს ვადა, რადგან ბაბუაჩემმა 52 წლის ასაკში შეირთო ევგენია ლაბაძე რომელთანაც 5 ვაჟი შეეძინა-მეთქი და მეუბნებიან გაჩერდი ახლა მაშინ სხვა დრო იყოო., მამიდაჩემი მეუბნება შენ მამიდა რამე ხო არ გჭირს ცოლი რო არ მოგყავსო. 39 წლის ასაკში ცოლი რომ არ მყავს ვერ ვხვდები რატომ არის დაგვიანებული.- არასდროს გიფიქრიათ დაოჯახებაზე?- მქონდა რაღაც ურთიერთობები, მაგრამ ქორწილამდე არ მივიდა არცერთი. რა იყო ამის მიზეზი არ ვიცი. ერთხელ დავასრულე ურთიერთობა ჩემი გადაწყვეტილებით და ახლა როცა ვფიქრობ ალბათ ასე უნდა მომხდარიყო. ოჯახი რომ შემექნა მერე უფრო რთული იქნებოდა გადაწყვეტილების მიღება. ცხოვრება არის იმერელი ქალივით - ბებიაჩემივით. განცდებში ხარ, ხან მოწყენილი ხარ, ხან დასვენება გინდა, ხან ის და ხან ეს. ბებიაჩემს ას წელს მიღწეული ნათესავი გარდაეცვალა და იმის პანაშვიდზე მყავდა წაყვანილი, მეც იქვე ვიყავი და ტირის ბებიაჩემი, ვიცი, ვიცი ას წელს მიღწეული ხარ მაგრამ მენანებოდი მაინცო და ამ დროს ახალგაზრდა გოგო მოვიდა პანაშვიდზე. მესმის ბებიაჩემის ხმა - დედა, დედა, კახა ბებია გაახილე თვალები რა კაი გოგოაო. ვისი იყო ეს გოგო ხო არ იცითო იქვე იკითხა და უთხრეს ბუღალტერის გოგოაო და მეძახის ბებიაჩემი კახა ბებია ჩაეხუტე არ გაუშვა ეს გოგოო. ვრცლად, ნახეთ, ვიდეო: 

ისტორიები • 1758468418

"პირისპირ არასდროს შევხვედრივარ... არც გამიგია, ჩემი ნახვის სურვილი ჰქონოდა...“ – ლეგენდარული მსახიობის ქალიშვილის აქამდე უცნობი ისტორიები

