„პირადად ჰყავდა ნაწამები და მოკლული 38 ადამიანი...“ - ყველაზე სასტიკი „ბარონესას“ დანაშაულები და მკაცრი განაჩენი

18-ე საუკუნის რუსეთში, ძალაუფლება ხშირად უსაზღვრო სისასტიკით გამოიხატებოდა. ერთ-ერთი ყველაზე შემზარავი მაგალითი იყო დიდგვაროვანი დარია სალტიკოვა – ქალი, რომელსაც ასზე მეტი გლეხის წამებასა და მკვლელობაში სდებდნენ ბრალს.

დარია ნიკოლაევნა სალტიკოვა დაიბადა 1730 წელს შეძლებულ დიდგვაროვან ოჯახში. ახალგაზრდა ასაკში დაქორწინდა ოფიცერ გლებ სალტიკოვზე და მისი გარდაცვალების შემდეგ დარჩა დიდძალი ქონების, მიწის და გლეხების მფლობელი.

სწორედ ამ ეტაპზე დაიწყო მოვლენები, რომლებმაც ისტორიაში შეიყვანა ქალი სახელად „სისხლიანი ბარონესა“

დარიას ძალაუფლება, როგორც ჩანს, სისასტიკისკენ მიიწევდა. იგი გლეხ ქალებს სასტიკად სჯიდა უმნიშვნელო "დამნაშავეობის" გამო — მათ შორის იყო თმის ცუდად დავარცხნა, ფეხსაცმლის არასწორი ჩაცმა ან დაღლილობა. მსჯავრდებულებს სცემდა, სხეულს უწვავდა, ყინვაში ხდიდა და შიმშილით ტანჯავდა.

არსებობს ინფორმაცია, რომ სალტიკოვას პირადად ჰყავდა ნაწამები და მოკლული 38 ადამიანი, თუმცა ზოგიერთ წყაროში მსხვერპლთა რაოდენობა 100-ზე მეტს აღწევს.

გლეხების ნათესავებმა ცარინა ეკატერინე მეორეს საჩივრით მიმართეს. მიუხედავად იმისა, რომ დიდგვაროვნის წინააღმდეგ საქმის აღძვრა იშვიათი მოვლენა იყო, ეკატერინემ გამოძიების დაწყება დაავალა.

საქმის განხილვა თითქმის ექვს წელს გაგრძელდა. საბოლოოდ, 1768 წელს დარია სალტიკოვას დამნაშავედ ცნეს და სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს.

„სისხლიანი ბარონესა“ მოსკოვში, ივანეს მონასტრის მიწისქვეშა საკანში მოათავსეს. რამდენიმე წლის შემდეგ, შედარებით მსუბუქ პირობებში გადაიყვანეს, თუმცა სიცოცხლის ბოლომდე პატიმრობაში დარჩა. დარია სალტიკოვა 1801 წელს გარდაიცვალა.

დარია სალტიკოვას საქმე გახდა ერთ-ერთი პირველი მაგალითი იმისა, რომ იმპერიულ რუსეთში კანონმა შეძლო ძლევამოსილი დიდგვაროვანის შეჩერება. თუმცა ეს შემთხვევა მეტყველებს იმაზე, თუ რამდენად დაუცველნი იყვნენ გლეხები იმდროინდელ რუსეთში, როცა ბატონ-პატრონის ხელი კანონზე მაღლა იდგა.