„ბუნებამ მას ყველაფერი მისცა – სილამაზე, შესანიშნავი ხმა, ნიჭი და ერთში დაჩაგრა – არ მისცა ბედი!“ – ამბობდა რეჟისორი რობერტ სტურუა თათია ხაინდრავაზე.ულამაზეს მსახიობ თათია ხაინდრავას, მართლაც არ გაუმართლა სიყვარულში – 1957 წელს მსახიობ რამაზ ჩხიკვაძისგან ქალიშვილი შეეძინა, მაგრამ მათი თანაცხოვრება, სამწუხაროდ არ შედგა… როგორც თავად ამბობდა, სწორედ, ამ სიყვარულმა მისცა მას ყველაზე დიდი ბედნიერება – მირანდა. „მე ვიპოვე ბედნიერება, ჩემი შვილის სახით!“ – ამბობდა მსახიობი.თათია ხაინდრავას ქალიშვილმა, მარიამ (მირანდა) ხაინდრავამ „პრაიმტაიმთან“ მამაზე – რამაზ ჩხიკვაძეზე, აქამდე უცნობ ისტორიები გაიხსენა.გთავაზობთ ინტერვიუს, რომელიც სამი წლის წინ ჩაიწერა.როგორც მირანდამ "პრაიმ ტაიმს" უთხრა, მის გამო, რამაზს ძალიან დიდი უსიამოვნებები ჰქონდა ოჯახში, ნატაშას მხრიდან. ისე წავიდა ამ ქვეყნიდან, პირისპირ არასდროს შეხვედრია!ვარ მუსიკოსი – მევიოლინე. 8 წლამდე დედასთან და ბებიასთან ერთად ვცხოვრობდი.ბებია, (კონსტანტინე გამსახურდიას და), სოფიო გამსახურდია რომ გარდაიცვალა, მამის მხრიდან ბებია-ბაბუასთან, რამაზ ჩხიკვაძის მშობლებთან – გრიგოლ (გიგიშა) ჩხიკვაძე და ელენე გაჩეჩილაძესთან გადავედი საცხოვრებლად.– დიდხანს ცხოვრობდით ბ-ნ რამაზის მშობლებთან?რა თქმა უნდა, გარდაცვალებამდე ერთად ვცხოვრობდით, მათ გამზარდეს, ძალიან მიყვარდა ორივე. დადაჩემი, მსახიობი თათია ხაინდრავა (კონსტანტინე გამსახურდიას დისშვილი), ხშირად დადიოდა ჩვენთან სახლში, მაგრამ ძირითადად, ბებია-ბაბუა მზრდიდნენ. არ ვიცი, როგორ მოვიხსენიო რამაზი, არ მინდა, მამა ვუწოდო, რადგან ძალიან გულნატკენი ვარ.8 წლის ვიყავი, საცხოვრებლად რომ გადავედი. 1987 წელს, ორივე თითქმის ერთდროულად გარდაიცვალა. სახლი, სადაც ვცხოვრობდი, უზნაძის (კამოს) ქუჩა №4 -ში მდებარეობდა. ბაბუა გრიგოლ ჩხიკვაძე ღვაწლმოსილი ადამიანი იყო – პროფესორი, დოქტორი, ფოლკლორისტი, საქართველოში ფოლკლორის ფუძემდებელი.მისი მამა, ზაქარია ჩხიკვაძე საზოგადო მოღვაწე, ლოტბარი, პედაგოგი, მრავალი სამუსიკო სკოლის დამაარსებელი, საქართველოს ფილარმონიული საზოგადოების ერთ-ერთი დამფუძნებელი, მრავალი ქართული ხალხური სიმღერისა და საგალობლის შემგროვებელი, ქართულ სიძველეთა დამცველი.იყო. ამავე დროს, ვაჟა-ფშაველას ახლო მეგობარი.გრიგოლი, ძალიან დიდი კაცი იყო. ძირითადად, მან გამზარდა, სწორედ, მისი დამსახურებაა, დღეს რომ მევიოლინე ვარ! ვიოლინოზე კარგად უკრავდა და მეც ბავშვობიდან მასწავლიდა. მისი დამსახურებაა, რომ წარჩინებით დავამთავრე კონსერვატორია. მისი წყალობით დავეუფლე ჩემ პროფესიას, რა თქმა უნდა, დედაც არ მაკლებდა ყურადღებას და ზრუნვას, მაგრამ სულ სხვა იყო, რომ მუსიკალურ ოჯახში მომიწია ცხოვრება.– რატომ არ ცხოვრობდით დედასთან?რამაზის მშობლებმა გადაწყვიტეს მათთან მეცხოვრა, დედაც დათანხმდა და გადაწყვიტა, რომ ჩემთვის, ასე უკეთესი იქნებოდა. ძალიან დიდ პატივს სცემდა რამაზის მშობლებს და ასევე ისინიც. გარკვეული მიზეზების გამო, რამაზთან მშობლებს კარგი ურთიერთობა არ ჰქონდათ, უფრო ბოლო წლებში აღადგინეს.– თუ საიდუმლო არ არის, რა იყო მიზეზი?ძირითადი მიზეზი, რის გამოც უთანხმოება ჰქონდათ, ოჯახში რამაზის ოჯახი იყო. დედისერთა იყო და ვერ გაწირეს ბოლომდე. არადა მეც ძალიან ვუყვარდი, ასევე მეც და ერთ-ერთ მიზეზად, ეს ფაქტიც მოიაზრება. ამიტომ მათი გარდაცვალება, ძალიან გამიჭირდა, მეგონა, რომ ნამდვილი მშობლები დავკარგე.მიუხედავად იმისა, რომ დედასთან ყოველდღიური ურთიერთობა მქონდა, ეს ადამიანები ჩემთვის დედაც და მამაც იყვნენ. 89 წლის იყო ბაბუა და 84 -ის ბებია როცა გარდაიცვალნენ. ამ დროს, უკვე 30 წლის ვიყავი, ფაქტობრივად, 22 წელი მათთან ერთად ვიცხოვრე.– ამ პერიოდში, დედასთან რა ურთიერთობა გჰქონდათ?კვირაში ორი დღე დედასთან ვიყავი, დანარჩენი ბებია-ბაბუასთან, მაგრამ ბოლო 10 წელი, ძირითადად, ჩხიკვაძეებთან ვცხოვრობდი. დედასთან, მხოლოდ კვირაში ერთხელ, კვირა დღეს დავდიოდი.– ულამაზესი თათია ხაინდრავა…დედა მართლაც ულამაზესი იყო. მართალია, იმ პერიოდში, ბევრი ლამაზი ქალი დადიოდა თბილისში, მაგრამ ერთ-ერთ ლამაზ ქალად მოიხსენიებდნენ. ბუნებრივი სილამაზე ჰქონდა – ცნობილი იყო ულამაზესი თმებით.75 წლის გარდაიცვალა და თმის ხარისხი, არ შეცვლია. მიუხედავად გარეგნობისა, პირად ცხოვრებაში არ გაუმართლა – არც პირადში და არც შემოქმედებითში.50 წლის იყო, როცა პირველი საღამო გამართა და მისი რეპერტუარი (პროზა, პოეზია) რობიკო სტურუას მოასმენინა. რობიკო ამ დროს, უკვე ძალიან ცნობილი რეჟისორი იყო. დედა ამბობდა, ძალიან მეუხერხულებოდა, რომ ახალგაზრდა კაცთან ამხელა ქალი უნდა დავმდგარიყავი და ლექსები წამეკითხაო, მაგრამ ძალიან მოეწონა და მონო-სპექტაკლი – „მზეო თიბათვისა“ დაუდგა, რასაც ძალიან დიდი წარმატება და პოპულარობა მოჰყვა.ძალიან ახალგაზრდა იყო, როცა რადიოში დაიწყო მუშაობა, სტეფან ცვაიგის „უცნობი ქალის წერილები“ ჩაწერა, რაც ძალიან მოეწონა მსმენელს. თეტრშიც მუშაობდა, მაგრამ როლებს არ აძლევდნენ, თუ ვინმე ავად გახდებოდა, იმ შემთხვევაში მთავარ როლში შეჰყავდათ, ერთ დღეში უწევდა ყველაფრის სწავლა.ნიჭიერი იყო, თორემ ერთ დღეში შეუძლებელი იყო როლში შესვლა.ძალიან კარგი პლასტიკა ჰქონდა, კარგი სმენაც ჰქონდა, მღეროდა საოცრად, თითქმის ყველა ინსტრუმენტზე უკრავდა, მაგრამ ნოტები არ იცოდა.მამა, სიმონ ხაინდრავა რეპრესირებული იყო, 1937 წელს დაეღუპა. საკმაოდ შეძლებული ადამიანი იყო იმ პერიოდში, მაგრამ ყველაფერი ჩამოართვეს – საცხოვრებელი სახლები პეროვსკაიას და ბორჯომის ქუჩაზე და ავლაბარში, ოროთახიან კომუნალურ, საშინელ ბინაში შეასახლეს. სხვათა შორის, ბებია სოფიოც, სწორედ, ამ სახლში გარდაიცვალა.დედა, ძალიან დიდი ოპტიმისტი იყო, მეორე დღით ცხოვრობდა. ყოველი დილის გათენება უხაროდა. ხშირად ამბობდა, მე მაინც ბედნიერი ქალი ვარ, რომ შვილი მყავს და ჩემ შვილს ვუყურებო. არ იყო ღვარძლიანი, არავის არაფერი არ შურდა, ყველას წარმატება უხაროდა, ყველა ადამიანის ნიჭს აფასებდა, ძალიან კეთილი იყო.– პირისპირ შეხვედრიხართ რამაზს?საბედნიეროდ, თუ საუბედუროდ ისე წავიდა ამ ქვეყნიდან, პირისპირ არასდროს შევხვედრივარ. როცა ბებია-ბაბუასთან მოდიოდა, ვერასდროს ვხვდებოდი, როცა სახლში ვიყავი, ერთხელ არ მოსულა.ვფიქრობ, რომ ბებიაჩემის და ბაბუაჩემის მოწყობილი იყო ეს ამბავი. ალბათ, გული რომ არ მტკენოდა. ვფიქრობ, რომ ნერვიულობდნენ, ცუდად არ მომქცეოდა. არადა, რა ვიცი, შეიძლება, სულაც არ შემხვედროდა ცუდად. ხშირად არ დადიოდა მშობლებთან და ალბათ, ეს არის მთავარი მიზეზი.– არ ჰქონდა სურვილი რომ ენახეთ?როგორც ჩანს, არა. არ ვიცი თვითონ რას ფიქრობდა, მაგრამ არც გამიგია, რომ ჩემი ნახვის სურვილი ჰქონოდა. არ ყოფილა შემთხვევა, რომ სადმე ერთად მოვხვედრილიყავით, ამიტომ ვერ ვიტყვი, რომ როდისმე, ან კარგად შემხვდა, ან ცუდად.ვიცი, რომ ჩემ გამო, ძალიან დიდი უსიამოვნებები ჰქონდა ოჯახში. მისი მეუღლე ნატაშა ჩხიკვაძე, ძალიან ცუდ როლს თამაშობდა, ჩვენ ურთიერთობაში.– როდის დაიწყო ეს ყველაფერი?ალბათ, ორი წლის ვიქნებოდი, როცა ცოლი შეირთო, მაგრამ ერთმანეთი რომ გაიცნეს, იმ დროიდან შეწყდა მე და რამაზს შორის ურთიერთობა. მისი შვილი იშვილა და ჩემკენ, გამოხედვა აღარ უნდოდა!არადა, იმ ბიჭს, საკუთარი მამა ცოცხალი ჰყავდა, მაგრამ რამაზმა, თავის გვარზე დაწერა. ამ ამბავში, არაფერი გასაკვირი არ არის, ბევრს მიუცია გვარი თავისი გერისთვის, მაგრამ მე რას მერჩოდა!– რამაზის მამამ რატომ არ მოგცათ გვარი?ძალიან ხშირად იყო, ოჯახში ამ თემაზე საუბარი, ბაბუას ძმა, რომელიც არაჩვეულებრივი იურისტი იყო, სულ ეუბნებოდა, ბავშვს გვარი მივცეთო, ფაქტობრივად მაგათი შვილიშვილი კი არა, შვილი ვიყავი, მაგრამ დედამაც უარი თქვა, მასაც ჰქონდა თავისი პოზიცია.– როგორ შეუყვარდათ ერთმანეთი თათიას და რამაზს?მოსწავლეთა (პიონერთა) სასახლიდან, ერთად მოდიოდნენ. თეატრალურ ინსტიტუტამდე, თითქმის ყველა მსახიობი, იქ წამოიჩიტნენნ. ინსტიტუტშიც ერთ კურსზე მოხვდნენ.აქედან დაიწყო მათი ურთიერთსიმპათია და სიყვარული, რომელიც დროთა განმავლობაში, სამწუხაროდ, დიდ სიძულვილში გადაიზარდა. სხვათა შორის, დედა რამაზის დიდი თაყვანისმცემელი იყო, არა როგორც ადამიანის, არამედ, როგორც მსახიობის.რატომღაც მგონია, რომ რადგან ჩემი ბებია და ბაბუა ასეთი კარგი ადამიანები იყვნენ, მათი შვილი, ძალიან ცუდი არ უნდა ყოფილიყო, არ მინდა, რომ ასე ვფიქრობდე. ამხელა მსახიობი კაცი იყო, მაგრამ პირად ცხოვრებაში, ვერ ჰქონდა კარგად საქმე აწყობილი. რა მოხდებოდა, რომ ჩემთანაც კარგი ურთიერთობა ჰქონოდა? გიჟდებოდა ნატაშა, რომ ბებია-ბაბუას ასე ძალიან ვუყვარდი.– დედამთილ-მამამთილთან როგორი ურთიერთობა ჰქონდა ნატაშას?არ ჰქონდა კარგი ურთიერთობა, თან იცოდა, რომ ჩემზე გიჟდებოდნენ. ურეკავდა ხოლმე, მაგრამ, როგორც რძალი, რომ მოსულიყო, არ მახსენდება. მაგრამ როცა გარდაიცვალნენ, ყველა პანაშვიდზე იქ იყო.– ერთდროულად გარდაიცვალნენ?ბებიას ინსულტი დაემართა, ერთ თვეში კი, ბაბუა გარდაიცვალა. ისე წავიდა ამ ქვეყნიდან, მეუღლემ, მისი სიკვდილი ვერც გაიგო. ფაქტობრივად, ერთმანეთს მიჰყვნენ, ვერც ერთმა ვერ გაიგო, ერთმანეთის გარდაცვალება – ვერ დაიტირეს ერთმანეთი. ალბათ ასე ჯობდა – მოსიყვარულე წყვილის, ლამაზი დასასრული იყო. ბაბუას დიაბეტი ჰქონდა და მეუღლე უვლიდა წლების განმავლობაში, ძალიან ინერვიულა და დაასწრო სიკვდილი.– რას გიყვებოდა დედა რამაზზე?ამბობდა, რომ ძალიან ლამაზი ურთიერთობები ჰქონდათ. სხვა თაობა იყო, უფრო დისტანციური, ძალიან უყვარდათ და მოსწონდათ ერთმანეთი, მაგრამ სამწუხაროდ არ შედგა მათი კავშირი. დაშორების შემდეგ, არასდროს აღარ შეხვედრილან ერთმანეთს.პატარა რომ ვიყავი, რამაზი ყველგან დამატარებდა და ზრუნავდა ჩემზე. როგორც კი, ის ქალი (ნატაშა) გამოჩნდა, ყველაფერი დამთავრდა. რა თქმა უნდა, ეს მე არ მახსოვს, მაგრამ დედასგან გადმოცემით ვიცი, რომ ჩემთან, კარგი ურთიერთობა, ძალიან დიდი სიყვარული ჰქონდა, მამობას მიწევდა.ნატაშას მერე დამთავრდა ყველაფერი. როგორც ვიცი, წინააღმდეგი იყო, ბებია-ბაბუასთან რომ ვცხოვრობდი. ასე ძალიან, რამ შეაყვარათ ეს ბავშვი, ვერ გავიგეო, ამბობდა. რატომ ვერ გაიგო, ვერ ვხვდები.შემიყვარა ამ ხალხმა და რა იყო ამაში გასაკვირი. რამაზზე ბევრი გაუაზრებელი და უაზრო გამონათქვამები გამიგია. უაღრესად დიდი პატივს ვცემ, როგორც უდიდეს მსახიობს. მართლა ძალიან ნიჭიერი კაცი იყო, მაგრამ როგორც პიროვნებას, არა.– როცა გარდაიცვალა მიხვედით?როცა მისი გარდაცვალება გავიგე, მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი სისხლი და ხორცი იყო, აბსოლუტურად არ შემეხო. დედ-მამაზე ახლობელი, გენეტიკურად, არ არსებობს, მაგრამ ეს ადამიანი, ჩემთვის არ არსებობდა.არც დასაფლავებაზე წასვლის სურვილი მქონია, რომ მირეკავდნენ და მისამძიმრებდნენ ვეუბნებოდი, რომ დასანანია არა როგორც მამა, არამედ, როგორ დიდი მსახიობი მეთქი.რამაზის გერის შვილს, როგორც რამაზის შვილიშვილს, ისე იხსენიებენ. მასთან არანაირი კონტაქტი არ მაქვს, არც სურვილი გამჩენია.– თქვენი ოჯახი…საკმაოდ გვიან შევქმენი ოჯახი. ზურას დიდი ხანი ვიცნობდი. ახალგაზრდობაში ერთ-ერთ კამერულ ორკესტრში „კამერა“ ერთად ვუკრავდით. მთელი 30 წლის განმავლობაში, ერთმანეთის მიმართ, პატარა სიმპათიები გაგვაჩნდა, სულ ვამბობ, ერთად თუ უნდა გვეცხოვრა, უკეთესი იქნებოდა, ცოტა ადრე შეგვექმნა ოჯახი, შვილი მაინც გვეყოლებოდა, მაგრამ როგორც ჩანს, ასე იყო საჭირო – უფალმა, ასე ინება.– ნანობთ, რომ მამასთან ურთიერთობა არ გქონდათ?როგორ შეიძლება ადამიანს რაღაც სინანული არ ჰქონდეს, ელემეტარულად, როცა მამა არ გყავს, უკვე ცუდია. დედას სხვა მიმართულება აქვს. მამა რომ მყოლოდა, რატომ იქნებოდა ცუდი?მამას, ბაბუასთან ცხოვრება მივსებდა. დედასთან რომ მეცხოვრა და ბებია-ბაბუასთან არ მქონოდა ურთიერთობა, ეს დანაკლისი, სავარაუდოდ, უფრო მწვავე და მძაფრი იქნებოდა.სულ მესმოდა, როგორ ჰგავს რამაზს, გარგნულად სულ რამაზია. დედას, საერთოდ არ ვგავდი, არადა წესით, ან დედას უნდა გავდე, ან მამას. სხვათა შორის, რომ მესმოდა, მამას ჰგავსო, ვღიზიანდებოდი, დედაჩემი ძალიან ლამაზი იყო და მინდოდა მას ვმგვანებოდი.სხვათა შორის, ძალიან კარგი სამსახიობო ნიჭი მქონდა. ძალიან კარგად გამომდიოდა იმიტაციები. ჩხიკვაძეებთან ოჯახში, სტუმრებთან, ხშირად ვმართავდი კონცერტებს. რატომღაც დედამ არ მოინდომა ჩემი მსახიობობა.საკმაოდ რთული პროფესია ავირჩიე – მევიოლინეობა. ყველა პროფესიას თავის სირთულე აქვს, მაგრამ მსახიობობას, მაინც არ შევადარებ მუსიკოსობას.– მსახიობი რომ გამხდარიყავით, რამაზს რა რეაქცია ექნებოდა?სწორედ რამაზის გამო შეიკავა თავი დედამ. ამბობდა, როგორც მსახიობს, ძალიან კარგი მონაცემები მქონდა, მაგრამ არაფერი არ მქონდა – არც კინო და არც თეატრიო. სიკო დოლიძემ გადაიღო ერთადერთ ფილმში – „კაცია ადამიანი?!“ სადაც ელისაბედის როლს ასრულებს.მართალია, პატარა როლი იყო, მაგრამ ძალიან კარგად შეასრულა, დიდი მოწონება დაიმსახურა. „დიდოსტატის მარჯვენაშიც“(1970 წ.) გადაიღეს, ჯერ მარიამ დედოფლის როლზე იყო დამტკიცებული, მიუხედავად იმისა, რომ კონსტანტინე მისი ბიძა იყო, რეჟისორმა ვ. ტაბლიაშვილმა რატომღაც მოხსნა.ფოტოები მაქვს ნანახი და მართლაც ულამაზესი იყო. ამის შემდეგ, ცოქალის როლი შესთავაზეს, მაგრამ საბოლოოდ, რამდენიმე ფრაგმენტი დარჩა, რომ არ ვიცოდე, რომ დედაჩემია, ვერც მიხვდები. სულ მეუბნებოდა, მე არ გამიმართლა და შენ, თან რამაზის შვილს, ვინ გაგახარებსო.რამაზი არ იყო ცნობილი როგორც ინტრიგანი, ამბიციური, ბოროტი ადამიანი, რატომღაც მაინცდამაინც ჩემს მიმართ გამოიჩინა არაკეთილსინდისიერი დამოკიდებულება. ცნობილია, როგორც ძალიან უბრალო, უშუალო ადამიანი.არ უნდოდა დედას, რომ რიგით მსახიობად დავრჩენილიყავი, ეს იყო ყველაზე დიდი მიზეზი. რაც არ უნდა ნიჭიერი იყო, თუ არ გაგიმართლა, არაფერი გამოგივა, თან კიდევ, როცა ვინმე ხელს გიშლის.ამიტომ ავირჩიე სხვა პროფესია. დღემდე ორკესტრში ვუკრავ, ბედნიერი ვარ ჩემი არჩევანით.– დედის გარდაცვალების შემდეგ, რა შეიცვალა თქვენ ცხოვრებაში?თათია, 75 წლის ასაკში, სიმსივნის დიაგნოზით გარდაიცვალა. ძალიან გამიჭირდა, მისი ამ ქვეყნიდან წასვლა. ფაქტობრივად, 6 თვეში დამთავრდა ყველაფერი. ტრაგიკულად იცხოვრა, ოჯახი აღარ შეუქმნია. ვფიქრობ, რომ მეც მისი ბედი დამყვა.ისე გავიარე მთელი ცხოვრება, ოჯახი არ მყოლია. ბევრი კარგი იყო ჩემ ცხოვრებაში, ბევრი მეგობარი მყავს და ძალიან კარგი სანათესავო. ყველაზე მნიშვნელოვანი, კონსტანტინე გამსახურდიას ოჯახთან ურთიერთობა იყო. მთელი ბავშვობა, კოლხურ კოშკში გავატარე.ბაბუად მეკუთვნოდა კონსტანტინე, ძალიან ბევრი კარგი მახსოვს მისგან. მირანდას, დედაჩემის ბიცოლას, კონსტანტინეს მეუღლის პატივსაცემად მეძახდნენ. არაჩვეულებრივი გარემო იყო, კარგად მახსოვს მასთან ურთიერთობა.მერე კოკოც (კონსტანტინე გამსახურდია) გაჩნდა, დღემდე ერთად მოვდივართ. ზვიადთანაც კარგი ურთიერთობა მქონდა, მასაც ძალიან ვუყვარდი.ასეთ ხალხთან ურთიერთობა, მართლაც დიდი ბედნიერებაა. ძალიან ახლო ურთიერთობები მქონდა დედაჩემის ბიძაშვილ (მამის მხრიდან) ლევან ხაინდრავასთან (გოგა და ივლიანეს მამა).საოცარ გარემოში ვიზრდებოდი, რაც ერთგვარი ბედნიერებაა – ისეთი ბავშვობა მქონდა, რომ უამრავი ცნობილი ადამიანი მყავდა გვერდით.– მაგრამ მამის სითბო გაკლდა…რა თქმა უნდა, ეს ჩვეულებრივია! მაგრამ არ ვთვლი, ამ ამბავს ტრაგედიად. რამაზის სპექტაკლებს, ბებია-ბაბუასთან ერთად ხშირად ვესწრებოდი, მაგრამ არასდროს მქონია სურვილი, სპექტაკლის შემდეგ, მასთან მივსულიყავი.ვგრძნობდი, რომ ჩემთვის არასასურველი სიტუაცია იყო. რატომ მივსულიყავი იმ ადამიანთან, ვისაც არ ვუნდოდი.– ანუ, გააზრებული გქონდათ, რომ ამ ადამიანს არ უნდოდით…კი, ნამდვილად ასე იყო. სულ მინდოდა, ოფიციალურად დამემტკიცებინა რამაზისთვის, რომ ნამდვილად მისი შვილი ვიყავი.  თუ საჭიროება მოითხოვდა, გენეტიკური ანალიზიც გამეკეთებია. იმ პერიოდში, ცოცხალი იყო მამაც და დედაც, მაგრამ საბოლოოდ, ამ ყველაფერზე უარი, ისევ თათიამ განაცხადა.ბევრი იფიქრებს, რომ დედამ დამაძალა ამის გაკეთება, მაგრამ არ ვიცნობ ადამიანს, ვინც ასე მოიქცეოდა. ყველაფერი დავკარგე, სახლიც რომელიც მე მეკუთვნოდა, არადა, მე ვიყავი, მათი ერთადერთი შვილიშვილი.მართალია გვარი არ მქონდა, მაგრამ გვარს რა მნიშვნელობა აქვს. – რატომ არ გადადგა ეს ნაბიჯი ბაბუამ?შვილის გამო, რამაზს ულტიმატუმი ჰქონდა წაყენებული მშობლებთან – იმ შემთხვევაში, თუ ბინაში ჩამწერდნენ, მათ დაკარგავდა. ერთადერთი შვილი ჰყავდათ და ვერ გაწირეს. – ვის დარჩა რამაზის მშობლების ბინა ბინა?ერთი ქალი იყო ჩაწერილი, მათი შორეული ნათესავი და მას დარჩა. არც რამაზი იყო იქ ჩაწერილი. მე დედასთან ვიყავი, ერთოთახიანი ბინა ჰქონდა და ვერ მიიღებდა ახალ ბინას, თავისთან რომ არ ჩავეწერე. დათმობდა დედაჩემი იმ ბინას, მაგრამ არც ამათმა არ მოინდომეს ჩემი ჩაწერა.რამაზ ჩხიკვაძის ნახევარი ქონება, ჩემი საკუთრება გახდებოდა, მაგრამ დედამ არ მოინდომა. არ გინდა, ნუ მოიყვან სასამართლოზე, ნერვებს აგიშლისო.ვეუბნებოდი, ამაზე მეტი, რა უნდა ამიშალოს-მეთქი, მეტი რაღა უნდა გამიკეთოს, მთელი ცხოვრება მაწამა მეთქი. რა უნდა, კაცის მკვლელი, ქურდი, რეციდივისტი, უსაქმური, ნარკომანი ვარ, ნეტა რას მერჩის-მეთქი? რას მეტყოდა, მხოლოდ ერთს – ჩემი შვილი არ ხარო! არადა, გავიკეთებდი გენეტიკურ ანალიზს და დავუმტკიცებდი.– რატომ გითხრათ დედამ უარი?უნდოდა, რომ რამაზისგან დიდ თავდასხმას და უბედურებას ავერიდებინე. ეს იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი მიზეზი. ერთ-ერთი ადვოკატი იყო ამ ამბავში ჩართული, რომელიც ამბობდა, რომ გენეტიკური ანალიზი, არც იყო საჭირო. წერილი, რომელიც რამაზს მისწერე, ყველაფერს ნიშნავსო.– წერილი მისწერეთ რამაზს?დედაჩემის გარდაცვალებამდე, ორი წლით ადრე მივწერე. მართალია, სარჩელი აღარ შევიტანეთ, მაგრამ რამაზს, ჩემი წერილი გადასცეს. ადვოკატი გაოგნებული იყო, მითხრა, ხელი უკანკალებდა, წერილს რომ კითხულობდაო.პირველ ნახვაზე, ადვოკატს, ძალიან ცუდი პასუხები გასცა, დედაჩემზე ისიც კი უთქვამს, ამ ქალს, საერთოდ არ ვიცნობდიო, მაგრამ მეორე შეხვედრაზე, როცა ყველა ფაქტი, პუნქტებად ჩამოვწერე, რომ წაუკითხავს, ძალიან ცუდად გამხდარა, ფერი დაუკარგავს.ვიფიქრე, რამე არ დაემართოს-მეთქი, ხომ შეიძლება, მართლა რამე მოსვლოდა. ეს ისეთი ამბავია, სიმართლე, ყველამ იცის, მაგრამ სასამართლო, მაინც სხვა საკითხია. ვიცი, რომ ძალიან კარგად იცოდა ყველაფერი და დავანებე თავი. იმ ქვეყნად წაიღო ეს ცოდვა..სახალხო არტისტი ხარ, თუ უბრალო ადამიანი, ზეციურ საქართველოში, არავის აინტერესებს. მთავარია, შენი პიროვნება და რაც მთავარია, ვის რა გაუკეთე. კარგად მოქცეოდა იმ თავის გერს, ვინ უშლიდა, მაგრამ ჩემგან რა უნდოდა, რატომ მომექცა ასე.– ბებიის ან ბაბუის დასაფლავებაზეც ვერ შეხვდით რამაზს?ვერა, რადგან არ მივსულვარ – ასე ვამჯობინე, არ შემეძლო. როგორც დედის, ისე დავდივარ მათ საფლავზეც. რომ გარდაიცვალნენ, ყველა მირეკავდა და მეკითხებოდა, რამაზმა არ დაგირეკა, არაფერი არ გითხრაო?როგორ დამირეკავდა, სად ჰქონდა ამის ვაჟკაცობა. ადვოკატისთვის უთქვამს, ვიცი, რომ ძალიან კარგი გოგო, კარგი ადამიანიაო. რატომ არ ვიქნებოდი კარგი, ცხოვრებაში ერთი პრეტენზიაც კი არ გამომითქვამს.ყველაზე საყვარელი ადამიანი, ჩემს ცხოვრებაში დედა იყო. ძალიან კეთილი და წესიერი ადამიანი იყო. იცით რას ამბობდა ხოლმე? მე რამაზ ჩხიკვაძე მეტად ბედნიერი ადამიანი ვარ, რადგან ყოველ დილით, ჩემს შვილს ვუყურებო.ბაბუა, ძალიან განიცდიდა ჩემ მდგომარეობას, მაგრამ რა ექნა, ერთადერთი შვილი, ჩემ გამო ვერ დაკარგა.

კულტურა • 1753956260

კულტურის სამინისტრო რეჟისორ რობერტ სტურუას დაბადების დღეს ულოცავს

რეჟისორი რობერტ სტურუა დღეს 87 წლის გახდა.„საქართველოს კულტურის სამინისტრო დაბადების დღეს ულოცავს რეჟისორსა და პედაგოგს, რობერტ სტურუას, უსურვებს მას ჯანმრთელობას, დღეგრძელობასა და შემოქმედებით წარმატებებს“, - აღნიშნულია მისალოც ტექსტში.რობერტ სტურუა 1938 წლის 31 ივლისს თბილისში დაიბადა. დაამთავრა თბილისის თეატრალური ინსტიტუტის სარეჟისორო ფაკულტეტი. 1962 წლიდან მუშაობს შოთა რუსთაველის სახელობის თეტრში. 1979 წლიდან თეატრის მთავარი რეჟისორია, 1980-2011 წლებში იყო მისი სამხატვრო ხელმძღვანელიც.1965 წელს რუსთაველის თეატრის სცენაზე სტურუამ დადგა ა. მილერის „სეილემის პროცესი“, რამაც რეჟისორს პირველი ნამდვილი წარმატება მოუტანა. თეატრალური ფორმის ოსტატობა გამოჩნდა მის მეორე მნიშვნელოვან ნამუშევარში, დ. კლდიაშვილის „სამანიშვილის დედინაცვალი“, რომელიც თ. ჩხეიძესთან ერთად დადგა. მნიშვნელოვანი წარმატება მოჰყვა სპექტაკლს „ხანუმა“, რომელშიც მხიარული, კომიკური, მაგრამ რეალისტური პერსონაჟები ბუნებრივად ებმებიან პირობით თამაშში.1970-იან წლებში უკვე გაჩნდა ცნება „რობერტ სტურუას თეატრი“. პ. კაკაბაძის „ყვარყვარეში“ რეჟისორი სვამს სცენას ბ. ბრეხტის პიესიდან „არტურ უის კარიერა“. აქედან იწყება სტურუას შემოქმედებაში ბრეხტის პერიოდი, რაც რეალობის თეატრალურ მოდელირებას გულისხმობს. ამ დროს რეჟისორი მჭიდროდ თანამშრომლობდა რ. ჩხიკვაძესთან, რომელმაც მთავარი როლი შეასრულა სტურუას მსოფლიო მნიშვნელობის სპექტაკლებში: უ. შექსპირის „რიჩარდ III“ (1979) და ბ. ბრეხტის „კავკასიური ცარცის წრე“ (1975).1980-იანი წლები განსაკუთრებით ნაყოფიერი იყო სტურუას შემოქმედებაში. ამ პერიოდში იდგმება: თ. ჭილაძის „როლი დამწყები მსახიობი გოგონასათვის“ (1980), მ. შატროვის „ლურჯი ცხენები წითელ ბალახზე“ (1980), რ. სტურუას, ლ. ფოფხაძისა და ა. ვარსიმაშვილის „ვარიაციები თანამედროვე თემაზე“ (1981), რ. იბრაგიმბეკოვის „დაკრძალვა კალიფორნიაში“ (1983) და ა.შ.1987 წელს სტურუამ დადგა „მეფე ლირი“. მასში გამოიკვეთა რეჟისორის მიდრეკილება ფილოსოფიური რეჟისურისადმი, რომელშიც სამყაროს თეატრალური ხედვა ტრაგიკულ ფინალს ერწყმის. კალდერონის პიესით, „ცხოვრება სიზმარია“, სტურუას შემოქმედებაში უკვე მეტაფიზიკური რეალობა შემოდის.1994 წელს სტურუამ ი. გოგებაშვილის დედაენის მიხედვით დადგა სპექტაკლს „იაკობის სახარება“. 1996 წელს იქმნება „ლამარა“, გ. რობაქიძის ლირიკულ-მითოლოგიური დრამის მიხედვით. 1997 წელს ლ. თაბუკაშვილის პიესის მიხედვით დადგმული „მერე რა, რომ სველია სველი იასამანი“ განსაკუთრებით პოპულარული ხდება ახალგაზრდა თაობაში. 1998 წელს რეჟისორ დ. საყვარელიძესთან ერთად სტურუამ დადგა კ. გოცის პიესა „ქალი-გველი“. ამავე წელს მოსკოვში თეატრ „სატირიკონში“ იდგმება სტურუას „ჰამლეტი“, რომელშიც მთავარ როლს ასრულებს კ. რაიკინი. 2000 წელს ისევ მოსკოვში, თეატრში „Et cetera“ იდგმება „შეილოკი“ (უ. შექსპირის „ვენეციელი ვაჭრის“ მიხედვით).რეჟისორს მსოფლიოს სხვადასხვა თეატრში დადგმული აქვს შექსპირის, სოფოკლეს, მოლიერის, ჩეხოვის, ბრეხტის პიესები. მიღებული აქვს მრავალი თეატრალური პრემია.

კულტურა • 1749804492

რუსთაველის ეროვნულ თეატრში კახი კავსაძის 90 წლისადმი მიძღვნილი საღამო გაიმართა

საქართველოს კულტურის სამინისტროს მხარდაჭერით გამართულ საიუბილეო საღამოზე კახი კავსაძე გაიხსენეს რუსთაველის ეროვნული თეატრის დირექტორმა რობერტ სტურუამ, მსახიობის მეგობრებმა, კოლეგებმა და ოჯახის წევრებმა.კულტურის სამინისტროს ინფორმაციით, საღამოში, რომელსაც თეატრმცოდნე ნიკოლოზ წულუკიძე და მსახიობი ირაკლი კავსაძე უძღვებოდნენ, მონაწილეობდნენ რუსთაველის ეროვნული თეატრის მსახიობები, საქართველოს სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო აკადემიური ანსამბლი „ერისიონი“, ანზორ ერქომაიშვილის სახელობის საქართველოს ხალხური სიმღერის ანსამბლი „მართვე“, დავით მაზანაშვილის ბენდი, თეატრალური სივრცე „თოჯინების სახლი“ ნიკოლოზ საბაშვილის ხელმძღვანელობით.საიუბილეო საღამოს საქართველოს კულტურის მინისტრის პირველი მოადგილე მაკა გურგენიძე დაესწრო.

პოლიტიკა • 1747847393

ნინო ფოჩხუა ანა ამილახვარზე: თურმე ვერ შეეგუება სახელმწიფოს დასავლური კურსის ცვლას და რუსული ვექტორის გაძლიერებას საქართველოში, არა და გუშინ რუსეთის მოქალაქის მიერ ნიშ პარფიუმერიის მაღაზიის გახსნის პრეზენტაციის წამყვანი გახლდათ

ექსპერტი ნინო ფოჩხუა რუსთაველის თეატრის ყოფილი მსახიობის ანა ამილახვარის ფოტოს აზიარებს, რომელიც ხმაურით წამოვიდა თეატრიდან და აქციებს შეუერთდა.როგორც ფოჩხუა აღნიშნავს, ამილახვარი გუშინ რუსეთის მოქალაქის მიერ ნიშ პარფიუმერიის (nosh parfumes) მაღაზიის გახსნის პრეზენტაციის წამყვანი იყო. მისივე თქმით, აი ეს არის "აჯანყებულთა" ნამდვილი სახე, ოღონდ ფული იყოს და რა მნიშვნელობა აქვს რუსეთის მოქალაქე იქნება თუ კოტ-დ'ივუარის."ეს გოგონა ანა ამილახვარია, რუსთაველის თეატრის ყოფილი მსახიობი, რომელიც ხმაურით წამოვიდა თეატრიდან, უჩივლა რობერტ სტურუას, მაგრამ წააგო სასამართლო და აქციებს შეუერთდა, თურმე ვერ შეეგუება სახელმწიფოს დასავლური კურსის ცვლას და რუსული ვექტორის გაძლიერებას საქართველოში, არა და გუშინ რუსეთის მოქალაქის მიერ ნიშ პარფიუმერიის (nosh parfumes) მაღაზიის გახსნის პრეზენტაციის წამყვანი გახლდათ და სულაც არ გრძნობდა სირცხვილს და წვას. აი ეს არის "აჯანყებულთა" ნამდვილი სახე, ოღონდ ფული იყოს და რა მნიშვნელობა აქვს რუსეთის მოქალაქე იქნება თუ კოტ-დ'ივუარის", - წერს ნინო ფოჩხუა.

პოლიტიკა • 1744963978

ავთანდილ ცინცაძე: 2011 წელს რობერტ სტურუა რომ რუსთაველის თეატრიდან გაუშვეს, რატომღაც არ გვახსენდება იმ მსახიობების ერთი საპროტესტო სიტყვაც კი, რომლებსაც დღეს დოიაშვილზე გული შეტკივათ!

თბილისის საკრებულოს უმრავლესობის წევრი, ავთანდილ ცინცაძე სოციალურ ქსელში „ვასო აბაშიძის სახელობის მუსიკისა და დრამის თეატრის“ ხელმძღვანელის თანამდებობიდან დავით დოიაშვილი გათავისუფლების გამო გამოთქმულ კრიტიკულ განცხადებებს ეხმიანება.„2011 წელს რობერტ სტურუა რომ რუსთაველის თეატრიდან გაუშვეს, რატომღაც არ გვახსენდება იმ მსახიობების ერთი საპროტესტო სიტყვაც კი,რომლებსაც დღეს დოიაშვილზე გული შეტკივათ!საუბარია რობერტ სტურუაზე, ადამიანზე, რომელიც თავადაა ქართული თეატრის ისტორია და ეს მათ ყველაზე კარგად იციან", - წერს ავთანდილ ცინცაძე.

ისტორიები • 1743144000

„ცხოვრება მხოლოდ რამაზისთვის...“- როგორ გადადო თავი მეუღლისთვის ნატაშა კობახიძემ და რა სირთულეები გამოიარეს მათ ერთად

„ქალი – ნატაშა კობახიძე-ჩხიკვაძე – სწორუპოვარი თეატრალური პროდიუსერი. მისი ეშხი აშტერებდა ყველას“ - ნოდარ გურაბანიძე ასე გვიხატავს ნატაშას პორტრეტს: „ნატალია, იმთავითვე, ტიპური მოსკოვური შარმითა და მომხიბვლელობით გამოირჩეოდა. ულამაზეს სლავ ქალთა საზოგადოებაშიც აშკარად განუმეორებელი იყო არა მხოლოდ უზადო გარეგნობითა და ჩამოქნილი სხეულით, არამედ ევროპულ-აღმოსავლური იერის იშვიათი მიმზიდველობის ძალითაც. აქ ერთმანეთს ერწყმოდა პლასტიკა და ქალური სინაზე, მკვეთრი ნაკვთები და სილბო, ძალა და მიბნედილობა. როცა ახლოს გავიცანი, განცვიფრებული დავრჩი მისი ინტელექტით და აზროვნების სიცხადით. მხოლოდ სარაინდო რომანებში თუ შემხვედრია ასეთი ლამაზი და ჭკვიანი ქალბატონები, რომელთა გულისთვის თავგადასავლების მოყვარული ვაჟკაცები არანაირ ფათერაკს არ ერიდებიან“... ეს დღიურები ნატაშა კობახიძესა და რამაზ ჩხიკვაძის განუმეორებელ წყვილზეა. უფრო ნატაშაზე, ქალზე, რომელმაც უდიდესი გავლენა იქონია მეუღლეზე, რომ დიდ მსახიობს სრულად გამოევლინა თავისი ნიჭიერება და სწორედ ისეთი დიდი გამხდარიყო, როგორიც ის ხალხმა გაიცნო. მას გვერდში ედგა ქალი, რომელმაც იგი შექმნა როგორც პროდუქტი, ხელოვნების ბრენდი. ისინი ყველგან და ყოველთვის იყვნენ, პირველ რიგში, დიდი, განუყრელი მეგობრები და შემდეგ – ცოლ-ქმარი და ერთადაც წავიდნენ იმიერში. მათი სიყვარულის ისტორია ყველასთვის კარგადაა ცნობილი, თუმცა, რა თქმა უნდა, მათ ცხოვრებაშიც იყო ისეთი მომენტები და სირთულეები, რაც, ალბათ, ბევრ თქვენგანს ვერც კი წარმოუდგენია. ლეგენდა გემზეფათერაკები ვერ შეაშინებს რამაზ ჩხიკვაძეს. ლეგენდა გემზე დაიწყება. რუსთაველის თეატრის ახალგაზრდა მსახიობები გურამ საღარაძე და რამაზ ჩხიკვაძე ოდესაში წავლენ ხანმოკლე შვებულების გასატარებლად. წავლენ გემით – ბათუმიდან. იალტაში გემბანზე ავა ავაზასავით ქალი – ნატაშა კობახიძე, მეგობრებთან ერთად. „დავინახე ნატაშა, საოცარი სილამაზის ქალი. საოცარი ტან-ფეხით, ვახ-მეთქი, შენ გენაცვალე“, – იტყვის გურამ საღარაძე და გაიცნობს ნატაშას, გაიცნობს და გააცნობს რამაზს. მთელ საღამოს, ღამეს ერთად გაატარებენ სუფრასთან – რამაზი, გურამი, ნატაშა და მისი მეგობარი. საუბარში დაათენდებათ. რამაზი გურამს მიუტრიალდება და ეტყვის – „მე ამ ქალს ცოლად შევირთავდი“. რამაზი და ნატაშა შეხვედრაზეც შეთანხმდებიან, მაგრამ ეს შეხვედრა ვერ შედგება. თუმცა, გავა დრო და ისინი მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს. გემზე შეხვედრამდეც და საბოლოო შეხვედრამდეც მათ დიდი გზა გამოიარეს: რამაზი გახდება თბილისური ბოჰემის გული, თბილისელი „მოდნიცების“. დაბადების დღეები წარმოუდგენელი იქნება რამაზის ელვარე იუმორის, სიმღერის, დაკვრის გარეშე. რამაზი გახდება მოტრფე ცხოვრების, დროსტარებისა და თან, შრომის – თავდაუზოგავი შრომის. წარმატებული სტუდენტობის შემდეგ – რუსთაველის თეატრი, სადაც ის კარგა ხანს ჩაიკარგება უღიმღამო როლებში, ორჯერ დააპირებს კიდეც თეატრის მიტოვებას და ოპერაში გადასვლას. შემდეგ იქნება ლეგენდარული „შვიდკაცა“, თუმანიშვილი ათამაშებს „ესპანელ მღვდელში“. წარმატებულ სპექტაკლს ისევ უღიმღამო წლები მოჰყვება, შემდეგ ისევ თუმანიშვილის შედევრი – „როცა ასეთი სიყვარულია“, მერე გაიხსნება მცირე სცენა – სპექტაკლით „ჭინჭრაქა“ და დაიწყება რამაზ ჩხიკვაძე – როგორც შემდეგ რობერტ სტურუა იტყვის – „რამაზ ჩხიკვაძე ქოსა მრჩევლიდან იწყება“. და დაიწყო სტურუა-ჩხიკვაძის ტანდემი. მათი შეხვედრა „შეხვედრაში“ შედგება, გაგრძელდება „მზიან ღამეში“, შემდეგ იქნება „ხანუმა“, „სამანიშვილის დედინაცვალი“, „ყვარყვარე“... და მეოცე საუკუნის მსოფლიო თეატრის მშვენება – „კავკასიური ცარცის წრე“, შემდეგ „რიჩარდ მესამე“ – მსოფლიო აღიარება. „კავკასიური ცარცის წრე“ შევა მეოცე საუკუნის მსოფლიოს ას საუკეთესო სპექტაკლში, რამაზ ჩხიკვაძის რიჩარდ მესამე – ყველა დროის რიჩარდების ათეულში და ყველა ამ წარმატებაში დიდ წვლილს შეიტანს სწორედ ის ქალბატონი – გემზე გაცნობილი…. „ჭინჭრაქას“ დროიდან ის დაუახლოვდება რამაზს, დაუახლოვდება რუსთაველის თეატრს და „ყვარყვარეს“ დროს თითქმის თეატრის კოლექტივის წევრი გახდება – ნატაშა არაოფიციალურ მენეჯერად მოევლინება რუსთაველის თეატრს. ნოდარ გურაბანიძის თქმით, სწორედ ამ ასპარეზზე გაიფურჩქნება ნატაშას ნიჭი, გონიერება, თანდაყოლილი დიპლომატიური უნარი, აქ პოვებს გასაქანს მისი საარაკო მიზანსწრაფულობა და ტემპერამენტი. რამაზი და ნატაშა ერთად გაივლიან დაბრკოლებებით აღსავსე გზას ცხოვრებაშიც და თეატრშიც. ექნებათ ბევრი მძიმე დღეები, იქნება ბევრი ჭორიც, უბედურებაც – რამაზის მშობლებს ბევრ ცუდს ეტყვიან ნატაშაზე, რამაზს ოჯახთან ურთიერთობა დაეძაბება, მაგრამ უკან არ დაიხევს – შინიდან წავა. ხან სად იცხოვრებენ, ხან – სად, როგორც თავად იტყვის, 20 ბინას გამოიცვლიან, სარდაფშიც მოუწევთ ცხოვრება, სხვენზეც, მეგობრებთანაც – ცოტა ხანს კარლო საკანდელიძის ოჯახში, ედიშერ მაღალაშვილთანაც, ეროსისთანაც, რაღაც პერიოდი ეროსის მეზობლებიც შეიფარებენ… თავის დროზე კი, ნატაშა იტყვის „ჩემი აკადემიკოსობით საქართველოს ბევრი არაფერი მოემატება, გადავწყვიტე, რამაზს შევუწყო ხელი“. ამას იტყვის მეცნიერი, მეტალურგი, ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი. „ჩემი ცოლი სოკრატე არ არის და არც არისტოტელე, მაგრამ ჩვეულებრივად განათლებული ქალია, უმაღლესი აქვს დამთავრებული, საკანდიდატო დისერტაცია აქვს დაცული, საერთოდ, გამჭრიახი გონება აქვს. ჭკვიანი ქალი კარგია, აბა, უჭკუო ვის რად უნდა? რა გითხრათ, ჩვენ დიდი შეხლა-შემოხლა არ გვქონია, როცა ქალი ნორმალურად ეჭვიანობს, ასატანია… ნატაშა ძალიან მეხმარებოდა იმით, რომ არ მაქებდა და მუდამ კრიტიკული იყო ჩემი შემოქმედების მიმართ. ბევრი ცოლი შეყვარებულია ქმრის შემოქმედებაზე და სულ ტაშს უკრავს, „ო, რა კარგია, ო, რა კარგია“, ეს, რა თქმა უნდა, მაინც ცუდად მოქმედებს ადამიანზე, განსაკუთრებით თავიდან, სანამ სპექტაკლი ჩამოუყალიბებელია, დაუღვინებელია. ადამიანს ძალიან გჭირდება მკაცრი მოპყრობა, ნაადრევად ზედმეტი ტაშიტუში არ ვარგა“.ცხოვრება მხოლოდ რამაზისთვისნატაშა შეელევა სამეცნიერო კარიერასაც, არც სამსახიობო კარიერა მოხიბლავს – მას გადაიღებენ ფილმში „ყვავილი თოვლზე“, მაგრამ ეს ფილმი აღმოჩნდება – პირველი და უკანასკნელი (რ. შატაკიშვილი). ის თავს გადადებს რამაზისთვის. რამაზ ჩხიკვაძე, ცხადია, მიაღწევდა დიდ წარმატებას, მაგრამ იქნებოდა კი ისეთი დიადი, როგორიც იყო, რომ არა ნატაშას მხარდაჭერა – ყოველდღიური ზრუნვა, მყუდრო გარემო, იდეალური პირობები მუშაობისთვის? თან, მით უმეტეს, ნატაშას ზრუნვა გასცილდება ცოლურ მასშტაბებს. სწორედ ნატაშას დამსახურება იქნება ის, რომ მაყურებელი იხილავს „ყვარყვარეს“. პარტიული ელიტა ჯოჯოხეთს გამოატარებს თეატრს – 11-ჯერ ითამაშებენ მსახიობები მათ წინაშე, დახურულ კარს მიღმა, დაწესდება მკაცრი კონტროლი, ამ ჩვენებებზე მხოლოდ ცეკას რამდენიმე ოფიციალურ პირს შეეძლება დასწრება, მაგრამ... ამ ყველა სპექტაკლს დაესწრება ნატაშა და მარტო თვითონ კი არა, სხვებსაც შეიყვანს – ისეთ პირებს, ვის აზრსაც საზოგადოება დიდ ანგარიშს უწევს. სწორედ ისინი გაავრცელებენ ქალაქში ხმას – სტურუას და ჩხიკვაძის გენიალურ ნამუშევარს კრძალავენო, თუმცა, აკრძალვამდე საქმე ჯერ არ იყო მისული. ასე შეიქმნება საზოგადოებრივი აზრი და სწორედ ამ გზით მოუგებს ნატაშა ცეკას. რამაზისა და ნატაშას ბინა გახდება ადგილი, სადაც თავს მოიყრიან მაღალი რანგის სტუმრები – თეატრალები, გამოჩენილი რეჟისორები და მსახიობები, იმპრესარიოები, „გოსკონცერტის“ ხელმძღვანელები, საერთაშორისო თეატრალური ფესტივალების დირექტორები, სახელგანთქმული თეატრალური კრიტიკოსები… სწორედ ნატაშა ჩხიკვაძის სახელს დაუკავშირდება რუსთაველის თეატრის არაერთი გასვლა საზღვარგარეთ. მის აქტივში იქნება არა მხოლოდ რუსთაველის, არამედ შემდეგ სხვა თეატრების უცხოეთში გაყვანაც… მოკლედ, ის იქნება პირველი ქართველი იმპრესარიო და დიდ წვლილს შეიტანს არა მარტო რამაზ ჩხიკვაძის, არამედ რობერტ სტურუას წარმატებებშიც. თუმცა, შემდეგ ურთიერთგატანა ურთიერთდაპირისპირებაში გადაიზრდება და სწორედ ეს დაპირისპირება დაამსხვრევს სტურუა-ჩხიკვაძის ტანდემს.პაექრობა მაესტროსთანრობერტ სტურუასა და ნატაშა ჩხიკვაძის დაპირისპირება კი ნამდვილად არ იყო უღიმღამო, ასეთი მათ არც ეკადრებოდათ. ნოდარ გურაბანიძე გაიხსენებს მათ დაპირისპირებას მადრიდის საერთაშორისო ფესტივალის დროს. ფესტივალის ერთ-ერთმა სპონსორმა კარლოს ფერერმა, რომელიც მარჯანიშვილის თეატრის დირექტორს, გაიოზ კანდელაკს დაუმეგობრდა, სწორედ გაიოზ კანდელაკის კარნახით, რობერტ სტურუას პატივსაცემად ვახშამი გამართა და ქართველები პრესტიჟულ რესტორანში მიიპატიჟა. კი დაპატიჟა, მაგრამ არ მიდიოდა სტურუა. „რობერტმა აიჩემა: თუ ნატაშა ჩხიკვაძეც იქნება, მე არ წამოვალო. იმ დროს რობერტსა და ჩხიკვაძეებს შორის დაძაბული ურთიერთობა იყო“ (ნ. გურაბანიძე). არადა, როგორ არ იქნებოდა იქ ნატაშა ჩხიკვაძე, როდესაც გასტროლი მისი გაკეთებული იყო? ბოლოს ძლივს დაუყოლებიათ სტურუა. „წამოვალ, მხოლოდ ნატაშას არ დაველაპარაკები” – მხოლოდ ამ პირობით წასულა ვახშმად მაესტრო. სუფრა სერვირებული ყოფილა უძვირფასესი ჭურჭლით. „რობერტი იჯდა თავისთვის გაბუსუნებული, არც ქალბატონი ნატაშა აქტიურობდა მაინცდამაინც. უზარმაზარი ლანგრებით შემოიტანეს კიბორჩხალების ზვინები. ჩვენი ვანო (ცაგარეიშვილი, თარჯიმანი) მისწვდა თეფშს და ამ დროს რობერტმა რაღაც საშინელება უთხრა ნატაშას. გამიკვირდა, რადგან გზაში ამბობდა, საერთოდ არ დაველაპარაკები ნატაშასო”; – წერს ნოდარ გურაბანიძე. მხოლოდ გურაბანიძეს არ გაჰკვირვებია. თარჯიმანი ვანო ცაგარეიშვილი საერთოდ დაბნეულა – ეთარგმნა თუ არა სტურუას სიტყვები. ამასობაში კი ის კიბორჩხალებიანი ლანგარი ხელიდან გავარდნია. ლანგარი სერვიზს დაეცა და დალეწა, წითელმა კიბორჩხალებმა კი თეთრ მარმარილოს იატაკზე „გაინავარდეს“. „ჩვენ გავირინდეთ, გაოცებული მასპინძელი ვერაფერს მიხვდა, მხოლოდ ნატაშას გაფითრებული სახითა და სიგარეტის ღრმა ნაფაზებით თუ იფიქრებდა კაცი, რომ სუფრაზე რაღაც მოხდა. ჩაცხრებოდა სიტუაცია, აეწყობოდა საუბარი, ისევ რაღაც გესლიანს იტყოდა რობერტი და კვლავ იძაბებოდა სიტუაცია. მთელი საღამო ასე გაგრძელდა. რობერტი მშვიდად „კლავდა” ნატაშას და ნატაშა კი, თავის მხრივ, უდიდესი ძალისხმევით, შინაგანი დაძაბვით, თავს იკავებდა. ტაქტიანად, ხმააუწევლად პასუხობდა, თუმცა შხამს ისიც გვარიანად ურევდა ინტონაციებში. იმ საღამოს ნატაშა საჭმელს არ გაჰკარებია. ეგ იყო მხოლოდ, სიგარეტს სიგარეტზე ექაჩებოდა. ეს იყო ნამდვილი აბსურდის თეატრი, სადაც ორი პერსონაჟი მხოლოდ მათთვის გასაგები ენით ლაპარაკობდა, ჩვენ კი კიბოს ფეხებს ვწუწნიდით. „ტყემალზე შემომსხდარნი” უსიტყვო „მასოვკის” როლს ვასრულებდით. ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ ნატაშას, ამ წამლეკავი ტემპერამენტისა და მუდამ მგზნებარედ მოლაპარაკეს, თავშეკავების ასეთი უნარი ჰქონდა... სრულად

პოლიტიკა • 1742885151

VIDEO: „საერთოდ, „ნაციონალურ მოძრაობას“ ეზიზღება რუსთაველის თეატრი და კონკრეტულად, რობერტს სტურუა“ - ლელა ალიბეგაშვილი

„საერთოდ, „ნაციონალურ მოძრაობას“ ეზიზღება რუსთაველის თეატრი და კონკრეტულად რობერტ სტურუა იმიტომ, რომ მათ ბელადს აწყენინა“ - ამის შესახებ რუსთაველის თეატრის მსახიობმა , ლელა ალიბეგაშვილმა გადაცემა „ვახო ხუზმიაშვილის თავისუფალ სივრცეში“ განაცხადა.  

კულტურა • 1740777133

"ნახევარი თეატრი არ მესალმებოდა, რამაზ ჩხიკვაძეს რიჩარდ მესამის როლი რომ მივეცი..." - ლეგენდა 97 წლის გახდებოდა

"ნეტა, 29-ში დავბადებულიყავი, დაბადების დღეს იშვიათად გადავიხდიდი და ასაკიც 4 წელიწადში ერთხელ მომემატებოდაო, ამბობდა. დედაჩემს სული რომ გავუმწარე, 29-ში ხომ არ დავიბადე-მეთქი, თავი დამანებე, ნეტავი სულ არ დაბადებულიყავიო, მეუბნებოდა" - სიცილით იხსენებდა ლეგენდარული არტისტი.28 თებერვალს დაუვიწყარი რამაზ ჩხიკვაძე 97 წლის გახდებოდა. გადაცემაში "ჰოპლა, ჩვენ ვცოცხლობთ" მსახიობი ასე გაიხსენეს...ვახტანგ კახიძე: განსაკუთრებული მეგობრობა ჰქონდათ რამაზს და ჯანოს. ბატონი რამაზი ფანტასტიკურად აკეთებდა მამაჩემის პაროდიას, როცა ჯანო დირიჟორობდა ყანჩელის სიმფონიას. ეს იყო დაუვიწყარი სანახაობა, ვერ გაუძლებდი. რობერტ სტურუა: რამაზი კომიკურ მსახიობად ითვლებოდა. თეატრში ასე ლაგდება, ყველას თავისი ამპლუა აქვს. ადამიანს, რომელმაც მიხეილ თუმანიშვილის სპექტაკლ "ჭინჭრაქაში" ქოსიკო (გენიალურად) ითამაშა, უცებ მე ვაძლევ უძლიერეს ტრაგიკულ - რიჩარდ მესამის როლს. როცა თეატრში ექვსი ნამდვილი პრეტენდენტია ამ როლის... ნახევარი თეატრი არ მესალმება, რატომ მივეცი ამ "მასხარას" ასეთი როლი. რამაზის შემოქმედებაში ეს იყო გარდამავალი პერიოდი, როცა მან საკუთარ თავში უნივერსალური ნიჭი აღმოაჩინა, რითიც მან გაითქვა სახელი მსოფლიოში.თეატრი დიდი თამაშია, აქ თუ არ ხარ ბედნიერი და თავისუფალი, არაფერი არ გამოგივაო, ამბობდა. მომეწონა ეს ნათქვამი. მერაბ კოკოჩაშვილი: ჩემს ფილმში - "ზაფხულის სამი დღე" რამაზს უნდა განესახიერებინა ძალიან ნიჭიერი, მრავალფეროვანი ადამიანი. მაკვირვებდა თავისი იმპროვიზატორობით. ჩემთვის სრულიად მოულოდნელ იმპროვიზაციას აკეთებდა. როგორი ბუნებრივი მონაცემი ჰქონდა, ასე მრავალფეროვნებით რომ შეეძლო უწყვეტად გამოეგონებინა რაღაც-რაღაცები. როიალზე დაუკრა კიდეც. სხვებსაც ხუმრობით ჭკუა ასწავლა. დამთავრდა გადაღება. დავიშალეთ. მეორე დღეს გადასაღებ მოედანზე, მაგიდაზე დევს რვეული, სადაც არ უნდა იდოს. გადავშალე. რამაზის რვეული იყო. თავისი როლი ჰქონდა თავიდან ბოლომდე ჩაწერილი. ის იმპროვიზაციები აღნიშნული ჰქონდა რვეულში. მთელი როლი შესწავლილი ჰქონდა და აღნიშნული ჰქონდა ადგილები, სად როგორი აქცენტები უნდა გაეკეთებინა. 

საზოგადოება • 1738656454

რობერტ სტურუა: ჩვენ ქვეყანაში მთელი სიძლიერით გამეფდა საშიში დაავადება - წყენა და თუ საუბედუროდ ეს გრძნობა გიღვივის ნაწყენ გულში, იცოდე ისე გაგამწარებს, რომ მოულოდნელად, ბოროტი და ავი ცხოველის თვისებების ყურმოჭრილ მონად იქცევი

ჩვენ პატარა დამოუკიდებელ ქვეყანაში მთელი სიძლიერით გამეფდა საშიში დაავადება - რესენტიმენტი და თუ საუბედუროდ ეს გრძნობა, გიღვივის ნაწყენ გულში, იცოდე, ეს „რესენტიმენტი“ ისე დაგბოღმავს და გაგამწარებს, რომ, მოულოდნელად, ბოროტი და ავი ცხოველის თვისებების ყურმოჭრილ მონად იქცევი, - წერს რეჟისორი, რობერტ სტურუა სოციალურ ქსელში.„მონური სენი!...ჩვენ პატარა დამოუკიდებელ ქვეყანაში მთელი სიძლიერით გამეფდა საშიში დაავადება - რესენტიმენტი(Ressentiment - ინგლ. “წყენას” ნიშნავს).და თუ საუბედუროდ ეს გრძნობა, გიღვივის ნაწყენ გულში, იცოდე, ეს „რესენტიმენტი“ ისე დაგბოღმავს და გაგამწარებს, რომ, მოულოდნელად, ბოროტი და ავი ცხოველის თვისებების ყურმოჭრილ მონად იქცევი !ფრიდრიხ ნიცშემ, ვინც ეს ტერმინი შემოიღო, ამ დაავადებას „მონების მორალი” უწოდა!„დამცირებული და შეუმდგარი ადამიანი თავის უბედურების მიზეზს გარე სამყაროში ეძებს! და გამწარებული სხვას აბრალებს!”ამა ქვეყნის კანონები უსამართლოდ მიაჩნია - მხოლოდ მისმა სიმწრისგან გაღარიბებულმა გონებამ იცის თუ რა კანონებია სამართლიანი - და ბრძოლის შედეგად თავად შეცვლის ამ დამყაყებულ სინამდვილეს!გაგეცინება, როცა მიხვდები, რომ სწორედ ნიჭის სიღარიბეს გამო უფალს, ბედისწერას აბრალებს თავის უბედურებას და თავდავიწყებით ებრძვის მათ!დღეს კი მშობლები შეიძულა, რათა მათ ჭიან გენეტიკის მსხვერპლათ თვლის საკუთარ თავის სულიერ სიღარიბეს!და არ არი გასაკვირი, ყველა რომ სძულს! და სწორედ ამიტომ - მთელ სამყაროს მთელი თავისი ველური ინსტიქტებით ებრძვის და ყველაფრის განადგურებაზე ოცნებობს და სპობს კიდევაც!რატომ???რატომ?რატომ აბრალებს „უნიჭო მონა” თავის უფერულ ცხოვრებას სხვებს! ჩვენ რა დავუშავეთ? მაგრამ „ბოროტებით გაჟღენთილი ტვინი” გულმოდგინედ კარნახობს - „მხოლოდ შურისძიებით დაიბრუნებ იმას, რაც წაგართვესო”…ის, რაც, სამწუხაროდ, არასოდეს ჰქონია! და, რასაც, სამწუხაროდ, ვერასდროს იხილავს!“, - წერს რეჟისორი.

პოლიტიკა • 1736762377

ყველა გულწრფელ ადამიანს, ვისაც არ მოსწონს ეს ხელისუფლება, ვურჩევ, ვთხოვ, ვემუდარები, მოვუწოდებ, რომ გაემიჯნონ „ნაცებს“. ნებისმიერი პროტესტი, სადაც „ნაცები“ არიან, დამარცხებისათვის არის განწირული - სვიმონ ჯანგულაშვილი

ყველა გულწრფელ ადამიანს, ვინც გულწრფელად აპროტესტებს ამ ხელისუფლების წინააღმდეგ, ვისაც არ მოსწონს ეს ხელისუფლება, ვურჩევ, ვთხოვ, ვემუდარები, მოვუწოდებ, რომ გაემიჯნონ ნაცებს. ნებისმიერი პროტესტი, სადაც ნაცები არიან, დამარცხებისათვის არის განწირული, - წერს სოციალურ ქსელში სვიმონ ჯანგულაშვილი.დირიჟორი და საზოგადოება „ქართულის“ თანადამფუძნებელი პროტესტის მონაწილეებს მოუწოდებს გაემიჯნონ „ნაციონალური მოძრაობის“ და მისი განშტოების ლიდერებს.„ელენე ხოშტარია, ნიკა გვარამია, გირჩ-ჯაფარიძე, მელია, ლომჯარია, უშიკიშვილი, სადუნიშვილი, ბოკუჩავა, ნანუკა ჟორჟოლიანი, ბოკერია, ჩერგოლეიშვილი (ტიპაჟურად ძალიან საყვარელი და გიჟმაჟი), უგულავა, ეკა კვესიტაძე, ნოდარ მელაძე, გიორგი თარგამაძე, ვახო სანაია, ქეთი დევდარიანი, ლაშაგია ბუღაძეები - არიან ნაცები.ყველა, ვინც მათ გვერდით დგას, არის ნაცი, ან ნაცების მოკავშირე.ყველა, ვინც მათი ხელისუფლებაში მოსვლისათვის იბრძვის, ვინც მათ ლოზუნგებს იმეორებს, მათი სცენარით მოქმედებს, მათ ნაყიდ სცენასა და გახმოვანებას იყენებს, მათ ნაყიდ სუფრებთან ქეიფობს, მათ ორგანიზებულ მიტინგებზე დგას, მათ მოფიქრებულ მარშებში მონაწილეობს, არის ნაცი, ან ნაცების მოკავშირე, ნაცების ძალაუფლებისათვის მებრძოლი.ყველა, ვინც მათ ნაყიდ პიროტექნიკას ესვრის პოლიციას და პარლამენტს, არის ნაცი ან ნაცების მოკავშირე, ანუ, ნაცია.ქართველი ერი, საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობა ეუბნება "არა"-ს ნაცებს.ამჯერადაც დამარცხდებიან. სხვანაირად არ შეიძლება, რადგანაც, მათ თუ გაიმარჯვეს, საქართველო განადგურდება“, - წერს სვიმონ ჯანგულაშვილი.სვიმონ ჯანგულაშვილი პროტესტის მონაწილეებს ურჩევს კონკრეტულ მოთხოვნებს გადახედონ.„მოითხოვეთ ძალის გადამეტების შემთხვევების გამოძიება და ყველა დამნაშავის დასჯა. მეც მოვითხოვ.მოითხოვეთ ხოშტარია-გვარამია-ჯაფარიძე-მელიას ამ ვერაგი მანიპულაციის შედეგად დაჭერილი 11 ახალგაზრდის მიმართ ლმობიერი განაჩენი, მათი სამართლიანი სასამართლო, მათი შეწყალება, მათ მიმართ პატიება და სიკეთე. მეც ვითხოვ ამას.მაგრამ, ნუ ითხოვთ იმას, რაც აუცილებლად მარგინალიზებამდე და სიგიჟემდე მიგიყვანთ - 20 ან თუნდაც 100 ან თუნდაც 700 ათასი (რაც თქვენი მაქსიმუმია) მოქალაქის მოთხოვნით, არჩევნებს არავინ არ დანიშნავს, მხოლოდ იმ მიზნით რომ 4-მა და 5-მა ნომერმა ნაცებმა უფრო მეტი ხმები მიიღონ (გახარიამ და "ლელომ" მიიღეს ის ხმები, რაც მათივე და ყველა გამოკითხვით ჰქონდათ და იზეიმეს კიდევაც ეს არჩევნების საღამოს).მოსთხოვეთ ევროპას, რომ გახსნან მოლაპარაკებები 2028-მდე.ხელისუფლება იმიტომ არ ხსნის, რომ ევროპარლამენტი ამ მოლაპარაკებებს იყენებს შანტაჟის მექანიზმად, რომ გამოვუშვათ სააკაშვილი და სანქციები გამოვუცხადოთ რუსეთს - ასეთი იყო ევროპარლამენტის ბოლო რეზოლუცია.მოითხოვეთ ევრო-ინტეგრაცია.მაგრამ, ნუ ითხოვთ იმას, რაც მხოლოდ ნაცებს უნდათ. სინამდვილეში არც თქვენ არ გინდათ, რომ ხმების უმრავლესობა ჰქონდეთ გვარამიას, ხოშტარიას, გირჩას, მელიასა და ბოკუჩავას.ვიცი, ამაოდ ვწერ. ვიცი, რომ ბევრი თქვენგანი უკვე თითქმის ნიკა გვარამიაა, თითქმის ელენე ხოშტარიაა, თითქმის გირჩია და თითქმის ნანუკა ჟორჟოლიანია. ისტერიკაში ხართ, კოლექტიურ ისტერიაში ხართ. ვიცი, რომ გეზიზღებათ აქეთ ყველა - პატრიარქიც, რობერტ სტურუაც, ხვიჩა კვარაცხელიაც, ნონა გაფრინდაშვილიც, ჩვენი ჩემპიონებიც, უბრალო ქართველებიც. ხომ მღერიხართ "ქოცებო, მ*******ო, ბ****ო, თქვენი დედის ტ****ს დროაო"...მაგრამ, მე ამას ვწერ, მათთვის, ვინც აქციებზე დადის და აი უსუსური "კომპოზიტორის" ამ უნიჭობას არ მღერის.ვწერ მათთვის, ვინც 100 პროცენტით არაა სიძულვილით მოცული, ვინც 100 პროცენტით არ ქცეულა ხოშტარიად და გვარამიად. ვისაც ჯერ კიდევ უყვარს თემურ ჩხეიძე, რობერტ სტურუა, ნოდარ დუმბაძე, ოთარ ჭილაძე, ყველა კეთილი ადამიანი, იესო ქრისტე...თქვენ უნდა წამოხვიდეთ კომპრომისზე.აქეთ ჩვენ მოვითხოვთ მთავრობისაგან კომპრომისს.თუ მაქეთ ყველანი განაცდებით, ეს საქართველოსთვის ძალიან ცუდი იქნება.ყველა, ვინც გა-ხოშტარია-გვარამია-ჯაფარიძე-ნანუკა-ბუღაძე-დევდარიან-უგულავა-მელია-ლომჯარია-უშიკიშვილ-ნოდარ მელაძე-სანაია-თარგამაძე-ბოკერიებულია, ნაცია და ღუპავს საქართველოსაც, საკუთარ თავსაც და იმ იდეებსა და ღირებულებებსაც, რისთვისაც გულწრფელად იბრძვის.არაა ხოშტარია და გვარამია ევროპა. არც ჯაფარიძის სექტა არაა ევროპა. არც ნაცების მედია-კანალიზაციებია ევროპა.ეს არის ნაციზმი. ეს არის რადიკალიზმი. ეს არის სიგიჟე, ისტერია, რეალობისგან გამიჯვნა. ეს არის მიშიზმი.ნუ ნაცობთ. ნუ გიჟობთ. დამარცხდებით. ან გაიმარჯვებთ და საქართველო დამარცხდება.როგორც 1992 ან 2003 წლებში... ", - აღნიშნავს იგი.

საზოგადოება • 1735937350

„უფალო, იქნებ ვინმემ დამპატიჟოს!“ - რობერტ სტურუა

რუსთაველის თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი, რობერტ სტურუა სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს და წერს:„სამი დღეა მარტო ვარ სახლში.ტრადიციულად ახალ წელს ან მაღვიძებენ, ან სროლის შემდეგ ვიძინებ! სრულიად ფხიზელი!..მეგობრები და ეროვნული თეატრის მსახიობები ალბათ ახალ წელს და ბედობას საზეიმო მაგიდასთან ღვთებიან! ვიცი, რომ დღესაც აგრძელებენ ზეიმს!მაგრამ მე არავინ მეძახის! ვარ ჩემთვის მეუღლესთან ერთად!..სხვა თეატრების არანაკლებ ნიჭიერი მსახიობებიც, გაყუჩებულნი მრავალჟამიერს ომახიანად მღერიან, მაგრამ მათი იმედი არ მაქვს, თავის ხელმძღვანელებს, აშკარად რომ ვერ მიტანენ, არ აწყენინებენ !სიყრმის მეგობრებმა კი სამუდამოდ მიმატოვეს, ამიტომ სინდისი მკლავს, ასე დიდხანს რომ გავუძელი ამ გადარეულ სამყაროს!ხუმრობა ხომ არ არის - 86 წელი!მახსოვს გიგლა ფირცხალავას კარიკატურა: მრავალსართულიან სახლში დიდი ღრეობაა, უამრავი ხალხი მაგიდასთან! გვიანი ღამეა - ქალაქს სძინავს! მოპირდაპირე აივანზე, გადაღლილი კაცი მაისურში კივის:“ან დამაძინეთ, ან დამპატიჟეთ!!!”უფალო, იქნებ ვინმემ დამპატიჟოს!“